Pinus patula Jest to gatunek nadrzewny lepiej znany jako sosna płacząca, sosna meksykańska, sosna czerwona, sosna kandelabrowa lub w Portoryko jako sosna żelekowa. Jest to nagonasienne z rodziny Pinaceae, pochodzące z Nowego Świata w Meksyku. Jest to jeden z najbardziej atrakcyjnych w przyrodzie gatunków sosny.
Sosna płacząca to egzotyczny gatunek, który został sprowadzony do Republiki Południowej Afryki z Meksyku w 1907 roku. Ma dobre właściwości do wykorzystania w praktykach leśnych. Ta sosna meksykańska zadomowiła się również w Nowej Zelandii, Australii, Indiach, Sri Lance, Argentynie, Brazylii, Ekwadorze, Kolumbii i Wenezueli..
Jest to szybko rosnący gatunek sosny, który służył do produkcji plantacji leśnych, przeciwdziałania wylesianiu, na przykład w krajach takich jak Ekwador.
Na tych plantacjach szata roślinna sosny płaczącej sprzyjała zadomowieniu się rodzimych gatunków wprowadzanych do tych lasów.. Pinus patula została podniesiona jako uprawa dochodowa na dużą skalę w Afryce.
Indeks artykułów
Zwykle są to drzewa o wysokości od 20 do 30 m, a niektóre do 40 m. Mają cylindryczny trzon, który czasami może wytwarzać dwie lub więcej łodyg i mają około 1,2 m średnicy. Podobnie łodygi wykazują dominację wierzchołkową w wieku 30 lat. Przylistki boczne, mniej lub bardziej poziome, czasami mają tendencję do łukowatości.
Drugorzędne gałązki są ułożone wahadłowo. Pędy są multinodalne z 2 lub więcej zwojami na przylistek lub uninodalne z tylko jednym okółkiem.
Podsekcja oocarpae, do której należy ten gatunek sosny, charakteryzuje się gatunkami, które mają zwykle trzy liście w pęczku, ale czasami różnią się od dwóch do pięciu. Tkanka podskórna składa się z komórek o różnych kształtach. Zawierają również kanały pośrednie, żywiczne, rzadziej wewnętrzne lub przegrody.
Igły mogą trwać od dwóch do czterech lat, w pęczkach od trzech do czterech, czasem od dwóch do pięciu. Igły te mają od 15 do 30 cm długości i na ogół mierzą 20 cm. Jego kolor jest żółtawy lub ciemnozielony. Brzeg liści jest ząbkowany ze szparkami ze wszystkich stron.
Ogólnie rzecz biorąc, długie, zwisające przylistki i igły sprawiają, że drzewo to jest bardzo wdzięcznym gatunkiem i bardzo atrakcyjnym drzewem. Na P. patula, komórki naskórka liści wystają tak, że powierzchnia wygląda na całkowicie gruźlicą.
Stożki lub strobili, jak wskazuje ich nazwa, są stożkowe i różnią się od kulistych do owalnych lub subcylindrycznych, mniej lub bardziej symetrycznych i lekko ukośnych. To jest to samo, co w P. patula, w innych gatunkach kalifornijskich i meksykańskich, takich jak P. insignis, P. tuberculata, Y P. muricata.
Łuski po wewnętrznej i zewnętrznej stronie są nierówne. Kolor szyszek jest szary do jasnobrązowego, czerwonawy lub ciemnobrązowy i matowy. Łuski mają kolczaste wypustki i otwierają się nieregularnie, aby uwolnić nasiona. Liczba nasion waha się od 35 do 80 na szyszkę.
Sosna płacząca ma zasięg występowania w Oaxaca w miejscach, gdzie roczne opady wynoszą około 500 mm. Jednak w swoim naturalnym środowisku można go spotkać w miejscach o rocznych opadach od 1000 do 2000 mm.
Temperatura sprzyjająca jego wzrostowi wynosi od 10 do 40 ° C, przy czym najbardziej rośnie przy 30 ° C. Z tego powodu w Andach niskie temperatury są czynnikiem ograniczającym jego wzrost..
Wysokość, na której najlepiej się przystosowują, wynosi 1650 metrów nad poziomem morza, a ich wzrost spada poniżej 1000 metrów nad poziomem morza. Dobrze rośnie na glebach najlepiej kwaśnych.
Jego dystrybucja jest szeroka, występuje w Meksyku, krajach Ameryki Środkowej i Karaibów oraz w wielu krajach Ameryki Łacińskiej, takich jak Argentyna, Brazylia, Ekwador, Kolumbia i Wenezuela..
Na kontynencie afrykańskim występuje praktycznie na większości jego terytorium. Sosna ta występuje również w niektórych krajach azjatyckich..
Co ciekawe, podobnie jak u większości sosen, jego powstanie w połączeniu z mikoryzą pozwala na zdrowy wzrost tej nagonasiennej. Dlatego zaszczepianie gleby zarodnikami mikoryzowymi jest praktyką wykonywaną w czasie zakładania lasu tych sosen..
Sosna kandelabrowa, jak wiadomo, jest wrażliwa na uszkodzenia mechaniczne powodowane przez wiatr, ponieważ jej system korzeniowy jest stosunkowo krótki. Jest również wrażliwa na suszę i ogień. Podobnie sosna płacząca jest wrażliwa na uszkodzenia spowodowane mrozem poniżej 10 ° C.
Najnowszy opis Pinus patula Schiede & Deppe przedstawia się następująco:
- Królestwo: Plantae.
- Subkingdom: Viridiplantae.
- Superphylum: Embryophyta.
- Gromada: Tracheophyta.
- Klasa: Spermatopsida.
- Zamówienie: Pinales.
- Rodzina. Pinaceae.
- Płeć: Pinus.
- Gatunki: P. patula (Schiede & Deppe 1831).
Podobnie, niektóre odmiany znaleziono w Buenos Aires w Argentynie, a jedna z nich została nazwana P. patula var. Zebrina, Mediolan (1948). W interesie niektórych rolników, którzy rozmnażali ją wegetatywnie, została zarejestrowana pod nazwą odmiany "Zebrina".
Dwie inne odmiany P. patula var. macrocarpa Marters i P. patula var. stricta Benth, zostały skierowane przez P. greggii Engelm.
Ma kilka synonimów, na przykład: P. subpatula, P. oocarpa var. ochoterenai, P. patula var. longipedunculata
Sosna meksykańska była wykorzystywana w budownictwie, do produkcji skrzynek i dachów z jej bali. Sosna ta była również wykorzystywana do produkcji słupów do okablowania telefonicznego..
Sosna meksykańska była również przydatna do produkcji masy celulozowej i papieru, a także do produkcji desek drewnianych..
Z drugiej strony, w kategoriach ekologicznych, sosna płacząca została zbadana pod kątem korzyści, jakie daje jej pokrycie w zakładaniu rodzimych i wprowadzanych roślin do odtwarzania lasów, na przykład w krajach takich jak Ekwador..
Większość szkodników atakujących ten gatunek sosny to owady z rzędu Coleoptera (Scarabaeidae - Rutelinae, Chrysonelidae, Curculionidae) i Lepidoptera (Noctuidae, Tortricidae, Lasiocampidae), z dużą liczbą Hemiptera, Hymenoptera, Isoptera i Orthoptera (Pyromoridae) ).
Ogólnie szkodniki te powodują defoliację na poziomie sadzonek i młodych liści oraz powodują zranienia młodych korzeni i łodyg..
Jeszcze bez komentarzy