Plik występ cylindryczny w kartografii to taki, w którym punkty na powierzchni kulistej są rzutowane na cylinder, którego oś pokrywa się z linią przechodzącą przez bieguny i jest styczna lub sieczna do kuli. Cylinder jest powierzchnią, którą można otworzyć w płaszczyźnie tworzącej prostokąt, bez deformacji rzutowanych na niego linii.
Istnieje kilka rzutów cylindrycznych, w których równoleżniki stają się poziomymi liniami, a południki pionowymi liniami, gdy cylinder zostanie rozciągnięty w płaszczyźnie. Ogólnie rzecz biorąc, cylinder projekcyjny dobiera się tak, aby był styczny do linii równikowej Ziemi. W tym przypadku jego promień będzie równy promieniowi równikowemu, patrz rysunek 1.
Jednak cylindry projekcyjne można również wybrać sieczne do dwóch równoległych równoodległych od linii równikowej, w tym przypadku cylinder będzie miał promień mniejszy niż promień równikowy.
Wynikowa mapa rzutu cylindrycznego będzie wówczas przedstawiać siatkę poziomych równoleżników i pionowych południków tworzących kąty proste..
Indeks artykułów
W kartografii stosowanych jest kilka typów cylindrycznych występów, z których każdy ma swoje mocne i słabe strony. W każdym razie wybór rodzaju odwzorowania będzie zależał od ostatecznego przeznaczenia mapy..
Po pierwsze, zaletą tego i każdego innego odwzorowania kartograficznego jest to, że dzięki nim można wizualizować części Ziemi na płaskiej powierzchni i zabrać je ze sobą, aby łatwo się z nimi skonsultować..
Rzut cylindryczny jest bardzo odpowiedni dla map świata, ponieważ obie półkule mogą być reprezentowane, w przeciwieństwie do innych rzutów, takich jak rzut stożkowy, który umożliwia reprezentację tylko jednej z półkul.
Teraz, przedstawiając sferyczną powierzchnię na płaszczyźnie, zawsze będzie ona zniekształcona w taki czy inny sposób. W przypadku rzutu cylindrycznego najmniejsze zniekształcenie występuje w strefie międzyzwrotnikowej.
Właśnie po to, by wykorzystać zalety tego typu projekcji, ale jednocześnie starając się zminimalizować te niedogodności, geografowie na przestrzeni wieków proponowali różne typy odwzorowań cylindrycznych..
Wynalazek tej projekcji przypisuje się belgijskiemu kartografowi, geografowi i matematykowi Gerardusowi Mercatorowi w roku 1569. Do dziś jest to jedna z najczęściej używanych projekcji na mapach świata..
Jego główną zaletą jest to, że trasa o stałym kierunku jest reprezentowana na mapie linią prostą.
Ze względu na tę wyjątkową cechę był to typ mapy, który nawigatorzy przyjęli wkrótce po jej wydaniu. Jest to więc odwzorowanie konformalne, ponieważ zachowuje kierunki i kąty.
Ale właśnie to sprawia, że projekcja Mercatora nie chroni tych obszarów. Regiony poza tropikami, a głównie te położone bardzo na północ lub bardzo na południe, wyglądają na przesadnie duże.
Od samego początku odwzorowanie Mercatora było szeroko stosowane do przedstawiania map świata z kontynentami i krajami..
Ostatnio teoria spiskowa rozprzestrzeniła się w sieciach społecznościowych, która potwierdza, że bogate kraje są zainteresowane tego typu projekcjami, aby na mapie świata wydawały się większe i silniejsze niż biedne kraje w regionach tropikalnych. Ten rodzaj argumentacji jest całkowitym błędem.
Problem z odwzorowaniem cylindrycznym, jak widzieliśmy w poprzednich sekcjach, polega na tym, że skala jest zniekształcona w stosunku do równika lub równoległości odniesienia, znanych również jako równoleżniki standardowe..
Główną wadą jest to, że poza regionami międzyzwrotnikowymi to zniekształcenie kształtów i odległości rośnie, zwiększając wspomniane odkształcenie dla szerokości geograficznych biegunów, sprawiając, że te terytoria wydają się znacznie większe niż w rzeczywistości..
