Pedro Aguirre Cerda (1879–1941) był chilijskim politykiem, profesorem i prawnikiem, który sprawował prezydencję w kraju w latach 1938–1941. Wcześniej był posłem na Sejm i sprawował funkcję Ministerstwa Sprawiedliwości i Instrukcji Publicznych oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. różne rządy.
Pochodzący ze skromnej rodziny Aguirre Cerda, zanim rozpoczął karierę polityczną, pracował jako nauczyciel. Jeszcze w bardzo młodym wieku wstąpił do Partii Radykalnej i brał udział w tworzeniu Frontu Ludowego, koalicji partii lewicowych, do której kandydował w wyborach 1938 roku..
Podczas swojej kadencji prezydenckiej Aguirre Cerda musiał stawić czoła konsekwencjom niszczycielskiego trzęsienia ziemi, które spustoszyło część kraju. Aby odbudować infrastrukturę, stworzył Korporację Odbudowy i Pomocy oraz Corfo (Korporację Promocji Produkcji). Drugim frontem, któremu dał pierwszeństwo, była edukacja.
Polityk był powszechnie znany jako „Don Tinto”, ponieważ był związany z przemysłem winiarskim. Podobnie nazywano go Prezydentem Ubogich. Aguirre Cerda nie mógł zakończyć swojego mandatu, ponieważ zmarł w 1941 roku jako ofiara gruźlicy.
Indeks artykułów
Pedro Aguirre Cerda przyszedł na świat w Pocuro, małym miasteczku niedaleko Andów. Urodził się 6 lutego 1879 roku w skromnej rodzinie. W wieku ośmiu lat Aguirre został osierocony przez ojca, więc jego matka musiała samotnie opiekować się swoimi jedenastoma dziećmi.
Pedro Aguirre spędził całe dzieciństwo w swoim rodzinnym mieście. Tam odbył naukę podstawową, w wiejskiej szkole. Później kontynuował trening w Escuela de Calle Larga, do którego codziennie musiał jeździć konno.
Uczęszczał do liceum w męskiej szkole średniej San Felipe. Tam miała jako nauczyciela hiszpańskiego Maximiliano Salasa Marchána, który zainspirował ją zainteresowaniem nauczaniem, które nigdy jej nie opuści..
Później Aguirre Cerda wstąpił do Instytutu Pedagogicznego Uniwersytetu Chile, gdzie w 1900 roku uzyskał tytuł profesora języka hiszpańskiego i filozofii..
Aby ukończyć swoje szkolenie, Aguirre studiował również prawo na tym samym uniwersytecie, uzyskując odpowiedni stopień naukowy w 1904 r. Jako sposób na opłacenie swojej edukacji, młody człowiek pracował popołudniami w różnych szkołach średnich..
W 1910 r. Aguirre Cerda przeniósł się do Francji, aby specjalizować się w prawie administracyjnym i finansowym na paryskiej Sorbonie. Ponadto studiował również w College of France, w tym przypadku z ekonomii politycznej i prawa socjalnego..
To właśnie podczas pobytu w Europie Aguirre wykonał swoją pierwszą pracę jako reprezentant Chile, jako delegat tego kraju na Międzynarodowych Kongresach w Hiszpanii i Belgii..
Po czterech latach w Europie Aguirre wrócił do Chile w 1914 roku. Od razu rozpoczął karierę nauczyciela, ucząc w Szkole Zastosowań Piechoty. Później pracował w Manuel Barros Borgoño High School oraz w National Institute.
W tym ostatnim ośrodku edukacyjnym Aguirre spotkał Domingo Amunátegui Solar, który po latach rekomendował go na stanowisko ministra w rządzie Juana Luisa Sanfuentesa.
Jeśli chodzi o jego życie osobiste, Aguirre ożenił się w 1916 roku z Juana Rosa Aguirre Luco, swoją pierwszą kuzynką.
Ponadto w wieku 27 lat wstąpił do loży masońskiej. Miał wśród swoich członków sporo świeckich polityków, więc historycy wskazują, że ich przynależność do Partii Radykalnej była związana z przynależnością do Loży..
Polityczne powołanie Aguirre Cerdy ujawniło się bardzo wcześnie. Anegdota mówi, że musiał udać się do sądu karnego w San Felipe oskarżony o naruszenie ordynacji wyborczej za zarejestrowanie się w rejestrach przed osiągnięciem wymaganego przez prawo wieku.
Swoją pierwszą posadę polityczną objął w 1915 r., Kiedy został wybrany zastępcą dla prowincji San Felipe, Putaendo i Los Andes. Później powtarzał się w parlamencie jako przedstawiciel prowincji Santiago.
Aguirre Cerda został mianowany ministrem sprawiedliwości i instrukcji publicznych w 1918 r. W rządzie Juana Luisa Sanfuentesa. W ciągu ośmiu miesięcy, które sprawował posługę, poświęcił się promowaniu Pierwotnego Prawa Nauczania, a także zwiększaniu możliwości ekonomicznych zawodu nauczyciela..
Po odejściu z rządu Aguirre wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam studiował edukację przemysłową, oprócz pracy jako doradca finansowy w ambasadzie chilijskiej w Waszyngtonie..
