Otto Arosemena Gómez (1925 - 1984) był ekwadorskim politykiem i prawnikiem, trzydziestym drugim prezydentem Republiki Ekwadoru w okresie od listopada 1966 do września 1968.
Pochodząc z rodziny o wyraźnym powołaniu politycznym, od najmłodszych lat zapuszczał się w życie publiczne. Jego wujem był Carlos Julio Arosemena Tola, ponadto był kuzynem Carlosa Julio Arosemena Monroy, obu prezydentów Republiki.
Chociaż jego (tymczasowa) kadencja prezydencka trwała tylko dwa lata, był ważną postacią w obliczu przejścia do demokracji, a jego rząd jest pamiętany za jego wkład w edukację, rozwój telekomunikacji i tworzenie różnorodnych robót publicznych..
Po demokratycznym przekazaniu władzy w 1968 r. Pozostał zainteresowany życiem politycznym i był aktywnym uczestnikiem Kongresu Narodowego Ekwadoru. Był profesorem i profesorem na Katolickim Uniwersytecie w Guayaquil. Zmarł w wieku 58 lat z powodu choroby serca.
Indeks artykułów
Otto Arosemena Gómez urodził się 19 lipca 1925 roku w Guayaquil w Ekwadorze. Jego rodzicami byli Luis Alberto Arosemena Tola i Mercedes Gómez Santistevan. Jego rodzina była dobrze znana w Guayaquil i miała wyraźnie polityczną przeszłość..
Jego kuzyn i wujek byli prezydentami Republiki. Uczęszczał do szkoły podstawowej San José de los Hermanos Cristianos. Aby uzyskać wykształcenie średnie, uczęszczał do Colegio Salesiano Cristóbal Colón i Vicente Rocafuerte.
W 1947 roku ożenił się z Lucilą Santos Trujillo, z którą miał troje dzieci: Otto Luisa Arosemenę Santosa, Fabiolę Lucilę Arosemenę Santos i Marię Auxiliadorę Arosemenę Santos..
Ukończył studia prawnicze na University of Guayaquil w 1955 roku. Arosemena od najmłodszych lat był zaangażowany w życie polityczne. W 1951 roku, mając zaledwie 26 lat, należał już do Trybunału Wyborczego w Guayas, któremu miał przewodniczyć jakiś czas później..
W 1954 roku Arosemena Gómez została wybrana przez Guayas na deputowanego do Kongresu Narodowego. Odtąd szybko zaczął wyróżniać się w polityce krajowej. Ponownie wybrany w 1956 r., Aw 1957 r. Został przewodniczącym Izby Poselskiej.
Trzy lata później został wybrany senatorem i członkiem Rady Monetarnej przez Kongres. W 1961 roku kierował Przewodniczącym Rady Monetarnej i Wiceprezydentem Senatu.
Był aktywnym dysydentem, członkiem junty wojskowej, na czele której stał kontradmirał Ramón Castro Jijón, który w 1963 roku obalił rząd swojego kuzyna Carlosa Julio Arosemena Monroy ze względu na politykę pro-Castro..
W 1965 roku, w samym środku jednego z najgorszych czasów, z jakim musiał zmierzyć się Ekwador, z powodu ekscesów dyktatury, Arosemena Gómez założył partię polityczną, którą ochrzcił jako Koalicję Demokratyczno-Instytucjonalistyczną „CID”..
W następnym roku objął przewodnictwo w Konstytuanty, której przewodniczył tymczasowy prezydent Clemente Yerovi. Kilka miesięcy później to samo ciało wybrało Otto Arosemenę Gómeza na prezydenta 16 listopada 1966 roku..
Utrzymując środki, które Jerovi ustanowił podczas swojego krótkiego mandatu, Arosemena przyciągnął zagraniczny kapitał i rozpoczął ważne negocjacje mające na celu doprowadzenie Republiki Ekwadoru do rozwoju..
Arosemena chwalił Fidela Castro podczas jego wiceprezydenta, był też ostro krytykowany za podróż do Związku Radzieckiego w tym samym czasie. Z tych powodów, aby rozwiać tych, którzy nazywali go komunistą, powołał gabinet, w skład którego wchodzili politycy z różnych sfer, w tym liberałowie i konserwatyści..
W najbliższych latach był jednak dosadny w swoim stanowisku w stosunku do Stanów Zjednoczonych, które krytykował za ich politykę zagraniczną wobec krajów Ameryki Łacińskiej..
Wyraził niezadowolenie z programu Alliance for Progress, projektu, w ramach którego Stany Zjednoczone będą oferować pomoc w różnych aspektach krajom Ameryki Łacińskiej..
Na spotkaniu amerykańskich głów państw w Urugwaju, które odbyło się 14 kwietnia 1967 r., Był jedynym obecnym, który nie zgodził się na podpisanie „Deklaracji Prezydentów Ameryki”..
Jego rząd przodował w rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej w całym kraju. Jego program budowy szkół w niekorzystnych sektorach jest uważany przez niektórych krytyków za jeden z jego największych długofalowych osiągnięć..
Okres ten wyróżniał się również utworzeniem Ministerstwa Zdrowia Publicznego. Za czasów Arosemeny Gómez trwała rozbudowa lotniska Manta i budowa mostu Jedności Narodowej.
Podjęto budowę autostrad Ambato-Riobamba i El Empalme-Quevedo, elektryfikację Santa Elena i Manabí, a także odnowę linii kolejowej Quito-Guayaquil..
Nie miała długofalowej perspektywy, ale pomogła skonsolidować demokrację w Ekwadorze i utorowała drogę do rozwoju narodu..
Zgodnie z obowiązującym prawem w 1968 r. Ogłoszono wybory, w których José María Velasco Ibarra został demokratycznie wybrany na nowego Prezydenta Republiki. Arosemena zakończył swój mandat 31 sierpnia 1968 r.
Po objęciu mandatu pozostał obecny w polityce Ekwadoru i poświęcił się nauczaniu. Prowadził zajęcia z geografii politycznej lub historii w kilku instytucjach szkolnictwa średniego i wyższego, między innymi na State University of Guayaquil i Catholic University of Guayaquil..
Jego zarządzanie przemysłem naftowym podczas jego kadencji spotkało się z ostrą krytyką, na co Arosemena odpowiedział publikacją Hańba i prawda. W tych kwestiach bronił dobrego imienia swoich współpracowników i racji swoich strategii.
Do ostatnich dni był zastępcą Kongresu Narodowego i regularnie uczestniczył w sesjach.
Otto Arosemena Gómez zmarł 20 kwietnia 1984 w wieku 58 lat. Jego śmierć była wynikiem choroby serca. Były prezydent przebywał w kurorcie Salinas, mieście prowincji Santa Elena w Ekwadorze.
- Utworzenie Ministerstwa Zdrowia Publicznego.
- Ukończenie mostu lub mostu jedności narodowej na rzece Guayas.
- Rozbudowa i zakończenie prac w porcie Manta.
- Rozbudowa i dokończenie autostrad Ambato-Riobamba i Empalme-Quevedo.
- Elektryfikacja Manabí i półwyspu Santa Elena.
- Remont linii kolejowej Quito-Guayaquil.
- Rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej i związanej z nią na terenie całego kraju.
Jeszcze bez komentarzy