Charakterystyka, funkcje i przykłady pamięci semantycznej

3572
Sherman Hoover
Charakterystyka, funkcje i przykłady pamięci semantycznej

Plik Pamięć semantyczna jest to rodzaj pamięci deklaratywnej, która pozwala ludziom generować ogólną wiedzę o świecie i języku. Jest to rodzaj pamięci, który umożliwia przyswajanie i utrwalanie wiedzy ogólnej.

W tego rodzaju pamięci przechowywane są wszystkie posiadane informacje o faktach, pojęciach i języku. Przykłady pamięci semantycznej to zapamiętywanie, czym jest kot, zapamiętywanie dat ważnych wydarzeń lub zapamiętywanie imion krewnych.

Termin pamięć semantyczna odnosi się do pamięci znaczeń, rozumień i innej wiedzy konceptualnej, która nie jest związana z konkretnymi doświadczeniami. Jest to uporządkowana wiedza, którą ludzie posiadają na temat słów, innych symboli werbalnych i ich znaczenia.

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka pamięci semantycznej
    • 1.1 Znaczenie
    • 1.2 Dowody naukowe
  • 2 Przykłady pamięci semantycznej
  • Zajęte 3 części mózgu
  • 4 Funkcje
    • 4.1 - Tworzenie pojęć i kategorii
    • 4.2 -Współpracuj z przedstawieniami informacji
    • 4.3 -Tworzenie sieci semantycznych
    • 4.4 -Ustanowienie partnerstw
  • 5 Zaburzenia towarzyszące
  • 6 Odnośniki

Charakterystyka pamięci semantycznej

Za pamięć semantyczną uważa się świadome gromadzenie informacji o faktach i ogólnej wiedzy o świecie; stanowi pamięć niezależną od kontekstu i osobistego znaczenia.

Wraz z pamięcią epizodyczną pamięć semantyczna tworzy kategorię pamięci deklaratywnej, jednego z dwóch głównych działów pamięci. W przeciwieństwie do pamięci deklaratywnej jest pamięć proceduralna lub pamięć niejawna.

Znaczenie

Pamięć semantyczna to rodzaj pamięci niezbędny do poznawczego funkcjonowania człowieka. Tego typu wiedza pozwala na przykład wiedzieć, że szafa to mebel, koszulka, element garderoby czy rower, środek transportu..

Aby ukształtować taką wiedzę, nie trzeba przywoływać bezpośredniego doświadczenia z nimi związanego (pamięć epizodyczna), ale raczej wypracowanie treści poznawczej, która jest w stanie nadać znaczenie otoczeniu osoby (pamięć semantyczna).

Dowody naukowe

Istnienie pamięci semantycznej nie jest oparte na prostej teorii lub hipotezie, ale ma dowody naukowe. Podobnie dzisiaj jest wystarczająco dużo wiedzy, aby uważać pamięć semantyczną za rodzaj wiedzy różniący się od pamięci epizodycznej.

Najsilniejsze argumenty przemawiające za tym, że pamięć epizodyczna i pamięć semantyczna są dwoma różnymi wspomnieniami, pochodzą z przypadków osób z amnezją.

Amnezja sugeruje istnienie dwóch różnych typów pamięci, ponieważ pogorszenie pamięci epizodycznej jest większe niż pamięci semantycznej. Oznacza to, że osoby z amnezją pamiętają określone wydarzenia lub sytuacje gorzej niż elementy lub globalne znaczenia..

Innym dowodem na istnienie pamięci semantycznej są niedawne badania przeprowadzone na obrazach mózgu osób zdrowych poznawczo.

Regiony mózgu, które są aktywowane podczas kodowania i pobierania materiału, są inne, gdy wykonywane zadanie zawiera elementy należące do pamięci epizodycznej, niż gdy zawiera elementy związane z pamięcią semantyczną.

Przykłady pamięci semantycznej

Oto kilka przykładów pamięci semantycznej:

-Wiesz, jak używać pióra.

-Wiedz, że ryby żyją w wodzie.

-Zapamiętaj nazwiska krewnych.

-Pamiętaj, czym jest samochód / samochód i jak działa.

-Wiesz, co to jest pies.

-Rozpoznaj nazwy kolorów

-Pamiętaj, że Paryż jest stolicą Francji.

-Pamiętaj, kiedy przybył na Księżyc.

Zajęte części mózgu

Z neuronauki poznawczej pamięć semantyczna jest elementem, który generuje pewne kontrowersje. W szczególności istnieją obecnie dwa główne poglądy na temat zaangażowanych struktur mózgu.

Wielu autorów twierdzi, że podobnie jak pamięć epizodyczna, pamięć semantyczna jest przeprowadzana poprzez interwencję przyśrodkowych płatów skroniowych i formacji hipokampu..

Płat skroniowy

Zgodnie z tym punktem widzenia, formacja hipokampu byłaby strukturą mózgu odpowiedzialną za kodowanie wspomnień, a kora mózgowa byłaby regionem, w którym są one przechowywane po zakończeniu fazy kodowania..

Hipokamp

Chociaż dowody naukowe dotyczące tej hipotezy nie są rozstrzygające, ostatnio pojawiły się dowody na jej prawdziwość.

W szczególności możliwe było określenie mózgowego zaangażowania pamięci semantycznej poprzez rozróżnienie trzech składników formacji hipokampu. Ta formacja obejmuje sam hipokamp, ​​korę śródwęchową i korę okołonaczyniową..

Osoby z amnezją, które prezentują uszkodzony hipokamp, ​​ale utrzymują stosunkowo zachowaną korę paarahipokampową, są w stanie wykazać pewien stopień nienaruszonej pamięci semantycznej, pomimo całkowitej utraty pamięci epizodycznej.

