Plik materiał objętościowy z laboratorium klinicznego Składa się z zestawu naczyń szklanych (przeważnie), które mają funkcję pomiaru objętości, w tym celu mają nadrukowaną skalę pomiaru. Każdy przyrząd pomiarowy ma określone zastosowanie w laboratorium.
Niektóre wykonują groteskowe pomiary bez dużej dokładności, podczas gdy inne są specjalne do mierzenia dokładniejszych objętości. Wybór materiału wolumetrycznego do wykonania zabiegu lub przygotowania rozwiązań będzie zależał od tego, co musi zrobić specjalista..
Istnieją procedury laboratoryjne, które nie wymagają dokładności objętości, ale w innych niezbędna jest dokładność. Dlatego są one w różnych formach, szczegółach i możliwościach..
Skala pomiarowa różnych przyrządów do pomiaru objętości jest wyrażona w ml lub cm3, jednak mogą różnić się w ocenie. Ocena instrumentu odnosi się do odległości między dwoma pomiarami, co pozwala określić minimalną mierzalną wielkość przy użyciu tej skali.
Oznacza to, że niektóre pozwalają na pomiar objętości z uwzględnieniem mikrolitrów (µl), na przykład 1,3 ml. Oznacza to, że przyrząd jest w stanie odmierzyć 1 ml przy 3 µl, dlatego jego ocena jest dobra, a minimalna mierzalna ilość to 0,1 ml lub równa 1 µl..
Z drugiej strony są inne, w których ich skala pomiarowa może mierzyć tylko określone objętości, to znaczy pomiar przeskakuje z 1 ml na inny bez podziałów pośrednich. Na przykład 1 ml, 2 ml, 3 ml, 4 ml itd. W tym przypadku ocena nie jest tak dobra, a minimalna mierzalna ilość to 1 ml..
Innym ważnym parametrem jest pojemność lub zakres przyrządu wolumetrycznego. Odnosi się to do maksymalnej objętości, jaką może zmierzyć. Np. Pipety 0,1 ml, 0,2 ml, 1 ml, 5 ml, 10 ml lub 100 ml, 250 ml, 500 ml, 1000 ml kolby miarowe.
Indeks artykułów
Materiały pomiarowe są podzielone na dwie grupy: te, które oferują przybliżoną objętość pomiarową i te, które oferują objętość pomiarową z większą precyzją..
- Materiał o przybliżonej objętości pomiarowej: wyskalowany cylinder lub cylinder, kolby lub kolby i zlewki Erlenmeyera, zlewki stożkowe z podziałką, pipety i zakraplacze Pasteura.
- Sprzęt wolumetryczny o wyższej precyzji: pipety serologiczne o pojedynczej podziałce lub końcowe, pipety serologiczne o podwójnej średnicy lub podtynkowe, pipety o pojedynczej średnicy, pipety o podwójnej średnicy, biurety, kolby miarowe, automatyczne mikropipety.
Z kolei materiały o wyższej precyzji są klasyfikowane w klasie A i klasie B. A są lepszej jakości i mają wyższy koszt, a B niższej jakości, ale są tańsze..
Jest to proces, za pomocą którego analizowana jest różnica między wartością, którą przyrząd wolumetryczny ma mierzyć, za pomocą której faktycznie mierzy. Ta różnica jest wartością niepewności instrumentu i musi być uwzględniona w pomiarach..
W tym procesie należy wziąć pod uwagę, że pomiary objętości zmieniają się wraz ze zmianami temperatury, ponieważ ciepło rozszerza ciecz, a zimno ją obkurcza. Dlatego tabela korekcji pomiarów jest używana zgodnie z temperaturą pomiaru..
Procedura polega na zważeniu pustej wagi, a następnie zważeniu wagi napełnionej wodą do maksymalnej pojemności, dla której została zaprojektowana. Następnie musisz zmierzyć masę wody, odejmując wagę całego przyrządu minus próżnia..
Uzyskaną wartość mnoży się przez współczynnik korygujący zgodnie z temperaturą (stosuje się tabelę korekcji).
