Plik zasady zrównoważonego rozwoju są one teoretycznymi fundamentami wspierającymi podejście do zrównoważonego rozwoju. Zasady te opierają się na przekonaniu, że model rozwoju, którym podąża ludzkość od czasu rewolucji przemysłowej, nie jest zrównoważony..
W tym sensie konieczna jest transformacja modelu w kierunku form rozwoju sprzyjających równowadze społecznej, ekonomicznej i ekologicznej. Nie chodzi o zatrzymanie postępu materialnego, ale o jego osiągnięcie bez nieodwracalnego wpływu na przyrodę lub społeczeństwo.
W tym sensie społeczność międzynarodowa poczyniła postępy w tworzeniu podstaw, które powinny rządzić zrównoważonym lub zrównoważonym rozwojem. Dzieje się tak od czasu oficjalnego ogłoszenia definicji zrównoważonego rozwoju w raporcie Brundtlanda w 1987 roku..
Proces rozpoczyna się od szczytu w Rio de Janeiro (Brazylia) w 1992 r., Jednego ze szczytów Ziemi zorganizowanych przez ONZ. Z tego wyłoniła się Deklaracja z Rio w sprawie środowiska i rozwoju, ustanawiająca 27 przewodnich zasad zrównoważonego lub zrównoważonego rozwoju.
Ze swojej strony UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury) opracowała program Edukacja na rzecz zrównoważonej przyszłości. Koncentruje się na czterech wymiarach lub ogólnych zasadach zrównoważonego rozwoju.
Są to pokój i sprawiedliwość społeczna oraz ochrona środowiska. Podczas gdy ekonomia koncentruje się na odpowiednim rozwoju i polityce, na demokracji.
Zasady zrównoważonego rozwoju UNESCO
Raport Edukacja dla zrównoważonej przyszłości, przygotowany przez UNESCO, rozwija zasady związane z czterema wymiarami zrównoważonego rozwoju. To znaczy 4 rodzaje wsparcia, które muszą być zrównoważone, aby osiągnąć zrównoważony rozwój.
W społeczności
W tym wymiarze UNESCO podkreśla znaczenie zasad pokoju i równości społecznej. Z pewnością zrównoważonego rozwoju nie można osiągnąć w społeczeństwie toczącym wojnę lub w społeczeństwie nękanym różnicami społecznymi i ubóstwem..
Dlatego też, gdy stawką jest przetrwanie ludzi, środowisko schodzi na drugi plan. Oznacza to, że tylko w środku pokoju społecznego istota ludzka jest w stanie odzwierciedlić i działać na rzecz zrównoważenia czterech wymiarów.
Ekologicznie
W tej dziedzinie pierwszeństwo powinny mieć zasady związane z ochroną systemów przyrodniczych i rozsądnym wykorzystaniem zasobów. Ochrona różnorodności biologicznej i racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych, zwłaszcza energii, wody, gleby i lasów, mają fundamentalne znaczenie.
W gospodarce
Powinien dążyć do zaspokojenia podstawowych potrzeb wszystkich, a także promować odpowiedzialną i zrównoważoną konsumpcję. Oprócz pobudzania lokalnych gospodarek, docenianie dobrowolnej i nieodpłatnej pracy w domu i społeczności.
Politycznie
Niezbędne jest stworzenie demokratycznych instytucji i mechanizmów, na których opiera się proces decyzyjny, umożliwiających jak najszerszy udział i możliwości podejmowania decyzji na szczeblu lokalnym. W tym celu konieczne jest wyeliminowanie korupcji i zagwarantowanie rządowi odpowiedzialności.
Deklaracja z Rio zawiera 27 zasad zrównoważonego rozwoju
27 zasad, które wyłaniają się z Deklaracji z Rio, pozwala nam bardziej szczegółowo opracować podstawy niezbędne do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. Przede wszystkim deklaracja ta zaczyna się od uznania „integralnej i współzależnej natury Ziemi, naszego domu”. Następnie postuluj zasady, które omówiono poniżej:
Istoty ludzkie są uznawane za centrum zrównoważonego rozwoju, jeśli chodzi o ich prawo do zdrowego i produktywnego życia.
Stoi na straży prawa państw narodowych do wykorzystywania ich zasobów zgodnie z ich polityką rozwojową i środowiskową. Nie zaniedbując ich odpowiedzialności za negatywne skutki, jakie ich krajowa działalność powoduje poza ich granicami..
W tej zasadzie prawa obecnych pokoleń są zrównane z prawami pokoleń przyszłych. To z punktu widzenia Twoich potrzeb środowiskowych i rozwojowych.
Ochrona środowiska jest uważana za integralną część procesu rozwoju.
Podtrzymuje obowiązek wszystkich państw i osób, aby przyczyniać się do eliminacji ubóstwa, jako istotnego elementu zrównoważonego rozwoju..
Zasada ta koncentruje się na krajach rozwijających się, zwłaszcza najsłabiej rozwiniętych i najbardziej wrażliwych na środowisko. W tym celu zwraca uwagę na konieczność uwzględnienia ich potrzeb i zainteresowań.
