Niels Bohr (1885-1962) był duńskim fizykiem, który w 1922 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za badania dotyczące budowy atomów i poziomów ich promieniowania. Wychowany i wykształcony na ziemiach europejskich, na najbardziej prestiżowych angielskich uniwersytetach, Bohr był także uznanym badaczem i ciekawym filozofii..
Współpracował z innymi uznanymi naukowcami i laureatami Nagrody Nobla, takimi jak J.J. Thompson i Ernest Rutherford, którzy zachęcili go do kontynuowania badań w obszarze atomowym.
Zainteresowanie Bohra strukturą atomową doprowadziło go do przewijania się między uniwersytetami, aż znalazł taki, który dałby mu przestrzeń do rozwijania jego badań na własnych warunkach..
Niels Bohr zaczął od odkryć dokonanych przez Rutherforda, aby kontynuować ich rozwój, aż mógł wydrukować na nich swój własny odcisk..
Bohr przyszedł, aby mieć rodzinę składającą się z ponad sześciorga dzieci, był wychowawcą innych wybitnych naukowców, takich jak Werner Heisenberg i prezes Królewskiej Duńskiej Akademii Nauk, a także członkiem innych akademii naukowych na całym świecie..
Indeks artykułów
Niels Bohr urodził się 7 października 1885 roku w Kopenhadze, stolicy Danii. Ojciec Nielsa nazywał się Christian i był profesorem fizjologii na Uniwersytecie w Kopenhadze.
Z kolei matką Nielsa była Ellen Adler, której rodzina była uprzywilejowana ekonomicznie, ponieważ miała wpływy w duńskim środowisku bankowym. Sytuacja rodzinna Nielsa pozwoliła mu na dostęp do edukacji uważanej wówczas za uprzywilejowaną.
Niels Bohr zainteresował się fizyką i studiował ją na Uniwersytecie w Kopenhadze, na którym uzyskał tytuł magistra fizyki w 1911 r. Później wyjechał do Anglii, gdzie studiował w Cavendish Laboratory na Uniwersytecie w Cambridge..
Główną motywacją do studiowania tam była opieka Josepha Johna Thomsona, chemika pochodzenia angielskiego, który otrzymał Nagrodę Nobla w 1906 roku za odkrycie elektronu, szczególnie za badania nad przepływem elektryczności przez gazy..
Intencją Bohra było przetłumaczenie jego pracy doktorskiej, która była ściśle związana z nauką elektronów, na język angielski. Jednak Thomson nie okazał prawdziwego zainteresowania Bohrem, dlatego ten ostatni zdecydował się tam wyjechać i obrać kurs na Uniwersytet w Manchesterze..
Na Uniwersytecie w Manchesterze Niels Bohr miał okazję podzielić się z brytyjskim fizykiem i chemikiem Ernestem Rutherfordem. Był także asystentem Thomsona, a następnie zdobył Nagrodę Nobla. Bohr wiele się nauczył od Rutherforda, zwłaszcza w dziedzinie radioaktywności i modeli atomu..
Z biegiem czasu współpraca między dwoma naukowcami rosła, a ich przyjacielska więź rosła. Jedno z wydarzeń, w których obaj naukowcy współdziałali na polu eksperymentalnym, było związane z modelem atomu zaproponowanym przez Rutherforda.
Model ten był prawdziwy w sferze pojęciowej, ale nie można go było wyobrazić sobie poprzez ujęcie go w prawach fizyki klasycznej. Biorąc to pod uwagę, Bohr odważył się powiedzieć, że przyczyną tego było to, że dynamika atomów nie podlegała prawom fizyki klasycznej..
Niels Bohr był uważany za nieśmiałego i introwertycznego człowieka, jednak seria esejów, które opublikował w 1913 roku, przyniosła mu szerokie uznanie w dziedzinie nauki, co uczyniło go uznaną postacią publiczną. Te eseje były związane z jego koncepcją budowy atomu.
W 1916 roku Bohr udał się do Kopenhagi i tam, w swoim rodzinnym mieście, zaczął wykładać fizykę teoretyczną na Uniwersytecie w Kopenhadze, gdzie studiował..
Będąc na tym stanowisku i dzięki zdobytej wcześniej sławie, Bohr zebrał wystarczającą ilość pieniędzy, które były niezbędne do utworzenia w 1920 roku Nordyckiego Instytutu Fizyki Teoretycznej..
Duński fizyk kierował tym instytutem od 1921 do 1962 roku, w którym zmarł. Później instytut zmienił nazwę na Instytut Nielsa Bohra, na cześć swojego założyciela..
Wkrótce instytut ten stał się punktem odniesienia w zakresie najważniejszych odkryć, jakich dokonano w tym czasie, dotyczących atomu i jego konformacji..
