Charakterystyka młota, siedlisko, rozmnażanie, żerowanie

928
Simon Doyle

Plik młotek (Hypsignathus monstrosus) to latający ssak z rodziny Pteropodidae, podrzędu Megachiroptera, rzędu Chiroptera. Jest jedynym żyjącym przedstawicielem rodzaju Hypsignathus.

Obecnie jest to największy gatunek nietoperza występujący na kontynencie afrykańskim. Ich aktywność jest głównie nocna, grzędy w koronach drzew o wysokości przekraczającej 25 metrów. Te nietoperze tworzą grupy liczące mniej niż 25 osobników, gdy nie są w sezonie lęgowym..

Nietoperz młot (Hypsignathus monstrosus). Autor: G H Ford / domena publiczna

Na stanowiskach, na których występuje ten gatunek, są one dość pospolite i częste w ekosystemach zalesionych z niewielką ingerencją na nizinach. W sezonie rozrodczym samce zwykle skupiają się zawsze w tych samych miejscach (areny wystawowe w stałych miejscach), więc ten gatunek tworzy „leks” godowe.

Podobnie jak inne gatunki nietoperzy z owoców tropikalnych, nietoperze te odgrywają zasadniczą rolę w rozprzestrzenianiu się nasion, zapylaniu kwiatów i odtwarzaniu systemów leśnych..

Ze względu na tę ważną rolę ekosystemową, obecność tych nietoperzy w niektórych siedliskach jest wskaźnikiem stanu ochrony lasów. Gatunek ten wyróżnia się najwyższym stopniem dymorfizmu płciowego wśród nietoperzy.

Indeks artykułów

  • 1 Charakterystyka ogólna
    • 1.1 Rozmiar i waga
    • 1.2 Rozpiętość skrzydeł
    • 1.3 Ząbkowanie
    • 1.4 Kolorowanie
    • 1.5 Charakterystyka różnicowa mężczyzny
  • 2 Siedlisko i rozmieszczenie
    • 2.1 Siedlisko
    • 2.2 Rozpowszechnianie
  • 3 Odtwarzanie
    • 3.1 Narodziny i liczba potomstwa
  • 4 Jedzenie
  • 5 Stan ochrony
    • 5.1 Znaczenie medyczne
  • 6 Odnośniki

Ogólna charakterystyka

Te nietoperze należą do gatunków najbardziej dymorficznych płciowo.

Rozmiar i waga

Samce przewyższają liczebnie samice rozmiarami i wagą. Samce ważą średnio około 420 gramów, a samice nieco ponad 220 gramów. Całkowita długość głowy i ciała, bez ogona, waha się od 193 do 304 cm, przy czym samce są największe..

Młotowate wraz z innymi pokrewnymi gatunkami. Przez Internet Archive Book Images / Bez ograniczeń

Rozpiętość skrzydeł

Rozpiętość skrzydeł tych dużych nietoperzy może dochodzić do 97 cm u największych samców i nieco ponad 65 cm u samic..

Uzębienie

Drugi przedtrzonowiec i wszystkie zęby trzonowe są wyraźnie płatkowane w porównaniu z innymi gatunkami z rodziny Pteropodidae..

Ubarwienie

Ubarwienie tych nietoperzy jest szaro-brązowe lub jasnobrązowe. Klatka piersiowa jest jaśniejsza i to zabarwienie rozciąga się wokół szyi, tworząc krótki naszyjnik. Biaława łatka pokrywa podstawę ucha.

Charakterystyka różnicowa samca

Samce można rozpoznać w locie po ich długiej, kwadratowej i ściętej głowie. Do tego mają poszerzone twarze, bez futra, z grubym, młotkowatym pyskiem, stąd ich potoczna nazwa.

Inną charakterystyczną cechą samców jest obecność ogromnych, zwisających warg, które składają się na nos. Samce mają również niezwykły rozwój w swoich narządach, aby wydawać wokalizacje.

Mają parę worków, które otwierają się po obu stronach nosogardzieli. Te worki mogą nadymać się do woli i pełnić funkcję dużego rozszerzenia krtani i strun głosowych..

