Plik zasada ostrożności o Zasada ostrożności odnosi się do zestawu środków ochronnych przyjętych w sytuacji, w której istnieje naukowo możliwe, ale niepewne ryzyko wyrządzenia szkody zdrowiu publicznemu lub środowisku.
Szybki rozwój nauki i technologii przyniósł społeczeństwu wiele postępów, ale przyniósł też wiele zagrożeń dla środowiska i zdrowia ludzi. Wielu z tych zagrożeń nie można naukowo udowodnić, ich istnienie jest tylko hipotetyczne.
Zaangażowanie na rzecz środowiska i świata, które odziedziczą przyszłe pokolenia, skłoniło społeczeństwo do stosowania zasad ostrożności w obliczu postępu naukowego i technicznego. Dlatego zasada ta obejmuje szereg środków, które są stosowane w danej sytuacji, a które wynikają z etyki ze względu na brak dowodów naukowych..
Nie możemy powiedzieć, że zasada ostrożności jest nową koncepcją, ale jej zakres jest nowy. Pierwotnie zasada ostrożności dotyczyła głównie kwestii środowiskowych; Z biegiem czasu koncepcja ewoluowała i była stosowana na znacznie szerszą skalę.
Indeks artykułów
Liczne definicje tego pojęcia można znaleźć w międzynarodowych traktatach i deklaracjach, a także w literaturze etycznej. Jednak poprzez analizę porównawczą wielu z nich można ustalić pewne nieodłączne cechy tej praktyki etycznej:
Stosuje się go, gdy nie ma naukowej pewności co do natury, wielkości, prawdopodobieństwa lub związku przyczynowego określonej szkody.
W tym scenariuszu same spekulacje nie wystarczą. Istnienie analizy naukowej jest konieczne, a nauka nie da się łatwo obalić stwarzanego ryzyka.
Biorąc pod uwagę, że zasada ostrożności dotyczy szkód, których konsekwencje są mało znane, nie jest konieczne ilościowe określanie skutków, aby ją zastosować..
Gdy dostępny jest bardziej pewny scenariusz, w którym wpływ szkody i ryzyko można określić ilościowo, stosuje się zasadę zapobiegania.
Zasada ostrożności dotyczy tych zagrożeń, które są uważane za niedopuszczalne. Pojęcie niedopuszczalności różni się w różnych traktatach dotyczących tego terminu: niektóre mówią o „poważnych szkodach”, inne o „szkodach lub szkodliwych skutkach” lub „poważnych i nieodwracalnych szkodach”.
Jednak wszystkie dostępne w literaturze definicje tego pojęcia są zbieżne w używaniu terminów opartych na skalach wartości. W konsekwencji zasada ostrożności opiera się na moralnym osądzie dotyczącym zadośćuczynienia..
Środki wdrożone w kontekście zasady ostrożności muszą być proporcjonalne do wielkości szkody. Koszty i stopień zakazu to dwie zmienne, które pomagają ocenić proporcjonalność środków.
W ramach zasady ostrożności ustala się środki mające na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie ryzyka uszkodzenia, ale także środki mające na celu kontrolę szkody w przypadku jej wystąpienia..
W obliczu niepewnego ryzyka stosowane są protokoły ciągłego uczenia się. Wyszukiwanie w sposób systematyczny i ciągły, aby móc zrozumieć ryzyko i je zmierzyć, pozwala na zarządzanie zagrożeniami traktowanymi z zachowaniem zasady ostrożności w ramach bardziej tradycyjnych systemów kontroli ryzyka.
Tak jak różnorodna jest definicja tego pojęcia, tak samo jest z jego zastosowaniami. Oto niektóre przypadki, w których zastosowano zasadę ostrożności:
Chociaż niektórzy autorzy twierdzą, że zasada ostrożności narodziła się w Szwecji, wielu innych twierdzi, że Niemcy urodziły się z projektem ustawy z 1970 r..
Ten projekt ustawy, przyjęty w 1974 r., Miał na celu uregulowanie kwestii zanieczyszczenia powietrza oraz uregulowanie kwestii związanych z różnymi źródłami zanieczyszczeń: m.in. hałasem, wibracjami..
Wydobycie mineralne azbestu rozpoczęto w 1879 r. W 1998 r. Światowe wydobycie tego materiału osiągnęło 2 miliony ton. Na początku nie znano szkodliwego wpływu tego materiału na zdrowie ludzi; obecnie wiadomo, że jest główną przyczyną międzybłoniaka.
Trudność w ustaleniu związku przyczynowego między tym minerałem a międzybłoniakiem polegała na tym, że inkubacja tej choroby jest bardzo długa. Jednak po ogłoszeniu choroby kończy się śmiercią w ciągu roku.
W kontekście niepewności naukowej w historii prowadzono różne ostrzeżenia i interwencje mające na celu ograniczenie szkód..
W 1898 roku brytyjski inspektor przemysłowy ostrzegł przed szkodliwym działaniem azbestu. Osiem lat później, w 1906 roku, francuska fabryka sporządziła raport, w którym uwzględniono śmierć 50 pracowników przemysłu tekstylnego, którzy byli narażeni na działanie azbestu. Ten sam raport zalecał ustanowienie kontroli jego stosowania.
W 1931 roku, po różnych badaniach naukowych i opublikowaniu Merewether Report, Zjednoczone Królestwo ustanowiło rozporządzenie w sprawie stosowania azbestu w działalności produkcyjnej.
Przepis ten zobowiązywał również przedsiębiorstwa do rekompensat pracownikom dotkniętym azbestozą; przepis ten był ledwo przestrzegany.
W 1955 roku Richard Doll wykazał naukowe dowody na wysokie ryzyko raka płuc u pracowników narażonych na działanie azbestu w fabryce w Rochdale w Wielkiej Brytanii..
Następnie opublikowano różne raporty identyfikujące nowotwory międzybłoniaka między innymi w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i RPA. W latach 1998–1999 azbest został zakazany w Unii Europejskiej.
Dziś wiadomo, że gdyby środki zostały zastosowane, gdy ryzyko byłoby prawdopodobne, ale nie dające się udowodnić, ocaliłoby tysiące istnień ludzkich i miliony dolarów..
Jednak pomimo środków stosowanych w krajach rozwiniętych, stosowanie azbestu jest nadal szeroko rozpowszechnione w krajach rozwijających się..
Zasada ostrożności jest obecnie gromadzona w leczonych liczbach z całego świata. Oto niektóre z nich:
- Konwencja Bamako (1991), która ustanawia zakaz importu niebezpiecznych odpadów do Afryki.
- Konwencja Sztokholmska (2001) o zanieczyszczeniach organicznych.
- Deklaracja ministerialna OECD (2001) w sprawie polityki zrównoważonego rozwoju.
- Rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa żywności w Unii Europejskiej (2002).
Jeszcze bez komentarzy