Plik mięsień rylcowaty Jest to mały, cienki, obustronny mięsień umiejscowiony w szyi i rozciągający się przed i nad mięśniem dwubrzuścowym. Ze względu na swoje położenie należy do przedniej grupy mięśni szyi, topograficznie podzielonych na mięśnie płaszczyzny głębokiej i płaszczyzny powierzchownej..
Mięśnie płaszczyzny powierzchownej są rozdzielone przez kość gnykową na grupę nadgnykową (zlokalizowaną powyżej kości gnykowej) i grupę podgnykową (położoną poniżej kości gnykowej). W okolicy nadgnykowej znajdują się cztery mięśnie: dwubrzuścowy, rylkowiec, żuchwowo-gnykowy i genioidalny..
Zadaniem tej grupy mięśni jest obniżenie szczęki poprzez skurcz, wspomagane przez odpowiednik grupy mięśni podgnykowych, co pozwala na równowagę kości gnykowej. Jego nazwa ujawnia jego pochodzenie i wtrącenie, ponieważ pochodzi z wyrostka rylcowatego i wstawia się w boczną część trzonu kości gnykowej..
Jest częścią grupy mięśniowo-więzadłowej zwanej pęczkiem Riolano, która składa się z mięśni rylcowo-gardłowych, rylcowozłotowych, rylcowo-gnojowych oraz więzadeł rylcowo-szczękowych i rylcowatych, z których wszystkie są włożone do wyrostka rylcowatego kości skroniowej w kształcie bukietu..
Jego dolny koniec rozszczepia się, tworząc oczko, przez które przechodzi zwykłe ścięgno mięśnia dwubrzuścowego, nadając mu wyjątkową charakterystykę wśród mięśni szyi. Mięsień rylcowaty podczas połykania cofa kość gnykową i wydłuża dno jamy ustnej.
Znajduje się lub ma swój początek w tylnej i bocznej powierzchni wyrostka rylcowatego, w pobliżu podstawy; przechodząc w dół i do przodu, wsuwa się w korpus kości gnykowej, na styku ciała z większym rogiem.
Wyrostek rylcowaty to spiczasta część kości skroniowej czaszki, która znajduje się tuż pod uchem i działa jako punkt zaczepienia dla wielu mięśni. Mięsień rdzenia gnojowicy jest zwykle podzielony w pobliżu miejsca przyczepu przez ścięgno dwubrzuścowe.
Towarzyszy tylnemu brzuchowi mięśnia dwubrzuścowego przez całą jego trajektorię, stojąc bocznie, a następnie za nim.
Medycznie jest spokrewniony z mięśniem rylcowo-łokciowym, od którego jest oddzielony przestrzenią zajmowaną przez tętnicę szyjną zewnętrzną od rejonu retroestylar do rejonu przyusznicy..
Tętnica twarzowa przechodzi pod tylnym brzuchem mięśnia dwubrzuścowego i mięśni rdzenia gnojowicy i przenika nad nimi do komórki podszczękowej.
Mięsień rdzenia gnykowo-gnykowy inicjuje czynność połykania, odciągając kość gnykową w tylnym i górnym kierunku; to znaczy cofa i unosi kość gnykową.
Podnieś język i wydłuż dno jamy ustnej; dlatego uważa się, że pomaga w połykaniu i unosi krtań.
Waskularyzacja mięśnia rylcowatego odbywa się poprzez różne tętnice i tętniczki tętnicy szyjnej zewnętrznej w zależności od jej powierzchni. W tym celu mięsień stylohyoid jest zwykle podzielony na trzy trzecie.
Pierwsza i druga trzecia otrzymują dopływ krwi z pary tętniczek tętnicy usznej tylnej, która jest odgałęzieniem tętnicy szyjnej zewnętrznej.
Trzecia trzecia jest zasilana przez gałąź gnykową tętnicy językowej, która z kolei jest odgałęzieniem pobocznym tętnicy szyjnej zewnętrznej.
Mięsień rojniowaty wyrasta z drugiego łuku gardłowego i dlatego jego unerwienie jest dostarczane przez nerw twarzowy (VII nerw czaszkowy), który jest mieszanym nerwem czaszkowym..
Nerw twarzowy wychodzi z czaszki przez otwór rylcowo-sutkowy, dostarczając gałęzie nerwowe do mięśni dwubrzuścowych i rdzenia gnojowicowego. Mogą to być niezależne gałęzie lub wspólny pień.
Gałąź mięśnia rylcowo-gnojowego może być niespójna, nie z powodu jej obecności lub braku, ale z powodu trudności w jej rozcięciu, ponieważ jest bardzo mała, a jej lokalizacja jest złożona i nigdy nie jest dokładna..
Niewiele warunków może wpływać na ten mięsień. Jeśli jednak nerwy otaczające rylkowiec zostanie podrażniony lub uszkodzony, rezultatem może być przewlekły ból twarzy, szyi i głowy..
Chociaż nie jest na to znane lekarstwo, przepisywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (aspiryna i ibuprofen) może zmniejszyć ból i stan zapalny. W bardzo ciężkich przypadkach zastrzyki są stosowane w celu znieczulenia dotkniętego obszaru..
Chociaż oba mięśnie mają podobieństwo do zawieszania krtani, mają między nimi pewne różnice:
Jeszcze bez komentarzy