Orbitolina To był rodzaj protistów, który dziś wymarł. Ze względu na swój rozmiar należał do tak zwanych otwornic, w szczególności z makroforaminifera. Nazwa tej grupy pochodzi od złożonej sieci otworów i krat, które można zobaczyć wewnątrz ich skorup..
Według zapisów kopalnych orbitoliny żyły w okresie kredy ery mezozoicznej. Pod koniec tego okresu wymarły. Przyczyny tego wciąż są badane przez specjalistów, ponieważ wielu innym otwornicom udało się utrwalić jeszcze bardziej na Ziemi, nawet do chwili obecnej..
Po raz pierwszy zostały opisane w 1850 roku przez francuskiego przyrodnika Alcide d'Orbigny. Jest to interesująca grupa organizmów, ponieważ stanowią reprezentatywny przykład członków królestwa protistów, które to znaczy nadal pozostaje pod wieloma względami nieznane tym, którzy poświęcają się jego badaniu..
Indeks artykułów
Organizmy, które tworzyły płeć Orbitolina były jednokomórkowe. Oznacza to, że składały się z pojedynczej komórki, która spełniała każdą z funkcji pełnionych przez żywe istoty..
Podobnie, ponieważ było częścią królestwa protistów, były jednymi z najbardziej prymitywnych komórek eukariotycznych. Oznacza to, że mieli jądro, w którym znaleziono ich materiał genetyczny (DNA), tworząc chromosomy..
Były organizmami żyjącymi swobodnie, nie tworzyły kolonii. Oprócz tego orbitoliny należały do grupy otwornic aglutynujących. Sugerowało to, że zbudowali swoją muszlę za pomocą pseudonóżek, które zbierały w tym celu cząstki osadu..
W ten sam sposób orbitoliny były organizmami heterotroficznymi, ponieważ nie były w stanie syntetyzować swoich składników odżywczych, ale musiały pobierać je z otaczającego ich środowiska, czy to z alg, czy innych rodzajów organizmów..
Wreszcie uważa się, że orbitoliny spędzały większość swojego życia nieruchomo w przymocowanym do niego podłożu morskim. Chociaż czasami potrafili poruszać się za pomocą pseudonóżek i podróżować na krótkie odległości.
Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju Orbitolina jest następny:
-Domena internetowa: Eukarya
-Królestwo protistów
-Edge: Rhizaria
-Klasa: Foraminifera
-Zamówienie: Textulariida
-Podrząd: Textularina
-Nadrodzina: Orbitolinoidea
-Rodzina: Orbitolinidae
-Podrodzina: Orbitolininae
-Płeć: Orbitolina (Wyginąć)
Jak można się spodziewać po wszystkich otwornicach, tych z rodzaju Orbitolina Składały się z komórki o wyglądzie ameby, chronionej zewnętrzną skorupą lub szkieletem.
Komórka została podzielona na dwie części: endoplazmę i ektoplazmę. Endoplazma była całkowicie chroniona przez skorupę protisty, a wewnątrz znajdowały się wszystkie organelle, których ten organizm wymagał, aby móc wykonywać wszystkie swoje życiowe funkcje, takie jak trawienie..
Z drugiej strony ektoplazma praktycznie otaczała całą muszlę i to z niej powstały nibynóżki, które pozwoliły organizmowi na zdobycie pożywienia, a nawet na poruszanie się po podłożu, które zdaniem specjalistów wykonał bardzo niski rytm.
Jeśli chodzi o muszlę, skamieniałości pozwoliły ustalić, że stały się one duże w porównaniu z innymi otwornicami.
Muszle organizmów z tego rodzaju miały około 2 cm średnicy. Miał kształt stożka, który przypominał typowe chińskie kapelusze.
Wewnątrz skorupa prezentowała szereg przegród, zarówno pionowych, jak i poziomych, które dzieliły ją na małe przedziały
Podobnie jak w przypadku większości organizmów otwornic, orbitoliny były szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Były to zwierzęta czysto morskie, co oznacza, że znajdowano je tylko w wodach słonawych.
Oprócz tego znajdowano je głównie w wodach bliskich tropikom, ponieważ nie rozwijały się zbyt dobrze w wodach o niskiej temperaturze..
Według specjalistów orbitoliny uznano za organizmy bentosowe i nerytowe. Oznacza to, że znajdowały się one konkretnie w strefie przygranicznej między wybrzeżem a szelfem kontynentalnym. Wszystko to oznacza, że organizmy te miały umiarkowaną ekspozycję na światło słoneczne..
Biorąc pod uwagę, że ci, którzy poświęcili się badaniu tych organizmów, zakładają, że są one bentosowe, wydaje się słuszne stwierdzenie, że orbitoliny znajdowały się na tak zwanym bentosie, to znaczy znajdowały się na dnie dna morskiego. bardzo blisko podłoża..
Dieta przedstawicieli tego rodzaju zależała od dostępności pożywienia i składników odżywczych w środowisku, w którym się rozwijali. W tym sensie mogły żywić się szczątkami glonów, a także niektórymi bakteriami, które były w ich zasięgu..
Podobnie żywili się cząstkami zawieszonymi w prądach, dlatego są również uważani za suspensywne..
Teraz proces karmienia był bardzo podobny do tego u większości protistów. Wykorzystują one różne wypustki emitowane przez ich cytoplazmę w celu wychwycenia cząstek pokarmu lub możliwej zdobyczy..
Protisty z rodzaju Orbitolina emitowały nibynóżki, które pozwoliły im uwięzić lub zamknąć cząsteczki pożywienia, aby w ten sposób włączyć je do swojej cytoplazmy. Specjaliści uważają, że orbitoliny były karmione tym samym schematem, co obecne protisty.
Oznacza to, że w swojej endoplazmie zawierał pęcherzyki, w których znajdowały się enzymy trawienne, które pomagały w procesie degradacji spożytego pokarmu.
Gdy te enzymy zdegradowały pożywienie, a komórka metabolizowała i wchłonęła to, co było dla niej przydatne, odpady były uwalniane w ten sam sposób, w jaki weszły, przez pęcherzyki. Te stopiły się z błoną plazmatyczną i uwolniły swoją zawartość na zewnątrz. To ten sam proces, w którym postępują współcześni protiści..
Biorąc pod uwagę, że dostępne informacje na temat tego rodzaju pochodzą z zebranych skamieniałości, co do ich rozmnażania, możliwe jest jedynie przypuszczenie lub przybliżenie na podstawie wiedzy o aktualnych otwornicach bentosowych..
W tym sensie wiadomo, że członkowie rodzaju Orbitolina należały do grupy makroforaminifera i jako takie prezentowały w swoim cyklu życiowym oba typy rozmnażania: płciową i bezpłciową.
Teraz, w trakcie swojego cyklu życiowego, organizmy te prezentowały przemianę pokoleń, będąc reprezentowanymi przez pokolenie haploidalne (gamonte) i inny diploidalny (schizont).
Podczas jego cyklu życia gamonte przeszedł kilka procesów podziału, w wyniku których powstały liczne gamety, które były diflagellatami. Jest to ważne, ponieważ umożliwiło im swobodne poruszanie się po środowisku wodnym. Te stopiły się, tworząc zygotę, która później stała się diploidalną strukturą znaną jako schizont..
Schizont miał kilka jąder i był większy niż gamonte. Wreszcie schizont doświadczył kilku podziałów mejotycznych, które dały początek gamontom, a tym samym wznowiły cykl.
Jeszcze bez komentarzy