Pinus uncinata lub sosna czarna to drzewo iglaste należące do rodziny Pinaceae. Szyszki nasienne mają wygięty do tyłu, haczykowaty proces. Jego naturalnym siedliskiem są góry Europy Zachodniej.
Rośnie na glebach wilgotnych, położonych na wysokościach powyżej 1000 metrów nad poziomem morza. Jest gatunkiem tolerancyjnym na niskie temperatury. Jego wysokość waha się od 10 do 20 metrów. Kielich jest stożkowy, piramidalny, z pewnymi rozgałęzieniami u podstawy. Jego pień ma kształt cylindryczny i rośnie prosto, chociaż czasami mogą rozwijać się w kręty sposób..
Lasy Pinus uncinata tworzą siedliska sprzyjające rozwojowi zbiorowisk roślin i zwierząt, takich jak cietrzew. Jest bardzo wrażliwy na zmiany środowiskowe; wzrost temperatury i zmiany w porze deszczowej mają istotny wpływ na jej rozwój i rozmieszczenie.
Jest to gatunek wolno rosnący, ale bardzo długowieczny. Okazy można spotkać w wieku powyżej 400 lat, chociaż po 120 latach zaczynają tracić zdolność rozmnażania się..
Indeks artykułów
Gatunek ten osiąga wysokość od 12 do 20 metrów. Jego pień mierzy od 0,5 do 1 metra. Jest prosta, rośnie wyprostowana, ma kształt kolumny. Ma koronę jajowato-stożkową.
Kora jest gruba u podstawy drzewa, a jej kolor jest szarawy. Jest podzielony na kilka kątowych płaskich płytek.
Są uninodalne, o odcieniach od szarego do ciemnoczerwonego. Pąki są czerwono-brązowe i mierzą od 6 do 9 mm długości. Są żywiczne i jajowato-stożkowate.
Te organy roślinne rodzą się w pęczkach po dwie sztuki, chociaż czasami można je znaleźć wokół pąków wierzchołkowych, w grupach po trzy. Jego kolor jest zielony, utrzymany w ciemnych i jasnych odcieniach. Wzrost przebiega w linii prostej, z lekkim skrętem.
Mierzą od 23 do 75 mm długości i 0,9 lub 2,1 mm grubości. Mają szarą osłonkę liści, która utrzymuje się na drzewie od 4 do 9 lat.
Liście tworzą gęste, ciemne ulistnienie, od którego wywodzi się nazwa: czarna sosna. Kubek ma kształt stożka lub piramidy, co pozwala uniknąć uszkodzeń spowodowanych ciężarem śniegu lub silnym wiatrem.
Szyszki pyłku mają około 10 milimetrów długości i są koloru żółtego lub czerwonawego. Zawarty w nich pyłek jest uwalniany w miesiącach od maja do lipca.
Szyszki, w których nasiona są dojrzałe, są ciemnobrązowe. Są asymetryczne, mają długość od 25 do 60 mm i szerokość od 20 do 40 mm. Można je usunąć z drzewa po uwolnieniu nasion..
Te struktury rozrodcze są czarne i mogą mieć paski tego samego koloru, ale w bardziej intensywnym odcieniu. Korpus ma od 3 do 4 mm, a skrzydło około 7 lub 12 mm.
Gatunki Pinus uncinata Pochodzi z Europy. Może rozwijać się na terenach o wysokości od 1000 do 2300 m n.p.m. Sporadycznie można je było spotkać zarówno na wysokości 200 m n.p.m., jak i na terenach pokrytych lodem, gdzie granica ich odporności na zimno to -23,3 ° C..
Występuje naturalnie w środkowej i zachodniej części Alp. Na Półwyspie Iberyjskim znajdują się w Pirenejach, od doliny Navarro de Roncal po okolice Girony. Mogą być również zlokalizowane na niektórych obszarach górskich systemu iberyjskiego, których wysokość wynosi od 1500 do 2000 m.
Istnieją również obszary uprawne sosny czarnej. Można je znaleźć w Sierra Nevada, masywu górskim należącym do pasma górskiego Betic, oraz w Sierra de los Filabres w hiszpańskiej prowincji Almería..
Ponadto są również rozpowszechniane w Sierra de Guadarrama, która składa się z iberyjskiej grupy górskiej.
W środkowej Francji występuje odizolowana populacja sosny czarnej, która została wprowadzona przez człowieka w XIX wieku. Dzięki programom ponownego zalesiania posadzono duże połacie ziemi Pinus uncinata w regionie śródziemnomorskim i północnej Europie.
Gatunek znany jako sosna czarna może przystosować się do zimnego i suchego powietrza obszarów górskich. W tych rejonach rośnie tworząc czyste lasy, choć można go też spotkać współistniejąc z innymi gatunkami roślin. W połączeniu z innymi drzewami w tym samym środowisku często dominuje sosna czarna.
Kiedy znajduje się w niższych elewacjach, zwykle miesza się z Pinus sylvestris i jodłą. W stronę obszarów atlantyckich łączą się z brzozami (Betula pendula Roth. Y Betula pubescens Ehrh.)
Jeśli są to tereny otwarte lub przeszły modyfikacje prowadzące do powstania polan w terenie, można je spotkać razem z jarzębiną (Sorbus aucuparia L.). Oprócz tego mogą również tworzyć zespoły zalesione z gatunkami rododendronów, jałowcem płożącym i borówką brusznicą..
