Plik części wulkanu Są to krater, kaldera, stożek wulkaniczny, komin i komora magmowa. Wulkan jest strukturą geologiczną utworzoną przez ciśnienie wylotowe magmy zawartej w Ziemi.
Magma to stopiona skała w płaszczu Ziemi, która tworzy się z powodu wysokich temperatur jądra planety. Składa się z żeliwa w wysokich temperaturach (4000 ºC).
Górna warstwa płaszcza wykonana jest z krzemianów (astenosfera) i występują one w stanie stałym, półstałym i stopionym (magma). Powoduje to wysokie ciśnienie wylotowe, które napotykając słaby punkt geologiczny wypycha magmę w kierunku powierzchni ziemi..
Proces wydostawania się magmy na zewnątrz tworzy wulkan, którego nazwa pochodzi od łaciny Volkanus. To imię, które Rzymianie nadali Hefajstosowi, greckiemu bogu ognia i kowalstwa, znanemu również jako Wulkan..
Struktura wulkanu zależy od rodzaju magmy, procesu erupcji, systemu wentylacji i warunków środowiskowych. Jeśli chodzi o to drugie, należy wziąć pod uwagę, czy wulkan działa w powietrzu, pod lodowcami czy pod wodą..
Istnieją również różne rodzaje wulkanów, od pęknięć w ziemi po ogromne stratowulkany. Te typy wulkanów są identyfikowane w zależności od ich lokalizacji lub struktury morfologicznej..
Ze względu na swoje położenie występują wulkany naziemne, subglacjalne i podwodne, a ich morfologię określa geologia i fizjografia miejsca ich powstania. W tym sensie części wulkanu i ich charakterystyka będą się różnić w zależności od typu..
Indeks artykułów
Pochodzenie wulkanu to gromadzenie się magmy i gazów w podziemnej komorze, zwanej komorą magmową. W tej komorze wytwarzane jest niezbędne ciśnienie, aby wypchnąć magmę w górę, rozbijając skorupę ziemską.
Magma to stopiona lub częściowo stopiona skała ze względu na wysokie temperatury wewnątrz planety oraz związane z nimi gazy. Stopiony materiał skalny to głównie krzemionka z płaszcza ziemskiego.
Może osiągać temperatury do 1000 ° C (bardzo płynne), tworząc bazalt po schłodzeniu. Może to być również mniej gorący materiał (600-700 ° C), który po ochłodzeniu krystalizuje w postaci granitu.
Istnieją dwa podstawowe źródła magmy, ponieważ może ona pochodzić ze stopionego materiału podczas subdukcji skorupy ziemskiej lub z większych głębokości..
Polega na zatonięciu skorupy ziemskiej z dna oceanu poniżej płyt kontynentalnych. Dzieje się tak, gdy płyty oceaniczne zderzają się z płytami kontynentalnymi, z których pierwsza jest wypychana w kierunku wnętrza Ziemi..
Wewnątrz Ziemi skorupa zostaje wtopiona w płaszcz, a następnie część tego materiału powraca na powierzchnię w wyniku erupcji wulkanów. Decydującą siłą subdukcji jest wypychanie płyt oceanicznych przez skały powstałe w wulkanach grzbietów oceanicznych..
Wzrost magmy pod wpływem ciśnienia generowanego przez wysokie temperatury tworzy kanał wylotowy zwany kominem. Komin jest głównym przewodem systemu wentylacji wulkanu i będzie dryfował przez najsłabsze części skorupy ziemskiej.
Wulkan może mieć jeden lub więcej kominów, które mogą się rozgałęziać, co tworzy system wentylacyjny wulkanu lub system wentylacji. W niektórych przypadkach komin składa się z zestawu małych szczelin, które łączą się ze sobą.
Wulkan może mieć szereg kominów wtórnych, które powstają z boku w stosunku do komina głównego, który otwiera się w kraterze wulkanu..
Kiedy magma dociera do powierzchni, rozbija skorupę powierzchniową i wystaje na zewnątrz, a ten otwór nazywany jest kraterem i może być wnęką o większej lub mniejszej średnicy..
Kształt krateru zależy od rodzaju lawy, rodzaju erupcji wulkanu, środowiska i geologii terenu..
Jest to zagłębienie powstałe w środku wulkanu w kształcie kotła lub naczynia, wewnątrz którego znajduje się krater. Powstaje w wyniku zawalenia się struktury wulkanicznej nad płytką komorą magmową.
Nie wszystkie wulkany mają kalderę jako taką, zwłaszcza młode wulkany, które nie są zbyt rozwinięte.
Może powstać w wyniku zawalenia się komory magmowej, opróżnionej już przez poprzednie erupcje przed ciężarem własnym i niestabilnością konstrukcji. Przykładem tego typu jest caldera de las Cañadas del Teide na Teneryfie (Wyspy Kanaryjskie, Hiszpania).
