Plik permareksja Jest to syndrom psychologiczny, który dotyka głównie płci żeńskiej. Jest to poważna obsesja na punkcie jedzenia i kalorii, która nie staje się częścią zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja czy bulimia, ale nadal może powodować różnego rodzaju problemy u osób na nią cierpiących..
Osoby dotknięte permareksją nieustannie obawiają się, że nie przytyje. Z tego powodu zwracają uwagę na wartość odżywczą wszystkiego, co jedzą i starają się unikać wysokokalorycznej lub niezdrowej żywności. Temu, co samo w sobie nie musi być złe, towarzyszy wielki dyskomfort psychiczny.
Zatem osoby z tym zespołem mogą dokonywać wszelkiego rodzaju zmian w swoim stylu życia, aby uniknąć niezdrowej żywności; lub mogą doświadczyć innych powiązanych objawów, takich jak obsesja na punkcie ćwiczeń fizycznych, niska samoocena lub napadowe objadanie się, po których następują okresy postu, aby spróbować kontrolować wagę.
Permareksja nie jest rozpoznawana jako choroba w podręcznikach diagnostycznych, ale należy do kategorii „nieokreślonych zaburzeń odżywiania”. Jednak jego skutki są bardzo realne i mogą powodować duży dyskomfort u osób, które na to cierpią..
Indeks artykułów
Najbardziej wyraźnym objawem permareksji jest ciągła obawa o kalorie we wszystkich spożywanych pokarmach. Osoby z tym zespołem będą starały się unikać wszystkiego, co mogłoby powodować otyłość, nawet jeśli muszą przestać jeść coś, co im się podoba lub co jest dla nich zdrowe..
Na przykład często takie osoby starają się unikać tłuszczu, mimo że ten makroskładnik odżywczy jest niezbędny do utrzymania dobrego zdrowia..
Często też całkowicie porzucają słodycze, a nawet białko, ograniczając się w najbardziej ekstremalnych przypadkach do jedzenia owoców i warzyw..
Obsesja na punkcie kalorii ma swoje źródło w dyskomforcie, jaki osoba odczuwa na podstawie własnego obrazu ciała. Często osoby te wyglądają na nadwagę lub obawiają się wystąpienia tego problemu. Ponadto obawa przed brakiem dobrej sylwetki pojawia się niezależnie od tego, czy naprawdę jesteś w formie, czy nie.
Z tego powodu często osoby z permareksją nie tylko liczą kalorie ze wszystkiego, co jedzą, ale pomijają posiłki i wpadają w obsesję na punkcie ćwiczeń fizycznych..
Troska o własny obraz ciała nie musi w zasadzie być zła; Ale w przypadku permareksji osoba dotknięta chorobą ma powtarzające się myśli na ten temat, nawet gdy jest pogrążona w innych zadaniach. Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń, Twój umysł wysyła Ci myśli o wadze lub jedzeniu.
Myśli te często przeszkadzają w codziennym życiu osób dotkniętych; i zwykle powodują duży dyskomfort. Dlatego osoby z permareksją będą starały się unikać sytuacji, które przypominają im o jedzeniu lub obrazie ich własnego ciała..
Niezadowolenie z własnego obrazu ciała, powtarzające się nieprzyjemne myśli i unikanie pewnych sytuacji powodują, że większość osób z permareksją bardzo źle się ze sobą czuje..
Wśród innych irracjonalnych przekonań osoby te mogą myśleć, że są nieważne, jeśli nie mają dobrej sylwetki; lub że nie zasługują na to, by inni je docenili, dopóki nie będą naprawdę sprawni. To również zakłóca ich relacje społeczne i powoduje problemy z ludźmi wokół nich..
Istnieje bardzo cienka granica między zamartwianiem się własnym zdrowiem a byciem szaloną obsesją na jego punkcie. Z tego powodu osoby z permareksją zwykle próbują usprawiedliwić swój dyskomfort i swoje działania stwierdzeniem, że zależy im tylko na swoim samopoczuciu i nie ma w tym nic złego..
W rzeczywistości osoby te często mają dość obszerną wiedzę na temat odżywiania i ćwiczeń, których używają jako wymówki, aby nie zajmować się swoim problemem..
