Plik Okres dewonu był to jeden z pięciu pododdziałów ery paleozoicznej. Trwał około 56 milionów lat, podczas których planeta przeszła dużą liczbę zmian na poziomie geologicznym, ale przede wszystkim pod względem bioróżnorodności.
W tym okresie nastąpił szeroki rozwój niektórych grup zwierząt, zwłaszcza tych, które zamieszkiwały środowiska morskie. Nastąpiły również istotne zmiany w siedliskach lądowych, pojawiając się duże rośliny i pierwsze zwierzęta lądowe..
Pomimo tego, że był to okres, w którym życie stało się tak zróżnicowane, dewon ma również wątpliwą reputację jako okres, w którym wymarła duża liczba gatunków zwierząt (80%). W tym okresie doszło do masowego wymierania, w wyniku którego wiele gatunków na stałe zniknęło z powierzchni Ziemi..
Indeks artykułów
Okres dewonu trwał około 56 milionów lat. Zaczęło się około 416 milionów lat temu i zakończyło około 359 milionów lat temu.
W okresie dewonu istniejące grupy zwierząt przeszły niesamowitą ewolucję i zróżnicowanie. Życie na morzach kwitło bardzo dobrze.
Rafy koralowe stały się prawdziwymi ekosystemami, w których pojawiły się nowe gatunki gąbek i koralowców. Pojawiły się większe zwierzęta, które stały się drapieżnikami.
Grupą kręgowców, która najbardziej się rozwinęła, były ryby, w których pojawiło się wiele gatunków, z których część przetrwała do dziś..
Ważnym kamieniem milowym tego okresu był początek podboju siedliska lądowego. W tym okresie pojawiły się pierwsze płazy i specjaliści uważają, że do lądu zaczęły zbliżać się ryby, aby się tam osiedlić.
Okres dewonu dzieli się na trzy główne pododdziały:
Pod koniec okresu dewonu doszło do masowego wymierania, podczas którego wyginęło wiele gatunków, głównie tych, które zamieszkiwały morza tropikalnej części planety..
Wśród gatunków najbardziej dotkniętych tym zdarzeniem są między innymi: korale, ryby (zwłaszcza agnaty), mięczaki (ślimaki, amonoidy), skorupiaki (zwłaszcza małżoraczki)..
Na szczęście gatunki, które rozwinęły się w ekosystemach lądowych, nie zostały tak dotknięte przez to zjawisko, więc podbój siedlisk lądowych mógł kontynuować swój bieg.
Okres dewonu charakteryzował się intensywną aktywnością tektoniczną płyt. Doszło do ich starcia, tworząc nowe superkontynenty. Tak jest w przypadku powstania Laurazji, zjawiska, które miało miejsce na początku tego okresu, kiedy zderzyły się Laurentia i Baltica..
W tym okresie pozostał również niezwykle rozległy superkontynent Gondwana, zajmujący dużą przestrzeń na biegunie południowym planety. Superkontynent Laurasia również znajdowała się na biegunie południowym.
Północną część planety zajmował superkontynent Syberia oraz ogromny i głęboki Ocean Panthalassa. Ocean ten pokrywał prawie całą półkulę północną.
Oprócz oceanu Panthalassa istniały jeszcze inne mniejsze oceany, takie jak:
Z punktu widzenia orogenezy w tym okresie rozpoczął się proces formowania niektórych pasm górskich, np. Appalachów w Stanach Zjednoczonych..
Podobnie w tym okresie miały miejsce ostatnie wydarzenia orogenezy kaledońskiej, które spowodowały ukształtowanie się pasm górskich na obszarze dzisiejszego osiedlenia się Wielkiej Brytanii i krajów skandynawskich (a konkretnie Norwegii)..
Warunki klimatyczne w okresie dewonu były względnie stabilne. Ogólnie rzecz biorąc, specjaliści sugerują, że klimat dewonu był gorący i wilgotny, z obfitymi deszczami. Jednak we wnętrzu wielkich mas kontynentalnych, które istniały na planecie, klimat był suchy i suchy.
Na początku tego okresu średnia temperatura otoczenia wynosiła około 30 ° C. W miarę upływu czasu następował spadek, aż do osiągnięcia około 25 ° C.
Później, pod koniec tego okresu, temperatury spadły tak bardzo, że doszło do epoki lodowcowej lub zlodowacenia (specjaliści nie zgodzili się co do tego).
Krótko mówiąc, specjaliści zasugerowali, że w okresie dewonu na biegunie południowym występowała wyjątkowo zimna strefa, podczas gdy wokół strefy równikowej klimat był wilgotny..
W okresie dewonu nastąpiły znaczące zmiany w stosunku do istot żywych zamieszkujących planetę. Najważniejszą z tych zmian było ostateczne podbój siedlisk lądowych.
W poprzednim okresie syluru zaczęły się już rozwijać drobne rośliny naczyniowe, takie jak paprocie. W okresie dewonu te małe paprocie osiągnęły większy rozwój w różnych aspektach, z których najbardziej reprezentatywny był ich rozmiar.
Podobnie inne formy roślin pojawiły się na powierzchni istniejących kontynentów. Do tego typu roślin należą likopodiofity i inne, które nie przeżyły i wyginęły, takie jak trimerofity i progymnosperms..
W tym okresie zaczęły pojawiać się pierwsze lasy, dzięki temu, że rośliny były w stanie wytworzyć odporne konstrukcje, które pozwoliły im podeprzeć wysokie liście i gałęzie. Nawet na podstawie zapisów kopalnych ustalono, że były tam drzewa, które osiągały 30 metrów wysokości.
Rozmnażanie się roślin w środowiskach lądowych przyniosło bezpośrednią konsekwencję wzrostu tlenu atmosferycznego, ponieważ rośliny te przeprowadzały proces fotosyntezy. Dzięki temu możliwe było zróżnicowanie zwierząt w siedliskach lądowych.
