Ponciano Arriaga Był meksykańskim prawnikiem i intelektualistą urodzonym w San Luis Potosí w 1811 roku. Jego federalistyczna i liberalna tendencja doprowadziła go do poparcia Benito Juáreza i walki z Antonio Lópezem de Santa Anna. Wśród jego wkładu wyróżnia się jego zasadniczy udział w opracowaniu Konstytucji z 1857 roku..
Arriaga był obdarzony dużą zdolnością oratorską, dzięki której wszedł w życie polityczne swojego państwa. Ze wszystkich stanowisk politycznych, które zajmował, nigdy nie wahał się krytykować błędów jakiegokolwiek rządu, zarówno państwowego, jak i narodowego. W 1843 r. Został wybrany na członka Kongresu.
Prezydent Santa Anna, który powrócił do prezydentury, rozpoczął zaciekłą kampanię ataków na Arriagę, która zakończyła się wygnaniem. W Nowym Orleanie, miejscu, które zdecydował się osiedlić, zetknął się z innymi wygnańcami, takimi jak Melchor Ocampo i Benito Juárez..
W 1855 roku, po triumfie rewolucji w Ayutli, Arriaga mógł wrócić do Meksyku, gdzie został wybrany na przewodniczącego kongresu i kierowanie komisją, która przygotowała projekt nowej meksykańskiej konstytucji. Jego przemówienia z tamtych czasów przeszły do historii z powodu krytyki militaryzmu i ówczesnego systemu własności ziemi.
Indeks artykułów
José Ponciano Arriaga Leija urodził się w San Luis Potosí 18 listopada 1811 r. Jego rodzicami, Hiszpanami, byli Bonifacio Arriaga i Tranquilina Leija de Arriaga.
Młody Arriaga studiował prawo w Colegio Guadalupano Josefino, później przekształcony w Autonomiczny Uniwersytet San Luis Potosí. Jego wyniki w nauce były doskonałe iw 1831 roku, w wieku 19 lat, ukończył studia prawnicze. Ponieważ nie miał jeszcze 20 lat, aby móc wykonywać zawód, musiał wystąpić o specjalne zezwolenie.
Arriaga rozpoczął pracę w polityce zaledwie rok po ukończeniu studiów prawniczych. W ten sposób w 1832 r. Brał udział w kampanii prezydenckiej generała Estebana Moctezumy, którego rywalem był Anastasio Bustamante..
Później, za rządów José Ignacio Gutiérreza, Arriaga został mianowany sekretarzem rządu swojego rodzinnego stanu.
Za rządów José Ignacio Gutiérreza pełnił funkcję sekretarza rządu w swoim rodzinnym kraju
W 1843 r. Został wybrany na posła do Kongresu Związku, co powtórzył w 1846 r. Kiedy Stany Zjednoczone najechały kraj, Arriaga aktywnie uczestniczył w jego obronie. Jako senator w 1846 r. Należał do grupy, która miała organizować obronę graniczących ze Stanami Zjednoczonymi stanów meksykańskich..
Innym jego wkładem w meksykański wysiłek wojenny był transport żywności i innych dostaw dla armii meksykańskiej w Nuevo Laredo i Coahuila. Również w tym okresie objął kierownictwo gazety El Estandarte de los Chinacates.
Po klęsce meksykańskiej w 1848 roku Kongres Narodowy musiał przedyskutować warunki traktatu z Guadalupe-Hidalgo, który obejmował utratę ogromnego rozszerzenia terytoriów na Stany Zjednoczone. Arrigada w trakcie tych rozmów zajął stanowisko przeciw porozumieniu i opowiadając się za kontynuowaniem walki z najeźdźcami..
Pomimo wojny, w której jego kraj stanął ze Stanami Zjednoczonymi, intelektualna i polityczna aktywność Arriagi nie ustała. Jedna z jego najbardziej znanych propozycji została złożona w 1847 roku, jako miejscowy zastępca San Luis Potosí.
W tym samym roku zaproponował Kongresowi utworzenie prokuratora dla ubogich. Według samego Arriagi, godne ubolewania było to, że biedni w Meksyku byli dyskryminowani i opowiadał się za utworzeniem instytucji, która chroniłaby ich prawa. Propozycja Arriagi została zatwierdzona przez Kongres San Luis Potosí 10 marca 1847 roku.