Należy pamiętać, że oznaką istnienia jakiegoś problemu psychologicznego jest pojawienie się dyskomfortu i zakłócenie objawów w rozwoju normalnego życia.
Jeśli dieta i ćwiczenia pogarszają stan zdrowia danej osoby lub negatywnie wpływają na inne obszary jej życia, prawdopodobnie istnieje jakieś zaburzenie leżące u podstaw.
Zarówno w społeczeństwach zachodnich, jak i w krajach słabiej rozwiniętych istnieje ogromna presja społeczna, która sprawia, że ludzie chcą mieć dobre ciało.
Otyłość jest postrzegana jako wyjątkowo negatywna; I chociaż istnieją ku temu ważne powody, ciągłe bombardowanie tą wiadomością może być bardzo szkodliwe..
Zatem prawdą jest, że nadwaga lub otyłość są bardzo szkodliwe dla zdrowia; Ale obsesja na punkcie swojego obrazu ciała i chroniczne niezadowolenie ze swojego ciała jest również niebezpieczne. Wielu ekspertów uważa, że media są podstawą większości zaburzeń odżywiania.
Jeśli dodamy do tego powstanie sieci społecznościowych (w których fizyczność jest szczególnie ceniona) i trudność w znalezieniu partnera, jeśli nie jest spełniony określony kanon piękna, nie dziwi fakt, że coraz więcej osób odczuwa niezadowolenie ze swojego ciała. i masz obsesję na punkcie kalorii i utraty wagi.
Według wielu psychologów permareksja, podobnie jak inne zaburzenia odżywiania, zawsze kryje jakiś głębszy problem psychologiczny.
Osoby cierpiące na ten syndrom uważają, że nie zostaną zaakceptowane przez innych lub że nie będą obowiązywać, dopóki nie będą miały określonego wyglądu.
Mogło to być spowodowane jakimś traumatycznym wydarzeniem w przeszłości lub odrzuceniem przez inne osoby z powodu wyglądu fizycznego.
Na przykład osoba, która miała znęcanie się Jako dziecko, z powodu nadwagi, będzie bardziej prawdopodobne, że rozwinie permareksję niż ktoś, kto nie cierpiał z powodu takiej sytuacji..
Obecnie istnieje wiele rodzajów diet i teorii dotyczących żywności, które są ze sobą sprzeczne. Niektóre są poparte wieloma dowodami naukowymi, podczas gdy inne mają niewielkie wsparcie akademickie; niemniej jednak bardzo trudno jest stwierdzić, które z nich mają rację, a które się mylą.
Problem w tym, że wiele diet, pomimo mniej lub bardziej szybkich rezultatów, opiera się na fałszywych przekonaniach dotyczących jedzenia i ciała.
Na przykład wiele teorii proponuje całkowite unikanie tłuszczu, aby schudnąć. Jednak obecnie wiemy, że jest to niezwykle szkodliwe dla organizmu..
Osoby z permareksją często mają obsesję na punkcie określonej diety, wierząc, że styl odżywiania jest jedynym, który pozwoli im osiągnąć pożądaną sylwetkę..
Dlatego to, co zaczęło się jako zwykłe zainteresowanie żywieniem, może stać się prawdziwą obsesją, która leży u podstaw tego syndromu..
Nie wszyscy ludzie są jednakowo narażeni na permareksję. Następnie zobaczymy, które czynniki mają największy wpływ na możliwość wystąpienia tego zespołu.
Podobnie jak w przypadku wielu innych zaburzeń odżywiania, większość osób z permareksją to kobiety.
Jednym z najbardziej rozpowszechnionych wyjaśnień jest to, że ta grupa odczuwa większą presję społeczną, aby trzymać się standardów piękna; Jednak najprawdopodobniej nie jest to jedyna przyczyna.
Chociaż ten zespół sam w sobie może powodować brak pewności siebie u osób, które na niego cierpią, niska samoocena jest również czynnikiem ryzyka w jego rozwoju.
Osoby, które nie ufają sobie, są bardziej podatne na próby osiągnięcia określonego typu ciała i mają obsesję na tym punkcie.
Z różnych powodów niektórzy ludzie mają większą obsesję na temat interesującego ich tematu niż inni. Ta cecha osobowości jest niezwykle powszechna u osób z permareksją, a także u osób z innymi podobnymi zaburzeniami odżywiania..
