Plik mięsień infraspinatus, lub musculus infraspinatus, Wraz z supraspinatus, subscapularis i teres minor tworzy strukturę znaną jako mankiet rotatorów. Wszystkie pochodzą z łopatki lub łopatki i wchodzą do najbardziej zewnętrznej części krętarza kości ramiennej. Mięsień infraspinatus swoją nazwę zawdzięcza temu, że zajmuje dużą część dołu podgardla łopatki.
Z drugiej strony, zarówno mięsień podgrzebieniowy, jak i mięśnie nadgrzebieniowe i mięśnie teres minor nazywane są mięśniami rotatorów zewnętrznych, natomiast mięsień podłopatkowy nazywany jest rotatorem wewnętrznym..
Unerwienie i zaopatrzenie mięśnia podgrzebieniowego odbywa się odpowiednio przez nerw nadłopatkowy i tętnicę nadłopatkową. Infraspinatus wraz z resztą mięśni tworzących mankiet rotatorów zapewnia dużą stabilność barku, utrzymując struktury we właściwej pozycji..
Wspólne działanie mięśni zapobiega wypadnięciu głowy kości ramiennej z jej miejsca, nawet gdy jest w ruchu, ponieważ razem popychają głowę kości ramiennej w kierunku wklęsłości stawu biodrowego. Podobnie kontrolują ruch stawu ramiennego.
Indeks artykułów
Infraspinatus to szeroki, płaski mięsień w kształcie trójkąta. Jest to sparowany mięsień, to znaczy po jednej stronie ciała (prawej i lewej). Jego lokalizacja jest głęboka.
Pochodzi z dwóch obszarów łopatki lub łopatki. Pierwszy obszar odpowiada jamie noszącej tę samą nazwę, jamie „infraspinatus”, obejmującej dwie trzecie jej. Drugi obszar to dolna część kręgosłupa łopatki. Należy zauważyć, że włókna mięśniowe są ułożone na zewnątrz i do góry.
Mięsień podgrzebieniowy przyczepia się do środkowej części głowy kości ramiennej za pomocą ścięgien. Mięsień pokrywa torebkę stawu łopatkowo-ramiennego. Ogólnie zestaw włókien ścięgnistych stożka rotatorów zbiegają się również z więzadłami ramienno-ramiennymi i glenowo-ramiennymi.
Wreszcie, mięsień podgrzebieniowy implantuje się za włóknami ścięgnistymi mięśnia nadgrzebieniowego, to znaczy w kości ramiennej w jej najbardziej zewnętrznej części..
Nerw nadłopatkowy jest odpowiedzialny za unerwienie mięśnia podgardla.
Za zaopatrzenie mięśnia podgardla odpowiada tętnica nadłopatkowa.
Zadaniem infraspinatus jest przyczynianie się do zewnętrznego ruchu obrotowego ramienia i udział w mniejszym stopniu w ruchu odwodzenia wraz z nadgrzebieniem.
W ruchu rotacji zewnętrznej działa synergistycznie z innymi mięśniami, takimi jak: mięsień łokciowy i mięsień naramienny tylny. Podczas gdy mięśnie, które antagonizują działanie podgrzebienia to: mięsień podłopatkowy, mięsień naramienny przedni, mięsień najszerszy grzbietu, mięsień piersiowy większy i mięsień łokciowy większy..
Pełni również funkcję stawową z pozostałymi rotatorami i ma na celu ochronę zrostu głowy kości ramiennej wewnątrz jamy panewkowej..
W tym aspekcie mięsień podgardla działa razem z mięśniem teres minor, wytwarzając siły tnące z tyłu. Wpływa to na stabilność przednią stawu barkowego..
Najczęstszym zespołem, w którym zaangażowany jest mięsień podgrzebieniowy, jest afekt zwany zapaleniem ścięgna stożka rotatorów lub uderzeniem podbarkowym..
Ponieważ ta afektacja jest powszechna u niektórych sportowców, czasami określa się ją jako ramię tenisisty, pływaka lub miotacza..
