Plik lamna lub mako sharkIsurus oxyrinchus) to elasmobranch należący do rodziny Lamnidae. Ten rekin ma metaliczny niebieski odcień w okolicy grzbietu, podczas gdy na brzuchu jest biały. W szczególności dolna część kufy i okolice pyska są białe.
Pod względem rozmieszczenia jest to ryba pelagiczna i oceaniczna. W związku z tym znajduje się w wodach tropikalnych i umiarkowanych wszystkich oceanów, między 50 ° N a 50 ° S. Rekin mako może zamieszkiwać na pełnym morzu, ale może wpływać na wybrzeże przybrzeżne, gdzie platforma jest wąska..
Gatunek ten jest gatunkiem wysoce migrującym, którego ruch jest ograniczony do półkuli, na której żyje lub do pobliskich regionów. W ten sposób badania wskazują, że Isurus oxyrinchus nie przeprowadza migracji międzyrównikowych.
Na północnym Atlantyku krótkopłetwy mako przemieszcza się na dużą skalę na odległość ponad 4542 kilometrów, średnio od 50 do 55 kilometrów dziennie.
W odniesieniu do diety obejmuje ryby kostne, głowonogi, żółwie morskie, ptaki, drobne ssaki i inne małpoludy. Ogólnie rzecz biorąc, prawie wszystkie ofiary są mniejsze od rekinów. Jednak eksperci sugerują, że duże wolą duże ofiary, takie jak miecznik (Xiphias gladius).
Indeks artykułów
Rekin mako to szybki pływak o dużej sile. Eksperci podkreślają, że jest w stanie osiągnąć prędkość do 70 km / h. Ponadto może wykonywać duże skoki z wody.
Jego prędkość jest związana z kilkoma czynnikami, takimi jak aerodynamiczny kształt, mocna muskulatura i płetwa ogonowa, która ma kształt zbliżony do półksiężyca. Ponadto fakt, że żarłacz śledziowy jest homeotermiczny, zwiększa jego siłę mięśniową..
Z drugiej strony prędkość podczas pływania jest również związana z charakterystyką skóry, na którą składają się ząbki skórne. Ich rozmiar i kształt przyczyniają się do zmniejszenia turbulencji wody wokół ciała.
Według badań zaokrąglona morfologia ząbków skóry w płetwie grzbietowej w znacznym stopniu przyczynia się do efektywności pływania u tego gatunku..
U tego gatunku samica jest większa niż samiec. Może mierzyć od 200 do 215 centymetrów, podczas gdy długość ciała samicy waha się od 275 do 290 centymetrów. Jeśli chodzi o wagę, waha się od 60 do 135 kilogramów. Jednak samica może ważyć 150 kilogramów.
Rekin mako ma cylindryczny korpus. Ten opływowy kształt ułatwia szybkie poruszanie się po wodzie. W stosunku do płetw klatki piersiowej są wąskie i małe, krótsze niż długość głowy. Płetwy grzbietowe są duże, a ogon wydłużony, gruby i pionowy..
Plik Isurus oxyrinchus Grzbietowo wykazuje jasne metaliczno-niebieskie zabarwienie, które kontrastuje z bielą brzucha. Okolica pyska i spód kufy są białe. Jeśli chodzi o młode, ma ubarwienie podobne do u dorosłego, ale różni się od niego czarną plamą na czubku pyska..
Z drugiej strony odcienie różnią się w zależności od wieku i wielkości rekina. Tak więc te białe obszary, które są obecne u małych gatunków, ciemnieją u większych..
Mako krótkopłetwe ma długi, spiczasty pysk. Jego szczeliny skrzelowe są szerokie, co pozwala zwierzęciu uzyskać duże ilości tlenu.
Zęby tego rekina są wyjątkowe. Zęby obu szczęk są podobnej wielkości, ale szczęki górnej są szersze niż szczęki dolnej. Ogólnie zęby są duże, zwężające się i ostre. Ponadto mają kształt haczyka i nie mają ząbków..
Duże rekiny mako, które mają ponad dziesięć stóp wzrostu, mają szersze i bardziej płaskie zęby niż ich mniejsi współplemieńcy. To pozwala im skuteczniej polować na włóczniki, delfiny i inne rekiny..
Mako, podobnie jak inne ryby chrzęstne, posiada ząbki skórne. Zastępują one funkcję wagi, tworząc barierę ochronną przed wodą. Pozwalają również rekinom pływać cicho, unikając w ten sposób wykrycia przez drapieżniki lub ich zdobycz..
U tego gatunku ząbki skóry są małe i zachodzą na siebie. Ponadto mają 3 zęby brzeżne i 3 do 5 wyrostków. Środkowy ząb brzeżny jest najdłuższy i bardziej zużyty niż pozostałe.
