Marilyn Monroe (1926 - 1962), urodzona jako Norma Jeane Mortenson, była aktorką, modelką i piosenkarką, która stała się jedną z najbardziej znanych postaci w Hollywood lat 50. Jej przedwczesna śmierć nie przeszkodziła jej pozostać ikoną kultury popu do dziś.
Zaczynała w showbiznesie jako modelka, a następnie została zatrudniona przez 20th Century Fox i w ten sposób zaczęła zdobywać sławę. We wczesnych latach dostał tylko niewielkie role w kilku filmach. W latach pięćdziesiątych podpisał nowy kontrakt z Foxem i od tego czasu zaczął dostawać bardziej znaczące role.
Do ich najważniejszych ról należą Niagara, Panowie wolą blondynki Y W jaki sposób pułapka do milionera.
Od tego momentu stał się jedną z najbardziej dochodowych gwiazd przemysłu filmowego, a jego wizerunek jako symbolu seksu został ugruntowany. Mimo to nie podobał jej się stereotyp głupiej blondynki, w którym producenci ją zaszufladkowali.
Spędził czas na studiowaniu aktorstwa w Actor's Studio, a potem Fox odnowił kontrakt, ale dali mu większą kontrolę nad swoją karierą i lepszą pensję. Jego role również się poprawiły i zdobył nagrody za role w filmach takich jak Białe spódniczki i szaleństwo.
Osobiście zmierzył się z wieloma przeciwnościami losu, od opuszczonego dzieciństwa po listę związków miłosnych, które nie zakończyły się dobrze. Miał też problemy z uzależnieniem iw 1962 roku zmarł z powodu przedawkowania barbituranów.
Pomimo deklaracji władz, że było to najprawdopodobniej samobójstwo, śmierć Monroe była kwestią kontrowersyjną..
Indeks artykułów
Norma Jeane Baker, Mortenson w chwili urodzenia, przyszła na świat 1 czerwca 1926 roku w Los Angeles w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych. Jego matką była Gladys Baker (z domu Monroe), technik filmowy. Tożsamość ojca dziewczyny nigdy nie była znana.
Gladys rozwiodła się ze swoim pierwszym mężem w 1923 roku i zabrał ich dwoje dzieci, mimo że opiekę nad dzieckiem pozostawiono jego żonie. Rok po rozwodzie Gladys Baker wyszła za mąż za Edwarda Mortensona, ale wkrótce potem ją opuścił.
Dziewczyna została ochrzczona „Norma Jeane Baker”, co było imieniem pierwszego męża Gladys (John Newton Baker), ale którego używała legalnie. Gladys nie nadawała się do opieki nad noworodkiem, a babcia ze strony matki nie chciała przejąć wychowania Normy Jeane.
Dlatego Gladys postanowiła zostawić córkę pod opieką rodziców zastępczych w Hawthorne w Kalifornii. Norma Jeane odwiedziła ją matka, ale pozostała z rodziną Bolenderów do siódmego roku życia, kiedy Gladys kupiła dom w Hollywood i zabrała ją do siebie..
Nowe życie Normy Jeane z matką nie trwało długo, ponieważ w ciągu kilku miesięcy Gladys Baker musiała zostać przyjęta do zakładu psychiatrycznego. Od tego czasu prawie nie miał kontaktu z córką.
Norma Jeane została pozostawiona pod opieką państwa, najpierw mieszkała z Atkinsonami, rodziną, która wynajmowała część domu Gladys Baker. W tym czasie dziewczyna była wykorzystywana seksualnie.
Przyjaciółka Gladys Baker, Grace Goddard, wzięła odpowiedzialność za sprawy prawne Baker i jej córki. Norma Jeane spędziła trochę czasu z Grace, a później została wysłana do sierocińca, do czego nigdy się nie przyzwyczaiła..
Grace Goddard ponownie zabrała ją do swojego domu na polecenie sierocińca, ale nie trwało to długo. Od tego momentu Norma Jeane mieszkała z różnymi rodzinami, ale nigdy nie stworzyła z żadną z nich więzi i czuła się opuszczona..
W 1938 roku została wysłana z Ana Lower i uczyła się w Emerson Junior High School, ale w 1941 roku musiała wrócić do Goddards. W tym samym roku zapisała się do liceum Van Nuys i zaczęła spotykać się z sąsiadem..
Norma Jeane Baker miała 16 lat, kiedy poślubiła swojego 21-letniego chłopaka, Jamesa Dougherty'ego. Decyzja została podjęta, ponieważ Goddardowie musieli się przeprowadzić i nie mogli zabrać dziewczynki ze sobą, więc jeśli nie wyszła za mąż, musiała wrócić do sierocińca..
