Plik Radical Olympus był to okres w historii Kolumbii, który rozwijał się między 1863 a 1886 rokiem. Na tym historycznym etapie krajem rządzili radykalni liberałowie, którzy ogłosili konstytucję Riotinto, która wiązała się z wielką przemianą polityczną, administracyjną i kulturową..
Ta konstytucja, zatwierdzona w 1863 r., Potwierdziła zmianę nazwy kraju, którą Tomás de Mosquera dokonał już dwa lata wcześniej. W ten sposób narodziły się Stany Zjednoczone Kolumbii z całkowicie federalną organizacją.
Podobnie radykałowie podjęli szereg reform gospodarczych, które wprowadziły w kraju wolny rynek i liberalizm. Ten liberalizm został również zastosowany do edukacji, która stała się świecka i całkowicie oderwana od Kościoła katolickiego. Wreszcie, promowali wolność prasy, wolność wyznania i wolność zrzeszania się..
Niestabilność spowodowana przez system federalny, oprócz sprzeciwu ziemskiej oligarchii i Kościoła, spowodowała, że Radical Olympus wszedł w kryzys w 1861 r. W tym samym roku wybuchł nowy cywil, którego koniec dwa lata później jest uważany za koniec tego historycznego okresu.
Indeks artykułów
Od momentu uzyskania niepodległości Kolumbia, pod różnymi nazwami, nie zdołała osiągnąć stabilności politycznej. Jedną z najczęstszych przyczyn tej niestabilności była walka między zwolennikami państwa federalnego a zwolennikami centralizmu. Podobnie liberałowie i konserwatyści próbowali narzucić swoje kryteria.
W 1859 roku Cauca ogłosił swoją niepodległość i wojnę z rządem ówczesnej Konfederacji Grenadyjskiej. Dwa lata później, z Tomásem Cipriano Mosquera na czele, wojska Cauca triumfalnie wkroczyły do Bogoty.
Mosquera został nowym prezydentem i zdecydował zmienić nazwę kraju na Stany Zjednoczone Kolumbii. Jednak wojna domowa trwała do 1863 roku.
Po zakończeniu konfliktu radykalni liberałowie opracowali nową konstytucję w mieście Rionegro w Antioquia. W tym czasie zaczynał się tak zwany Radical Olympus..
Komponenty Radical Olympus miały na celu całkowite zreformowanie kraju. Jego celem była jego modernizacja, z pominięciem struktur politycznych i społecznych, które wdrożyli Hiszpanie..
W tym celu, poczynając od konstytucji Rionegro, uchwalili liczne ustawy, które powinny demokratyzować kraj. Podobnie skoncentrowali część swoich wysiłków na wdrażaniu liberalizmu gospodarczego i rozwijaniu infrastruktury kolumbijskiej..
Jednym z podstawowych konfliktów w społeczeństwie kolumbijskim był konflikt, który postawił coraz potężniejszą burżuazję handlową przeciwko klasycznym właścicielom ziemskim. Pierwsi byli zwolennikami ideologii liberalnej i zwolennikami federalizmu przeciw konserwatyzmowi właścicieli ziemskich.
Ponadto burżuazja broniła potrzeby odłączenia się państwa od Kościoła, a nawet wywłaszczenia majątku tego.
Od momentu powstania radykalni liberałowie byli zwolennikami federalnej organizacji w kraju. Dla nich ważne było, aby każde państwo miało dużą autonomię, a oni nawet nie bronili potrzeby posiadania jednej armii narodowej..
Zobowiązali się również do wzmocnienia podstawowych praw obywateli, od wolności słowa po wolność wyznania..
Zdecydowana większość cech Radical Olympus pojawiła się już w Konstytucji Riotinto.
Radykałowie potwierdzili zmianę nazwy kraju i nadali mu zgodny z nią system terytorialny. W ten sposób Stany Zjednoczone Kolumbii zostały ukonstytuowane jako republika federalna, kończąc centralizm, który Hiszpanie narzucili podczas kolonii..
