Paul Valery, imię i nazwisko Ambroise Paul Toussaint Jules Valéry (1871-1945) był francuskim pisarzem, eseistą, poetą i filozofem. Jego twórczość poetycka została uznana za jedną z najważniejszych w ramach tzw. Czystej poezji lub reakcji na romantyzm międzywojenny..
Z drugiej strony jego eseje charakteryzowały się tym, że były odzwierciedleniem własnej osobowości, były nieufne, a jednocześnie tolerancyjne. Jego esej był zorientowany na rozum, pracę, sumienie i dominującą wartość moralności, zawsze wyrażając swój sceptycyzm..
Praca Valéry'ego opierała się na pokazaniu jego postrzegania świata i rzeczy. Jego pisma były klasyczne, a zarazem intelektualne, w których refleksja i filozofia zajmowały ważne miejsce. Niektórzy badacze jego pracy zgodzili się, że był ciemny i gęsty.
Indeks artykułów
Paul urodził się 30 października 1871 roku we francuskim mieście Sète. Niewiele wiadomo o jego życiu rodzinnym. Wśród nielicznych informacji, które są obsługiwane, wiadomo, że jego rodzicami byli Barthelmy Valéry i Fanny Grassi. Pierwsze lata życia i edukacji spędził w rodzinnym mieście.
Valéry, kończąc naukę w szkole, rozważał wejście do marynarki wojennej. Jednak w 1884 r. Niesprzyjające okoliczności skłoniły go do rezygnacji z kursu w Akademii Marynarki Wojennej. Pięć lat później rozpoczął studia prawnicze w Lycée de Montpellier..
Od 1888 Paul zetknął się z literaturą, czytając takich autorów jak George Huysmans, Baudelaire, Paul Marie Verlaine, Arthur Rimbaud i Stéphane Mallarmé. Pisał także swoje pierwsze wiersze w gazetach, m.in. Revue Maritime i magazyn Conque.
W 1892 roku Paul Valéry miał romans, który doprowadził go do egzystencjalnego kryzysu. Zakochał się w kobiecie znanej jako Madame Rovira, starszej od niego o jakieś dziesięć lat, która nie odwzajemniła się. W ten sposób pisarz postanowił odłożyć na bok poezję, poświęcić się wyłącznie kultowi rozsądku..
W 1894 r., Po odbyciu służby wojskowej, zamieszkał w stolicy Francji. W tym okresie zaczął czytać Edgara Allana Poe. Rok później wyszły na jaw jego eseje o charakterze filozoficznym: Wprowadzenie do metody Leonardo da Vinci Y Wieczór z panem Edmondem Test.
W 1895 roku Valéry służył jako dziennikarz w War Office, a następnie firma Chartered zatrudniła go jako członka zespołu prasowego brytyjskiego biznesmena i kolonizatora Cecila Rhodesa. Z tego powodu poeta przeniósł się do Londynu.
Rok później pisarz próbował popełnić samobójstwo, w środku rozpaczliwego kryzysu. Jednak wersety książki, które znajdowały się w pobliżu miejsca, skłoniły go do poddania się. Według anegdoty, którą opowiedział poeta, słowa, które dostrzegł, sprawiły, że poczuł się wolny, a jego wizja istnienia zmieniła się..
Paul Valéry poślubił w 1900 roku kobietę imieniem Jeannie Gobillard, daleką krewną francuskiego malarza Edouarda Maneta. Życie pary upłynęło normalnie i para miała troje dzieci: Agathe, François i Claude Valéry.
W tym czasie pisarz poświęcił się pracy, a także skupił się na rozwoju swoich badań, zarówno językowych, jak i duchowych. Później, w 1913 roku, odmówił André Gide'owi opublikowania w czasopiśmie niektórych swoich pism o Paulu Nouvelle Revue Francaise.
W 1917 roku Paul Valéry opublikował jedno z jego najważniejszych dzieł: Młody ponury żniwiarz. Tym pismem udało mu się zdobyć popularność, pokorę i humor były jego odpowiedziami. Trzy lata później wyszło na jaw Cmentarz morski, aw 1922 roku sondaż uznał go za największego poetę swoich czasów.
W tych latach życie zawodowe pisarza rozkwitło. W 1922 opublikował Charmes, wydanie jego kompletnej pracy poetyckiej. Następnie w 1925 roku Akademia Francuska wybrała go na członka, później poświęcił się napisaniu kilku utworów prozatorskich..
W latach 1938-1945 Valéry miał „tajny” romans z Jeanne Loviton, młodszą o około trzydzieści lat, która oprócz tego, że była prawniczką, poświęciła się także pisaniu powieści pod pseudonimem Jean Voilier. To doświadczenie było jednym z najbardziej satysfakcjonujących w życiu pisarza.
Jednak w maju 1945 roku dama zakończyła związek, ponieważ poślubiła redaktora Roberta Denoëla. Zerwanie pozostawiło Paula w głębokim smutku i zmarł dwa miesiące później, 20 lipca 1945 roku w Paryżu. Jego szczątki zostały pochowane w Sète.
Styl literacki Paula Valéry'ego charakteryzował się ostrożnym i kulturalnym językiem. Twórczość tego francuskiego pisarza składała się z abstrakcyjnych i nieprecyzyjnych idei i myśli, w których połączyli miękkie rytmy z symboliką..
