Plumeria rubra lub cacalosúchil (nazwa zwyczajowa) to gatunek liściastego drzewa ozdobnego należącego do rodziny Apocynaceae. Pochodzi z Meksyku, Ameryki Środkowej, Kolumbii i Wenezueli i ma bardzo efektowne kwiaty. Jest to małe drzewo o wysokości około 10 metrów. Korona tego drzewa jest zaokrąglona i jest praktycznie tak szeroka, jak całe drzewo jest wysokie.
Drzewo to występuje naturalnie od południowego Meksyku po północną Amerykę Południową. jednak, P. rubra to roślina uprawiana w regionach tropikalnych i subtropikalnych na całym świecie.
Ze względu na atrakcyjne cechy kwiatów cacalosúchil jest drzewem o dużej wartości ekonomicznej, ponieważ jest używany jako roślina ozdobna. Ponadto roślina ta ma wiele właściwości etnobotanicznych, dlatego od wieków jest szeroko stosowana w tradycyjnej medycynie ludów indiańskich i ich współczesnych potomków..
Ponieważ jest to roślina ważna ekonomicznie, ważne jest, aby znać naturalnych wrogów, którzy mają wpływ na jej wzrost i rozwój. Plik P. rubra jest atakowany przez patogeny o różnym charakterze, takie jak owady, grzyby i bakterie. Największy wpływ na uprawę tej rośliny mają jednak szkody wyrządzone przez owady..
Indeks artykułów
Plik P. rubra Można go łatwo rozpoznać po czerwonawych, spiralnych, atrakcyjnych i efektownie wyglądających kwiatach. Z kolei jest to roślina rosnąca nadrzewnie o prostym pniu..
Z drugiej strony liście cacalosúchil są hipostomatyczne, ponieważ szparki są widoczne tylko na spodniej stronie blaszki liściowej. Ponadto komórki naskórka przydosiowej powierzchni liści mają kształt sześciokątny, natomiast komórki naskórka warstwy odwłokowej są pięciokątne..
W ujęciu makro liście frangipani są rozproszone, lancetowate do odwrotnie jajowate, z licznymi żyłkami i średnią długością od 12 do 20 cm..
P. rubra rozwija się kwiatostan o płaskim wierzchołku, w którym najpierw otwierają się kwiaty centralne, a następnie kwiaty obwodowe. Tymczasem kwiaty są zygomorficzne z zielonym kielichem.
Podczas gdy korona ma kolor czerwony z żółtym środkiem i ma kształt tacy. Z kolei pręciki znajdują się blisko podstawy tuby i mają pięć tępych pylników.
Kwiaty P. rubra są hermafrodytami ze zdolnością do samozapylenia. Z kolei Anteza jest synchroniczna i wymaga od 2 do 3 godzin. Ze swojej strony kwiaty są w pełni otwarte przez prawie 1600 godzin. Drzewo cacalosuchil może wytworzyć do 200 kwiatostanów po 100 pąków i kwiatów każdy.
Owoce Plumeria rubra są to pęcherzyki liniowe, podłużne lub eliptyczne. Podczas gdy nasiona są podłużne lub lancetowate, płasko wypukłe, skrzydlate i cienkie.
Plumeria rubra Jest to roślina szeroko rozpowszechniona od skalistych klifów morskich po górne elewacje kilku suchych wysp. Jest rośliną odporną na suszę, ale wrażliwą na zimno. Drzewa Fragipani wymagają dużo słońca; jednakże są one zacienione przez inne rośliny w wielu wilgotnych miejscach..
P. rubra Jest to roślina, która naturalnie rośnie od południowego Meksyku do północnej Ameryki Południowej. Jest to jednak gatunek drzewa sprowadzony w kilku ciepłych rejonach świata, takich jak Indie i Tajwan..
Jednostki ekologiczne, które cacalosúchil ma tendencję do kolonizowania, to wiecznie zielone lasy tropikalne, liściaste i subliściaste..
W okresach suszy, P. rubra Wymaga stałego nawadniania, ponieważ jest rośliną o stałych wymaganiach wodnych. Ponadto ułatwia to hodowcom uzyskanie bardziej rygorystycznych i trwałych kwiatów..
Plumeria rubra Jest szeroko stosowana jako roślina ozdobna ze względu na uderzające cechy jej kwiatów. W Indiach od końca XVIII wieku był używany podczas ceremonii religijnych. Również na Hawajach jest to roślina używana podczas wielu ceremonii, a jej kwiaty są używane jako ozdoba na cmentarzach..
Cacalosúchil to roślina o dużej wartości dodanej ze względu na związek, jaki istniał między przemysłem turystycznym a uprawą tej rośliny. Tak więc w cieplejszych częściach Stanów Zjednoczonych i Australii powstało stowarzyszenie wymiany kwiatów frangipani. W 2005 roku doniesiono, że sprzedaż kwiatów cacalosúchil osiągnęła 506 000 dolarów rocznie.
Wielokrotnie informowano, że Plumeria rubra Był stosowany w medycynie tradycyjnej różnych populacji w Azji i Ameryce Łacińskiej. Według mieszkańców tych regionów, cacalosúchil ma właściwości lecznicze m.in. w walce z cukrzycą, biegunką, czerwonką, robakami jelitowymi, bólami brzucha, zębów i ucha..
Według tradycyjnej medycyny indyjskiej, picie kory i korzeni P. rubra, jest skutecznym lekiem na astmę, zaparcia, pobudza kwitnienie i obniża gorączkę.
Szeroki zakres badań skupił się na poszukiwaniu i charakterystyce związków czynnych z różnych części Plumeria rubra. Zatem ekstrakty z różnych części tej rośliny wykazały działanie cytotoksyczne na różne linie komórek rakowych. Jednak u ludzi efekty te są znane tylko dzięki tradycyjnej medycynie.
Liście, kwiaty i kora P. rubra zawiera różne fitokomponenty, takie jak cytotoksyczne irydoidy, plumeryny, triterpeny i różne składniki lotne, o właściwościach leczniczych i antybiotycznych.
Drzewa Plumeria rubra są łatwe do rozmnażania, ponieważ jedyną abiotyczną chorobą, która je ogranicza, jest zimno.
Z fitopatologicznego punktu widzenia rośliny P. rubra są podatne na różne gatunki roztoczy i owadów, w tym mączliki i mączniki.
Poważne problemy z defoliacją może powodować gąsienica ćmy jastrzębia (Pseudosphinx tetrio) i wiertło (Lagocheirus obsoletus), co może spowodować utratę gałęzi całego drzewa.
Grzyby nekrotroficzne, takie jak Botrytis sp. może infekować, a tym samym zniekształcać wzór wzrostu kwiatów P. rubra. Grzyby rdzy (Coleosporium domingense Y C. plumeriae) może zainfekować różne części cacalosúchil.
Jeszcze bez komentarzy