19 czerwca 1942 roku Norma Jeane Baker wyszła za mąż za Dougherty'ego i od tego momentu porzuciła studia, aby zostać gospodynią domową..
Pomimo tego, że później, jako Marilyn Monroe, twierdziła, że jej ślub był tylko interesujący, w tym czasie okazała się zakochana w swoim mężu Jimmy'm. Choć w listach podawała, że życie domowe jest pracochłonne, to jednak mówiła, że jest szczęśliwa i że mąż darzy ją wielką miłością..
W 1944 roku Dougherty został wysłany na placówkę na Pacyfiku, po wstąpieniu do marynarki wojennej w 1943 roku. Norma Jeane dostała również pracę w Radioplane Company w Kalifornii; jego zadaniem było sprawdzanie spadochronów.
Później fabrykę, w której pracowała Norma, odwiedził fotograf David Conover, któremu zlecono podniesienie morale narodu amerykańskiego podczas II wojny światowej za pomocą zdjęć kobiet pracujących podczas działań wojennych..
Tam Conover odkrył Normę Jeane i przekonał ją do odejścia z pracy w fabryce na początku 1945 roku, aby poświęcić się modelowaniu. Dzięki owocom swojej nowej pracy mogła wyprowadzić się z domu rodziców męża..
Sny o sławie coraz bardziej oddzielały ją od jej życia jako gospodyni domowej i od męża Jamesa Dougherty'ego, z którym Norma Jeane rozwiodła się w 1946 roku. W tym czasie ufarbowała włosy na blond, co było dla niej bardziej korzystne. Pracuję jako modelka.
26 sierpnia 1946 roku Norma Jeane Baker podpisała kontrakt z wytwórnią 20th Century-Fox. Agent, który ją „znalazł”, nazywał się Ben Lyon i zasugerował, żeby zmieniła jej imię na „Marilyn”, ponieważ uważano je za bardziej komercyjne niż jej oryginalne nazwisko..
Zmieniła również nazwisko na panieńskie nazwisko matki „Monroe”, które od tego momentu stało się znane jako „Marilyn Monroe”. Zarabiał 75 dolarów tygodniowo, ale przez kilka pierwszych miesięcy kontraktu nie przydzielono mu żadnej pracy.
Nie tracił czasu i poświęcił się nauce podstaw świata kina. Jej kontrakt został przedłużony po sześciu miesiącach i została włączona do pomniejszych ról, ale filmy, w których brała udział, nie odniosły sukcesu, więc została usunięta z 20th Century-Fox.
Wrócił do świata modelek i w kolejnych latach dostał pracę w innych wytwórniach filmowych, jak to miało miejsce w przypadku Columbia Pictures. W tamtych latach stworzył też szerszą sieć kontaktów w Hollywood..
W tym czasie poświęciła się studiowaniu aktorstwa na takich akademiach, jak Actor's Lab, aw Columbia Pictures otrzymała swoją pierwszą główną rolę w filmie z 1948 roku. Panie chóru (Panie chóru).
Pod koniec lat czterdziestych XX wieku Monroe poznał Johnny'ego Hyde'a, agenta, który załatwił mu nowy kontrakt z Fox. W tym czasie podkreślił swój udział w kilku filmach, takich jak Miłość w puszkach braci Marx.
Jednak role, które naprawdę zwróciły uwagę krytyków na jego twórczość, to te, w których grał Monroe Porozmawiajmy od Eva Y Dżungla asfaltowa. Od tego momentu była uważana za poważną aktorkę; Ponadto dostał siedmioletni kontrakt z Fox.
Od tego czasu coraz częściej otrzymywał role, a jego nazwisko często pojawiało się w mediach. Niektórzy postrzegali ją po prostu jako zmysłową towarzyszkę filmów, podczas gdy inni uważali ją za naprawdę utalentowaną..
W 1952 roku pojawił się na okładce magazynu Życie, w tym samym roku pojawiła się wiadomość, że pozowała nago do kalendarza, co wzmocniło jej wizerunek jako symbolu seksu. Zaczęły się również pojawiać plotki o jej związku ze słynnym bejsbolistą Joe DiMaggio..
Monroe była kiedyś wybierana do grania postaci, które wykorzystywały jej apetyt seksualny i uznały to za frustrujące. W tym czasie zaczął używać amfetamin i barbituranów. Od tego czasu zyskał reputację trudnego na planie..