Następnie nieskorygowana wartość mierzona jest odejmowana od skorygowanej. Ta różnica reprezentuje wartość niepewności. Następnie tę procedurę powtarza się kilka razy, aby uzyskać różne miary niepewności. Odchylenie standardowe jest pobierane z całkowitej niepewności. Stanowi to absolutną niepewność.
Aby wykonać tę procedurę, konieczne jest potwierdzenie, że instrumenty są czyste i fizycznie nienaruszone..
Krok weryfikacji uzupełnia krok kalibracji, ponieważ po uzyskaniu bezwzględnej wartości niepewności przeszukuje się również niepewność względną i sprawdza, czy procent (%) błędu pomiaru mieści się w dopuszczalnych zakresach ustalonych przez normy ISO. Dla każdego przyrządu lub jeśli z nich wyjdzie.
Jeśli przekroczy dozwoloną wartość, materiał należy przerwać.
Jak nazwa wskazuje, jego korpus jest cienkim cylindrem, ma podstawę, która zapewnia jej stabilność i dzióbek u góry, aby pomóc w przenoszeniu płynów. Na korpusie jest wydrukowana skala w ml.
Cylinder miarowy służy do pomiaru objętości, gdy precyzja nie jest bardzo ważna, służą również do przenoszenia cieczy. Jest plastik i szkło. Na rynku dostępne są różne pojemności, na przykład: 25 ml, 50 ml, 100 ml, 200 ml, 500 ml i 1000 ml.
Butle o pojemności 1000 ml są powszechnie używane do pomiaru dobowego moczu.
Zlewka ma kształt cylindra, ale jest szersza niż probówka, ma dzióbek w ustach, który ułatwia przenoszenie płynów.
Jego zastosowania są bardzo zróżnicowane. Dzięki nim można ważyć substancje, mieszać i podgrzewać roztwory. Dostępne pojemności od 50 ml do 5000 ml.
Pod względem jakości są typu C. W związku z tym ich pomiary nie są wcale precyzyjne, dlatego nie są zalecane do sporządzania roztworów..
Istnieje kilka rodzajów lub wzorów: szkło Griffin, szkło Berzelius i szkło płaskie..
Są to okulary z szerokimi ustami, płaską podstawą, prostym korpusem i niezbyt wysokimi. Mają daszek na krawędzi. Są najczęściej używane. Mają nadruk w małej skali.
To szkło ma szerokie usta, płaską podstawę i prosty korpus, ale jego wysokość jest wyższa niż w przypadku szkła Griffin..
Szkło z szerokimi otworami, ma dziobek ułatwiający przenoszenie substancji i ma niewielką wysokość. Nie posiada wydrukowanej skali pomiarowej. Jest powszechnie stosowany do krystalizacji substancji i do inkubacji roztworów w łaźniach wodnych..
Kolbę Erlenmeyera zaprojektował Richard August Emil Erlenmeyer, stąd jej nazwa.
Ma szeroką podstawę i wąski dekolt u góry. W ten sposób idealnie nadaje się do mieszania roztworów, zwłaszcza cieczy, które mają tendencję do parowania, ponieważ można go łatwo pokryć papierem parafilmowym lub korkiem z gazy lub bawełny..
Pomiędzy podstawą a szyjką znajduje się nadrukowana podziałka, ale jej pomiar nie jest dokładny.
Może być również używany do podgrzewania roztworów. Jest często używany do przygotowywania i sterylizacji pożywek hodowlanych lub do przechowywania roztworów niewrażliwych na światło, zarówno w temperaturze pokojowej, jak iw lodówce..
Jest przydatny w procedurach miareczkowania lub miareczkowania substancji oraz jako odbieralnik w urządzeniach do destylacji lub filtracji.
Istnieje kilka pojemności, na przykład: 50 ml, 125 ml, 225 ml, 500 ml, 1000 ml, a nawet 6000 ml.
