Charakterystyka, morfologia, siedlisko Neisseria gonorrhoeae

3703
Charles McCarthy

Neisseria gonorrhoeae Jest to czynnik bakteryjny, który powoduje rzeżączkę, znaną również jako rzeżączka. Ten mikroorganizm ma okrągły kształt i nie jest ruchliwy.

Ponieważ jej ściana komórkowa jest cienka i bogata w różne typy lipidów, jest uważana za bakterię Gram-ujemną.. N. gonorrhoeae Jest to unikalny ludzki patogen i zwykle zasiedla drogi moczowo-płciowe.

Infekcja rozwija się zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. W żeńskich narządach płciowych infekcja ogranicza się do szyjki macicy i może powodować zapalenie miednicy. U mężczyzn atakuje cewkę moczową i objawia się zapaleniem najądrzy w jądrach. U obu płci choroba ta może prowadzić do bezpłodności.

Diagnozę można przeprowadzić za pomocą testów DNA lub testów hodowlanych. Te ostatnie są zwykle bardzo przydatne, ponieważ testy wrażliwości można przeprowadzić na różne antybiotyki..

Ta choroba weneryczna dotyka corocznie znaczną liczbę osób. Według badań populacyjnych przeprowadzonych w Europie i Stanach Zjednoczonych rzeżączka jest drugą najczęściej występującą chorobą przenoszoną drogą płciową.

Jeśli chodzi o jego dystrybucję, donoszono o rzeżączce na całym świecie. Choroba ta jest szeroko rozpowszechniona we wszystkich warstwach społecznych, występując częściej na niskim poziomie społeczno-ekonomicznym.

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
  • 2 Morfologia
  • 3 Siedlisko
  • 4 Kultura i identyfikacja
  • 5 Objawy i leczenie
  • 6 Odnośniki

Charakterystyka

Bakterie rodzinne Neisseriaceae charakteryzują się aerobową lub fakultatywną beztlenową. Są heterotroficzne, termin ten wskazuje, że nie mają zdolności do samodzielnego wytwarzania pożywienia i wykorzystywania węglowodanów jako źródła pożywienia. Ponadto te mikroorganizmy nie mają zdolności poruszania się..

W ramach gatunku Neisseria, znaleziono różne ludzkie patogeny. N. gonorrhoeae jest czynnikiem sprawczym gonory i N. meningitidis powoduje zapalenie opon mózgowych.

Podobnie istnieją pewne gatunki, takie jak N. sicca, N. mucosa Y N mleczanowy, które nie są szkodliwe i są normalnymi mieszkańcami ludzkiej flory, w tym ust.

Optymalna temperatura wzrostu N. gonorrhoeae wynosi od 36 do 39 ° C.

Morfologia

N. gonorrhoeae Jest to bakteria o okrągłym kształcie i dzięki tej charakterystyce nazywana jest gonokokami. Nie mają otoczki i nie tworzą zarodników. Średnia wielkość wynosi 0,8 µm, a zakres waha się od 0,6 do 1 µm.

Pod mikroskopem kształt jest podobny do nerki lub fasoli i znajduje się w komórkach, szczególnie w leukocytach polimorfojądrowych.

Organizmy te zwykle występują w parach z sąsiednimi wklęsłymi bokami i nazywane są diplokokami. Jednak młode kolonie można podzielić na cztery grupy, zwane tetradami. Czasami można je znaleźć jako krótkie łańcuchy.

Fenotypowo jest to bakteria Gram-ujemna. Jednak zewnętrzna błona zawiera lipooligosacharydy, a nie lipopolisacharydy, jak zwykle. Barwienie Grama, wraz z jego diplokokową morfologią, są dość użytecznymi cechami do jego identyfikacji..

Na powierzchni komórki znajduje się szereg pilisów, zwanych również fimbriami. Te występy lub wyrostki są podobne do włosów. Składają się z polimerów i białek strukturalnych.

Jedno z tych białek, adhezyna, odpowiada za przyleganie do patogenu na powierzchni błony śluzowej nabłonka i umożliwia kolonizację bakterii.

Siedlisko

Neisseria gonorrhoeae jest to bakteria chorobotwórcza występująca wyłącznie u ludzi. Obecność tego szkodliwego mikroorganizmu jest w większości przypadków spowodowana kontaktem seksualnym.

Transmisja nieseksualna jest rzadka, ale może wystąpić. Obejmują przenoszenie bakterii podczas porodu, poprzez kontakt oczu noworodka z pochwą matki (oftalmia noworodków).

Częstym siedliskiem tego mikroorganizmu jest ludzki układ moczowo-płciowy. U kobiet często występują w szyjce macicy, au mężczyzn w cewce moczowej.