Krtań jest prawie tak długa, jak połowa długości kręgosłupa, a po wypełnieniu obejmuje większość jamy klatki piersiowej, wypychając serce i inne narządy, takie jak płuca, do tyłu i na boki..

Dźwięk wytwarzany przez te nietoperze to ciągłe skrzeczenie lub rechot, który jest bardzo silny, aby przyciągnąć samice ponad wierzchołkami drzew. Z drugiej strony samice mają normalną twarz bardzo podobną do twarzy latającego lisa lub gatunku z rodzaju Ephomophorus.

Pharynx Adaptations of the Hammerhead Bat (Hypsignathus monstrosus) By TecumsehFitch / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)

Siedlisko i dystrybucja

Siedlisko

Młotowłók zamieszkuje różnorodne lasy, sięgające nawet 1800 metrów nad poziomem morza. Występuje w siedliskach, w tym nizinnych tropikalnych lasach wilgotnych, lasach łęgowych, bagnach, lasach palmowych, namorzynach i fragmentach lasów otoczonych ekosystemami sawann.

Istnieją doniesienia o niektórych sztucznych miejscach, w których zwierzęta te mogą spędzać noce, jednak rzadko zdarza się, że grzędy w środowiskach antropicznych lub silnie interwencjonowanych. Można je również zaobserwować w niektórych jaskiniach, ale te siedliska są rzadko wykorzystywane przez ten gatunek.

Dystrybucja

Rozmieszczenie Hypsignathus monstrosus. Przez A proietti / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)

Gatunek ten odnotowano głównie w środkowych i zachodnich regionach Afryki równikowej z kilkoma populacjami na wschodzie w Etiopii i Kenii. Jego najbardziej wysunięty na południe rozkład odpowiada Angoli i Demokratycznej Republice Konga.

Na zachodzie gatunek ten występuje częściej, rozprzestrzeniając się w większości Kamerunu, Gwinei Równikowej, Ghany, Wybrzeża Kości Słoniowej, Gabonu, Sierra Leone, Sudanu, Togo i Ugandzie. Na północy występują populacje w Burkina Faso i Gwinei Bissau.

Reprodukcja

Młotowate preferują lęgowiska zdominowane przez drzewa tego gatunku. Terminalia catappa (Combretaceae). Drzewa te są producentami owoców, które bardzo przyciągają te nietoperze, co ułatwia zakładanie kolonii reprodukcyjnych..

Są łatwo zlokalizowane ze względu na specyficzne wezwania, które samce wykonują na tych formacjach roślinnych. Z drugiej strony, samce mają tendencję do tworzenia grup lub dużych prób godowych, liczących od kilkunastu do kilkuset osobników, w celu nawoływania do krycia i przyciągania samic..

Krycie odbywa się dwa razy w roku, w porze suchej od czerwca do sierpnia oraz od grudnia do lutego..

Każdy samiec wyznacza obszar o średnicy około 10 metrów, skąd emituje sygnały od wczesnych godzin nocnych i wczesnych godzin przed świtem. Samce akompaniują swoim piosenkom małymi pokazami otwierania i trzepotania skrzydeł..

Samice przelatują nad grupami samców i ostatecznie wybierają jednego lub więcej samców do kopulacji. Samice zaczynają rozmnażać się w wieku około sześciu miesięcy, podczas gdy samce w wieku półtora roku..

Narodziny i liczba potomstwa

Większość urodzeń ma miejsce między sierpniem a wrześniem, a kolejny szczyt przypada na okres od października do grudnia. Samice rodzą pojedyncze młode, jednak istnieje kilka doniesień o tym, że samice rodzą parę młodych. Każda samica może rodzić nawet dwa razy w roku, ponieważ u tego gatunku występuje poporodowa ruja.

Karmienie

Te nietoperze są głównie zjadaczami owoców, mogą spożywać różnorodne owoce (miazgi i soki) pochodzące z lasów, które zajmują. Najważniejszymi owocami w Twojej diecie są figi (Figowiec). Oprócz tego mogą spożywać owoce niektórych upraw, takich jak mango (Mangifera), guawy (Psidium), kwaśny (Anonna) i banany (Muza).

Owoce, które zjada ten duży nietoperz, można jeść z tego samego drzewa, które je produkuje, lub można je przetransportować do pobliskich drzew, gdzie są żute, aby wydobyć słodką miazgę..

