Nocardia to rodzaj bakterii odpornych na kwasy i alkohole, które są obecne w wielu różnych środowiskach, w tym w glebie, kurzu, wodzie, a nawet w rozkładającej się materii organicznej.
Rodzaj ten został opisany w 1888 roku przez Edmona Nocarda, francuskiego mikrobiologa i weterynarza, z powodu infekcji u bydła. Te typy bakterii są nieznane pod wieloma względami, dlatego ich cechy i właściwości są nieustannie odkrywane..
Ten rodzaj obejmuje łącznie około 30 gatunków, z których około 11 może powodować patologie u ludzi. Wśród nich możemy wymienić Nocardia asteroides, Nocardia brasiliensis, Nocardia otitidiscaviarum, Nocardia transvalencis, Nocardia brevicatena Y Weteran Nocardia, m.in.
Infekcje wywołane przez bakterie z rodzaju Nocardia są na ogół oportunistyczne. Oznacza to, że dotykają osoby z osłabionym układem odpornościowym, na przykład osoby zakażone wirusem HIV..
Ogólnie rzecz biorąc, infekcje wywoływane przez niektóre gatunki z tego rodzaju są znane jako nokardioza. Będąc infekcją bakteryjną, leczenie pierwszego rzutu to antybiotyki.
Jednak wykazano, że te bakterie nie mają tego samego wzorca pod względem oporności i wrażliwości na antybiotyki. Dlatego terapia, którą należy zastosować, musi być zindywidualizowana zgodnie z charakterystyką szczepu zakaźnego..
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju Nocardia jest następująca:
Domena: bakteria
Brzeg: Actinobacteria
Zamówienie: Actinomycetales
Podrząd: Corynebacterineae
Rodzina: Nocardiaceae
Płeć: Nocardia
Bakterie należące do rodzaju Nocardia, na początku mogą przedstawiać konfigurację znaną jako „naszyjnik z koralików”. W miarę wzrostu przybierają postać wydłużonych prątków z wyglądem prymitywnych strzępek nitkowatych, które się rozgałęziają. W mikroskopie dają wygląd wydłużonych nitek. Mają średnicę około 0,5 - 1,2 mikrona.
W kulturach cenione są kolonie o różnym kolorze i wyglądzie. Mogą być brązowe, różowe, brązowe, pomarańczowe, białe lub szare. Wygląd waha się od kredowego do aksamitnego. Tekstura również się zmienia, dzięki czemu można dostrzec gładkie, nieregularne lub ziarniste kolonie.
Jego ścianę komórkową charakteryzuje obecność kwasu mezodiaminopimelinowego (DAP) oraz węglowodanów galaktozy i arabinozy. Podobnie, zawierają kwasy mykolowe jako składniki błony, dzięki czemu są odporne na kwasy i alkohole..
Bakterie należące do rodzaju Nocardia Muszą znajdować się w środowiskach o szerokiej dostępności tlenu, ponieważ potrzebują tego pierwiastka chemicznego do przeprowadzania różnych procesów metabolicznych.
Bakterie te syntetyzują enzym katalazę. To pozwala im rozkładać nadtlenek wodoru (H.dwaLUBdwa) w jej elementach składowych: wodzie (H.dwaO) i tlen (Odwa). Gdy zachodzi ten proces, można docenić obecność pęcherzyków, co jest oczywistą oznaką uwolnienia tlenu.
Ten rodzaj bakterii potrzebuje więcej niż siedem dni na wytworzenie kolonii, jeśli są sztucznie hodowane w laboratorium. Zaobserwowano kultury, w których minęło nawet 14 dni, zanim kolonie stały się widoczne.
Oznacza to, że są odporne na typowy proces odbarwiania, charakterystyczny dla tradycyjnych metod barwienia. Wynika to z kwasów mykolowych znajdujących się w jego ścianie komórkowej..
Metoda barwienia tych bakterii to metoda Kinyouna. W metodzie tej wykorzystuje się barwnik (fuksyna karbolowa) o wysokim stężeniu fenolu, który stymuluje przepuszczalność barwnika przez warstwę kwasu mykolowego. W tej metodzie błękit metylenowy jest stosowany jako metoda kontrastowa..
Organizmy mezofilne to takie, które z definicji rozwijają się optymalnie w temperaturach od 15 do 35 ° C..
Biorąc pod uwagę, że bakterie należące do rodzaju Nocardia mają optymalną temperaturę wzrostu między 25 a 37 ° C, wówczas można powiedzieć, że są mezofilne.
Bakterie te syntetyzują enzym ureazę, który jest odpowiedzialny za katalizowanie reakcji chemicznej, w której mocznik jest hydrolizowany do amoniaku i dwutlenku węgla. Dzieje się to zgodnie z następującą reakcją:
(NHdwa)dwaCO + HdwaO - COdwa + 2NH3
Jest to ważna cecha, która umożliwia różnicowanie i rozróżnianie bakterii w celu ich identyfikacji na poziomie eksperymentalnym..
Bakterie z rodzaju Nocardia syntetyzują enzym oksydazę. Enzym ten katalizuje reakcję redukcji tlenków, wykorzystując tlen jako akceptor elektronów..
Gatunek z rodzaju Nocardia są wszechobecne, to znaczy występują na całym świecie. Są saprofitami, co oznacza, że rozwijają się w rozkładającej się materii organicznej, odżywiając się nią.
Są również ważną częścią flory bakteryjnej gleby i są blisko wody. Inne miejsca, w których stwierdzono go w kurzu, ściekach, powietrzu, owadach i niektórych rozkładających się warzywach.
Bakterie należące do tego rodzaju są chemoorganotroficzne. Oznacza to, że mają metabolizm oparty na reakcjach redukcji tlenków, w celu uzyskania energii..
Bakterie z rodzaju Nocardia rosną we wszystkich pożywkach hodowlanych, chociaż mają upodobanie do agaru z krwią i agaru Sabourauda. Powinien być utrzymywany w zakresie temperatur od 25 do 37 ° C.
Kultura rośnie powoli, przypominając sobie, że rozwój kolonii może zająć do 14 dni.
Wśród różnych gatunków, które tworzą rodzaj Nocardia, są takie, które są uważane za chorobotwórcze dla ludzi. Wśród nich są Nocardia asteroides, Nocardia brasiliensis Y Nocardia otitidiscaviarum.
Plik Nocardia asteroides Y Nocardia otitidiscaviarum są odpowiedzialne za różne infekcje płuc i rozsiane. Podczas Nocardia brasiliensis powoduje infekcje skóry, szczególnie w miejscach tropikalnych.
Najczęstszą formą przenoszenia jest droga wziewna.
U gatunków wywołujących choroby płuc cząsteczki bakterii są wdychane i docierają do pęcherzyków płucnych. Tutaj zaczynają się rozmnażać w postaci rozgałęzionych strzępek..
Kwasy mykolowe znajdujące się w ścianie komórkowej pomagają hamować aktywność fagosomów i lizosomów, dzięki czemu bakterie udaje się uniknąć lizy i kontynuować rozmnażanie. Poprzez krwiobieg bakterie mogą dotrzeć nawet do ośrodkowego układu nerwowego.
Z drugiej strony, gdy bakterie zostaną zaszczepione na skórze, zaczynają się namnażać, tworząc ropnie i ziarniniaki..
Jeszcze bez komentarzy