Plik temat moralny, W filozofii to jednostka ma zdolność rozróżniania dobra i zła, w oparciu o szkolenie, które otrzymuje zgodnie z koncepcjami moralnymi i etycznymi, które powstały w ciągu swojego życia..
Filozofowie używają tego terminu w odniesieniu do osoby, która dokonuje wyboru i rozważa kwestie moralne lub etyczne. Na przykład hellenista Jean Pierre Vernant definiuje ją jako „osobę widzianą w swoim aspekcie sprawcy, jaźń uważaną za źródło czynów, za które jest nie tylko odpowiedzialny przed innymi, ale w których czuje się wewnętrznie zaangażowany”..
Tą koncepcją Jean Pierre stwierdza, że podmiot „jest odpowiedzialny za to, co zrobił wczoraj, i że z taką większą siłą przeżywa poczucie swojego istnienia i wewnętrznej spójności, ponieważ jego kolejne zachowania łączą się i umieszczają w tych samych ramach”..
Tomasz z Akwinu zgadza się z filozofem Arystotelesem w teleologicznej koncepcji natury i zachowania człowieka: każde działanie zmierza ku końcowi, a koniec jest dobrem działania.
Jako podmiot moralny człowiek ma sumienie moralne, odpowiedzialność, wolność, praktyczną mądrość i godność.
Pojęcie podmiotu moralnego ukształtowało się w filozofii etycznej i politycznej. Wyrażenie to wiąże się z pojawieniem się w myśli filozoficznej pojęć jako podmiotu i jednostki.
Podmiot to byt, który jest aktorem swoich działań, przy czym te działania są jego własną decyzją. Ponadto przedmiot jest zdolny do wykuwania inteligentnej wiedzy.
Tą koncepcją filozofowie wyznaczają podmiot, który wybiera i rozważa kwestie moralne i etyczne. Do formacji człowieka jako podmiotu moralnego można podejść z kilku perspektyw: zgodnie z zestawem badań, które różne dyscypliny prowadziły nad procesem socjalizacji, a inna perspektywa odnosi się do różnych studiów i teorii rozwoju moralnego opracowanych przez psychologię..
W życiu codziennym ludzie współistnieją w społeczeństwie jako czynniki socjalizujące, nośniki wartości. Podmiot nieustannie tworzy pewną empiryczną indoktrynację i staje się wychowawcą moralności na różnych drogach, takich jak życie rodzinne, szkolne i społeczne w ogóle..
Taka socjalizacja buduje tożsamość. To nie rodzi się z człowiekiem, ale jest raczej ciągłą rekonstrukcją, w którą zaangażowane są sądy, interakcje z innymi osobami, które go otaczają oraz własne orientacje i definicje samego siebie, które każdy z nich opracowuje..
W ten sposób tożsamość jest wytworem zawiłej sieci interakcji i identyfikacji.
Złożoność formowania się tożsamości polega na tym, że grupy odniesienia są wielorakie. Dziecko lub młoda osoba muszą budować własną tożsamość, zaczynając od stopniowej integracji swoich pozytywnych i negatywnych identyfikacji.
Możliwe jest, że kilka tożsamości współistnieje bez wykluczania się nawzajem, ponieważ obejmuje to poczucie przynależności. Jesteś między innymi częścią społeczności, kraju, grup i rodziny.
W różnych przestrzeniach socjalizacji, w których budowana jest tożsamość jednostki i gdzie z kolei oddziałuje, konstytuuje się podmiot moralny.
Istoty ludzkie posiadają pewne cechy behawioralne, które definiują je jako podmiot moralny, z swobodą decydowania o swoich działaniach. Wśród tych cech lub cech są:
Jest to wiedza, którą istota posiada o sobie io tym, co ją otacza. Obejmuje różne powiązane ze sobą procesy poznawcze. Odnosi się do tego, co etyczne, do tego, co jest związane z dobrem i złem. Dla Tomasza z Akwinu świadomość jest ujęta w osobistą tożsamość. Wraz z tym sumieniem zyskuje najwyższą rangę w sferze moralnej, „człowiek nie może działać wbrew swojemu sumieniu”.
Składa się z możliwości wyboru. Często jednostka podejmuje decyzje, które wiążą się z ryzykiem i obowiązkami.
Odrabiaj wolność. Jeśli jesteś wolny i nie jesteś uwarunkowany do działania w taki czy inny sposób, przynajmniej jesteś zobowiązany do przejęcia kontroli nad własnymi działaniami
Mądrość to postać, która rozwija się poprzez stosowanie swojej inteligencji poprzez eksperymentowanie. Dzięki niemu podmiot moralny prowadzi wewnętrzną debatę, aby sformułować problemy, możliwości, kierunki i racje swoich prac..
Jest to związane z szacunkiem, jaki każdy ma dla bycia podmiotem, a nie przedmiotem. Każda osoba ma tę samą wartość.
Moralność zakłada ludzką naturę, której należy nieustannie obserwować. Człowiek musi być rządzony dla własnego dobra, bo inaczej nie mógłby współistnieć z innymi w społeczeństwie, byłby zwierzęciem nieracjonalnym.
Z kolei etyka odnosi się do relacji podmiotu z samym sobą, w której bierze on odpowiedzialność za swoje czyny, będąc niezależnym od wszelkich autorytetów, zwyczajów czy nacisków społecznych.
Moralność to zbiór norm, wartości i przekonań, które są akceptowane w społeczeństwie i pełnią funkcję przewodnika w postępowaniu i ocenie, aby ustalić, co jest dobre, a co złe..
Człowiek w swoim dzieciństwie będzie dbał o zewnętrzną moralność, narzuconą dyscyplinę, obiektywną i zbiorową odpowiedzialność. Z czasem odpowie na racjonalną moralność, wewnętrzną dyscyplinę oraz subiektywną i indywidualną odpowiedzialność..
Tak więc etyka różni się od moralności, ponieważ podczas gdy ta druga opiera się na przykazaniach kulturowych i posłuszeństwie, etyka stara się oprzeć ludzką myśl na sposobie życia..
Etyka koncentruje się na ludzkich działaniach i ich aspektach związanych z dobrem, cnotą, obowiązkiem, szczęściem i spełnionym życiem..
Etyka bada, czym jest akt moralny, w jaki sposób system moralny jest racjonalnie uzasadniony i jak jest stosowany na poziomie indywidualnym i społecznym.
Termin „podmiot moralny” jest paradoksalny, ponieważ moralność oznaczałaby negację subiektywnego wyboru, jednak pojęcie podmiotu moralnego kojarzy się z samą definicją etycznego.
Jeszcze bez komentarzy