Temat użyty przez Valéry był duchowy, intelektualny i filozoficzny. Opracował przeciwstawne sobie tematy; wszechświat i człowiek, emocje i intelekt, a także proces tworzenia człowieka a naturalność geniuszu.
- Wprowadzenie à la méthode autorstwa Léonarda de Vinci (1895). Po hiszpańsku: Wprowadzenie do metody Leonarda da Vinci.
- La soirée avec Monsieur Teste lub wieczór z panem Teste (1896).
- Essai d'une methodique conquest lub Dowód metodycznego podboju (1897).
- Park La jeune lub Młody ponury żniwiarz (1917).
- Kryzys de l'esprit (1919). Po hiszpańsku Kryzys ducha.
- Le cimetière marin (1920). Cmentarz morski.
- Charmes lub Uroki (1922).
- Eupalinos ou l'Archilecte (1923). Po hiszpańsku Eupalinos albo Architekt.
- L'Âme et la danse lub Dusza i taniec (1923).
- Variété I lub Odmiana I (1924).
- Propos sur l'intelligence lub O inteligencji (1925).
- Monsieur Teste lub Lord Teste (1926).
- Variété II lub Odmiana II (1930).
- Pozdrawiam sur le monde activel (1931). Po hiszpańsku Patrzy na dzisiejszy świat.
- Amphion (1931).
- Pièces sur l'art lub Kawałki o sztuce (1931).
- L'idée fixe lub Deux hommes à la mer (1932). Po hiszpańsku Ustalony pomysł lub Dwóch mężczyzn w morzu.
- Discours en l'honneur de Goethe (1932). Po hiszpańsku Mowa na cześć Goethego.
- Semiramis (1934).
- Notion générale de l'art lub Ogólne pojęcie sztuki (1935).
- Variété III lub Odmiana III (1936).
- Degas, danse, dessin (1938). Po hiszpańsku Rysunek tańca Degas.
- Discours aux chirurgiens lub Przemówienie do chirurgów (1938).
- Variété IV lub Odmiana IV (1938).
- Mauvaises pensées et autres lub Złe myśli i inne (1942).
- Tel quel (1941-1943). Po hiszpańsku Tak, jak jest.
- Dialogue de l'arbre (1943). Po hiszpańsku Drzewo dialogowe.
- Variété V lub Odmiana V (1944).
Było to jedno z najbardziej reprezentatywnych dzieł Valéry'ego; Przed jego publikacją w 1917 roku pisarz wykonał około stu szkiców. Był to wiersz o pamięci i świadomości, złożony z pięciuset wersetów. Ten rękopis był potężny, ciemny i gęsty, jak opisali go niektórzy krytycy.
Kto oprócz prostego wiatru szlocha o tej porze
sam z ekstremalnymi diamentami? ... Ale kto płacze tak blisko mnie
z własnymi łzami?
Ta ręka, która marzy o pieszczeniu mojej twarzy,
pozostawił posłuszny głębokiemu zamysłowi,
mojej słabości czeka na łzę, którą uronię,
i że moje losy powoli się rozdzielają,
najczystszy w ciszy oświetla zranioną klatkę piersiową ... ".
Dzieło to powstało na podstawie pamięci autora o eposach lub eposach średniowiecza, w których dominowały dziesięciosylabowe wersety lub dziesięć sylab z akcentem i pauzą w czwartej sylabie. Valéry wykonał ją jako melodię muzyczną lub symfonię.
Praca była rodzajem przywołania jego wczesnych lat w mieście jego urodzenia, Séte. Opisowa wizja Pawła wędrowała po głównym wzgórzu miasta, aż dotarł do cmentarza z widokiem na morze. Został skonstruowany w czterech aktach.
- Lot gołębi z wodoszczelnego skarbca-,
Pulsuje wśród sosen, wśród grobów;
ogień zapala się w zenicie,
Morze, morze, zawsze się odradzało!
Och, nagrodo, uspokój umysł
i kontempluj spokój bogów!
… Może kochać lub nienawidzić siebie?
Następnie mam twój sekretny ząb,
że każdy może to zrobić!
Ma znaczenie! Spójrz, chcę, śnij, dotknij!
Moje mięso lubi i nadal leży w moim łóżku
Jestem żywą własnością tej żywej istoty!
Różnorodność to zbiór esejów Paula Valéry'ego, opublikowanych w różnych latach od 1924 do 1944 roku. Zostały one pogrupowane jako teoria filozoficzna, literacka, niemal polityczna, poetycka i estetyczna oraz wspomnienia poety. Stendhal, Mallarmé i Baudelaire zostali uhonorowani w publikacjach odnoszących się do literatury.
Jeśli chodzi o filozoficzne, pisarz skierował ich ku pewnym opracowaniom na temat francuskiego filozofa René Descartesa i szwedzkiego Emanuela Swedenborga, a także na temat Edgara Allana Poe i jego twórczości. Eureka. Podświetlony Równowaga inteligencji w politykach.
Wreszcie w esejach związanych z poezją i estetyką Valéry opracował trzy główne prace: Na temat poezji, Dyskurs o estetyce, Poezji i myśli abstrakcyjnej. We wspomnieniach poety podkreślił O Cmentarzu Morskim.
Jeszcze bez komentarzy