Plik makrolidy to grupa leków przeciwbakteryjnych, które działają poprzez zapobieganie tworzeniu się białek bakteryjnych. W większości organizmów działanie to hamuje rozwój bakterii; jednak w wysokich stężeniach może powodować śmierć komórki.
Po raz pierwszy opisane w 1952 roku, kiedy McGuire i jego zespół odkryli erytromycynę, stały się jedną z najczęściej stosowanych grup antybiotyków na świecie. XX wieku opracowano pierwsze syntetyczne makrolidy - takie jak azytromycyna i klarytromycyna - głównie do podawania doustnego..
Erytromycyna, podobnie jak wiele innych antybiotyków, została wyizolowana z bakterii Saccharopolyspora erythraea. Formalnie znany jako Streptomyces erythraeus, to bakteria występująca w glebie, której cytokorom P450 jest odpowiedzialny za syntezę antybiotyku w procesie częściowej hydroksylacji.
Indeks artykułów
Makrolidy działają na poziomie rybosomów, szczególnie na podjednostkę 50S, blokując jej działanie. W ten sposób hamują syntezę białek wrażliwych mikroorganizmów bez wpływu na rybosomy ssaków. Efekt ten zapobiega rozwojowi bakterii.
Ze względu na mechanizm działania makrolidy są uważane za antybiotyki bakteriostatyczne. Jednak w zależności od dawki i wrażliwości bakterii mogą one działać bakteriobójczo. Należy zauważyć, że makrolidy wywierają wpływ tylko na komórki replikujące lub będące w fazie wzrostu..
Ważną cechą makrolidów jest ich zdolność do koncentracji w makrofagach i komórkach polimorfojądrowych. Z tego powodu są antybiotykami z wyboru w przypadku bakterii wewnątrzkomórkowych lub atypowych zarazków. Ponadto mają przedłużone działanie poantybiotykowe i mogą być stosowane w wygodnych dawkach..
Opisano wiele aktywności biologicznych makrolidów, w tym zdolność do modulowania procesów zapalnych..
Fakt ten doprowadził do wskazania ich do leczenia stanów zapalnych, w których pośredniczą neutrofile w wielu chorobach układu oddechowego z rozlanym zapaleniem oskrzelików lub mukowiscydozą..
Wydaje się, że te działania immunomodulujące działają na różne sposoby. Jeden z nich jest związany z hamowaniem fosforylacji zewnątrzkomórkowej i aktywacją jądrowego czynnika Kapa-B, przy czym oba te działania mają działanie przeciwzapalne..
Ponadto jego obecność wewnątrzkomórkowa została powiązana z regulacją aktywności immunologicznej samej komórki..
Głównym problemem związanym ze stosowaniem makrolidów jako immunomodulatorów jest oporność bakterii. Naukowcy pracują obecnie nad stworzeniem nieantybiotykowego makrolidu, który miałby być stosowany wyłącznie jako modulator odporności bez ryzyka wystąpienia oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe..
Ze względu na strukturę chemiczną, w której występuje wspólny makrocykliczny pierścień laktonowy dla wszystkich makrolidów, istnieje klasyfikacja uwzględniająca liczbę atomów węgla obecnych w tym pierścieniu.
- Erytromycyna.
- Klarytromycyna.
- Telitromycyna.
- Dirithromycin.
- Azytromycyna.
- Spiramycyna.
- Midekamycyna.
Niektóre publikacje oferują inną klasyfikację makrolidów w oparciu o ich pochodzenie. Poniższe informacje są cenne, chociaż nie są powszechnie akceptowane:
- Erytromycyna.
- Miokamycyna.
- Spiramycyna.
- Midekamycyna.
- Klarytromycyna.
- Azytromycyna.
- Roksytromycyna.
Trzecia klasyfikacja porządkuje makrolidy według pokoleń. Opiera się na strukturze chemicznej oraz właściwościach farmakodynamicznych i farmakokinetycznych.
- Erytromycyna.
- Josamycyna.