Jak sama nazwa wskazuje, mają kształt odwróconego stożka. Posiadają skalę pomiarową i podstawę nośną. Nie są to instrumenty bardzo precyzyjne, dlatego nie należy ich używać do przygotowania rozwiązań wymagających dokładności..
Istnieją dwa typy: serologiczne i wolumetryczne..
Pipety serologiczne to cienkie cylindry, które służą do dokładnego pomiaru objętości. Istnieją dwa typy, terminale i pod-terminale.
Terminale mają tylko jedną pojemność, która znajduje się u góry, gdzie zaczyna się skala pomiarowa. Mierzona ciecz jest wypuszczana, aż wypłynie ostatnia kropla.
Pod-terminale mają bardziej precyzyjny pomiar, ponieważ mają podwójny manometr, jeden na początku lub w górnej części pipety, a drugi przed końcem pipety. Dlatego operator musi zadbać o wypoziomowanie obu wskaźników.
Jest 0,1 ml, 0,2 ml, 1 ml, 2 ml, 5 ml, 10 ml i 25 ml. Jakość pipety oceniana jest na podstawie dokładności jej pomiarów. W tym sensie na rynku dostępne są pipety typu A (lepsza jakość) i typ B (niższa jakość).
Maksymalna ilość, jaką można odmierzyć, jest podana na górze pipety. Na przykład 10 ml. Objętość między dwoma liniami pomiarowymi jest opisana poniżej. Na przykład 1/10 ml. Oznacza to, że objętość, którą mierzysz od jednej linii do drugiej, wynosi 0,1 ml. Nazywa się to uznaniem instrumentu..
Pipety te są cylindryczne, podobnie jak poprzednie, ale w górnej części mają gruszkę bezpieczeństwa, szczególnie w celu zapobiegania wypadkom w przypadku niebezpiecznych cieczy. W centrum mają wyraźniejsze rozszerzenie. Po rozszerzeniu cienki cylinder działa dalej.
Podobnie jak pipety serologiczne, istnieją terminale i pod-terminale klasy A i klasy B.Pipety objętościowe są dokładniejsze niż pipety serologiczne.
Kolba miarowa lub kolba miarowa składa się z dwóch części, dolna część ma kształt balonu, a górna ma umiarkowanie długą, wąską, cylindryczną szyjkę. W części szyi posiada oznaczenie zwane pojemnością.
Nie posiada skali pomiarowej, ma jedynie maksymalną wydajność, którą osiąga się, gdy ciecz osiągnie pojemność (poziom).
Aby przyrząd był przepłukiwany, należy wziąć pod uwagę, że poziom cieczy będzie ogólnie obserwowany w sposób wypukły, więc dolna część krzywej musi znajdować się powyżej linii pomiarowej..
W przypadku niektórych cieczy, które mają siłę adhezji większą niż siła kohezji, interfejs ciecz-powietrze przyjmuje kształt wklęsły. W takim przypadku górna część menisku powinna dotykać linii pomiarowej.
W tym celu konieczne jest, aby widok obserwatora był prostopadły do linii pomiaru. Nie będzie prawidłowo wyrównany, jeśli obserwator patrzy z góry lub z dołu. Te zalecenia dotyczące dokręcania odnoszą się również do pozostałych objętościowych przyborów pomiarowych, które mają pojemność..
Kolba miarowa jest przyrządem o wysokiej precyzji, używanym, gdy konieczne jest przygotowanie roztworów o dokładnym stężeniu. Idealnie nadaje się do przygotowywania roztworów podstawowych, roztworów wzorcowych, rozcieńczeń itp..
Istniejące pojemności to 25 ml, 50 ml, 200 ml, 250 ml, 500 ml, 1000 ml i 2000 ml. Zwykle kolba wyraża swoją pojemność i temperaturę, w której należy mierzyć płyny.
Są to szklane rurki z podziałką podobne do pipet, ale mają na dnie rodzaj klucza lub zaworu (kranik i kran), który otwiera się i zamyka, kontrolując wypływ cieczy. Są idealne do procesu miareczkowania roztworu. Jest 10 ml, 20 ml, 25 ml i 50 ml.