Podkreślono tutaj koncepcję globalnej solidarności, aby wspólnie zagwarantować zdrowie Ziemi jako wielkiego ekosystemu. Określając, że chociaż obowiązki są wspólne dla wszystkich państw, opierają się one na ich wkładzie w degradację środowiska. W ten sposób społeczeństwa rozwinięte wywierają większą presję na środowisko.
Zasada ta dotyczy stopniowego ograniczania niezrównoważonych form produkcji. Jak również promowanie odpowiednich polityk demograficznych w celu racjonalnego wykorzystania zasobów.
Podkreślono znaczenie dzielenia się wiedzą naukową i technologiczną, która pomaga osiągnąć zrównoważony rozwój..
Podkreśla znaczenie udziału wszystkich obywateli w kwestii ochrony środowiska. W tym celu niezbędny jest dostęp do informacji o materiałach i działaniach, które mogą negatywnie wpłynąć na środowisko. Podobnie, zapewnij dostęp do partycypacyjnych mechanizmów podejmowania decyzji.
Zasada ta odnosi się do znaczenia praw ochrony środowiska pod względem ich skuteczności. Jednocześnie muszą reagować na kontekst środowiskowy i rozwojowy, w którym zamierzają się stosować. A także biorąc pod uwagę jego możliwy negatywny wpływ na inne kraje.
Na poziomie gospodarczym istnieje potrzeba współpracy międzynarodowej w celu osiągnięcia odpowiedniego systemu gospodarczego. Oznacza to, że musi być zrównoważony pod względem równoważenia ochrony środowiska z niezbędną dynamiką handlu międzynarodowego. Ma na celu osiągnięcie konsensusu w sprawie rozwiązania problemów międzynarodowych, które mogą się pojawić.
Należy ustanowić przepisy krajowe i międzynarodowe, aby zagwarantować odszkodowania dla ofiar szkód w środowisku. Jak również określenie obowiązków, w tym związanych z oddziaływaniami poza granicami.
Zasada ta ustanawia potrzebę zapobiegania przenoszeniu źródeł negatywnego wpływu na środowisko do innych państw. To znaczy eksport działań, substancji lub materiałów, które degradują środowisko lub wpływają na zdrowie.
W tym miejscu pojawia się zasada ostrożności, to znaczy przy braku absolutnej pewności możliwej szkody należy zdecydować się na jej uniknięcie. W tym sensie potencjalnie szkodliwą działalność należy powstrzymać do czasu potwierdzenia jej rzeczywistego skutku..
Ustanowiono zasadę, że ktokolwiek szkodzi środowisku, musi ponieść koszty szkody. W taki sposób, że koszty środowiskowe należy pokryć wewnętrznie za pomocą odpowiednich instrumentów ekonomicznych. Należy to zrobić, starając się w miarę możliwości nie wpływać na zbyt duży handel lub inwestycje.
Wszystkie wykonywane działania muszą mieć odpowiednią ocenę środowiskową..
Państwa muszą zgłaszać wszelkie krajowe wydarzenia, które mogą mieć wpływ na środowisko innych krajów. W ten sam sposób społeczność międzynarodowa musi pomóc dotkniętym państwom.
Zgodnie z powyższym promowany jest obowiązek państw w zakresie dostarczania odpowiednich informacji na temat możliwych oddziaływań transgranicznych..
Zasada ta podkreśla rolę kobiet w zarządzaniu środowiskiem i osiąganiu rozwoju. W związku z tym ustanawia potrzebę promowania ich uczestnictwa.
Udział młodzieży jest promowany na całym świecie w wielkim sojuszu na rzecz zrównoważonego rozwoju.
Podkreśla znaczenie uwzględnienia ludności tubylczej i innych lokalnych społeczności. Zwłaszcza ze względu na znaczenie ich tradycyjnej wiedzy dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju..
Wzywa do ochrony środowiska i zasobów naturalnych ludów uciskanych i zdominowanych. Zważywszy na charakterystyczną grabież, jakiej poddawane są ludy podlegające obcym okupacjom..
Zasada ta wymaga ochrony środowiska na wypadek wojny, zgodnie z prawem międzynarodowym. Jak również przyczynić się do rozwoju obszaru po zakończeniu konfliktu.
Ustanowiono nierozerwalny związek między pokojem, zrównoważonym rozwojem i ochroną środowiska. Nie jest możliwe osiągnięcie jednego z tych elementów bez pozostałych.
Wzywa się do pokojowego rozwiązywania sporów środowiskowych między krajami w oparciu o Kartę Narodów Zjednoczonych.
Wreszcie apel o dobrą wiarę i ducha solidarności we współpracy w celu stosowania omówionych tu zasad..
Bibliografia
Komisja Karty Ziemi (2000). Karta Ziemi.
ONZ (1982). Światowa Karta Przyrody. Zaczerpnięte z: iri.edu.ar
Jeszcze bez komentarzy