ZA odontogram, Nazywany również dentogramem, periodontogramem, kartą zębową lub diagramem zębowym, jest to schemat łuków zębowych. Pokazuje graficznie i anatomicznie wszystkie zęby. Na tym schemacie dentysta wskazuje różne patologie i zabiegi za pomocą kodu koloru.
Zwykle do identyfikacji każdego zęba używa się cyfr, jednak czasami zęby można numerować wielkimi literami lub parami cyfr. Na schemacie zaznaczono zarówno uzębienie mleczne (dzieci), jak i ostateczne.
Odontogram jest częścią stomatologicznej historii klinicznej pacjenta, ponieważ gromadzi wszystkie informacje dotyczące jamy ustnej, anatomicznych cech zębów i innych osobliwości, wskazując wymagane leczenie, obserwację itp..
Jest podstawowym narzędziem diagnostycznym, leczniczym i monitorującym patologie stomatologiczne pacjenta. Zębogram jest również używany w stomatologii sądowej do identyfikacji zwłok, ponieważ zęby są bardzo odporne i nie rozkładają się jak inne tkanki organiczne..
Odontogramy są wypełniane fizycznie, to znaczy na wydrukowanym arkuszu; jednak obecnie istnieje wiele programów komputerowych, które umożliwiają przechowywanie zapisu cyfrowego. Ułatwia to rejestrowanie informacji i przechowywanie dokumentacji medycznej..
Rejestr cyfrowy umożliwia szybkie i łatwe udostępnianie informacji oraz wzajemne konsultacje między specjalistami w tej dziedzinie bez początkowej mobilizacji pacjenta.
Indeks artykułów
Stanowi ważną część historii medycznej pacjenta, a stomatolog w jej treści przechwytuje informacje związane z:
-Identyfikacja pacjenta
-Ogólny stan błony śluzowej jamy ustnej
-Jakie zęby leczyć
-Zabiegi, które pacjent przeszedł wcześniej
-Obserwacja pacjenta
-Uzębienie tymczasowe i stałe u dzieci
Odontogram ułatwia wymianę informacji między dentystami podczas różnych konsultacji. Ze względu na jego wagę konieczna jest częsta aktualizacja, najlepiej przy każdej wizycie pacjenta.
Zębogram jest odpowiednikiem historii choroby pacjenta, zawiera informacje dotyczące wszystkich patologii zębów, ich leczenia i ewolucji. Obecnie informacje te są przechowywane w postaci cyfrowej.
Istnieją dwa rodzaje odontogramów: anatomiczne i geometryczne. Chociaż każdy odontogram można dostosować, każdy typ jest zgodny z określoną metodologią.
Wykorzystuje odwzorowanie dokładnego anatomicznego kształtu różnych zębów. Istnieją cztery rodzaje anatomicznych odontogramów:
-Diagram Waltera Drum: zwany również systemem FDI, wykorzystuje dwie cyfry, jedną do określenia kwadrantu lub pozycji, a drugą do identyfikacji zęba.
-Diagram znaków: używa znaku ujemnego dla zębów łuku dolnego i znaku dodatniego dla łuku górnego.
-Diagram numeryczny: nazywany również diagramem uniwersalnym, ponieważ jest jednym z najczęściej używanych. Każdy ząb ma numer, pierwszy górny prawy trzonowiec ma numer 1, ostatni to trzeci dolny prawy trzonowiec z numerem 32.
-Diagram Zsigmondy'ego: podziel jamę ustną na ćwiartki i oznacz każdą część numerem.
Tworzy reprezentację za pomocą kształtów geometrycznych, takich jak koła i kwadraty, do przedstawienia każdej z powierzchni każdego zęba
Międzynarodowa Federacja Stomatologiczna, za zgodą Światowej Organizacji Zdrowia, proponuje nazewnictwo zawierające dwie cyfry na każdy ząb.
Pierwsza liczba odnosi się do kwadrantu, w którym znajduje się ząb. Łuki zębowe są podzielone na cztery ćwiartki ponumerowane od 1 do 4.
Druga liczba wskazuje położenie zęba w odpowiednim kwadrancie. Na każdy kwadrant składa się osiem zębów stałych lub pięć zębów tymczasowych (dzieci do szóstego roku życia).
Podążając za międzyskrzydłową linią środkową, łuki zębowe są podzielone na cztery ćwiartki: dwa górne (jeden prawy i jeden lewy) i dwa dolne (jeden prawy i jeden lewy). Numeracja kwadrantów jest następująca:
Druga cyfra umieszcza ząb w kwadrancie zwanym półkolistym lub półłukowym. Zęby są ponumerowane od środkowej linii wstecz od 1 do 8.
W przypadku zębów mlecznych pierwsza liczba odnosi się do kwadrantu z tym samym podziałem przedstawionym powyżej, ale z liczbami od 5 do 8 w następujący sposób:
Zęby w każdym kwadrancie są oznaczone od 1 do 5 w następujący sposób:
Istnieje kilka liter, które są używane do identyfikacji twarzy zęba w następujący sposób:
V = przedsionkowy
M = mezjalny
D = dystalny
P = podniebienne
L = językowy
O = okluzyjna
Liniowe symbole i kolory służą do identyfikacji uszkodzeń zębów lub patologii. Zastosowane kolory to czerwony, niebieski, pomarańczowy i zielony. Linie są poziome, zygzakowate, ukośne lub okrągłe.
Kolor czerwony służy do lokalizacji ubytków zębowych na zębie i na odpowiedniej twarzy. Kolor niebieski jest używany, gdy zabieg jest w dobrym stanie. Zielony do tymczasowych zabiegów. Żywice mają kolor pomarańczowy.
Każdy ząb ma geometryczną reprezentację twarzy. W górę jest powierzchnia policzkowa, w dół od strony podniebiennej lub językowej, jeśli jest to odpowiednio od łuku górnego lub dolnego, centralny kwadrat każdego zęba przedstawia powierzchnię zgryzową, a prawy i lewy kwadrat przedstawia powierzchnię dystalną i mezjalną..
Ze względu na długość (ponad 20 symboli i określone akronimy) tylko kilka symboli zostanie nazwanych jako reprezentatywne przykłady..
- Ubytki są pomalowane na czerwono, rozmieszczone na całej długości uszkodzonych powierzchni zębowych, próbując imitować kształt i rozszerzenie.
- Ukośna niebieska linia przechodząca przez rysunek zęba wskazuje na brak zęba.
- Dwie poziome czerwone linie na wszystkich przedstawieniach powierzchni zęba wskazują pozostałości korzenia.
- Niektóre obszary różnych twarzy zębów pomalowane na zielono wskazują tymczasowe wypełnienia.
- Niektóre obszary różnych powierzchni zębów pomalowane na niebiesko wskazują na wypełnienia amalgamatem. Skrót ME jest umieszczony w górnym polu, jeśli jest w złym stanie.
- Niektóre obszary różnych twarzy zębów pomalowane na pomarańczowo wskazują na wypełnienia z żywicy. Skrót ME jest umieszczony w górnym polu, jeśli jest w złym stanie.
Jeszcze bez komentarzy