Plik aparat psychiczny odnosi się do ludzkiego umysłu z teorii psychoanalitycznej zaproponowanej przez Zygmunta Freuda. Słynny psycholog używa tego terminu w odniesieniu do struktury psychicznej zdolnej do przekazywania, przekształcania i zatrzymywania energii psychicznej..
Zgodnie z pierwszą teorią Freuda (1900) aparat psychiczny dzieli się na trzy poziomy: świadomy, przedświadomy i nieświadomy. Struktura ta składa się z trzech instancji, które współistnieją i są ze sobą powiązane, integrując się na różnych poziomach..
Te przykłady to Id, Ego i Superego, które są opisane na podstawie drugiego tematu lub teorii zaproponowanej przez Freuda w 1923 r. W celu zrozumienia funkcjonowania psychiki..
W ten sposób aparat psychiczny składa się z systemów, które mają swoje własne cechy i różne funkcje. Interakcja ze sobą i generowanie różnych psychicznych opracowań.
Główną funkcją aparatu psychicznego jest utrzymywanie energii wewnętrznej w stałym równowadze, a zasada homeostazy jest zasadą, na podstawie której działa..
Jego celem jest utrzymanie możliwie najniższego poziomu pobudzenia, czyli wzrostu energii psychicznej, która może być wytwarzana zarówno przez czynniki wewnętrzne, jak i zewnętrzne..
Dla Freuda aparat psychiczny jest wynikiem opracowania kompleksu Edypa, za pomocą którego identyfikuje się z rodzicami w dziecku..
Indeks artykułów
Zygmunt Freud, neurolog uważany za ojca psychoanalizy, był zainteresowany zrozumieniem dylematu objawów, które nie mają naukowego wyjaśnienia. W wyniku swoich badań natknął się na psychiczne funkcjonowanie ukryte za fizycznymi objawami.
Wyobraził sobie w każdym człowieku istnienie aparatu psychicznego, którego podstawą jest nieświadoma pełna pragnień i potrzeb, które tworzą wewnętrzny świat każdego podmiotu..
Poza tą nieświadomością istnieje świat zewnętrzny, pełen bodźców, z którymi jednostka nieustannie oddziałuje.
Freud zredukował wszystkie emocje i uczucia do dwóch głównych efektów: przyjemności i niezadowolenia. Przyjemność jest wynikiem zaspokojenia potrzeby i własnego pragnienia, podczas gdy nieprzyjemność jest wynikiem frustracji spowodowanej niespełnieniem wspomnianego pragnienia. Inne efekty zostaną wyprowadzone z tych dwóch głównych efektów.
To dzięki zasadzie przyjemności aparat psychiczny będzie rządził swoim działaniem. Jego funkcją jest łagodzenie nadmiernych wahań energii psychicznej, aby zapobiec jej dezorganizacji i zachować jej strukturę..
W ten sposób aparat psychiczny będzie starał się utrzymać równowagę poziomu energii, który ma tendencję do niezrównoważenia poprzez bodźce zarówno z wewnątrz, jak iz zewnątrz..
To jest prawo aparatu psychicznego, zwane zasadą homeostazy. To dzięki niej aparat psychiczny próbuje wyrównać ilość przyjemności i niezadowolenia, utrzymując te ilości w równowadze..
W ten sposób, z perspektywy psychoanalitycznej zaproponowanej przez Freuda, psychoanaliza próbuje wyjaśnić funkcjonowanie psychiki, uwypuklając znaczenie i istnienie nieświadomości, która jest u podstawy lub wspiera tę strukturę..
Jednocześnie podkreśla wagę roli bodźców (rozumianych w kategoriach energii seksualnej).
Rozwija teorię psychiki z dynamicznego punktu widzenia, ponieważ instancje składowe aparatu psychicznego są ze sobą powiązane, generują i rozwiązują różnego rodzaju konflikty.
Z ekonomicznego punktu widzenia funkcjonowanie aparatu psychicznego rozpatruje się w odniesieniu do ilości znajdującej się w nim energii..
Ta energia może gromadzić się i generować napięcie psychiczne, które psychika będzie musiała rozwiązać, zawsze starając się utrzymać równowagę, aby uniknąć jej przepełnienia, a tymczasem objawy u podmiotu.
W swoim pierwszym temacie (1900) Freud podzielił aparat psychiczny na trzy poziomy, które są jednocześnie trzema konstytutywnymi elementami tego.
Świadomy system to ten związany z percepcją i pamięcią. Nie dlatego, że jest w stanie zapamiętać (odpowiada to systemowi przedświadomemu), ale dlatego, że jedną z jego funkcji jest przypominanie.
Z zewnątrz do wewnątrz może znajdować się jako pierwszy system, między światem zewnętrznym a przedświadomością.
Zadaniem tego systemu jest rejestrowanie informacji z obu światów, wewnętrznego i zewnętrznego. Jest jego głównym obowiązkiem dostrzeganie bodźców pochodzących z obu.
Nieodłączne funkcje tego systemu to te związane z rozumowaniem, myśleniem i przypominaniem lub przypominaniem. To świadomość ma nad nimi domenę i kontrolę.
Jest to związane ze świadomością, rozumianą jako akt psychiczny, za pomocą którego jednostka postrzega siebie jako kogoś odmiennego od otaczającego ją świata. System ten bezpośrednio wiąże podmiot ze światem zewnętrznym poprzez percepcję.