W krótkim czasie Nordycki Instytut Fizyki Teoretycznej dorównywał innym uniwersytetom o bogatszych tradycjach w regionie, takich jak niemieckie uniwersytety w Getyndze i Monachium..
Lata dwudzieste XX wieku były bardzo ważne dla Nielsa Bohra, ponieważ w tych latach wydał dwie z podstawowych zasad swoich teorii: zasadę korespondencji, wydaną w 1923 r., Oraz zasadę komplementarności, dodaną w 1928 r..
Powyższe zasady były podstawą, na której zaczęła się formować Kopenhaska Szkoła mechaniki kwantowej, zwana także Kopenhaską Interpretacją..
Ta szkoła znalazła przeciwników w wielkich naukowcach, takich jak sam Albert Einstein, który po sprzeciwie wobec różnych podejść ostatecznie uznał Nielsa Bohra za jednego z najlepszych naukowców tamtych czasów..
Z drugiej strony w 1922 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za eksperymenty związane z atomową restrukturyzacją iw tym samym roku urodził się jego jedyny syn, Aage Niels Bohr, który ostatecznie kształcił się w instytucie, któremu przewodniczył Niels. Później został jej dyrektorem, a ponadto w 1975 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki.
W latach trzydziestych Bohr osiadł w Stanach Zjednoczonych i skupił się na nagłaśnianiu tematu rozszczepienia jądrowego. W tym właśnie kontekście Bohr określił charakterystykę rozszczepialności, jaką posiadał pluton.
Pod koniec tej dekady, w 1939 roku, Bohr wrócił do Kopenhagi i otrzymał nominację na prezesa Królewskiej Duńskiej Akademii Nauk..
W 1940 roku Niels Bohr przebywał w Kopenhadze, a trzy lata później w wyniku II wojny światowej został zmuszony wraz z rodziną do ucieczki do Szwecji, ponieważ Bohr miał żydowskie pochodzenie..
Ze Szwecji Bohr udał się do Stanów Zjednoczonych. Tam osiadł i dołączył do zespołu współpracującego przy Projekcie Manhattan, który wyprodukował pierwszą bombę atomową. Projekt ten został zrealizowany w laboratorium, którego lokalizacja znajdowała się w Los Alamos w Nowym Meksyku, a podczas swojego udziału we wspomnianym projekcie Bohr zmienił nazwisko na Nicholas Baker.
Pod koniec drugiej wojny światowej Bohr wrócił do Kopenhagi, gdzie ponownie został dyrektorem Nordyckiego Instytutu Fizyki Teoretycznej i zawsze opowiadał się za zastosowaniem energii atomowej w pożytecznych celach, zawsze poszukując wydajności w różnych procesach..
Skłonność ta wynika z faktu, że Bohr zdawał sobie sprawę z wielkich szkód, jakie może spowodować to, co odkrył, a jednocześnie wiedział, że istnieje bardziej konstruktywna użyteczność dla tego typu potężnej energii. Tak więc od lat pięćdziesiątych Niels Bohr poświęcił się wygłaszaniu wykładów poświęconych pokojowemu wykorzystaniu energii atomowej..
Jak wspomnieliśmy wcześniej, Bohr nie przeoczył wielkości energii atomowej, więc oprócz opowiadania się za jej właściwym wykorzystaniem, zastrzegł również, że to rządy powinny zapewnić, aby energia ta nie była wykorzystywana w sposób destrukcyjny..
Pojęcie to zostało przedstawione w 1951 r. W manifeście podpisanym przez ponad stu wybitnych wówczas badaczy i naukowców..
W konsekwencji tej akcji i jego wcześniejszej pracy na rzecz pokojowego wykorzystania energii atomowej w 1957 roku Fundacja Forda przyznała mu nagrodę Atoms for Peace, przyznawaną osobistościom, które starały się promować pozytywne wykorzystanie tego typu energii. ..
Niels Bohr zmarł 18 listopada 1962 roku w swojej rodzinnej Kopenhadze w wieku 77 lat..
Model atomowy Nielsa Bohra jest uważany za jeden z jego największych wkładów w świat fizyki i nauki w ogóle. Był pierwszym, który pokazał atom jako dodatnio naładowane jądro otoczone przez orbitujące elektrony..
Bohrowi udało się odkryć wewnętrzny mechanizm działania atomu: elektrony mogą niezależnie orbitować wokół jądra. Liczba elektronów obecnych na zewnętrznej orbicie jądra determinuje właściwości pierwiastka fizycznego.