Ten mały instrument jest drobniejszym wyskalowanym cylindrem w dolnej części. Zwykle zapewnia 20 kropli na każdy ml płynu, czyli jedna kropla równa się 0,05 ml. Aby zmierzyć niezbędne krople, należy uważać, aby cylinder nie zawierał pęcherzyków powietrza. Ssie smoczek.
Bardzo ważne jest prawidłowe mycie sprzętu laboratoryjnego. Zaleca się jak najszybsze wyczyszczenie go po użyciu, aby uniknąć zniszczenia materiału..
Po umyciu, jednym ze sposobów sprawdzenia, czy był czysty, jest sprawdzenie, czy na mokrej powierzchni znajdują się krople wody. Jeśli tak się stanie, szkło jest tłuste i niezbyt czyste. W optymalnych warunkach powierzchnię należy pozostawić gładką warstwą wody.
Przede wszystkim należy go umyć wodą z kranu i mydłem. W celu ułatwienia czyszczenia można czasem użyć szczotek lub gąbek. Następnie bardzo dobrze wypłukać, a następnie kilkakrotnie przepuścić przez wodę destylowaną lub dejonizowaną.
Na rynku dostępne są specjalne mydła do czyszczenia szkła laboratoryjnego. Te mydła występują w dwóch formach, jako proszek i jako roztwór mydła..
Mydło tego typu jest bardzo polecane, gdyż gwarantuje skuteczniejsze czyszczenie, nie pozostawia żadnych śladów i nie wymaga szorowania, czyli wystarczy zanurzyć materiał w tacy z mydłem i wodą, a następnie bardzo spłukać dobrze wodą z kranu, a następnie zdejonizowaną.
Czasami materiał można zanurzyć na rozsądny czas w 10% kwasie azotowym, a następnie kilkakrotnie zanurzyć w wodzie dejonizowanej..
Ten rodzaj prania nie jest wykonywany rutynowo. Jest to zwykle wskazane, gdy szkło jest bardzo poplamione lub tłuste. Mieszanina ta jest silnie korozyjna, dlatego należy obchodzić się z nią ostrożnie, a jej częste stosowanie niszczy szkło..
Mieszanina chromowa jest przygotowywana przez odważenie 100 g dwuchromianu potasu (K.dwaCrdwaLUBdwa) i rozpuszcza się w 1000 ml wody, a następnie do tej mieszaniny dodaje się stopniowo 100 ml stężonego kwasu siarkowego (Hdwapołudniowy zachód4). W tej kolejności.
Naczynia szklane zanurza się w tym roztworze i pozostawia na noc. Następnego dnia mieszaninę chromu zbiera się i przechowuje do wykorzystania przy innej okazji. Ta mieszanka jest wielokrotnego użytku, tyle razy, ile to możliwe, i zostanie wyrzucona tylko wtedy, gdy zmieni kolor na zielony..
Materiał będzie wymagał kilkukrotnego spłukania dużą ilością wody, ponieważ mieszanina pozostawia resztki przylegające do szkła.
Materiał można pozostawić do wyschnięcia na chłonnej powierzchni, najlepiej do góry nogami, w przypadku narzędzi, które na to pozwalają. Inną opcją jest suszenie w piecu, ale ma to tę wadę, że w ten sposób można suszyć tylko przybliżone materiały do pomiaru objętości..
Materiały pomiarowe o wysokiej precyzji nigdy nie powinny być suszone w piecu, ponieważ ciepło powoduje utratę kalibracji.
W takim przypadku, jeśli konieczne jest ich szybsze wysuszenie, niewielką ilość etanolu lub acetonu umieszcza się wewnątrz urządzenia i przepuszcza po całej wewnętrznej powierzchni, a następnie czyści. Ponieważ substancje te są lotne, pozostała część szybko wyparuje, pozostawiając przyrząd całkowicie suchy..
Jeszcze bez komentarzy