Zgodnie z uchwalonym prawem, Prokurator ds. Ubogich powinien poświęcić się „(…) obronie pokrzywdzonych, zgłaszaniu się odpowiednim władzom i żądaniu szybkiego i natychmiastowego zadośćuczynienia za wszelkie nadwyżki, obrażenia, upokorzenia, znęcanie się lub zniewagę wobec tych popełnić (…) "
Podczas prezydentury Mariano Aristy Arriaga został mianowany ministrem sprawiedliwości, kościelnego biznesu i instrukcji publicznych. Pomimo tego, że był członkiem rządu, nigdy nie przestał krytykować władzy.
Jako lider Partii Liberalnej i członek Kongresu, Arriaga stał się jednym z głównych przeciwników prezydenta Santa Anny, który powrócił na urząd po przewodzeniu rewolcie..
W obliczu krytyki, jaką otrzymał, Santa Anna rozpętał zaciekłą kampanię przeciwko Arriadze, która w końcu musiała udać się na wygnanie.
Ponciano Arriaga założył swoją nową rezydencję w Nowym Orleanie w Stanach Zjednoczonych. Tam spotkał innych wygnańców, wśród których byli Ocampo, Benito Juárez i Cepeda Peraza. Wraz z innymi represjami grupa ta założyła Radę Rewolucyjną.
Triumf rewolucji Ayutla, która obaliła Santa Annę w 1855 roku, pozwoliła Arriadze na powrót do Meksyku.
Po powrocie do jego kraju stany Jalisco w Meksyku, San Luis Potosí, Michoacán, Puebla, Guerrero, Zacatecas i Dystrykt Federalny wybrały go na zastępcę założycielskiego. Kiedy Kongres Ustawodawczy został ustanowiony w Meksyku, 18 lutego 1856 roku, Arriaga został mianowany jego przewodniczącym, dla którego był głównym autorem konstytucji z 1857 roku..
Przemówienia z tamtego czasu ukazują Arriagę bardzo krytycznie nastawioną do sytuacji w jego kraju, z militaryzmem i przewagą wielkich właścicieli ziemskich, którzy zgromadzili większość ziemi uprawnej..
Chociaż nie wszystkie jego propozycje zostały zatwierdzone, Arriaga odcisnął piętno na projekcie Konstytucji.
Jeden z jego najważniejszych występów był jego Prywatne głosowanie w sprawie nieruchomości, chociaż nie znalazło akceptacji w Zgromadzeniu.
W tym głosowaniu Arriaga był przeciwny sposobowi dystrybucji ziemi w Meksyku, a także nadużyciom dokonywanym przez właścicieli ziemskich. Wielokrotnie pozostawiały one nieuprawiane duże obszary, co zdaniem Arriagi powodowało opóźnienie rozwoju kraju.
Zgodnie ze swoim zamysłem polityk stwierdził, że „jedną z najbardziej zakorzenionych i najgłębszych wad, na jakie cierpi nasz kraj [...] jest potworny podział własności terytorialnej”.
Dodał do tego, że „podczas gdy niewiele osób posiada rozległe i nieuprawiane ziemie, które mogłyby zapewnić utrzymanie wielu milionom ludzi, liczni ludzie, znaczna większość obywateli, jęczą w najbardziej przerażającej nędzy, bez własności, bez dom, bez przemysłu, bez pracy ”.
Jego rozwiązanie tego problemu polegało na ewolucji społeczeństwa, tak aby przeważali zamożni drobni właściciele i produktywni hodowcy..
Jedno z jego najbardziej pamiętnych stwierdzeń mówiło, że „Proklamuje się prawa i zapomina się…”; [i że] „ten naród nie może być wolny ani republikański, i dużo mniej szczęścia, nawet jeśli ponad sto konstytucji i tysiące praw głosi abstrakcyjne prawa, piękne, ale niepraktyczne teorie, w wyniku absurdalnego systemu gospodarczego społeczeństwa”
Poparcie prezydenta Ignacio Comonforta dla Plan de Tacubaya, ruchu zorganizowanego przez konserwatystów przeciwko Konstytucji z 1857 roku, było wielkim ciosem dla Arriagi. Pozostał wierny konstytucyjnej legalności i dołączył do Benito Juáreza w równoległym rządzie, który ustanowił podczas wojny reformowanej..
Po wojnie zakończonej triumfem Juáreza Arriaga zajmował różne stanowiska polityczne w nowym rządzie. Później, w 1862 r., Był tymczasowym gubernatorem Aguascalientes, a w następnym roku Okręgu Federalnego.
Ponciano Arriaga zmarł w San Luis Potosí 12 czerwca 1865 r. W 1900 r. Porfirio Díaz nakazał przeniesienie jego szczątków do Rotundy Znanych Ludzi oraz wpisanie jego nazwiska w sali posiedzeń Kongresu..
Jeszcze bez komentarzy