- Spiramycyna.
- Miokamycyna.
- Azytromycyna.
- Roksytromycyna.
- Klarytromycyna.
- Telitromycyna.
- Cetromycyna.
Niektórzy autorzy traktują ketolidy jako grupę poza antybiotykami, choć najbardziej rygorystyczni zapewniają, że jest to ważna modyfikacja makrolidów, ponieważ zachowuje ten sam oryginalny pierścień i mechanizm działania..
Najważniejszą różnicą między macierzystymi makrolidami a ketolidami jest spektrum działania. Makrolidy do trzeciego pokolenia mają większą aktywność przeciwko bakteriom Gram-dodatnim; z drugiej strony, ketolidy są szczególnie skuteczne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym Haemophilus influenzae Y Moraxella catarrhalis.
Większość makrolidów ma te same reakcje uboczne, które, choć rzadkie, mogą być niewygodne. Najważniejsze z nich opisano poniżej:
Mogą objawiać się nudnościami, wymiotami lub bólem brzucha. Występuje częściej w przypadku podawania erytromycyny i przypisuje się jej działaniom prokinetycznym..
Opisano kilka przypadków zapalenia trzustki po podaniu erytromycyny i roksytromycyny, związanych ze spastycznym działaniem na zwieracz Oddiego..
Rzadkim, ale ciężkim powikłaniem jest hepatotoksyczność, zwłaszcza gdy w grę wchodzą ketolidy. Mechanizm uszkodzenia wątroby nie jest dobrze poznany, ale ustępuje po odstawieniu leku..
Opisywano go u kobiet w ciąży lub młodych ludzi i towarzyszyły mu bóle brzucha, nudności, wymioty, gorączka i żółtaczka skóry i błon śluzowych..
Może objawiać się w różnych układach, takich jak skóra i krew, w postaci wysypki lub gorączki i eozynofilii. Efekty te ustępują po przerwaniu leczenia.
Nie wiadomo dokładnie, dlaczego występują, ale mogą mieć wpływ na immunologiczne działanie makrolidów..
Wydłużenie odstępu QT jest najczęściej zgłaszanym powikłaniem sercowym po podaniu makrolidu. Opisano również przypadki polimorficznego częstoskurczu komorowego, ale są one bardzo rzadkie..
W 2017 roku FDA (organ regulacyjny leków w Stanach Zjednoczonych) zarezerwował ketolidy tylko dla przypadków pozaszpitalnego zapalenia płuc z powodu powikłań sercowych i innych działań niepożądanych, które spowodowało, przestając być wskazany w przypadkach zatok, zapalenia gardła i migdałków lub powikłanego zapalenia oskrzeli..
Chociaż większość makrolidów jest przepisywana doustnie, istniejące postacie dożylne mogą powodować zapalenie żył. Zaleca się jego powolne podawanie przez linię obwodową dużego kalibru lub linię centralną i mocno rozcieńczoną roztworem soli..
Chociaż nie występuje to często, u pacjentów przyjmujących duże dawki erytromycyny, klarytromycyny lub azytromycyny opisano przypadki ototoksyczności z szumami usznymi, a nawet głuchotą. Ten niekorzystny efekt występuje częściej u osób starszych i pacjentów z przewlekłą niewydolnością wątroby lub nerek..
Podawanie tych leków jakąkolwiek drogą, zwłaszcza doustną, może powodować nieprzyjemny smak w ustach..
Ketolidy są związane z przemijającymi zaburzeniami widzenia. Należy unikać jego stosowania u kobiet w ciąży - ponieważ jego działanie na płód nie jest pewne - oraz u pacjentek z miastenią..
Należy zachować ostrożność podczas podawania w połączeniu z jakimkolwiek innym lekiem metabolizowanym przez układ izoenzymu 3A4 cytochromu P450..
Może zwiększać stężenie digoksyny w surowicy i działać antagonistycznie, gdy jest podawany z chloramfenikolem lub linkozaminami.
Jeszcze bez komentarzy