W 1920 roku polityk został wezwany przez prezydenta Alessandri Palmę do objęcia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Aguirre był w posiadaniu teki od 22 grudnia tego roku do 16 sierpnia 1921 roku, miesięcy, w których musiał stawić czoła masakrze San Gregorio, która miała miejsce w lutym i zakończyła się 40 zabitymi i 80 rannymi..
To właśnie to zdarzenie spowodowało, że zrezygnował z urzędu, chociaż powrócił, aby go odzyskać między 3 stycznia a 1 lutego 1924.
Chile doznało w 1924 r. Tak zwanego „grzechotania szablą” i wojskowego zamachu stanu. Aguirre Cerda został zmuszony do opuszczenia swojego stanowiska i wyjazdu na rok do Europy. Polityk wrócił do kraju w 1925 r., Ale wyjechał ponownie w 1927 r.
Aguirre pisał w tych latach na wygnaniu Problem agrarny Y Problem przemysłowy, w którym odzwierciedlił część swoich obaw i możliwych rozwiązań w obu kwestiach.
Aguirre Cerda wrócił do Chile dopiero w 1930 roku. Po powrocie poświęcił się zakładaniu warsztatów technicznych i manualnych. Jednym z jego najbardziej ambitnych projektów, zrealizowanych w 1934 roku, było utworzenie Wydziału Przemysłu i Handlu Uniwersytetu Chile.
W międzyczasie sytuacja polityczna w kraju bardzo się zmieniła. Alessandri powrócił do prezydentury w 1932 roku, ale jego rząd skręcił w prawo, co zraziło lewicowe sektory i zmusiło je do poszukiwania alternatyw. Ponadto pojawiły się jawnie faszystowskie formacje, a nawet naziści.
W ten sposób w 1936 r. Pojawił się blok złożony z socjalistów, demokratycznych komunistów i Konfederacji Robotniczej, który również zyskał poparcie radykałów. Rezultatem było pojawienie się w 1937 roku Frontu Ludowego, który miał wystartować w wyborach w następnym roku..
Zdaniem ekspertów Aguirre Cerda nie był zwolennikiem sojuszu z Partią Komunistyczną, chociaż brał udział w wyborach podstawowych, aby wybrać kandydata Frontu Ludowego.
Najpierw pokonał drugiego kandydata Partii Radykalnej w prawyborach wewnętrznych, a później zwyciężył nad pozostałymi sektorami i został szefem listy Frontu Ludowego w wyborach prezydenckich..
Hasło jego kampanii brzmiało: „rządzić znaczy uczyć”. Jego rywalami byli Gustavo Ross po prawej i Carlos Ibáñez del Campo, kandydat Ruchu Narodowo-Socjalistycznego Chile, stworzony na obraz i podobieństwo niemieckich nazistów..
Przed głosowaniem Chile doświadczyło nowej próby zamachu stanu. Przy tej okazji była to grupa młodych nazistów, którzy 5 września 1938 r. Próbowali przejąć władzę. Po tym incydencie Ibáñez zdecydował się wycofać swoją kandydaturę.
Głosowanie odbyło się 25 października tego roku. Zwycięzcą z 50,26% głosów został Pedro Aguirre Cerda.
Niemal natychmiast nowy prezydent musiał uporać się z następstwami wielkiego trzęsienia ziemi, które nawiedziło kraj. Aguirre skorzystał z okazji, aby stworzyć agencje, które służyłyby odbudowie i poprawie infrastruktury w całym kraju, pobudzając gospodarkę.
Aguirre stanął także w obliczu kolejnej próby zamachu stanu. Został wyprodukowany w sierpniu 1939 roku i prowadzili go Ariosto Herrera i Carlos Ibáñez, nie osiągając swojego celu..
Innym ważnym wydarzeniem, które miało miejsce podczas jego kadencji, była decyzja o przyjęciu dużej liczby uchodźców z Hiszpanii. Z inicjatywy Pablo Nerudy statek przewiózł wielu uciekinierów do Chile po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej.
Pedro Aguirre Cerda nie mógł dokończyć swojej kadencji. Gruźlica, śmiertelna wówczas, zakończyła jego życie 25 listopada 1941 r.
Z powodu jego przedwczesnej śmierci rząd Pedro Aguirre Cerdy trwał tylko między 1938 a 1941 rokiem. Po tym, Partia Radykalna powróciła, by sprawować urząd prezydenta jeszcze dwa razy z rzędu..
Większość historyków podkreśla, że rząd Aguirre Cerdy był najpopularniejszym z tych rządów, dzięki jego promocji edukacji i industrializacji na rzecz klas ludowych..
Podobnie Aguirre Cerda cieszył się wielkim szacunkiem wśród klas średnich. W rzeczywistości uważa się, że był pierwszym prezydentem, który wziął ich pod uwagę podczas rządzenia.
Jego status nauczyciela był przekazywany w działaniach politycznych Aguirre Cerdy. Już hasłem jego kampanii było „rządzić to kształcić” i demonstrował to promując edukację, tworząc szkoły i sprzyjając warunkom pracy nauczycieli..
