Plik osteocyty Są rodzajem komórek znajdujących się w kości, wyspecjalizowanej tkance łącznej. Pochodzą z innych komórek zwanych osteoblastami i znajdują się w dużej mierze w miejscach zwanych „przerwami” w macierzy kostnej.
Kość składa się głównie z trzech typów komórek: osteoblastów, osteoklastów i osteocytów. Oprócz płynu pozakomórkowego ma złożoną zwapnioną macierz zewnątrzkomórkową, która odpowiada za twardość tych tkanek, które służą jako wsparcie strukturalne dla całego organizmu.
Osteocyty to jedne z najliczniejszych komórek kości. Stanowią one ponad 90% całkowitej zawartości komórek w tej tkance, podczas gdy osteoblasty stanowią około 5%, a osteoklasty około 1%. Mówi się, że w kości dorosłego człowieka jest 10 razy więcej osteocytów niż osteoblastów.
Jego funkcje są zróżnicowane, ale do najważniejszych należy udział w procesach sygnalizacyjnych zarówno tworzenia, jak i resorpcji kości, co jest również związane z niektórymi znanymi patologiami klinicznymi..
Indeks artykułów
Osteocyty powstają z osteoblastów, ich komórek progenitorowych, w procesie zachodzącym dzięki rekrutacji osteoblastów w kierunku powierzchni kości, gdzie określone sygnały wyzwalają inicjację różnicowania.
To zróżnicowanie pociąga za sobą serię drastycznych zmian zarówno w postaci, jak i funkcji komórek, ponieważ osteoblasty przechodzą od komórek „prostopadłościennych” wyspecjalizowanych w wydzielaniu macierzy zewnątrzkomórkowej do wydłużonych komórek z małymi ciałami, które są połączone z sąsiednimi komórkami przez długie projekcje cytoplazmatyczne..
Nowe zróżnicowane komórki (osteocyty), połączone z komórkami osadzonymi w kości, są później zamykane w osteoidzie, niezmineralizowanym materiale organicznym składającym się głównie z włókien kolagenowych i innych włóknistych białek.
Kiedy osteoid wokół kompleksu osteoid-osteocyt (etap przejściowy) twardnieje w wyniku mineralizacji, komórki są uwięzione i unieruchomione w „lukach” w macierzy zewnątrzkomórkowej i tam następuje kulminacja różnicowania. Proces ten jest postrzegany jako reckluzja komórek w ich własnej macierzy zewnątrzkomórkowej..
Tworzenie i wydłużanie się dendrytów lub wypustek cytoplazmatycznych osteocytów jest kontrolowane przez różne czynniki genetyczne, molekularne i hormonalne, wśród których wykazano, że wyróżniają się niektóre metaloproteinazy macierzy..
Wielu autorów zgadza się, że te procesy są uwarunkowane genetycznie; to znaczy na różnych etapach różnicowania osteoblastów do osteocytów obserwuje się różne i niejednorodne wzorce ekspresji genów.
Z morfologicznego punktu widzenia transformacja lub różnicowanie osteoblastów w osteocyty zachodzi podczas tworzenia kości. W tym procesie projekcje niektórych osteocytów rosną, aby utrzymać kontakt z leżącą poniżej warstwą osteoblastów i kontrolować ich aktywność..
Kiedy wzrost zatrzymuje się i komunikacja między osteocytami a aktywnymi osteoblastami zostaje zakłócona, wytwarzane są sygnały, które indukują rekrutację osteoblastów na powierzchnię i wtedy los ich komórek jest zagrożony..
Obecnie z molekularnego punktu widzenia niektóre efektory tego przejścia zostały już zidentyfikowane. Należą do nich czynniki transkrypcyjne, które aktywują produkcję białek, takich jak kolagen typu I, osteopontyna, sialoproteina kostna i oteokalcyna..
Osteocyty to komórki ze spłaszczonymi jądrami i kilkoma organellami wewnętrznymi. Mają znacznie zmniejszoną retikulum endoplazmatyczne i aparat Golgiego, a ich ciało komórkowe jest małe w porównaniu z innymi komórkami w powiązanych tkankach..
Mimo to są bardzo aktywnymi i dynamicznymi komórkami, ponieważ syntetyzują wiele niekolagenowych białek macierzy, takich jak osteopontyna i osteokalcyna, a także kwas hialuronowy i niektóre proteoglikany, wszystkie ważne czynniki dla zachowania kości..
Odżywianie tych komórek zależy od transportu przez tak zwaną przestrzeń okołokomórkową (między ścianą jamy lub laguny a błoną plazmatyczną osteocytu), która stanowi krytyczne miejsce wymiany składników odżywczych i metabolitów, informacji i niektórych odpadów metabolicznych.
Jedną z najbardziej widocznych cech tych komórek jest tworzenie się długich „podobnych do dendrytów” procesów pochodzenia cytoplazmatycznego, które są zdolne do przemieszczania się przez małe tunele w macierzy zwanej „canaliculi” w celu połączenia każdego osteocytu z sąsiednimi komórkami. i te na powierzchni kości.
Te procesy lub prognozy są połączone ze sobą za pomocą związków typu "skrzyżowania szczelinowe„, Które pozwalają im ułatwić wymianę cząsteczek i przewodzenie hormonów do odległych miejsc w tkance kostnej.
Komunikacja osteocytów z innymi komórkami zależy od tych wypustek, które wychodzą z ciała komórki i wchodzą w bezpośredni kontakt z innymi komórkami, chociaż wiadomo również, że w tym celu zależą one od wydzielania niektórych hormonów.
Osteocyty są komórkami bardzo długowiecznymi i mogą trwać latami, a nawet dziesięcioleciami. Uważa się, że okres półtrwania osteocytu wynosi około 25 lat, bardzo długi czas, zwłaszcza w porównaniu z osteoblastami i osteoklastami, które trwają tylko kilka tygodni, a nawet kilka dni..
Oprócz tego, że są ważnymi składnikami strukturalnymi tkanki kostnej, jedną z głównych funkcji osteocytów jest integracja sygnałów mechanicznych i chemicznych, które kierują wszystkimi procesami rozpoczynania przebudowy kości..
Wydaje się, że komórki te działają jako „sterowniki” kierujące aktywnością osteoklastów i osteoblastów..
Ostatnie badania wykazały, że osteocyty pełnią funkcje regulacyjne, które wykraczają daleko poza granice kości, ponieważ uczestniczą, poprzez niektóre szlaki endokrynologiczne, w metabolicie fosforanu..
Uważa się również, że komórki te pełnią funkcje w ogólnoustrojowym metabolizmie minerałów i ich regulacji. Fakt ten opiera się na potencjale wymiany minerałów w płynnych przestrzeniach okołokomórkowych (wokół komórek) osteocytów..
Ponieważ komórki te mają zdolność reagowania na parathormon (PTH), przyczyniają się również do regulacji poziomu wapnia we krwi i do trwałego wydzielania nowej zewnątrzkomórkowej macierzy kostnej..
Jeszcze bez komentarzy