Świadomość umiejscowiona jest w teraźniejszości, więc podmiot jest świadomy w akcie wszystkich przeżyć, których doświadcza poprzez percepcję rzeczywistości. Tym systemem rządzi przyjemność, którą będzie starał się osiągnąć za wszelką cenę.
Świadomy ma charakter moralny i znajduje się pomiędzy trzema poziomami, tym, który będzie żądał porządku od pozostałych dwóch systemów, z którymi jest powiązany.
System przedświadomy może znajdować się między dwoma pozostałymi systemami. Znajdują się w nim myśli lub doświadczenia, które nie były już świadome, ale mogą stać się ponownie, dzięki wysiłkowi tego ostatniego, aby je sobie przypomnieć.
To w tym systemie znajdują się myśli, które nie znajdują się w świadomości, ale także w systemie nieświadomym, ponieważ nie zostały poddane żadnej cenzurze.
Oznacza to, że myśli zawarte w tym systemie zostały pozbawione świadomości, ponieważ jest on stale postrzegany.
W ten sposób informacja, która dociera poprzez percepcję, przestanie być w świadomym systemie, aby przejść do systemu przedświadomego, będąc w stanie przejść z jednego systemu do drugiego bez większych niedogodności..
Dlatego system ten zawiera elementy, które pochodzą ze świata zewnętrznego i świadomości. Również te, które przechodzą od nieświadomości do świadomości, działając jako filtr zapobiegający przechodzeniu tych, którzy mogą spowodować szkody..
System nieświadomy to taki, który zawiera wszystkie myśli i spostrzeżenia, które zostały odrzucone przez sumienie iw którym działa cenzura.
Te treści to w większości przedstawiciele tych elementów wypartych w dzieciństwie. Odnoszą się do wszystkiego, czemu wyparły się represje, ponieważ wywołują niezadowolenie w świadomości. W ten sposób nieświadomy system rządzi się zasadą przyjemności.
Elementy te próbują uzyskać dostęp do świadomości, generując siłę lub rodzaj napięcia psychicznego, które jest ograniczone lub spowolnione za pomocą cenzury..
System ten jest opisywany jako przestrzeń, w której znajdują się stłumione impulsy, uczucia, pragnienia i wspomnienia, które są sprzeczne z moralnością świadomości. Z tego powodu te elementy są do tego niedostępne.
Nieświadomość charakteryzuje się tym, że jest ponadczasowa. Nie ma pojęcia o przeszłości ani przyszłości, ale raczej jest zawsze obecny. Wszystko, co się w niej dzieje, ma charakter aktualny.
W miarę postępów w badaniach Freud dokonał w 1923 r. Przeformułowania przedstawionej dotychczas teorii aparatu psychicznego..
Ta nowa teoria lub drugi temat uzupełnia poprzednio zaproponowaną. Następnie Freud przedstawia aparat psychiczny podzielony na trzy instancje:
Id to miejsce, w którym znajdują się energie psychiczne o charakterze erotycznym lub libidinalnym, energie psychiczne pochodzenia agresywnego lub destrukcyjnego oraz o charakterze seksualnym..
Ta instancja składa się z impulsów pochodzenia instynktownego, rządzonych zasadą przyjemności (poszukiwanie natychmiastowego zaspokojenia impulsu). Oznacza to, że reprezentuje instynkt.
To wszystko jest nieświadome, ale tylko część z nich zawiera elementy wyparte, ponieważ w pozostałej części znajdują się elementy o charakterze dziedzicznym i wrodzonym..
Ja jest tym, który reprezentuje sumienie lub świadomość poprzedniego tematu. Jest w relacji zależności w stosunku do id i superego.
Jest to instancja psychiczna odpowiedzialna za obronę podmiotu przed postrzeganiem czegoś nieprzyjemnego, rozpoczynająca proces represji.
Ego działa jako pośrednik między podmiotem a rzeczywistością pochodzącą ze świata zewnętrznego oraz między Id a Superego..
Będąc w kontakcie z rzeczywistością, Ja przedstawiane jest jako adaptacyjne. Odpowiedzialność za utrzymanie równowagi ciała.
Superego jest trzecią instancją składową aparatu psychicznego, wynikającą z oddzielenia od ego. Pojawia się jako krytyk i sędzia, który go potępia. To nieświadoma część osobowości kontroluje świadome czynności.
Superego reprezentuje między innymi idee samozachowawczości, sumienia moralnego, samokrytyki, winy i karania siebie. Jego misją jest przeciwstawienie się zaspokojeniu impulsów, które zrywają z etyką i moralnością podmiotu.
Jest wsparciem dla wszelkich zakazów i wszelkich zobowiązań społecznych i kulturowych. Jest to instancja powstała z kompleksu Edypa, w której dziecko identyfikuje się z rodzicami, z ich żądaniami i zakazami.
Ta instancja jest zatem reprezentatywna dla ideałów, do których dąży Ja.
Pod koniec swojej teorii Freud dokonuje syntezy, w której elementy i instancje psychiczne są zintegrowane.
Oto niektóre konceptualizacje freudowskie odpowiadające opracowaniu konstytutywnej teorii aparatu psychicznego i jego funkcjonowania.
Jeszcze bez komentarzy