W ten sam sposób neurotyczność (charakterystyczna dla osób, których emocje są bardzo zmienne i silne) również koreluje z pojawieniem się tego zespołu..
Osoby z osobowością neurotyczną mają tendencję do nadmiernego zamartwiania się, co jest podstawowym czynnikiem powodującym pojawienie się permareksji.
Kiedy dana osoba ma ciało, z którego nie była zadowolona przez długi czas i idzie do pracy, aby zmienić tę sytuację, jest znacznie bardziej prawdopodobne, że skończy się obsesją na jej punkcie..
Utrata wagi lub uzyskanie formy nie zawsze jest łatwe; i niestety ten zdrowy cel można posunąć za daleko.
Tak więc w wielu przypadkach permareksja cierpi na osoby, które nauczyły się dużo o jedzeniu lub diecie i stały się tak obsesyjne na punkcie tego tematu, że w końcu rozwijają się u nich wszystkie wymienione powyżej objawy..
Chociaż permareksja nie jest jeszcze uważana za oficjalne zaburzenie psychiczne, jej skutki są bardzo realne dla osób, które na nią cierpią. W tej sekcji zobaczymy niektóre z najważniejszych.
W zależności od konkretnej diety stosowanej przez osobę z permareksją lub jej szczególnych nawyków żywieniowych, zespół ten może poważnie wpływać na jej zdrowie..
Na przykład, jeśli dana osoba jest przekonana, że w żadnych okolicznościach nie może jeść tłuszczu, straci niezbędne składniki odżywcze, których potrzebuje jego organizm, aby czuć się dobrze. Dlatego twoje zdrowie może skończyć się cierpieniem, czasami do bardzo poważnych skrajności..
Kilka objawów permareksji (takich jak niska samoocena, obsesje lub utrata przyjemności z codziennych czynności) jest ściśle związanych z dużo poważniejszymi zaburzeniami psychicznymi.
Dlatego dość często osoby z tym zespołem cierpią na większe problemy..
Niektóre z najczęstszych zaburzeń psychicznych wśród osób z permareksją to depresja, lęk społeczny i lęk uogólniony..
Jednak mogą pojawić się również inne, mniej powszechne, takie jak typ somatoformowy, lub nawet inne poważniejsze problemy z jedzeniem, takie jak anoreksja czy bulimia..
Zwykle osoby cierpiące na ten syndrom unikają wszystkich sytuacji, w których mogą ulec pokusie zjedzenia czegoś, co uznają za nieodpowiednie..
Z tego powodu niejednokrotnie zrezygnują z chodzenia na eventy czy spotkań z bliskimi tylko po to, by zadbać o swoją wagę.
Takie zachowanie, powtarzane wielokrotnie, może spowodować ogromne pogorszenie relacji międzyludzkich. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku krajów, w których jedzenie odgrywa kluczową rolę podczas wszelkiego rodzaju spotkań towarzyskich, jak ma to miejsce w Hiszpanii i wielu kulturach Ameryki Łacińskiej..
Najtrudniejszą częścią leczenia permareksji jest wykrycie, że to zaburzenie występuje. Osoby, które na to cierpią, zwykle nie zdają sobie sprawy, że mają problem; a bliscy często spotykają pozornie logiczne usprawiedliwienie tego niezdrowego zachowania.
Po ustaleniu problemu najczęściej stosowanym podejściem jest zastosowanie terapii psychologicznej, takiej jak poznawczo-behawioralna.
Ten zestaw technik może pomóc osobie złagodzić objawy, odzyskać pewność siebie i przywrócić normalny związek z jedzeniem..
W niektórych przypadkach leki (takie jak leki przeciwlękowe lub przeciwdepresyjne) mogą być również stosowane w celu złagodzenia niektórych poważniejszych objawów zespołu..
Zwykle przeprowadza się to w połączeniu z terapią psychologiczną wspomnianą powyżej, aby osiągnąć większą skuteczność..
Wreszcie, w przypadkach, gdy stan zdrowia danej osoby jest poważnie osłabiony, może być konieczne tymczasowe hospitalizowanie osoby, dopóki jej organizm nie wyzdrowieje z braku kalorii lub składników odżywczych spowodowanych chorobą..
Jeszcze bez komentarzy