Może również powstać w wyniku eksplozji freatycznej w komorze magmowej, zawalającej się górnej struktury. Freatyczna eksplozja następuje, gdy magma wchodzi w kontakt z wodą gruntową, generując olbrzymią prężność pary.
Ten typ kotła to ten, który prezentuje Caldera de Bandama na Gran Canarii (Wyspy Kanaryjskie, Hiszpania).
Wraz ze wzrostem ciśnienia rosnącej magmy podnosi się powierzchnia ziemi. Kiedy nastąpi erupcja wulkanu, czyli wyjście magmy na zewnątrz, lawa promieniuje z krateru i ochładza się.
W tym procesie powstaje stożek, który nabiera wysokości wraz z kolejnymi erupcjami. Klasyczny stożek wulkaniczny obserwuje się w stratowulkanach. Inaczej jest w przypadku wulkanów tarczowych, maarów, a jeszcze mniej w waszych..
Formy, produkty i skale erupcji wulkanów różnią się znacznie w zależności od przypadku. To generuje różnorodność typów wulkanów, których struktura zależy od procesu ich powstawania..
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę te elementy, aby zrozumieć różnice strukturalne wulkanów..
W przypadku erupcji wylewnej magma unosi się z wnętrza komory magmowej i wypływa jako spójny płyn zwany lawą. Jest to lawa bazaltowa, która osiąga wysokie temperatury i nie jest zbyt lepka, dzięki czemu gazy nie gromadzą się, a wybuchy są ograniczone..
Gdy lawa wypływa na zewnątrz jak rzeki, ochładza się i tworzy ciała skalne zwane przepływami lawy..
Z kolei w erupcji wybuchowej magma jest bardzo lepka ze względu na wyższą zawartość krzemionki i zatyka przewody, gromadząc gazy, które powodują wybuchy. Magma jest rozbijana na mniej lub bardziej stałe kawałki (piroklasty) i gwałtownie wyrzucana na zewnątrz pod wpływem ciśnienia nagromadzonych gazów..
Gazy te składają się z lotnych związków, które wytwarzają ekspansywne bąbelki, które w końcu pękają..
Składa się z przypadkowych warstw lawy i wysoko skonsolidowanych piroklastów osiągających duże wysokości. Reprezentuje klasyczny obraz wulkanu widziany z góry Fuji w Japonii.
Tworzą podniesiony stożek wulkaniczny z centralnym kraterem na szczycie o proporcjonalnie wąskiej średnicy.
Tutaj jest to bardzo płynna lawa, więc osiąga duże odległości, zanim ostygnie z krateru. Z tego powodu powstaje stożek o szerokiej podstawie i stosunkowo niskim wzniesieniu..
Przykładami tego typu wulkanów są hawajskie wulkany tarczowe i wulkan Eyjafjallajökull na Islandii..
Jest to wulkan z podwójnym stożkiem wulkanicznym, ze względu na to, że wewnątrz kaldery tworzy się drugi stożek. Klasycznym tego typu wulkanem jest Monte Somma, czyli stratowulkan, w którego kalderze znajduje się słynny Wezuwiusz..
Są to wulkany subglacjalne, to znaczy wybuchają pod lodowcem, więc lawa wchodzi w kontakt z lodem. Powoduje to, że lód powoli topi się, gdy lawa stygnie, tworząc warstwy hialoklastytu (skały wulkaniczne uformowane pod wodą).
Efektem końcowym są góry lawy o płaskich szczytach z niemal pionowymi zboczami, jak subglacjalny wulkan Herðubreið na Islandii..
Tworzą je fragmenty lawy wyrzucane przez pojedynczy komin, które gromadzą się tworząc mały stożek z kraterem w kształcie misy. Typowy stożek żużla pochodzi z wulkanu Macuiltepetl (Veracruz, Meksyk).
Kiedy lawa jest bardzo lepka, nie płynie na duże odległości, gromadząc się wokół leja wyrzutowego i nad kominem. Przykładem jest Kopuła Las Derrumbadas w Puebla (Meksyk).
Nazywane są również pierścieniem tufowym lub stożkiem tufowym i powstają w wyniku erupcji freatomagmatycznej. Oznacza to gwałtowną ekspansję pary wodnej, gdy wznosząca się magma napotyka wodę gruntową.
Powoduje to gromadzenie się pary wodnej, która gwałtownie rozbija powierzchnię, tworząc szeroki okrągły lub owalny kocioł. Tutaj krawędzie stożka są niskie, a kaldera o dużej średnicy zwykle wypełnia się wodą po erupcji, jak w Tres maars Duan w Niemczech..
Na poniższym filmie widać aktywny wulkan:
Jeszcze bez komentarzy