Plik poststrukturalizm Jest to ruch literatury filozoficzno-krytycznej XX wieku, który rozpoczął się we Francji pod koniec lat sześćdziesiątych. Opiera się na lingwistycznych teoriach szwajcarskiego prawnika Ferdinanda de Saussure'a, koncepcjach francuskiego antropologa Claude Lévi-Straussa (związanych ze strukturalizmem) oraz koncepcjach dekonstrukcji filozofa Jacquesa Derridy.
Zgodnie z tą teorią język nie działa jako narzędzie komunikacji z jakąś zewnętrzną rzeczywistością, jak się często teoretyzuje. Zamiast tego język tworzy komunikatywny świat z relacji między niektórymi słowami i innymi, bez polegania na połączeniu ze „światem zewnętrznym”.
Co więcej, ruch ten charakteryzował się szeroką krytyką strukturalizmu. Jednak wielu autorów związanych z tym ruchem zaprzeczyło istnieniu koncepcji poststrukturalistycznej. Wiele z nich inspirowanych jest teorią fenomenologii egzystencjalnej.
Indeks artykułów
Ruch poststrukturalizmu pojawił się we Francji pod koniec lat sześćdziesiątych i charakteryzował się silną krytyką strukturalizmu. W tym okresie społeczeństwo francuskie znajdowało się w delikatnym stanie: rząd był bliski obalenia w 1968 r. W wyniku połączonego ruchu robotników i studentów..
Ponadto francuscy komuniści w coraz większym stopniu popierali opresyjną politykę Związku Radzieckiego. Spowodowało to wzrost niezadowolenia obywatelskiego wobec władzy politycznej, a nawet wobec samego systemu rządów..
Główną przyczyną tego niezadowolenia było nowe poszukiwanie filozofii politycznych, do których ludzie mogliby się przylgnąć. Prawosławny marksizm, w dużej mierze praktykowany przez Związek Radziecki, przestał być pozytywnie oceniany, jednak marksizm świata zachodniego zaczął być uważany za nadrzędny.
Jeden z głównych autorów tego ruchu, Michael Foucault, twierdził, że te bardzo różne perspektywy są konsekwencją ograniczonej wiedzy. W rzeczywistości uważał je za konsekwencję krytyki filozofii i kultury świata zachodniego..
Oprócz Foucaulta, innym z głównych twórców poststrukturalizmu jest Jacques Derrida. W 1966 roku Derrida wygłosił konferencję, na której stwierdził, że świat jest w stanie intelektualnego załamania. Idee Darridy dotyczące zmiany intelektualnej są uważane za jeden z pierwszych przejawów poststrukturalizmu na świecie..
Esej Derridy był jednym z pierwszych tekstów, w których zaproponowano szereg zmian w polityce strukturalizmu. Ponadto Derrida starał się tworzyć teorie na temat terminów zawartych w filozofii strukturalistycznej, które nie były już traktowane jako właściwe narzędzia filozofii..
Esej Derridy został podkreślony przez prace Foucaulta na początku lat 70., kiedy poststrukturalizm zaczął już nabierać większej siły. Uważa się, że Foucault nadał strategiczny sens teoriom ruchu, przedstawiając je poprzez strukturę historycznej zmiany.
Z tych pomysłów wyłoniło się wielu innych autorów, którzy kontynuowali ruch poststrukturalistyczny poprzez teksty wierne nowemu nurtowi filozoficznemu..
Dla autorów poststrukturalizmu pojęcie „ja”, widziane jako spójna całość, to nic innego jak fikcja tworzona przez ludzi.
Ruch ten utrzymuje, że jednostka składa się z szeregu wiedzy i sprzeczności, które nie reprezentują „ja”, ale raczej grupę cech, takich jak płeć czy praca..
Aby osoba mogła w pełni zrozumieć dzieło literackie, musi zrozumieć, w jaki sposób ta praca odnosi się do ich własnej koncepcji „ja”. Oznacza to, że ważne jest, aby zrozumieć, jak osoba postrzega siebie w środowisku literackim, którego chce się uczyć..
Dzieje się tak, ponieważ samoocena odgrywa kluczową rolę w interpretowaniu znaczenia. Jednak percepcja „ja” jest różna w zależności od badanego autora, ale prawie wszyscy zgadzają się, że byt ten składa się z dyskursów.
