Plik poligenezy jest to wzór dziedziczenia, w którym uczestniczy wiele genów w celu określenia jednej cechy fenotypowej. W takich przypadkach trudno jest rozróżnić udział i wpływ każdego genu z osobna..
Ten sposób dziedziczenia ma zastosowanie do większości złożonych cech, które obserwujemy w fenotypie ludzi i innych zwierząt. W takich przypadkach dziedziczenia nie można badać z „uproszczonego i dyskretnego” punktu widzenia opisanego przez prawa Mendla, ponieważ mamy do czynienia z modalnością wieloczynnikową.
Odwrotną koncepcją do poligenii jest plejotropia, w której działanie jednego genu wpływa na wiele cech. To zjawisko jest powszechne. Na przykład istnieje allel, którego obecność w homozygotycznej recesywnej chorobie powoduje niebieskie oczy, jasną skórę, upośledzenie umysłowe i stan chorobowy zwany fenyloketonurią..
Ponadto terminu poligenia nie należy mylić z poligenią. To ostatnie wywodzi się z greckich korzeni, które dosłownie tłumaczy się jako „kilka kobiet lub żon” i opisuje wzór wyboru kojarzenia, w którym samce kopulują z kilkoma samicami. Pojęcie to odnosi się również do społeczeństw ludzkich.
Indeks artykułów
Mówimy, że dziedziczenie jest typu poligenowego, gdy cecha fenotypowa jest wynikiem wspólnego działania wielu genów. Gen to region materiału genetycznego, który koduje jednostkę funkcjonalną, białko lub RNA.
Chociaż możliwe jest wykrycie pojedynczego genu zaangażowanego w daną cechę, jest bardzo prawdopodobne, że wykryje „modyfikujący” wpływ również innych genów..
Kiedy odnosimy się do cech, które są dziedziczone zgodnie z proporcjami mendlowskimi, mówimy, że są to cechy dyskretne lub nieciągłe ponieważ fenotypy się nie pokrywają i możemy je podzielić na dobrze zdefiniowane kategorie. Klasycznym przykładem jest kolor groszku: zielony lub żółty. Nie ma półproduktów.
Istnieją jednak cechy, które wykazują szeroki zakres ekspresji fenotypów w postaci zdegradowanych serii..
Jak zobaczymy później, jednym z najczęściej cytowanych przykładów tego wzoru dziedziczenia u ludzi jest kolor skóry. Zdajemy sobie sprawę, że nie ma dwóch kolorów: czarnego i białego - to byłaby cecha dyskretna. Istnieje wiele odcieni i odmian kolorów, ponieważ są one kontrolowane przez kilka genów.
W przypadku niektórych cech osoby o tym samym genotypie mogą mieć różne fenotypy, nawet w przypadku cech kontrolowanych przez pojedynczy gen. W przypadku osób z jakąś patologią genetyczną każdy może mieć unikalne objawy - cięższe lub łagodniejsze. To jest zmienna ekspresja.
Plik niepełna penetracja, ze swojej strony odnosi się do organizmów o identycznym genotypie, ale które mogą, ale nie muszą, rozwinąć stan związany z tym genotypem. W przypadku patologii genetycznej osobnicy mogą mieć objawy lub nigdy nie rozwinąć zaburzenia..
Wyjaśnieniem tych dwóch zjawisk jest działanie środowiska i wpływ innych genów, które mogą tłumić lub uwydatniać efekt..
Zwykle na cechy fenotypowe wpływają nie tylko geny - czy to jeden, czy kilka. Są również modyfikowane przez środowisko otaczające dany organizm..
Istnieje koncepcja zwana „normą reakcji”, w której pojedynczy genotyp w interakcji ze swoim środowiskiem jest w stanie wytworzyć inny zakres fenotypów. W tej sytuacji finalny produkt (fenotyp) będzie wynikiem interakcji genotypu z warunkami środowiskowymi..
Gdy cecha ciągła należy do kategorii poligenicznej i jest również pod wpływem czynników środowiskowych, nazywana jest cechą wieloczynnikowe - ponieważ istnieje kilka czynników, które mają wpływ na fenotyp.
Ogólnie rzecz biorąc, dość trudno jest przypisać konkretną cechę fenotypową do pojedynczego genu.
Na przykład, gdy oceniamy parę, w której on ma zielone oczy, a ona brązowe, staramy się przewidzieć prawdopodobny kolor oczu potomstwa. Możliwe jest również, że spróbujemy zastosować koncepcje mendlowskie do rozwiązania tego pytania.
W naszych prognozach wykorzystalibyśmy koncepcje genu dominującego i recesywnego iz pewnością doszlibyśmy do wniosku, że dziecko ma duże prawdopodobieństwo wystąpienia brązowych oczu.
Nasza prognoza może się sprawdzić. Jednak nasze rozumowanie jest nadmiernym uproszczeniem tego, co dzieje się w komórce, ponieważ ta cecha jest dziedziczona wielogenowo..
Chociaż może się to wydawać skomplikowane, każdy allel (warianty lub formy, w których może występować gen) w każdym locus (fizyczne położenie genu na chromosomie) jest zgodny z zasadami Mendla. Ponieważ jednak uczestniczy w nim kilka genów, nie możemy zaobserwować charakterystycznych proporcji mendlowskich..
Warto wspomnieć, że istnieją cechy u ludzi, które są zgodne z tradycyjnym dziedzictwem mendlowskim, takie jak grupy krwi.
Jesteśmy świadkami różnorodnych odcieni skóry, które wykazuje nasz gatunek. Jednym z czynników determinujących kolor skóry jest ilość melaniny. Melanina to pigment wytwarzany przez komórki skóry. Jego główną funkcją jest ochrona.
Produkcja melaniny zależy od różnych loci, a niektóre z nich zostały już zidentyfikowane. Każdy locus może posiadać co najmniej dwa kodominujące allele. W ten sposób zaangażowanych będzie wiele loci i alleli, więc będzie wiele sposobów, w jakie allele mogą się łączyć, wpływając na kolor skóry..
Jeśli dana osoba odziedziczy 11 alleli kodujących maksymalną pigmentację i tylko jeden, który koduje niską produkcję melaniny, jej skóra będzie dość ciemna. Podobnie, osoba, która odziedziczy większość alleli związanych z niską produkcją melaniny, będzie miała jasną cerę..
Dzieje się tak, ponieważ ten system poligenowy ma addytywny wpływ na produkty genów zaangażowane w dziedziczenie. Każdy allel, który koduje niską produkcję melaniny, przyczyni się do jasnej skóry.
Ponadto wykazano istnienie dobrze konserwowanego genu z dwoma allelami, które nieproporcjonalnie przyczyniają się do pigmentacji..
Jeszcze bez komentarzy