Aby uzyskać ten model atomowy, Bohr zastosował teorię kwantową Maxa Plancka do modelu atomowego opracowanego przez Rutherforda, uzyskując w rezultacie model, za który otrzymał Nagrodę Nobla. Bohr przedstawił strukturę atomu jako mały układ słoneczny.
To, co sprawiło, że model atomowy Bohra został uznany za rewolucyjny, to metoda, którą zastosował do jego uzyskania: zastosowanie teorii fizyki kwantowej i ich wzajemne powiązania ze zjawiskami atomowymi..
Dzięki tym zastosowaniom Bohr był w stanie określić ruchy elektronów wokół jądra atomowego, a także zmiany ich właściwości..
W ten sam sposób, dzięki tym koncepcjom, był w stanie uzyskać wyobrażenie o tym, jak materia jest w stanie pochłaniać i emitować światło ze swoich najbardziej niedostrzegalnych struktur wewnętrznych..
Twierdzenie Bohra-van Leeuwena jest twierdzeniem stosowanym w dziedzinie mechaniki. Opracowany najpierw przez Bohra w 1911 r., A później uzupełniony przez van Leeuwena, zastosowanie tego twierdzenia pozwoliło rozróżnić zakres fizyki klasycznej od fizyki kwantowej..
Twierdzenie głosi, że namagnesowanie wynikające z zastosowania mechaniki klasycznej i mechaniki statystycznej będzie zawsze wynosić zero. Bohr i van Leeuwen zdołali dostrzec pewne koncepcje, które można było rozwinąć jedynie za pomocą fizyki kwantowej.
Dziś twierdzenie obu naukowców jest z powodzeniem stosowane w takich dziedzinach, jak fizyka plazmy, elektromechanika i elektrotechnika..
W mechanice kwantowej zasada komplementarności sformułowana przez Bohra, która reprezentuje podejście teoretyczne i wynikowe, utrzymuje, że obiekty poddane procesom kwantowym mają uzupełniające się atrybuty, których nie można obserwować ani mierzyć jednocześnie..
Ta zasada komplementarności rodzi się z innego postulatu wysuniętego przez Bohra: interpretacji kopenhaskiej; fundamentalne dla badań mechaniki kwantowej.
Z pomocą naukowców Maxa Borna i Wernera Heisenberga Niels Bohr opracował tę interpretację mechaniki kwantowej, która umożliwiła wyjaśnienie niektórych elementów umożliwiających procesy mechaniczne, a także ich różnic. Sformułowany w 1927 r. Uważany jest za interpretację tradycyjną.
Zgodnie z interpretacją kopenhaską układy fizyczne nie mają określonych właściwości, zanim zostaną poddane pomiarom, a mechanika kwantowa jest w stanie jedynie przewidzieć prawdopodobieństwo, z jakim wykonane pomiary przyniosą określone wyniki..
Dzięki swojej interpretacji modelu atomowego Bohr był w stanie bardziej szczegółowo ustrukturyzować układ okresowy pierwiastków istniejących w tym czasie..
Był w stanie stwierdzić, że właściwości chemiczne i zdolność wiązania pierwiastka są ściśle związane z jego ładunkiem walencyjnym.
Praca Bohra zastosowana do układu okresowego doprowadziła do rozwoju nowej dziedziny chemii: chemii kwantowej.
Podobnie, pierwiastek znany jako Bor (Bohrium, Bh), otrzymuje swoją nazwę w hołdzie dla Nielsa Bohra.
Korzystając z zaproponowanego modelu, Bohr był w stanie zaproponować i ustalić mechanizmy reakcji jądrowych w procesie dwuetapowym.
Bombardując cząstki o niskiej energii, powstaje nowe jądro o niskiej stabilności, które ostatecznie wyemituje promienie gamma, a jego integralność zanika..
To odkrycie Bohra było przez długi czas uważane za kluczowe w dziedzinie nauki, dopóki nie zostało opracowane i ulepszone po latach przez jednego z jego synów, Aage Bohra..
Rozszczepienie jądra atomowego to proces reakcji jądrowej, w którym jądro atomowe zaczyna się dzielić na mniejsze części..
Proces ten jest w stanie wytworzyć duże ilości protonów i fotonów, jednocześnie uwalniając energię w sposób ciągły.
Niels Bohr opracował model, który pozwolił wyjaśnić proces rozszczepienia jądrowego niektórych pierwiastków. Model ten polegał na obserwacji kropli cieczy, która reprezentowała strukturę jądra..
W ten sam sposób, w jaki integralną strukturę kropli można podzielić na dwie podobne części, Bohrowi udało się wykazać, że to samo może się zdarzyć z jądrem atomowym, zdolnym do generowania nowych procesów tworzenia lub degradacji na poziomie atomowym..
Jeszcze bez komentarzy