Uraz występuje w wyniku przeciążenia stawu barkowego z powtarzającym się unoszeniem ramienia.
Podczas ćwiczeń głowa kości ramiennej ociera się o wyrostek barkowy, a więzadło kruczo-ramienne pogrubia się, a te z kolei mogą ocierać się o ścięgno nadgrzebieniowe, wywołując chroniczne podrażnienia i stany zapalne, aż do erozji ścięgien..
Innymi przyczynami, które mogą uszkodzić stożek rotatorów, są między innymi: zmniejszenie unaczynienia ścięgna, zmiany kolagenu, zmiany anatomiczne przestrzeni podbarkowej (zwężenie), uraz, zakrzywiony lub haczykowaty kształt wyrostka zębodołowego, grubość akromii..
Może również dojść do zerwania mankietu rotatorów z powodu nadmiernej siły..
Jeśli problem nie jest leczony na czas i pomimo bólu ćwiczenia są kontynuowane, uraz przechodzi w zapalenie okostnej, ze zniszczeniem ścięgien głowy kości ramiennej.
W tej afektacji najczęściej najbardziej dotkniętym mięśniem jest mięśnie nadgrzebieniowe, podczas gdy infraspinatus nie jest dotknięty.
Jednak infraspinatus może zaniknąć z powodu uszkodzenia samego mankietu, ponieważ wpływa bezpośrednio na mięsień lub z powodu uszkodzenia nerwu nadłopatkowego.
W zapaleniu ścięgien stożka rotatorów ból postępuje. Na początku dopiero podczas uprawiania sportu, wtedy ból pojawia się przy prostym ruchu wysunięcia ramienia do przodu.
W infraspinatus ścięgien występuje ból i trudności w zewnętrznej rotacji ramienia. Ból ma tendencję do nasilania się w nocy.
Aby dotknąć mankietu rotatorów, pacjent jest proszony o wyprostowanie ramienia do tyłu i od ciała przyśrodkowo. Pacjent odczuwa ból przy badaniu palpacyjnym dotkniętych chorobą ścięgien, a także przy podnoszeniu ręki nad głowę. Podczas gdy ramię w spoczynku nie odczuwa bólu.
Rezonans magnetyczny jest przydatny tylko w przypadku całkowitego pęknięcia stożka rotatorów, ale nie w przypadku częściowego urazu.
Leczenie będzie zależeć od stopnia obrażeń. Przy drobnych kontuzjach wystarczy odpoczynek i wzmocnienie zdrowego barku. Możesz wykonywać ćwiczenia ciągnące, jeśli nie powoduje to bólu.
W ciężkich przypadkach całkowitego zerwania ścięgna lub braku poprawy w ciągu 6 miesięcy leczenia operacja może być dobrym rozwiązaniem..
Jeśli ból jest spowodowany bezpośrednim zapaleniem ścięgna podgardla, patologia nazywa się infraspinatus ścięgna.
Jeśli chcesz dokładnie zbadać funkcję mięśnia podgardla, możesz wykonać manewr Patte. Pacjent jest umieszczany w pozycji siedzącej, a lekarz staje za nim.
Pomaga zgiąć ramię i łokieć pacjenta o 90 °, jedną ręką klinicysta unieruchamia ramię, a drugą chwyta za nadgarstek pacjenta. Pacjent jest proszony o próbę podniesienia ramienia do góry (rotacja zewnętrzna), podczas gdy lekarz stawia opór ruchowi.
Jeśli pacjent zgłasza ból w tylno-bocznej części wyrostka barkowego, wynik testu jest uznawany za pozytywny, czyli dochodzi do uszkodzenia mięśnia podgrzebieniowego.
Przykurcze tego mięśnia mogą powodować bolesne i wyczuwalne punkty, zwane punktami spustowymi. Ból, oprócz dotykania barku i łopatki, może promieniować do karku i ramienia.
Diagnostyka różnicowa powinna być postawiona z innymi podobnymi patologiami, takimi jak: między innymi: zapalenie ścięgna bicepsa, zapalenie stawów barku.
Jeszcze bez komentarzy