Zaangażowanie Marilyn Monroe w Niagara (1953) spotkał się z dużym uznaniem zarówno publiczności, która przyniosła mu sukces kasowy, jak i krytyków. Ta rola ustanowiła Monroe jako hollywoodzką supergwiazdę i spowodowała, że wyparła inne aktorki w stereotypie seksownej blondynki..
Monroe pokazał, że ma inne talenty Panowie wolą blondynki. W tym filmie miała scenę śpiewu zatytułowaną „Diamenty są najlepszymi przyjaciółmi dziewczyny”, która przeszła do historii jako symbol tej aktorki..
W 1954 roku Marilyn Monroe wyszła za mąż po raz drugi, tym razem ze swoim chłopakiem przez kilka lat: Joe DiMaggio. Chociaż małżeństwo przyniosło im obojgu wielki rozgłos, nie trwało to długo, ponieważ rozwiedli się w wieku dziewięciu miesięcy, w październiku tego samego roku..
Film z udziałem Marilyn Monroe, Pokusa żyje powyżej, był jednym z najbardziej udanych w 1955 roku. W tym samym roku założył firmę producencką Marilyn Monroe Productions, po tym jak zmęczył się brakiem dostępu do bardziej transcendentalnych ról.
Ponadto, chociaż była jedną z najbardziej dochodowych aktorek, otrzymała płatność jako początkująca i generalnie oferowane jej premie nie zostały anulowane..
W konflikcie z Fox i jej projektem Marilyn Monroe Productions aktorka została wyszydzona przez media, które ukazały ją jako głupią dziewczynę, która nie rozumiała swojego miejsca. Przeniosła się na Manhattan i wstąpiła do Actor's Studio, aby studiować dramat..
Po zakończeniu rozwodu rozpoczęła związek z powieściopisarzem Arthurem Millerem, mimo że jej agenci radzili jej trzymać się z daleka od niego. W tym czasie aktorka rozpoczęła proces psychoanalizy.
Pod koniec 1955 roku Fox zaproponował Monroe nowy siedmioletni kontrakt. Podnieśli mu pensję i dali mu możliwość wyboru projektów, w których chce uczestniczyć, a także reżyserów tych filmów..
Ponadto umowa przewidywała, że dla każdego projektu zawartego z Fox Marilyn może wykonać jeden we własnej firmie produkcyjnej. Po zobaczeniu, że osiągnął to, czego szukał, media zmieniły zdanie w konflikcie i świętowały, że walczy o swoje prawa.
Jego kolejny film po podpisaniu nowego kontraktu został nazwany Nigdy nie byłem Mikołajem (przystanek autobusowy), projekt, w którym Monroe miał większą władzę na polu technicznym. Film odniósł natychmiastowy sukces kasowy i pokazał, że możliwości Marilyn Monroe są większe, niż się wielu przypuszcza..
29 czerwca 1956 roku Monroe poślubił Arthura Millera. W tym samym roku nagrał Książę i tancerka z aktorem Laurencem Olivierem. Doświadczenie nie było przyjemne, ponieważ nie dogadywali się i po raz kolejny poczuła się niedoceniona jako artystka.
Praca Marilyn Monroe nie została dobrze przyjęta przez amerykańską publiczność, ale dała aktorce kilka europejskich nagród, podobnie jak w przypadku Davida di Donatello z Włoskiej Akademii Filmowej..
Monroe w tym czasie wycofała się z kariery, aby spędzić czas z małżeństwem i spróbować założyć rodzinę. Miała kilka ciąż, ale wszystkie zakończyły się poronieniami, co wywołało w niej głęboki smutek..
W 1958 powrócił do zestawów nagraniowych z Białe spódniczki i szaleństwo. Monroe wykorzystała doświadczenie artystów, którzy dzielili się scenami z jej negatywem, ponieważ chociaż zapomniała o swoich kwestiach i spóźniła się, zażądała ponownego nagrania, dopóki nie będzie usatysfakcjonowana.
Ostatecznie Monroe pokazała, że talent, który posiadała, był wyjątkowy, ponieważ pomimo skarg, jakie składali na jej występ, jej rola w Białe spódniczki i szaleństwo przyniosła jej Złoty Glob dla najlepszej aktorki.
Jego ostatnim filmem był Odmieńcy, Wyreżyserowane przez Johna Hustona. Scenariusz został napisany specjalnie dla Monroe przez jej męża, ponieważ chciała odegrać naprawdę dramatyczną rolę. Jednak ich związek bardzo się pogorszył i pod koniec lat sześćdziesiątych rozstali się..