Plik Pinus uncinata może rozwijać się na zboczach o kamienistym podłożu, w szczelinach, a nawet na torfowiskach. W Pirenejach występuje w czterech naturalnych siedliskach:
Czarne sosny są istotami autotroficznymi, to znaczy są zdolne do wytwarzania własnego pożywienia. Robią to dzięki procesowi fotosyntezy, który zachodzi w ich liściach. Odżywianie obejmuje następujące procesy:
Drzewo pobiera z ziemi substancje, takie jak woda i sole mineralne, wykorzystując swoje korzenie. System korzeniowy Pinus uncinata składa się z dużej liczby krótkich, grubych bocznych korzeni.
Te rozprzestrzeniają się i rozgałęziają, często penetrując pęknięcia w skałach, w których żyje. Mieszanina wody i soli mineralnych tworzy surowy sok.
W procesie fotosyntezy roślina pobiera surowy sok i dwutlenek węgla z otaczającego środowiska i wykorzystując energię słoneczną przekształca je w glukozę i tlen, który jest uwalniany do środowiska. Produktem końcowym jest przetworzony sok.
Proces ten zachodzi w błonach tylakoidów chloroplastu. Błony te są tworzone przez kompleksy wielobiałkowe, które biorą udział w wychwytywaniu światła słonecznego i fotosyntetycznym transporcie elektronów. Na efektywność fotosyntezy wpływa obecność białek zbierających światło..
W ostatnich badaniach zaobserwowano, że drzewa iglaste, grupa, do której należą Pinus uncinata, brakuje im dwóch białek pochłaniających światło (Lhcb6 i Lhcb3). Są obecne w pozostałych grupach roślin.
Badania naukowe utrzymują, że białka Lhcb6 i Lhcb3 nie występują w nagonasiennych rodzajach Picea, Pinus (rodzina Pinaceae) i Gnetum (Gnetales). Otwiera to drogę do przyszłych badań, w których udowodniono korzyści, jakie brak tego białka przynosi roślinom iglastym..
Roślina składa się z systemu drewnianych naczyń, które transportują substancje po całej roślinie. Ksylem jest odpowiedzialny za przenoszenie wody i soli mineralnych (surowego soku) z korzenia do innych części rośliny.
Łyk niesie opracowany sok, w którym znajdują się cząsteczki glukozy. Są głównym źródłem energii dla roślin.
Gatunki Pinus uncinata wytwarza specyficzne struktury do jego rozmnażania, zwane stożkami. Istnieją szyszki męskie i szyszki żeńskie, oba znajdują się na tym samym drzewie, typowym dla roślin jednopiennych, ale na różnych gałęziach..
Męskie szyszki są małe i mają mikrosporofilne zmodyfikowane liście w kształcie łusek. W każdym z nich znajdują się dwa woreczki pyłkowe, zwane mikrosporangiami.
W tych workach następuje podział komórek zwany mejozą, który zapoczątkowuje ziarenka pyłku, które zostaną uwolnione, gdy osiągną dojrzałość. Pyłek ma dwa pęcherzyki, które ewakuują się w kierunku ścian. Są one wypełnione powietrzem, które mogą ułatwić ich transport przez otoczenie w wyniku działania wiatru..
Szyszki żeńskie są produkowane zimą, aby rozwijać się i dojrzewać wiosną, gdzie nastąpi zapylenie.
Ta konstrukcja ma centralną oś z łuskami ułożonymi spiralnie. Łuski te mogą być tektyczne i jajowate. Każda z tych ostatnich ma w górnej części dwa zalążki lub megasporangie.
Zalążek składa się z masy tkanki nuklearnej i jest otoczony powłoką. Mikropylarowy koniec jest zorientowany w kierunku środkowej osi zalążka.
W komórce megasporycznej dochodzi do mejozy, w wyniku której powstają cztery megaspory, z których trzy ulegają degeneracji. Funkcjonalna megaspora powiększa się, zajmując większą część jądra.
Pyłek znajdujący się w męskich czopkach jest przenoszony do megasporu pod wpływem wiatru i działania owadów, które niosą je przyczepione do nóg..
Podczas zapylania megaspor wydziela lepką ciecz zwaną kroplą zapylenia, której funkcją jest wychwytywanie pyłku i kierowanie go do zalążka.
Nasiona zaczynają się formować, gdy osiągają dojrzałość, szyszki otwierają się i wyrastają nasiona. Niektóre spadają na ziemię i kiełkują, podczas gdy inne są połykane przez zwierzęta.
Te, kiedy wypróżniają się, wydalają nasiona w innych obszarach, rozprzestrzeniając się. Te, które są uwięzione w stożku, wychodzą z niego, gdy spadnie na ziemię lub gdy zostanie poruszone przez zwierzę.
Jego drewno jest zwarte, o drobnym usłojeniu. Pozwala to na łatwą obróbkę, dzięki czemu produkt końcowy jest dobrej jakości. Znajduje zastosowanie w budownictwie, stolarce oraz jako materiał palny..
W Pirenejach, gdzie znajdują się duże obszary tego drzewa, jego drewno jest wykorzystywane przez rzemieślników do toczenia, budowy instrumentów muzycznych i wykonywania małych elementów stolarskich..
Właściwości drewna Pinus uncinata Są znani z przemysłu drzewnego. Jednak większość ogółu i wyspecjalizowanych odbiorców, takich jak architekci i budowniczowie, nie zdaje sobie sprawy z zalet jego stosowania..
Jeszcze bez komentarzy