Sam prezydent wyjaśnił, że „edukacja jest pierwszym obowiązkiem i najwyższym prawem państwa; w konsekwencji, z punktu widzenia społecznego i prawnego, zadanie wychowania i nauczania jest funkcją państwa ”.
Należy zauważyć, że jako minister za rządów Juana Luisa Sanfuentesa, Aguirre promował już prawo obowiązkowej nauki w szkole podstawowej.
Inną cechą charakterystyczną jego mandatu była determinacja w promowaniu produkcji. W tym celu promował proces industrializacji, dla którego utworzył Korporację Odbudowy i Pomocy oraz Korporację Rozwoju Produkcji (CORFO).
Biorąc pod uwagę, że Aguirre był kandydatem koalicji, w której byli komuniści, w konserwatywnych sektorach istniała obawa, że stosunki z Kościołem katolickim ulegną pogorszeniu.
Prezydent utrzymywał jednak serdeczne stosunki z władzami kościelnymi. Podczas swojego mandatu Stolica Apostolska powołała pierwszego chilijskiego kardynała, oprócz zorganizowania Kongresu Eucharystycznego w kraju.
Rządowy program Aguirre Cerdy opierał się na walce o wolność jednostki, prasy, zrzeszania się i zgromadzeń. Podobnie, jako priorytety postawił edukację i industrializację..
Z drugiej strony starał się zmniejszyć władzę Kościoła katolickiego, próbując stworzyć bardziej świeckie społeczeństwo.
Jedną z głównych osi rządu Pedro Aguirre Cerdy była promocja edukacji. Na początek postawił sobie za cel rozszerzenie nauczania podstawowego, budując ponad 500 szkół, co pomnożyło liczbę przyjmowanych uczniów przez sześć.
Oprócz tych poświęconych podstawowym etapom szkolenia, rząd utworzył około 500 kolejnych szkół i zatrudnił około 3000 nauczycieli więcej.
Chcąc zwiększyć możliwości produkcyjne kraju, prezydent zdecydował o promowaniu edukacji technicznej, przemysłowej i górniczej. W tym celu nakazał założenie wielu szkół specjalistycznych.
W zaokrąglonych liczbach eksperci wskazują, że do 1940 r. W Chile istniało około 4200 szkół publicznych z 13800 nauczycielami, 87 szkół średnich, 16 instytucji komercyjnych z 7000 uczniów i 180 szkół prywatnych..
Wkrótce po zaprzysiężeniu Chile wstrząsnęło potężnym trzęsieniem ziemi, które zniszczyło wiele infrastruktur.
Aby promować odbudowę i ożywić gospodarkę, 29 kwietnia 1939 r. Aguirre ogłosił ustawę o odbudowie oraz pomocy i promocji produkcji, dzięki której powstała Korporacja Promocji Produkcji (CORFO)..
Celem prezydenta było opracowanie planu zwiększenia produkcji i ograniczenia importu. Rząd zamierzał również promować tworzenie nowych gałęzi przemysłu.
Narzędziami służącymi do osiągnięcia tego były kredyty, wkłady kapitałowe lub bezpośrednia interwencja rządowa. Dzięki temu CORFO zdołało promować górnictwo, zelektryfikować kraj oraz ulepszyć rolnictwo, handel i transport..
Hiszpańska wojna domowa zakończyła się w kwietniu 1939 roku zwycięstwem faszystowskiej strony narodowej. Chile było jednym z krajów, które udzielały azylu tym, którzy musieli udać się na wygnanie. W podobny sposób przyjmowano także grupy Żydów uciekających przed nazistowskimi prześladowaniami w różnych krajach europejskich..
Chociaż został on w pewnym stopniu przyćmiony przez politykę edukacyjną, rząd Aguirre Cerda rozwinął również ważny aspekt kulturowy. W 1939 roku promował kandydaturę Gabrieli Mistral do Literackiej Nagrody Nobla.
Aguirre utrzymywał dobrą przyjaźń z autorem, choć jego próba zdobycia nagrody nie powiodła się. W końcu Mistral dostanie go w 1945 roku, kiedy prezydent już nie żył..
Oprócz tego Aguirre Cerda zlecił opracowanie projektu ustawy o utworzeniu Narodowej Nagrody Literackiej, która została ostatecznie ogłoszona w 1942 r..
W obliczu najpopularniejszych klas rząd stworzył program „Obrona rasy i wykorzystanie wolnych godzin”. Jego celem było promowanie dobrych manier, oprócz poprawy nauczania klasy robotniczej..
Aby to osiągnąć, w całym kraju zbudowano szereg domów rekreacyjnych, aby pracownicy mieli dostęp do programów kulturalnych.
Roszczenia Norwegii dotyczące części terytorium Antarktydy skłoniły rząd Aguirre Cerda do podjęcia działań. W ten sposób w 1940 r. Prezydent zadeklarował zamiar włączenia żądanego terytorium do życia narodowego. Służyłoby to ustanowieniu skutecznych granic chilijskiej Antarktydy.
Jeszcze bez komentarzy