Rozwód Monroe i Millera miał miejsce w styczniu 1961 roku. W tym czasie niepokój aktorki zmusił ją do powrotu do nałogu, a także zaczęła wykazywać oznaki alkoholizmu..
Była dwukrotnie operowana w 1961 roku, była również hospitalizowana z powodu depresji. W tym roku zaczęła spotykać się z piosenkarzem Frankiem Sinatrą i poznała prezydenta Stanów Zjednoczonych Johna F. Kennedy'ego, z którym nawiązała przyjaźń, która doprowadziła do plotek o romansie..
W marcu 1962 roku ogłoszono, że główną bohaterką będzie aktorka Coś trzeba dać. Produkcja tego filmu została poważnie opóźniona przez niektóre problemy zdrowotne Monroe i została na krótko zwolniona przez Fox, ale została ponownie zatrudniona..
To był ostatni projekt filmowy, nad którym pracowała Marilyn Monroe, ale pozostał niedokończony..
Marilyn Monroe zmarła 4 sierpnia 1962 roku w swoim domu w Los Angeles w Kalifornii. Przyczyna jego śmierci wywołała wiele spekulacji, jego sekcja zwłok wykazała, że śmierć nastąpiła między 20:30 a 22:30 z powodu przedawkowania barbituranów..
Ciało aktorki zostało znalezione przez jej gospodynię, Eunice Murray, o trzeciej nad ranem 5 sierpnia. Dziwnie było widzieć zapalone światło w pokoju Monroe, więc zapukała do drzwi, żeby sprawdzić, czy wszystko jest w porządku i nie otrzymała żadnej odpowiedzi..
Murray zadzwonił do psychiatry, który leczył Monroe, Ralpha Greensona, i wkrótce poszedł do domu aktorki i wszedł przez okno jej pokoju.
W tym momencie znaleźli ją w łóżku bez oznak życiowych. Mimo to zadzwonili do jej lekarza, Hymana Engelberga, który na miejscu zdarzenia o 3:50 orzekł zgon..
Jej lekarze zadeklarowali, że cierpi na depresję i drastyczne wahania nastroju, a także stwierdzili, że miała wcześniejsze przedawkowania, za które śmierć artystki została uznana za możliwą samobójstwo..
Śmierć Marilyn Monroe była szokującym wydarzeniem dla opinii publicznej. Jej śmierć trafiła na pierwsze strony najważniejszych gazet na świecie, a jej fani byli przerażeni utratą artysty.
Jej były mąż, Joe DiMaggio, który pozostał jej przyjacielem po rozpadzie ich romansu, był odpowiedzialny za szczegóły pogrzebu Monroe na cmentarzu Westwood Village Memorial Park..
- Niebezpieczne lata (Niebezpieczne lata), 1947.
- Scudda Hoo! Siano Scudda!, 1948.
- Panie z chóru (Panie Chóru), 1948.
- Miłość w puszkach (Miłość szczęśliwa), 1949.
- Bilet do Tomahawk, 1950.
- Dżungla asfaltowa (Dżungla asfaltowa), 1950.
- Porozmawiajmy od Eva (Wszystko o Ewie), 1950.
- Kula ognia, 1950.
- Right Cross, 1950.
- Historia miasta rodzinnego, 1951.
- Tak młody, jak się czujesz, 1951.
- Gniazdo miłości, 1951.
- Zróbmy to legalnie, 1951.
- Awaria w nocy (Starcie nocą), 1952.
- Nie jesteśmy małżeństwem!, 1952.
- Nie zawracaj sobie głowy pukaniem, 1952.
- Czuję się odmłodzony (Małpi interes), 1952.
- O. Henry's Full House, 1952.
- Niagara (Niagara), 1953.
- Panowie wolą blondynki (Panowie wolą blondynki), 1953.
- Jak złapać milionera (Jak poślubić milionera), 1953.
- Rzeka bez powrotu (Rzeka bez powrotu), 1954.
- Nie ma biznesu takiego jak show-biznes, 1954.
- Pokusa żyje powyżej (Siedmioletni świąd), 1955.
- Nigdy nie byłem Mikołajem (Przystanek autobusowy), 1956.
- Książę i tancerka (Książę i tancerka), 1957.
- Białe spódniczki i szaleństwo (Niektórzy lubią gorąco), 1959.
- Chodź się kochać, 1960.
- Odmieńcy (Odmieńcy), 1961.
Jeszcze bez komentarzy