W mniejszym stopniu patogen ten można znaleźć w oczach, jamie ustnej, nosowo-gardłowej i odbytu. U zdrowych osób nie jest to powszechne. Oznacza to, że nie jest częścią normalnej ludzkiej flory.

Kultura i identyfikacja

Kultury bakteryjne Neisseria gonorrhoeae nie są proste. Wymagają ścisłych warunków żywieniowych, a ich wzrost jest powolny.

Zwykle są uprawiane na bogatym podłożu, na agarze z krwią lub agarze czekoladowym. Agar czekoladowy jest podgrzewany do krwi do około 80 ° C i służy do wzrostu wybrednych bakterii. Inkubuje się je w temperaturze 35 ° C w atmosferze COdwa, 5 do 10% dwutlenku węgla.

Kiedy okres inkubacji jest przedłużony, kolonie powiększają się i przybierają matowy wygląd. Można je barwić różnymi technikami, w tym przeciwciałami fluorescencyjnymi.

Metabolicznie w tej bakterii powstaje kwas mlekowy poprzez glikolizę. Proces ten zachodzi przez połączenie dwóch szlaków metabolicznych: Entner-Doudoroff i pentozofosforanu, wytwarzających dwutlenek węgla kwasu octowego jako produkt końcowy.

W celu identyfikacji, produkcję kwasu mierzy się na podstawie glukozy, a nie maltozy, mannozy, laktozy, fruktozy czy sacharozy. Ten test biochemiczny nazywany jest „testem agarowym z cystynową tryptykazą”..

W niektórych przypadkach identyfikacja wymienionych cukrów przez utlenianie jest skomplikowana. Dlatego zoptymalizowana wersja zawiera testy enzymatyczne.

Można je również zidentyfikować poprzez dodatnią reakcję na testy katalazy i oksydazy..

Objawy i leczenie

Objawy różnią się znacznie w zależności od pacjenta. Zespół zapalenia stawów i zapalenia skóry jest klasykiem w obrazie tej choroby.

We wczesnych stadiach infekcji często występują bóle ścięgien i stawów. Zmiany skórne obejmują grudki plamkowe i krosty, zwykle ze składnikami krwotocznymi.

Podobnie, u pacjentów zakażonych tą bakterią może wystąpić zapalenie gardła, zapalenie cewki moczowej, zapalenie spojówek oraz infekcje odbytu i odbytnicy. Infekcja może również nie dawać żadnych objawów, szczególnie u kobiet.

Rzeżączkę często leczy się pojedynczą dawką antybiotyków lub ich kombinacją. Najbardziej sugerowane w literaturze są ceftriakson, cyprofloksacyna, doksycyklina, gentamycyna, gemifloksacyna i azytromycyna..

Podobnie jak w przypadku wszystkich chorób bakteryjnych, leczenie komplikuje zwiększona częstość występowania bakterii opornych na różne antybiotyki..

Bibliografia

  1. Berenguer, J., & Sanz, J. L. (2004). Pytania z mikrobiologii. Wydawnictwo Helix.
  2. Forbes, B. A. (2009). Diagnostyka mikrobiologiczna. Panamerican Medical Ed..
  3. Lydyard, P., Cole, M., Holton, J., Irving, W., Venkatesan, P., Ward, K., & Porakishvili, N. (2009). Studia przypadków chorób zakaźnych. Nauka o Garland.
  4. MacFaddin, J. F. (2003). Testy biochemiczne do identyfikacji bakterii o znaczeniu klinicznym. Panamerican Medical Ed..
  5. Negroni, M. (2000). Mikrobiologia stomatologiczna. Panamerican Medical Ed..
  6. Pardi, G., Pérez, M. F., Pacheco, A. i Mata de Henning, M. (2004). Kilka uwag na temat Neisseria gonorrhoeae. Wenezuelska ustawa dentystyczna, 42(2), 122-127.
  7. Samaranayake, L. (2011). Podstawowa mikrobiologia w stomatologii E-book. Elsevier Health Sciences.
  8. Unemo, M., Savicheva, A., Budilovskaya, O., Sokolovsky, E., Larsson, M. i Domeika, M. (2006). Diagnostyka laboratoryjna Neisseria gonorrhoeae w Sankt Petersburgu w Rosji: inwentaryzacja, charakterystyka wydajności i zalecane optymalizacje. Choroby przenoszone drogą płciową, 82(1), 41-44.
  9. Urbina, M. T. i Biber, J. L. (2009). Płodność i reprodukcja wspomagana. Panamerican Medical Ed..

Jeszcze bez komentarzy