Ból i nuda to dwaj najwięksi wrogowie ludzkiego szczęścia. W związku z tym należy zauważyć, że im bardziej udaje nam się uniknąć jednego z nich, tym bliżej jesteśmy do drugiego i odwrotnie; więc nasze życie zasadniczo przedstawia mniej lub bardziej gwałtowny ruch oscylacyjny między nimi ”. Arthur Schopenhauer
Zawartość
Historia społeczna została ustanowiona w XIX wieku jako niezbędna oś zrozumienia różnych zjawisk społeczno-kulturowych w sąsiedztwie, kraju i narodzie. Do tej pory historia mówiona ugruntowana została jako zbiór technik i metod badawczych pochodzących z różnych dyscyplin, co pozwala na identyfikację wydarzeń historycznych w czasie. W tym sensie historia mówiona i jej praktycy doświadczają dyscyplinarnego zbiegu określonych stylów i środowisk zawodowych. Wszystko to jest postrzegane jako połączenie tradycji i praktyk akademickich, tradycji dyscyplinarnych i autonomicznych przedsięwzięć. Oznacza to, że historia mówiona jest metodą niedokończoną i nieustannie konstruowaną, gdzie program jej działania jest funkcją nie tylko dyscyplin, które ją tworzą, ale przede wszystkim problematyki, z którą się boryka, i podmiotów, z którymi współdziała, a wreszcie od źródeł. produkuje. Ponadto jest to podejście podkreślające wygląd, słuch, rejestr jakościowy itp..
Z tej perspektywy historia życia jest terminem odnoszącym się bardziej do pola działania antropologii, psychologii i socjologii. Jako technika badawcza była istotna w tych dziedzinach niemal od samego początku. Wtedy podejście biograficzne byłoby nowszym terminem monetarnym, odpowiadającym dziedzinie socjologii jakościowej, która rozwinęła się w ciągu ostatnich 25 i 30 lat..
W związku z tym wykorzystanie i analiza zeznań ustnych ma zasadnicze znaczenie dla tych metod badawczych. Można zatem powiedzieć, że tematyczna historia mówiona odnosi się do projektów, których głównym celem jest znajomość problemu lub tematu badawczego, który jest konstytuowany jako przedmiot wiedzy. Podobnie autobiografia byłaby terminem używanym w odniesieniu do typu dokumentu, który występuje w interakcji między badaczem a narratorem / informatorem. Należy zauważyć, że historie życia są jednostkami narracyjnymi, które organizują treść osobistej narracji, autobiografii lub wywiadu.
W tym sensie ważne jest, aby wziąć pod uwagę przedstawione poniżej koncepcje:
Jest to termin kojarzony głównie z dziedziną historii, a konkretnie z historią społeczną i jej pochodnymi, takimi jak historia lokalna i popularna. Obecnie historia mówiona jest subdyscypliną związaną z praktyką historiograficzną, która koncentruje się na bieżących lub współczesnych wydarzeniach i zjawiskach.
Jest to termin odnoszący się bardziej do pola działania antropologii i psychologii, ale także socjologii. Jako technika badawcza była istotna w tych dziedzinach niemal od samego początku. Podejście biograficzne byłoby nowszym terminem monetarnym, odpowiadającym dziedzinie socjologii jakościowej, rozwiniętej w ciągu ostatnich 25-30 lat.
Byłby to termin używany w odniesieniu do rodzaju dokumentu, który występuje w interakcji między badaczem a narratorem / informatorem. Tak więc każda historia życia ma w centrum analizy autobiografię, chociaż nie jest do niej zredukowana, jak okaże się później..
Są jednostkami narracyjnymi, które organizują treść osobistej narracji, autobiografii lub wywiadu
Podsumujmy więc, że tematyczna historia mówiona składa się bardziej z szerokiego i niejednorodnego zestawu historii życiowych. Podczas gdy historia życia człowieka jest zbiorem jego historii, które składają się na jego własną autobiografię. To znaczy, że historia życia to trwałe wydarzenia, które są przesiąknięte od dzieciństwa, które konstytuują działania mężczyzn..
Galindo, J. (1998). Techniki badawcze w społeczeństwie, kulturze i komunikacji. Gedisa
Jeszcze bez komentarzy