Z innego punktu widzenia twierdzi się, że hipokamp uczestniczy tylko w pamięci epizodycznej i poznaniu przestrzennym, więc pamięć semantyczna jest prowadzona w innych obszarach mózgu.

W tym sensie postuluje się, że zaangażowanymi strukturami mózgu mogą być kora nowa skroniowa, kora słuchowa, kora wzrokowa i obustronny biegun skroniowy. Jednak dowody przedstawione w tym zakresie są ograniczone.

funkcje

-Tworzenie pojęć i kategorii

Pamięć semantyczna implikuje pojawienie się głównego elementu: pojęć. Pojęcia są głównymi jednostkami myślowymi, które zdaniem kilku autorów stanowią semantyczne wartości zdań.

Mówiąc dokładniej, pojęcia stanowią mentalne reprezentacje myśli, a więc są konstrukcjami wyposażonymi w właściwości semantyczne.

Kategorie są reprezentacjami konkretnych kopii pojęcia istniejącego w pamięci. Są najważniejszymi elementami myśli. Pojęcia i kategorie umożliwiają mentalne organizowanie obiektów w klasy i klasyfikacje.

Te kategorie dotyczące pamięci semantycznej sprawiają, że system poznawczy człowieka jest niedrogi. Oznacza to, że umysł wykorzystuje proces kategoryzacji, aby uporządkować różne obiekty w środowisku w zorganizowany sposób..

Tworzenie kategorii jest jednym z głównych działań wykonywanych przez pamięć semantyczną. Kategorie są ustalane poprzez naukę prowadzoną w pierwszych latach życia.

Opracowana kategoria jest przechowywana w pamięci i aktualizowana w miarę gromadzenia nowych informacji. Na przykład, kiedy dziecko generuje kategorię „zabawka”, uwzględnia wszystkie zabawki, których się uczy..

-Rozbudowane reprezentacje informacji

Pamięć semantyczna charakteryzuje się rozwinięciem propozycjonalnej reprezentacji informacji. Ten typ reprezentacji jest najwłaściwszym formatem do przedstawiania dowolnego rodzaju informacji z systemu poznawczego istot ludzkich..

Zdanie jest czymś bardziej abstrakcyjnym niż słowa języka, które go tworzą. Oznacza to, że reprezentacja składa się z dyskretnych symboli umieszczonych w miejscu elementów, które reprezentują.

Zatem zdania są najbardziej wszechstronnymi koncepcjami reprezentacyjnymi, ponieważ są zdolne do wyrażenia dowolnego typu reprezentacji..

-Twórz sieci semantyczne

Każde słowo składające się na leksykon mentalny jest hasłem leksykalnym. Informacje zawarte w każdym haśle odnoszą się do sposobu, w jaki powinien być wymawiany, jego znaczenia i sposobu zapisu.

Słowa są reprezentowane w pamięci semantycznej jako niezależne jednostki. Jednak są one powiązane ze sobą za pomocą przyimków.

-Nawiązuj partnerstwa

Skojarzenie odnosi się do relacji ustanowionej między dwiema różnymi jednostkami informacji. Jest to fundamentalna koncepcja w psychologii, a skojarzenia reprezentacji mentalnych są niezbędne dla modeli pamięci i poznania..

Powiązane zaburzenia

Osoby z demencją semantyczną często mają problemy ze zrozumieniem znaczenia pojęć.

Istnieją pewne dowody na to, że obszar mózgu jest ściśle powiązany z konstrukcją i realizacją działań prowadzących do osiągnięcia celów: kora przedczołowa.

Pacjenci z uszkodzeniami w tej strukturze mózgu mogą mieć znaczne trudności w dostępie do informacji zawartych na diagramach..

Ze względu na złożoność zaburzeń pamięci semantycznej zaproponowano dwie kategorie:

  1. Zaburzenia semantyczne określonych kategorii: wpływają na cechy percepcyjne i funkcjonalne, organizację topograficzną i informatywność.
  2. Upośledzenie określonych modalności sensorycznych: te upośledzenia są podzielone na podsystemy w oparciu o modalność sensoryczną napływających informacji (wizualne, słuchowe, werbalne, percepcyjne lub funkcjonalne).

Bibliografia

  1. Bejar, I. I., Chaffin, R. and Embretson, S. (1991). Taksonomia relacji semantycznych. W I.I. Bejar, R. Caffin i S. Embretson (red.). Analiza poznawcza i psychometryczna rozwiązywania problemów analogicznych (str. 56-91). Nowy Jork: Springer-Verlag.
  2. Collins, A. M. i Loftus, E. F. (1975). Teoria rozszerzania i aktywacji przetwarzania semantycznego. Przegląd psychologiczny, 82, 407-428.
  3. McClelland, J. L. and Rumelhart, D. E. (1985). Rozproszona pamięć i reprezentacja informacji ogólnych i szczegółowych. Journal of Experimental Psychology: General, 114, 159-188.
  4. Smith, E. E., Shoben, E. J. and Rips, L. J. (maj 1974). „Structure and process in semantic memory: A featural model for semantic Decision.
  5. Rips, L. J., Shoben, E. J. and Smith, E. E. (1973). Odległość semantyczna i weryfikacja relacji semantycznych. Journal of Verbal Learning and Verbal Behavior, 14, 665-681.
  6. Tulving, E. (1972). Pamięć epizodyczna i semantyczna. W E. Tulving i W. Donaldson (red.) Organizacja pamięci (s. 381-403). Nowy Jork: Academic Press.

Jeszcze bez komentarzy