Dla poststrukturalizmu znaczenie, jakie autor chciał nadać swojemu tekstowi, jest drugorzędne; najważniejszą rzeczą zawsze będzie interpretacja tekstu, jaką każda osoba nadaje z własnego punktu widzenia.
Idee poststrukturalistyczne nie zgadzają się z tymi, którzy mówią, że tekst ma tylko jedno znaczenie, ani jedną główną ideę. Dla tych filozofów każdy czytelnik nadaje tekstowi własne znaczenie, opierając się na interpretacji, jaką posiada w odniesieniu do przeczytanych informacji..
Ta percepcja nie ogranicza się tylko do kontekstu literackiego. W poststrukturalizmie percepcja odgrywa kluczową rolę w rozwoju życia każdego człowieka. Jeśli dana osoba postrzega znak, przyswaja go i interpretuje w określony sposób.
Znaki, symbole i sygnały nie mają jednego znaczenia, mają raczej kilka znaczeń, które są nadawane przez każdą osobę, która je interpretuje..
Znaczenie to nic innego jak zrozumienie, że jednostka buduje bodziec. Z tego powodu bodziec nie może mieć tylko jednego znaczenia, ponieważ jest ono różne dla każdej osoby..
Krytyk poststrukturalistyczny musi mieć umiejętność analizowania tekstu z różnych perspektyw, aby można było stworzyć na jego temat różnorodne interpretacje. Nie ma znaczenia, czy interpretacje nie zgadzają się ze sobą; ważne jest to, że można analizować tekst (znak lub symbol) na różne sposoby.
Ważne jest, aby przeanalizować sposób, w jaki mogą zmieniać się interpretacje tekstu, w zależności od szeregu różnych zmiennych.
Zmienne są zwykle czynnikami wpływającymi na tożsamość czytelnika. Mogą to być twoje postrzeganie siebie lub wiele innych czynników, które wpływają na twoją osobowość..
Kiedy poststrukturalista zamierza analizować tekst, należy całkowicie zignorować tożsamość autora. Oznacza to, że autor przechodzi na poziom drugorzędny, ale takie działanie nie wpływa na tożsamość autora, ale raczej na tożsamość tekstu..
Oznacza to, że gdy analizując tekst odkłada się na bok tożsamość autora, tekst częściowo lub prawie całkowicie zmienia swoje znaczenie. Dzieje się tak, ponieważ sam autor nie wpływa już na to, co się czyta, ale to czytelnik staje się centralnym punktem interpretacji..
Kiedy autor zajmuje tylne miejsce, czytelnik musi skorzystać z innych źródeł jako podstawy do interpretacji tekstu. Na przykład normy kulturowe społeczeństwa lub inne dzieła literackie mogą być ważnymi narzędziami do interpretacji tekstu w sposób poststrukturalistyczny..
Ponieważ jednak te zewnętrzne źródła nie są autorytarne, ale raczej arbitralne, wyniki interpretacji często nie są spójne. Oznacza to, że mogą podawać różne interpretacje, nawet jeśli ta sama podstawa analizy jest używana wielokrotnie..
Jedną z głównych teorii, która obraca się wokół poststrukturalizmu, jest konstruowanie tekstów za pomocą pojęć binarnych. Pojęcie binarne odnosi się do dwóch „przeciwstawnych” koncepcji.
Zgodnie z teorią strukturalistyczną tekst jest budowany przez te pojęcia, które są hierarchicznie rozmieszczone w całej jego strukturze. Ten typ systemów binarnych może odnosić się do pojęć, takich jak mężczyzna i kobieta, lub po prostu do idei, takich jak racjonalne i emocjonalne.
W przypadku poststrukturalizmu nie ma hierarchii między tymi pojęciami. Oznacza to, że nie ma równości w oparciu o cechy każdej koncepcji. W przeciwieństwie do tego poststrukturalizm analizuje relacje, które te binarne koncepcje muszą zrozumieć, aby zrozumieć ich korelację.
Drogą do osiągnięcia tego jest „dekonstrukcja” znaczenia każdego pojęcia. Analizując je dogłębnie, można zrozumieć, jakie cechy dają iluzję jednego znaczenia każdej koncepcji.
Poprzez jego interpretację można zrozumieć, jakich narzędzi tekstowych używa każda osoba, aby nadać każdemu tekstowi lub każdemu symbolowi własną tożsamość..