Z tego powodu wprowadzono modyfikacje w celu jak największej eliminacji zniekształceń, pojawiające się warianty w występach cylindrycznych, których główne cechy przedstawiono poniżej..
Jest to wariant klasycznego odwzorowania Mercatora, który stał się standardowym systemem mapowania w sieci. Jest to system przyjęty przez Google w 2005 roku w popularnych aplikacjach, Google Maps i Google Earth..
Inni główni dostawcy map internetowych, tacy jak Bing Maps, Mapquest, OpenStreetMap, Mapbox i inni, przyjęli ten system projekcji..
Różnica między oryginalną projekcją Mercatora a tego typu projekcją jest bardzo subtelna, a ostateczny wynik jest bardzo niewielki..
W pierwotnej projekcji zakłada się, że Ziemia jest kulą, podczas gdy w sieci - Mercator, Ziemia jest elipsoidalna..
Są jednak kraje, które nie przyjęły tych ulepszeń na swoich mapach. Na przykład dla kontynentalnych Stanów Zjednoczonych i Kanady odwzorowanie Lamberta Conformal Conic jest preferowane w przypadku map nawigacyjnych i odwzorowanie Alberta Conic w kwestiach katastralnych..
Jest to rzut cylindryczny zaproponowany w 1772 roku przez szwajcarskiego matematyka i geografa Johanna Heinricha Lamberta (1728-1777). W swojej oryginalnej wersji Lambert używa linii równikowej jako równoległości odniesienia.
W tego typu projekcji celem jest skorygowanie zniekształcenia w obszarze wprowadzonego przez odwzorowanie Mercatora, dlatego nazywany jest również odwzorowaniem cylindrycznym o równej powierzchni..
Stałość obszaru w rzucie Lamberta uzyskuje się kosztem deformacji w aspekcie, głównie w rejonach o dużych wartościach szerokości geograficznej.
Z tego typu rzutu wyłoniła się rodzina co najmniej siedmiu wariantów, w których wybiera się dwie równoleżniki w równej odległości od linii równikowej, zachowując niezmienność w obszarze jako podstawową cechę, ale minimalizując deformację w szerokościach geograficznych będących przedmiotem zainteresowania według korzystanie z mapy.
Oprócz tych już sprawdzonych istnieją inne typy występów cylindrycznych, nawet dość stare. Niektóre z nich opisano poniżej.
Jest to rodzaj prostej projekcji, w której południki kuli ziemskiej stają się równo rozmieszczonymi pionowymi liniami. W podobny sposób równoleżniki lub okręgi szerokości geograficznej stają się liniami poziomymi, które są również równo oddalone..
Ten rodzaj projekcji jest bardzo stary i przypisuje się go Marinusowi z Tyrios, greckiemu geografowi, który żył między 70 a 130 rokiem. do.
Ten typ rzutu ma tę wadę, że deformuje obszary i formy głównie w strefach o szerokości geograficznej większej niż tropikalna, spłaszczając formy poziomo w pobliżu regionów polarnych..
Dlatego ten rodzaj odwzorowania nie zachowuje obszarów i kątów, z wyjątkiem równoleżnika równikowego, gdzie jest dokładny.
Zaproponował ją kartograf Osborn Maitland Miller (1897–1979) w 1942 r., Używając równika jako standardowego równoległego walca projekcyjnego..
To odwzorowanie jest bardzo podobne do odwzorowania Mercatora, ale ma tę wadę, że jest niezgodne, to znaczy ustalony kurs na mapie Millera wygląda jak krzywa..
Aby wykonać swoją projekcję, Miller rozpoczął od odwzorowania Mercatora, mnożąc rzeczywistą szerokość geograficzną przez współczynnik ⅘, aby następnie wykonać odwzorowanie Mercatora. Aby skompensować współczynnik na rzutowanej szerokości geograficznej, mnoży się go przez współczynnik odwrotny, czyli 5/4.
W rezultacie formy na dużych szerokościach geograficznych są mniej zniekształcone w porównaniu z formą oryginalną..
Jeszcze bez komentarzy