Manuel Avila Camacho Był wybitnym wojskowym, politykiem i prezydentem meksykańskich Stanów Zjednoczonych od 1 grudnia 1940 r. Do 30 listopada 1946 r. Obywatele nazywali go „dżentelmenem prezydentem” ze względu na przywiązanie do wolności, jaką uzyskał dla swojego kraju..
Pod rządami bojowości Partii Rewolucji Meksykańskiej (PRM) najważniejszymi elementami jego prezydentury były przejście od władzy militarnej do obywatelskiej, koniec konfrontacyjnego antyklerykalizmu, upadek ideałów socjalistycznych i zjednoczenie stosunków pracy z Stany Zjednoczone: zjednoczone w czasie II wojny światowej.
Indeks artykułów
Ávila urodził się 24 kwietnia 1897 w Teziutlán, Puebla, a jego rodzicami byli Manuel Ávila Castillo i Eufrosina Camacho Bello.
Studiował w Liceo Teziuteco w mieście Puebla i choć nie studiował na uniwersytecie ze względu na trudne warunki, jakie wywołała rewolucja meksykańska, ukończył liceum w National Preparatory School..
Jego okres dojrzewania zaznaczył się wstąpieniem do armii w wieku 15 lat, kiedy wstąpił do sił Maderista w celu wsparcia meksykańskiego biznesmena i polityka Francisco Madero..
Jego pierwsza walka miała miejsce, gdy miał 18 lat i walczył w Sierra de Puebla przeciwko zwolennikom meksykańskiego inżyniera i wojskowego Victoriano Huerty..
Następnie jego kariera wojskowa wzrosła w 1920 r., Kiedy osiągnął stopień pułkownika i służył jako szef sztabu byłego prezydenta Meksyku i generała Lázaro Cárdenasa, który w tym czasie był szefem wojskowym i gubernatorem stanu Michoacán. Relacja między nimi szybko przekształciła się w dobrą przyjaźń..
Z drugiej strony, w życiu osobistym i sentymentalnym Avila był od 16 grudnia 1925 r. Żonaty z Soledad Orozco, która dwa lata później uczestniczyła jako żołnierz w pacyfikacji buntu Cristeros z Michoacán, Jalisco i Guanajuato.
Pod rozkazem generała Cárdenasa w 1929 roku powrócił do walki i tym razem było to przeciwko powstaniu Escobarista, powstaniu, które José Gonzalo Escobar rozpoczął w opozycji do rządu prezydenta Emilio Portes Gila..
Za rządów konstytucyjnych Álvaro Obregóna Ávila został awansowany na generała brygady. Później, pod mandatem Pascuala Ortiza Rubio i Abelardo L. Rodrígueza, został mianowany starszym oficerem Sekretarza Wojny i Marynarki Wojennej, który później został Sekretarzem Obrony Narodowej, co było jednym z jego najważniejszych osiągnięć..
Po dwóch latach i za rządów swojego przyjaciela Lázaro Cárdenasa był w tym samym sekretariacie od 1936 do 1939.
Pod koniec rządów Cárdenasa rozpoczęły się kandydatury tych, którzy chcieli zostać prezydentem. Manuel Ávila Camacho i Francisco José Múgica kandydowali do Narodowej Partii Rewolucyjnej (PNR) - znanej później jako Partia Rewolucji Instytucjonalnej; podczas gdy przeciwnikiem Cárdenasa z Rewolucyjnej Partii Zjednoczenia Narodowego był Juan Andreu Almazán.
Oprócz oczywistej przyjaźni Cárdenas twierdził, że wspiera Ávilę, uważając go za wojskowego z patriotyzmem, zaangażowaniem i oddaniem dla swojego kraju. Biorąc to pod uwagę, Múgica zrezygnował ze swojej kandydatury, pozostawiając tym samym Ávilę jako oficjalnego kandydata na prezydenta..
7 lipca 1940 Ávila został wybrany na prezydenta, uzyskując 2476641 głosów. Jednak podczas wyborów doszło do starć między bojownikami partii Almazán i Ávila.
Rezultatem było saldo około 30 zabitych i 158 rannych w Mexico City, ponieważ doszło również do zamieszek w innych miejscach w kraju..
Rząd Ávili Camacho zakończył działalność po sześciu latach. Odciął się od polityki, aby podzielić się z żoną niesamowitym życiem towarzyskim na swoim ranczu La Herradura, gdzie przechodzili zaproszeni politycy, książęta i książęta..
Manuel Ávila zmarł 13 października 1955 r., A jego szczątki przez pewien czas znajdowały się na jego ranczu. Następnie zostali przeniesieni wraz z tymi jego żony do francuskiego panteonu w Mexico City.
Przejęcie władzy nastąpiło 1 grudnia 1940 r. I odtąd przejęło wewnętrzną rywalizację polityczną kraju w związku z wydarzeniami w dniu wyborów. Ponadto musiał radzić sobie z czynnikami zewnętrznymi, takimi jak konsekwencje drugiej wojny światowej.
Jego model rządów charakteryzował się umiarkowaną i centrową polityką, w ramach której dążył do jedności narodowej. W tym celu 15 września 1942 r. Zwołał zgromadzenie z byłymi prezydentami Meksyku..
Tymi byłymi prezydentami byli Adolfo de la Huerta, Plutarco Elías Calles, Emilio Portes Gil, Pascual Ortiz Rubio, Abelardo L.Rodríguez i Lázaro Cárdenas.
Celem było stworzenie dialogów między różnymi myślami; W ten sposób zyskał poparcie organizacji z różnych dziedzin, a jego popularność wzrosła.
Tendencja rządu avillista przedstawiała kapitalistyczny model gospodarczy, który wzmocnił klasę burżuazyjną, pomimo faktu, że w pewnym momencie waluta doznała dewaluacji, która spowodowała kryzys inflacyjny.
Jednak naród korzystał z surowców rolnych i minerałów, z których wytwarzano materiały wojenne. Z tego powodu wyposażono maszyny przemysłowe, rolnicze i górnicze.
Narodowa Konfederacja Chłopska (CNC) była używana przez rząd, a chłopi zostali wywłaszczeni.
Z drugiej strony Confederación de Trabajadores de México (CTM) poparła rząd, podobnie jak robotnicy i meksykański polityk Fidel Velázquez. W rezultacie państwo przejęło związki.
Uchwalono ustawę o ubezpieczeniach społecznych i utworzono Meksykański Instytut Zabezpieczenia Społecznego, a także Szpital Dziecięcy Meksyku i Narodowy Instytut Kardiologii..
Pomimo poparcia, jakie otrzymał od opinii publicznej, Ávila nie była pozbawiona przeciwników. Dowodem na to był atak, który otrzymał 10 kwietnia 1944 roku w Pałacu Narodowym, kiedy porucznik artylerii José Antonio de la Lama y Rojas zastrzelił go po krótkim przyjacielskim powitaniu z prezydentem, który ostatecznie wyszedł bez szwanku..
- Jednym z jego głównych niematerialnych wkładów była likwidacja socjalistycznej edukacji w kraju i utworzenie Krajowego Związku Pracowników Edukacji (SNTE) w celu wychowania obywateli do godnej i owocnej kultury pracy..
- Wydano pozwolenie na promocję edukacji prywatnej i religijnej.
- W kontekście miejskim i publicznym rozbudowano i rozbudowano ciągi komunikacyjne w całym kraju, zmodernizowano środki komunikacji, takie jak poczta, telegraf i radio..
Jeszcze bez komentarzy