Krótko mówiąc, poststrukturalizm można rozumieć jako zbiór filozoficznych krytyków teorii strukturalistycznej. Strukturalizm był bardzo modnym ruchem we Francji, zwłaszcza w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku..
Strukturalizm analizował struktury, które pewne dobra kulturowe, takie jak teksty, muszą być interpretowane przy użyciu językoznawstwa, antropologii i psychologii. Zasadniczo strukturalizm wychodzi z założenia, że cały tekst jest objęty strukturą, za którą postępuje jednolicie.
Z tego powodu wielu strukturalistów włączyło swoją pracę do innych istniejących prac. Pojęcia poststrukturalizmu krytykują strukturalne pojęcie swojego poprzedniego odpowiednika, traktując teksty jako narzędzia, którymi posługują się czytelnicy, a każdy z nich może je swobodnie interpretować..
W rzeczywistości koncepcje poststrukturalizmu wywodzą się całkowicie z krytyki koncepcji struktur. Strukturalizm postrzega badanie struktur jako warunek kulturowy, dlatego podlega serii błędnych interpretacji, które mogą przynieść negatywne skutki..
Dlatego poststrukturalizm bada systemy wiedzy otaczające obiekt, wraz z samym obiektem, aby mieć pełne pojęcie o jego zdolności interpretacyjnej.
Derrida był francuskim filozofem, urodzonym w 1930 roku, którego wkład jest uważany za jeden z głównych czynników początków ruchu poststrukturalistycznego..
Wśród swoich najwybitniejszych czynów zawodowych analizował i krytykował naturę języka, pisarstwa i interpretacji znaczeń z zakresu filozofii zachodniej..
Jego wkład był wówczas bardzo kontrowersyjny, ale jednocześnie wywarł duży wpływ na dużą część społeczności intelektualnej planety w XX wieku..
Urodzony w 1929 roku francuski teoretyk Jean Baudrillard był jedną z najbardziej wpływowych postaci intelektualistów współczesnej epoki. W swojej twórczości łączy szereg dziedzin, wśród których wyróżnia się filozofia, teoria społeczna i reprezentatywna metafizyka różnych zjawisk jego czasów..
Baudrillard zaprzeczył „ja” jako fundamentalnemu elementowi zmiany społecznej, wspierając poststrukturalistyczne i strukturalistyczne idee, które były sprzeczne z francuskimi przekonaniami myślicieli, takich jak Kant, Sartre i René Descartes..
Był niezwykle płodnym autorem, ponieważ przez całe życie opublikował ponad 30 renomowanych książek, poruszających kwestie społeczne i filozoficzne o dużym znaczeniu dla tamtych czasów..
Foucault był francuskim filozofem urodzonym w 1926 roku, a także jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci intelektualistów, jakie miał świat po drugiej wojnie światowej..
Foucault nie szukał odpowiedzi na tradycyjne pytania filozoficzne, takie jak kim są ludzie i dlaczego istnieją. Zamiast tego zinterpretował te pytania, aby krytycznie je przeanalizować i zrozumieć, jakimi odpowiedziami inspirowali się ludzie..
Odpowiedzi uzyskane na podstawie zrozumienia tych pytań były jego główną krytyką na polu filozoficznym. Był jednym z największych przedstawicieli poststrukturalizmu na świecie, chociaż prowadził go przeciwko ugruntowanym ideom tamtych czasów. To spowodowało, że był krytykowany przez intelektualistów na całym świecie, a zwłaszcza na zachodzie planety..
Judith Butler to amerykańska filozofka, której wkład w filozofię uważany jest za jeden z najbardziej wpływowych w XX wieku i obecnie..
Butler zdefiniował poststrukturalizm w podobny sposób, jak inni uznani autorzy, tacy jak Derrida i Foucault. Mówił o złożoności binarnych systemów pojęć i wyjaśnił niejednoznaczność, jaka istnieje na polu językoznawstwa w interpretacji tekstów..
Jego idee nie tylko zrewolucjonizowały feminizm na całym świecie, ale także wzmocniły poststrukturalistyczne myślenie utrwalone już pod koniec XX wieku..
Barthes był francuskim eseistą, urodzonym w 1915 r., Którego praca w dziedzinie pisania posłużyła jako wzmocnienie wcześniejszych prac innych intelektualistów w celu ustanowienia strukturalizmu.
Ponadto jego praca sprzyjała powstawaniu innych ruchów intelektualnych, które dały początek poststrukturalizmowi..
Jeszcze bez komentarzy