W okresie dewonu życie na morzach ulegało dalszemu zróżnicowaniu w niewyobrażalny sposób.
Jedną z grup, które przeszły największą ewolucję, były ryby. Do tego stopnia, że ten okres nazywany jest „Wiekiem Ryb”. Wśród grup ryb, które powstały w tym okresie można wymienić:
Rafy, które składały się z gąbek, korali i niektórych rodzajów glonów, z powodzeniem prosperowały na dnie mórz. Pojawiły się gąbki krzemionkowe. Występowały tam duże rafy koralowe, z których część z czasem zniknęła.
Pierwszymi przedstawicielami królestwa zwierząt, które zaczęły kolonizować siedlisko lądowe, były stawonogi. Wśród stawonogów, które można było znaleźć w środowiskach lądowych, można wymienić stonogi, roztocza, pająki i skorpiony..
Podobnie w morzach występowali również przedstawiciele gromady stawonogów, która również doświadczyła dużego zróżnicowania i masowania. Opracowali nawet system oddychania powietrzem
W okresie dewonu grupa mięczaków również doświadczyła dużego zróżnicowania. Jedną ze zmian w tym okresie było to, że niektóre okazy zaczęły atakować siedliska słodkowodne. Przykładem tego były lamellibranch, podobnie jak obecne małże.
Uważa się, że pierwszymi kręgowcami, które pojawiły się w środowisku lądowym, są płazy, które pomimo konieczności życia w pobliżu zbiorników wodnych, mogą przetrwać na suchym lądzie. Zrobili to pod koniec dewonu.
Podobnie, istnieją hipotezy, że niektóre ryby opuszczały środowisko morskie, aby dostać się do środowiska lądowego i skolonizować je. Oczywiście w tym celu musieli ewoluować i rozwijać pewne struktury, aby się przystosować.
Pod koniec dewonu nastąpił proces masowego wymierania. Naukowcy nie są jeszcze w pełni zgodni co do tego, czy było to jedno duże wydarzenie, czy kilka mniejszych..
W każdym razie bardzo wpłynęło to na istoty żyjące w tej chwili, ponieważ spowodowało zniknięcie ponad 80% żywych gatunków..
Wpłynął głównie na żywe formy mórz. Wydaje się, że żywe istoty, które były na kontynencie, nie odczuły wielkiego negatywnego wpływu.
Podczas tego procesu prawie całkowicie zaginęły trylobity, rosnące ryby, duża liczba między innymi koralowców..
To wymarcie trwało około 3 miliony lat..
Istnieje wiele przyczyn, które próbują wyjaśnić proces masowego wymierania dewońskiego. Obejmują one:
Od kilku lat specjaliści, którzy poświęcają się badaniu epok geologicznych, sugerują, że masowe wymieranie dewonu nastąpiło w wyniku zderzenia meteorów w skorupie ziemskiej..
Wiadomo, że w tym okresie stężenie tlenu w morzach drastycznie spadło, mówi się nawet o anoksji oceanicznej, chociaż przyczyny nie są znane..
Niektórzy specjaliści wspólnie wskazują, że odpowiedzialne są za to duże lądowe rośliny naczyniowe. Według nich rośliny te miały duże i potężne korzenie, które zakopując się głęboko w ziemi, były w stanie usunąć pewne składniki odżywcze, które trafiały do oceanu..
Spowodowało to niezwykłe namnażanie się glonów, które były w stanie wchłonąć duży procent tlenu w wodzie, pozbawiając w ten sposób zwierzęta morskie tego.
Chociaż nie znamy dokładnej przyczyny, z pewnością wiadomo, że poziom tlenu w morzach spadł, skazując w ten sposób dużą liczbę gatunków na wyginięcie.
Specjaliści uważają, że w tamtym czasie atmosfera miała wysoką zawartość dwutlenku węgla. Spowodowało to powstanie efektu cieplarnianego, który spowodował wzrost temperatury na Ziemi.
Ten wzrost temperatury miał wpływ na inne aspekty, takie jak spadek zawartości tlenu w wodach.
Jak wspomniano powyżej, w tym okresie na powierzchni kontynentów wykształciły się bardzo wysokie rośliny naczyniowe (30 m)..
Spowodowało to zachwianie równowagi w warunkach środowiskowych, ponieważ rośliny te zaczęły pobierać z gleby duże ilości wody i składników odżywczych, które mogły być wykorzystane przez inne żyjące istoty..
-Wielu specjalistów sugerowało, że podczas dewonu miała miejsce intensywna aktywność wulkaniczna, która uwolniła do atmosfery duże ilości skał i gazów.
W konsekwencji spowodowało to wzrost temperatury atmosfery, wpływając w ten sposób na istoty żyjące, które nie były przyzwyczajone do wysokich temperatur..
Okres dewonu został podzielony lub podzielony na trzy epoki: dolną (wczesną), środkową i górną (późną).
Jest to wczesny dewon. Trwał około 26 milionów lat, od około 419 milionów lat temu do około 393 milionów lat temu.
Składał się z trzech epok:
Była to epoka pośrednia, między dolnym a górnym dewonem. Rozciągnął się od około 393 milionów lat temu do około 382 milionów lat temu, więc trwał około 11 milionów lat..
Składał się z dwóch epok:
Ostatnia epoka tych, które tworzyły okres dewonu, bezpośrednio przed karbonem. Trwał średnio 26 milionów lat.
Obejmował okres od około 385 milionów lat temu do około 359 milionów lat temu. W tym czasie nastąpiło masowe wymieranie dewonu.
Składał się z dwóch epok:
Jeszcze bez komentarzy