Populacje żarłacza śledziowego stopniowo i nadmiernie się zmniejszają. Wynika to z działania różnych czynników, między innymi kłusownictwa i przypadkowego polowania na zwierzę..
Sytuacja ta spowodowała, że IUCN zalicza ten gatunek do grona zwierząt zagrożonych wyginięciem..
Plik Isurus oxyrinchus Poluje się na mięso i płetwy. Ponadto rekin ten jest bardzo ceniony w wędkarstwie sportowym. Chociaż wiele osób wykonujących tę czynność wypuszcza rekina, śmiertelność po tym jest bliska 10%.
Podobnie rekin ostronos jest łowiony na całym świecie w komercyjnych połowach pelagicznych oraz w sieciach skrzelowych, okrężnicach i sznurach haczykowych. Zdecydowana większość tych wypadków ma miejsce na wodach przybrzeżnych, w przemysłowych flotach pelagicznych.
Ponadto łowi się go przypadkowo na obszarach o wąskich szelfach kontynentalnych, oplatając swoje ciało sieciami trójściennymi, włokami i taklami przybrzeżnymi. W niektórych przypadkach zwierzę zostaje wypuszczone, ale naukowcy zwracają uwagę, że śmiertelność po tym wynosi od 30 do 33%.
Od 2008 roku, Isurus oxyrinchus Znajduje się w załączniku II do Konwencji o gatunkach wędrownych. W tym traktacie zaangażowane strony odzwierciedlają swoje zobowiązanie do regionalnej pracy na rzecz ochrony gatunku.
W 2019 r. Krótkopłetwy mako wszedł na listę zwierząt, które stanowią załącznik II do CITES. W ten sposób wywóz wspomnianych gatunków musi zawierać odpowiednie zezwolenia wykazujące, że pochodzą one ze zrównoważonych i legalnych połowów..
Na całym świecie istnieje niewiele przepisów dotyczących ich chwytania. Ponadto wdrażanie konwencji międzynarodowych było nieskuteczne..
Powodzenie wszystkich umów, które są częścią międzynarodowych traktatów dotyczących rybołówstwa i dzikiej przyrody, zależy zasadniczo od ich wdrożenia na poziomie krajowym. W szczególnym przypadku ostronosa eksperci uważają, że konieczne jest wzmocnienie dalszych działań wynikających z ustanowionych porozumień protekcjonistycznych.
Plik Isurus oxyrinchus jest gatunkiem przybrzeżnym oceanicznym. Jego siedlisko rozciąga się od powierzchni do około 500 metrów głębokości. W związku z tym występuje w wodach tropikalnych i umiarkowanych, od 50 ° N i 60 ° N na północno-wschodnim Atlantyku, do 50 ° S..
Czasami można go znaleźć na obszarach w pobliżu wybrzeża, gdzie szelf kontynentalny jest dość wąski. Z drugiej strony zwykle nie znajduje się w tych wodach, które mają temperatury poniżej 16 ° C.
Siedlisko tego rekina obejmuje Grand Banks w Kanadzie, Urugwaj i północną Argentynę, w tym Karaiby, Zatokę Meksykańską i Bermudy.
W tym regionie oceanu mako krótkopłetwe występuje od Norwegii, Morza Śródziemnego i Wysp Brytyjskich po Azory, Maroko, Saharę Zachodnią, Senegal, Mauretanię, Wybrzeże Kości Słoniowej, Angolę i Ghanę..
Jest rozpowszechniany w Republice Południowej Afryki, Mozambiku, Kenii, Madagaskarze i Mauritiusie aż do Morza Czerwonego. Na wschodzie występuje na Malediwach, Omanie, Iranie, Pakistanie, Indonezji, Indiach, Chinach, Wietnamie, Tajwanie, Japonii, Korei Północnej, Rosji, Korei Południowej, Australii, Nowej Zelandii, Fidżi i Nowej Kaledonii..
Plik Isurus oxyrinchus jest z południowych Wysp Aleuckich do archipelagu Wysp Towarzystwa, w tym Wysp Hawajskich.
Na wschodnim Pacyfiku żarłacz mako zamieszkuje południową Kalifornię i od czasu do czasu był widywany w Waszyngtonie. Występuje również w Kostaryce, południowym Meksyku, Ekwadorze, Chile i Peru.
Eksperci wskazują, że na zachodnim Atlantyku Północnym żyje między 20 ° a 40 ° N, granicząc od zachodu z Prądem Zatokowym, a od wschodu ze środkowym Atlantykiem. Marginesy występowania znajdują się na wodach kanadyjskiego Atlantyku. W stosunku do północnego Atlantyku gatunek ten żyje w Cieśninie Gibraltarskiej.
Jeśli chodzi o ten region, największa gęstość zaludnienia występuje w zachodniej części Morza Śródziemnego. Czasami można go zobaczyć na wodach wschodnich, takich jak Morze Marmara i Morze Egejskie..