Niektórzy autorzy opisują niektóre ataki na drób, takie jak kurczaki przywiązane nogami do słupków lub drzew. Jednak ta ostatnia jest bardzo rzadka i nie ma zbyt wielu informacji na temat tych mięsożernych nawyków..

Te nietoperze piją wodę, lecąc nisko nad strumieniami. Kiedy są blisko źródła wody, biorą ją, wystawiając języki i robiąc kilka wypraw, aż będą usatysfakcjonowani..

Stan zachowania

Te nietoperze mają szeroki zakres dystrybucji. Z tego powodu są zaliczane do kategorii najmniej niepokojących według IUCN, chociaż stan populacji tego dużego nietoperza w większości jego zasięgu jest nieznany..

Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest ciągłe niszczenie jego siedlisk i fragmentacja lasów. Z drugiej strony, zwierzęta te są ścigane i eliminowane podczas prób krycia ze względu na ilość generowanego przez nie hałasu. Oprócz tego są one nieustannie ścigane, aby były spożywane jako pożywienie w większości obszarów ich dystrybucji..

Znaczenie medyczne

Gatunek ten okazuje się również mieć znaczenie medyczne, gdyż stanowi naturalny rezerwuar wirusa gorączki krwotocznej Ebola. Te nietoperze mogą migrować między krajami, co może wyjaśniać przybycie wirusa do krajów bez wcześniejszych infekcji, takich jak Gwinea.

Według badań główną formą infekcji przez nietoperze byłoby spożycie ich mięsa.

Obecnie w wielu regionach, w których miały miejsce niedawne ogniska, prowadzi się częste badania różnych grup zwierząt, które są naturalnymi rezerwuarami tego wirusa. Takie badania mają na celu zapobieganie i przewidywanie przyszłych wybuchów gorączki krwotocznej Ebola..

Bibliografia

  1. Bradbury, J. W. (1977). Lek zachowanie godowe nietoperza młotowatego. Zeitschrift für Tierpsychologie, Cztery pięć(3), 225-255.
  2. De Nys, H. M., Kingebeni, P. M., Keita, A. K., Butel, C., Thaurignac, G., Villabona-Arenas, C. J.,… & Bourgarel, M. (2018). Badanie wirusów Ebola u owocożernych i owadożernych nietoperzy w Gwinei, Kamerunie i Demokratycznej Republice Konga, 2015-2017. Pojawiające się choroby zakaźne, 24(12), 2228.
  3. Feldmann, H., Jones, S., Klenk, H. D. i Schnittler, H. J. (2003). Wirus Ebola: od odkrycia do szczepionki. Nature Reviews Immunology, 3(8), 677-685.
  4. Langevin, P. i Barclay, R. M. (1990). Hypsignathus monstrosus. Gatunki ssaków, (357), 1-4.
  5. Leroy, E. M., Kumulungui, B., Pourrut, X., Rouquet, P., Hassanin, A., Yaba, P.,… & Swanepoel, R. (2005). Nietoperze owocowe jako rezerwy wirusa Ebola. Natura, 438(7068), 575-576.
  6. Magloire, N. C. J., Blaise, K. i Inza, K. (2018). Wariacje saisonnières des effectifs de Hypsignathus monstrosus h. allen, 1861 dans les sites d'appels sexuels (Abidjan, Wybrzeże Kości Słoniowej). International Journal of Innovation and Applied Studies, 24(2), 755-763.
  7. Nowak, R. M., & Walker, E. P. (1994). Nietoperze Walkera świata. JHU Press.
  8. Nowak, R. M., & Walker, E. P. (1999). Ssaki Świata Walkera (Tom 1). Prasa JHU.
  9. Shuker, K. (2014). Bestie, które ukrywają się przed człowiekiem: Poszukiwanie ostatnich nieodkrytych zwierząt świata. Cosimo, Inc ...
  10. Tanshi, I. 2016. Hypsignathus monstrosus (wersja erraty opublikowana w 2017 r.). Czerwona lista gatunków zagrożonych IUCN 2016: e.T10734A115098825. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T10734A21999919.en. Pobrano 08 marca 2020 r.

Jeszcze bez komentarzy