Plik Model atomowy Heisenberga (1927) wprowadza zasadę nieoznaczoności do orbitali elektronów otaczających jądro atomowe. Wybitny niemiecki fizyk położył podwaliny pod mechanikę kwantową, aby oszacować zachowanie cząstek subatomowych tworzących atom.
Zasada nieoznaczoności Wernera Heisenberga wskazuje, że nie jest możliwe jednoczesne określenie położenia i pędu liniowego elektronu z całą pewnością. Ta sama zasada dotyczy zmiennych czasu i energii; to znaczy, jeśli mamy wskazówkę dotyczącą położenia elektronu, nie poznamy liniowego pędu elektronu i odwrotnie.
Krótko mówiąc, nie jest możliwe jednoczesne przewidywanie wartości obu zmiennych. Z powyższego nie wynika, że żadna z wyżej wymienionych wielkości nie może być dokładnie znana. Dopóki jest to oddzielnie, nie ma przeszkód w uzyskaniu wartości oprocentowania.
Jednak niepewność pojawia się, jeśli chodzi o jednoczesną znajomość dwóch sprzężonych wielkości, takich jak położenie i pęd liniowy oraz czas wraz z energią..
Zasada ta wynika ze ściśle teoretycznego rozumowania, jako jedynego sensownego wyjaśnienia uzasadniającego obserwacje naukowe.
W marcu 1927 roku Heisenberg opublikował swoją pracę O percepcyjnej treści kinematyki i mechaniki teorii kwantowej, gdzie szczegółowo opisujesz zasadę nieoznaczoności lub nieokreśloności.
Zasada ta, fundamentalna w modelu atomowym zaproponowanym przez Heisenberga, charakteryzuje się następującymi cechami:
Legenda odpowiadająca temu wyrażeniu jest następująca:
∆p: nieokreśloność momentu liniowego.
Δx: nieokreśloność pozycji.
h: stała deski.
π: liczba pi 3.14.
W tym wyrażeniu:
∆E: nieokreśloność energii.
∆t: nieokreśloność czasu.
h: stała deski.
π: liczba pi 3.14.
Zasada nieoznaczoności Heisenberga jawi się jako jedyne możliwe wyjaśnienie testów eksperymentalnych, które miały miejsce w pierwszych trzech dekadach XXI wieku..
Zanim Heisenberg ogłosił zasadę nieoznaczoności, obowiązujące wówczas przykazania sugerowały, że zmienne, między innymi, pęd liniowy, położenie, moment pędu, czas, energia dla cząstek subatomowych były definiowane operacyjnie..
Oznaczało to, że traktowano je tak, jakby były klasyczną fizyką; to znaczy, zmierzono wartość początkową i oszacowano wartość końcową zgodnie z wcześniej ustaloną procedurą.
Oznaczało to zdefiniowanie systemu odniesienia dla pomiarów, przyrządu pomiarowego i sposobu korzystania z tego instrumentu, zgodnie z metodą naukową..
W związku z tym zmienne opisane przez cząstki subatomowe musiały zachowywać się w sposób deterministyczny. Oznacza to, że jego zachowanie trzeba było przewidzieć dokładnie i precyzyjnie..
Jednak za każdym razem, gdy przeprowadzano badanie tego rodzaju, nie można było uzyskać w pomiarze teoretycznie oszacowanej wartości..
Pomiary były zniekształcone ze względu na naturalne warunki eksperymentu, a uzyskany wynik nie był przydatny do wzbogacenia teorii atomowej.
Na przykład: jeśli chodzi o pomiar prędkości i położenia elektronu, konfiguracja eksperymentu musi uwzględniać zderzenie fotonu światła z elektronem.
Zderzenie to wywołuje zmianę prędkości i wewnętrznego położenia elektronu, z którym obiekt pomiaru jest zmieniany przez warunki eksperymentalne..
Dlatego badacz zachęca do wystąpienia nieuniknionego błędu eksperymentalnego, pomimo dokładności i precyzji zastosowanych instrumentów..
Oprócz powyższego zasada nieokreśloności Heisenberga stwierdza, że z definicji mechanika kwantowa działa inaczej niż mechanika klasyczna.
W związku z tym przyjmuje się, że dokładną wiedzę o pomiarach na poziomie subatomowym ogranicza cienka linia oddzielająca mechanikę klasyczną od kwantowej..
Pomimo wyjaśnienia nieokreśloności cząstek subatomowych i ustalenia różnic między mechaniką klasyczną i kwantową, model atomowy Heisenberga nie ustanawia ani jednego równania, które wyjaśniałoby losowość tego typu zjawisk..
Co więcej, fakt, że związek jest ustanawiany przez nierówność, oznacza, że zakres możliwości iloczynu dwóch sprzężonych zmiennych kanonicznych jest nieokreślony. W konsekwencji niepewność związana z procesami subatomowymi jest znaczna..
Model atomowy Schrödingera.
Model Atomic de Broglie.
Model atomowy Chadwicka.
Model atomowy Perrina.
Model atomowy Thomsona.
Model atomowy Daltona.
Model atomowy Diraca Jordana.
Atomowy model Demokryta.
Model atomowy Leucippus.
Model atomowy Bohra.
Model atomowy Sommerfelda.
Aktualny model atomowy.
Jeszcze bez komentarzy