Administracja federalna realizowana przez radykałów miała centralnego prezydenta, choć dbali o to, by było to stanowisko bez dużej władzy, a do tego z bardzo krótką, bo zaledwie dwuletnią kadencją prezydencką..
System wyboru prezydenta nie odbywał się w głosowaniu bezpośrednim. Kraj został podzielony na dziewięć stanów, a każdy z nich wyznaczył jednego kandydata do objęcia prezydencji centralnej. Później te same stany, po jednym głosie, wybrały najlepsze z zaproponowanych.
W przypadku, gdy nikt nie uzyskał absolutnej większości, prezydent był wybierany przez Kongres, ale zawsze spośród kandydatów zgłoszonych przez stany..
Jedną z cech charakterystycznych tego okresu była niestabilność polityczna. System prawny powodował, że wybory odbywały się co jakiś czas, ponieważ przepisy każdego stanu wskazywały na różne daty ich głosowania..
Podobnie rząd federalny miał bardzo małą władzę polityczną i wojskową. Wręcz przeciwnie, każde państwo założyło własną armię, co doprowadziło do licznych wojen domowych. W tym okresie odnotowano około 40 konfliktów regionalnych i jeden konflikt narodowy..
Polityka gospodarcza radykałów miała charakter liberalny, zgodnie z ideologią klasycznego liberalizmu. Jego zamiarem było wzmocnienie prywatnej przedsiębiorczości, a także eksportu i importu.
Historycy podkreślają transformacyjną pracę Radical Olympus w edukacji i społeczeństwie. W pierwszej dziedzinie zreformowali wszystkie poziomy, od podstawowego po uniwersytet. Edukacja stała się świecka, aby wyeliminować wpływ Kościoła na społeczeństwo i ogłoszono wolność nauczania.
Podobnie, prawa ogłoszone przez radykałów zadekretowały wolność słowa, pracy, druku i podróżowania..
Potęga Kościoła katolickiego w Kolumbii była kolejnym dziedzictwem epoki kolonialnej. Radykałowie od początku starali się zmniejszyć wpływ, jaki instytucja kościelna wywierała na politykę i społeczeństwo.
Wśród podjętych środków podkreślił skuteczny rozdział państwa od Kościoła, z prymatem tego pierwszego we wszystkich aspektach.
Zmiany w społeczeństwie kolumbijskim spowodowane przez Radical Olympus były niezwykłe. Pomimo tego, że część podjętych działań została później uchylona, liberalnemu rządowi udało się zmodernizować niektóre struktury społeczne i edukację.
Wprowadzenie gospodarki opartej na liberalizmie nie przyniosło rezultatów oczekiwanych przez radykalnych władców. Po części przyczyną tego niepowodzenia była kruchość kolumbijskiego sektora prywatnego, a także niewielki rozmiar rynku krajowego. Bez interwencji państwa gospodarka pogrążyła się w kryzysie.
W 1880 roku zmarł Manuel Murillo Toro, polityk, który dwukrotnie sprawował prezydenturę w kraju i nazywany był „ojcem i najwyższym władcą Radykalnego Olimpu”. Brak tego odniesienia i późniejsze dojście do władzy Rafaela Núñeza oznaczały początek dekadencji radykalizmu.
Różnice między Núñezem a liberalnymi przywódcami Santandera sprowokowały początek nowej wojny domowej. Mimo że pochodził z partii liberalnej, Núñez uzyskał poparcie konserwatystów, zakładając nową partię, Nacional.
Konflikt zakończył się w 1885 roku zwycięstwem Núñeza. Zasiadając jako prezydent, przystąpił do pisania nowej konstytucji, która zakończyła system federalny. Ta Magna Carta zakończyła istnienie Stanów Zjednoczonych Kolumbii i ustąpiła miejsca Republice Kolumbii.
Jeszcze bez komentarzy