Plik hiszpański epos odnosi się do gatunku narracyjnego, który zajmuje się historią narodową Hiszpanii w średniowieczu. Bohaterowie, czyny, bitwy itp. Są opowiadane w prostym stylu, pełnym tradycji, religijności i realizmu..
Ten realizm zdarza się odzwierciedlać wyczyny i geografię, które wiążą się z historią. W rzeczywistości wśród uczonych panuje zgoda co do tego, że historie wpisane w ten ruch mają bogatą treść historyczną..
Z biegiem lat badania nad tą narracją ujawniły większą wierność historycznej rzeczywistości Hiszpanii niż na przykład historia Francji w eposach francuskich..
Wpłynęło to na to, że nierzadko większą wagę przywiązuje się do danych historycznych zawartych w dziełach tego typu, niż do ich walorów literackich. W ten sam sposób należy zauważyć, że unika się stosowania nadprzyrodzonej i faktycznej przesady..
Z drugiej strony w tego typu narracji wyróżnia się ludzki (nie nadprzyrodzony) charakter bohaterów oraz rola kobiety jako postaci aktywnej. W tych opowieściach pojawiają się hiszpańscy bohaterowie, którzy uczestniczą w podboju Ameryki.
Poezja epicka pojawia się w heroicznych epokach narodów, w tym historycznym momencie, w którym kształtuje się tożsamość narodowa.
Będąc społeczeństwem kierowanym przez wojowników, którzy szukają sławy dzięki swojej sprawności wojskowej, ta narracja powstaje, aby ożywić wojownika i ducha heroizmu, wywyższyć zwycięstwa militarne i stworzyć idealny wzór do naśladowania..
Przed bitwą często śpiewano epickie wiersze, aby podnieść morale i rozweselić wojowników. Wspomnienie tej tradycji można dostrzec w hasłach recytowanych często w koszarach podczas treningu fizycznego lub przed walką.
Fabuła zemsty to temat, który pojawia się w hiszpańskich eposach. Podobnie podróż jest tłem dla rozwoju fabuły..
W przeciwieństwie do eposu z innych szerokości geograficznych, hiszpański zajmuje się konfliktami prawnymi lub etyczno-politycznymi między grupami społecznymi
Inną cechą charakterystyczną tego typu narracji, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że generalnie utwory, które ją tworzą, są napisane w wierszach, które wyróżniają się polimetrią, chociaż często używano prawdziwej oktawy z rymem spółgłoskowym..
Można powiedzieć, że epos hiszpański znalazł wzór do naśladowania w klasyce łacińskiej, a autorzy włoscy stali się obowiązkowym punktem odniesienia..
Aby umiejscowić tę narrację w jakimś okresie, należałoby odwołać się do średniowiecza i czasów hiszpańskiej rekonkwisty, długiego okresu (około 7 wieków), w którym Hiszpania walczy o zakończenie inwazji arabskiej. od 718 do 1492.
To był ten sam czas, w którym narodził się język hiszpański, kiedy uważano go za synonim kastylijskiego (hiszpański używany w Kastylii).
Niektóre cechy ustne leżą u podstaw epickich tekstów ze względu na tradycję odziedziczoną po łacińskich klasykach, takich jak Iliada i Odyssey od Homera.
Osoby oddane publicznie opowiadaniu o tych czynach nazywano minstrelami i używali oni języka używanego do ułatwienia zapamiętywania wersetów i „wypolerowania” wersji opowiadanej przez nie historii..
Niektóre epickie dzieła napisane w różnych częściach świata to: Eneida z Wergiliusza W języku łacińskim; Roland's Chanson w średniowiecznym francuskim, Orlando wściekły przez Ludovico Ariosto a Gerusalemme mnie uwolniło Torquato Tasso w języku włoskim; Śpiewaj o moim Cidzie w języku hiszpańskim i Raj utracony Johna Miltona i Faerie Edmunda Spensera Queene w języku angielskim.
Inne godne uwagi i wspólne aspekty poezji epickiej to:
Tak więc, wymieniając jej najbardziej charakterystyczne cechy, hiszpańska epopeja o średniowieczu zawiera lub odzwierciedla:
Aby trochę lepiej zrozumieć, o czym jest epos, wygodnie jest z grubsza opisać dwa z jego najbardziej reprezentatywnych dzieł:
Jest to wiersz, który opisuje hiszpańską epopeję par excellence i chociaż jest znany jako wiersz Mío Cid, jego oryginalny tytuł jest tajemnicą, ponieważ rękopis, który go odzwierciedla (kopia przepisana w 1307 r.), Nie ma pierwszej strony.
Bohater tej anonimowej opowieści symbolizuje średniowiecznego chrześcijańskiego rycerza. Większość innych postaci nie ma nieprzyjemnych lub nieprzyjemnych cech.
Wydaje się, że jego pochodzenie jest Mozarabskie, ponieważ w wierszu znajdują się dane geograficzne i celne z Sorii, chociaż odkryto je w czasie hiszpańskiej rekonkwisty..
Został napisany w języku hiszpańskim z początków języka (XIV wiek) i chociaż nie ma ostatecznego konsensusu co do jego metryki, niektórzy uważają, że odpowiada formule 7 + 7, ze względu na wpływy francuskie.
Jest to jeden z najbardziej wiernych wierszy rzeczywistości historycznej, nawet jeśli podporządkowany jest fikcji, aby wspierać fabułę, w której centrum znajduje się zemsta jako motor mocnych działań w historii..
Odnosząc się do tej cechy, która nawiązuje do kultu grobów klasztornych, wiersz ten mówi o pochówku hrabiego zamordowanego w Oña z epitafium z wpisaną historią morderstwa..
Jeszcze bez komentarzy