Badania wskazują, że obszar ten jest wylęgarnią. Wynika to z faktu, że wiosną w południowej Kalifornii Bight występują liczne populacje młodocianych.
Rekin mako to szybki i potężny drapieżnik. Ogólnie dieta obejmuje miecznika (Xiphias gladius), Makrela atlantycka (Scomber scombrus), albacore (Thunnus alalunga) i śledzia atlantyckiego (Clupea harengus).
Jedz także kalmary (Illex illecebrosus lub Loligo pealeii), żółwie zielone (Chelonia mydas), delfiny (Delphinus capensis) i małych waleni.
Dieta może się różnić w zależności od regionu geograficznego, w którym żyją. Według badań 92% ich diety na północno-zachodnim Atlantyku opiera się na błękitnopłetwych (Pomatomus saltatrix).
W odniesieniu do diety na południowo-wschodnim Pacyfiku, Isurus oxyrinchus wykazuje wyraźną preferencję dla ryb kostnych, spychając głowonogi na drugie miejsce. Jeśli chodzi o ptaki morskie, czasami zjada się ssaki i skorupiaki.
Plik Isurus oxyrinchus dziennie spożywa ekwiwalent 3% swojej wagi. Aby polować, może zlokalizować ofiarę i szybko płynąć w górę, odrywając płetwy lub fragmenty boków.
Również krótkopłetwy mako porusza się pod swoją ofiarą, aby móc określić jej ruchy i zaatakować ją w zaskakujący sposób. W przypadku dużego zwierzęcia proces trawienia może trwać od 1,5 do 2 dni.
W odniesieniu do strategii żywienia ma charakter ogólny. Jednak dieta mako jest uwarunkowana obfitością lub niedoborem zdobyczy. W ten sposób ryba ta może wykonywać długie ruchy migracyjne, stosunkowo często zmieniając swoje środowisko..
Eksperci wskazują, że nie ma różnic między nawykami żywieniowymi kobiety i mężczyzny. Jednak wykazują bardziej zróżnicowaną dietę.
Z drugiej strony gatunek ten wykazuje czasowo-przestrzenne wahania żywieniowe. Są one związane z dynamiką drapieżnika-drapieżnika, gdzie występuje wpływ drapieżnictwa, konkurencji, rozmnażania i migracji..
Dojrzałość płciowa tego gatunku jest różna w różnych populacjach. W tym sensie samice żyjące w Nowej Zelandii mogą rozmnażać się od 19 do 21 lat, podczas gdy samce od 7 do 9 lat. Samce żyjące w zachodnim Atlantyku łączą się w pary w wieku 8 lat, a samice mogą rozmnażać się w wieku 18 lat.
Jak wynika z badań, zaloty i proces rozrodczy zachodzą późnym latem lub wczesną jesienią. Eksperci zwracają uwagę, że na tym etapie samiec przyjmuje nieco agresywne zachowanie.
Obserwacje te opierają się na bliznach, które przedstawia samica, zarówno na brzuchu, jak i na skrzelach, bokach i płetwach piersiowych..
Plik Isurus oxyrinchus Jest jajożercą, więc zarodki rozwijają się w macicy. Ponieważ nie ma połączenia łożyskowego, wzrost zapłodnionej komórki jajowej następuje, ponieważ żywią się one żółtkiem zawartym w woreczkach jajowych..
Ciąża trwa od 15 do 18 dni. Wylęganie odbywa się w jamie macicy, a noworodki mają przełyk. W ten sposób mogą żerować na niezapłodnionych jajach lub na mniej rozwiniętym potomstwie..
Miot może mieć od 4 do 25 młodych. Po urodzeniu mierzą od 68 do 70 centymetrów i są całkowicie niezależne od matki..
Rekin mako jest samotnikiem. W okresie godowym nie tworzą pary, a kiedy rodzą się młode, żaden z rodziców nie wykazuje zachowań opiekuńczych.
Gatunek ten ma wysoko rozwinięty zmysł węchu. Gdy woda dostaje się do nozdrzy, wchodzi w kontakt z opuszkami węchowymi, które składają się z komórek neurosensorycznych. W ten sposób rekin może wykryć obecność kilku kropel krwi w wodzie.
Z drugiej strony Isurus oxyrinchus posiada zdolność wykrywania pola elektromagnetycznego, typowego dla niektórych ofiar. Można to zrobić ze względu na obecność pęcherzy Lorenzini. Te narządy zmysłów są tworzone przez szeroką sieć kanałów, które zawierają elektroreceptory.
Struktury te są rozproszone po całym ciele, koncentrując się szczególnie na niektórych obszarach głowy rekina. W ten sposób mako krótkopłetwe może znaleźć swoją ofiarę, wykrywając kierunek prądu wody, aby płynąć na jego korzyść..
Jeszcze bez komentarzy