Plik homoplazja (z greckiego "homo ”, co oznacza równy i „plasis ", co oznacza formę; równe formy) jest cechą wspólną dla dwóch lub więcej gatunków, ale cecha ta nie występuje u ich wspólnego przodka. Podstawą zdefiniowania homoplazji jest niezależność ewolucyjna.
Homoplazja między strukturami jest wynikiem zbieżnej ewolucji, równoległości lub ewolucyjnych odwrotności. Pojęcie to jest skontrastowane z pojęciem homologii, gdzie cecha lub cecha wspólna dla grupy gatunków została odziedziczona po wspólnym przodku.
Indeks artykułów
W dziedzinie anatomii porównawczej podobieństwa między częściami organizmów można oceniać pod względem pochodzenia, funkcji i wyglądu..
Według Kardong (2006), gdy dwa znaki mają wspólne pochodzenie, określa się je jako homologiczne. Jeśli podobieństwo dotyczy funkcji, to oba procesy są analogiczne. Wreszcie, jeśli wygląd struktur jest podobny, jest to homoplazja.
Jednak inni autorzy nadają pojęciu szersze znaczenie (nakładając się na analogię), obejmując w nim wszelkie podobieństwa między dwoma lub więcej gatunkami, które nie mają wspólnego pochodzenia. W tej koncepcji wyróżnia się ewolucyjna niezależność wydarzenia.
Historycznie rzecz biorąc, te trzy terminy były używane od czasów przed Darwinowskich bez żadnego znaczenia ewolucyjnego. Po pojawieniu się Darwina i wykładniczym rozwoju teorii ewolucji, terminy nabrały nowego niuansu, a podobieństwo zostało zinterpretowane w świetle ewolucji.
Homoplazja była terminem wymyślonym przez Lankestera w 1870 r., Aby odnosić się do niezależnego zysku o podobnych cechach w różnych liniach..
Ze swojej strony George Gaylord Simpson zaproponował rozróżnienie podobieństw w analogii, mimikrze i przypadkowych podobieństwach, chociaż dziś uważa się je za przykłady zbieżności.
Tradycyjnie homoplazja była klasyfikowana jako ewolucja zbieżna, ewolucyjne podobieństwa i ewolucyjne odwrócenia..
Przegląd Pattersona (1988) ma na celu wyjaśnienie stosowania terminów zbieżność i podobieństwa, ponieważ często mogą one być mylące lub błędnie zinterpretowane. Dla niektórych autorów to rozróżnienie jest arbitralne i wolą oni używać ogólnego terminu homoplazja.
Inni sugerują, że chociaż rozróżnienie między terminami nie jest zbyt jasne, różnią się one głównie związkami między odnośnymi gatunkami. Zgodnie z tym poglądem, gdy linie rodowe o podobnych cechach są odległe, jest to zbieżność. W przeciwieństwie do tego, jeśli linie rodowe są blisko spokrewnione, jest to paralelne.
Trzeci typ to odwrócenia, w których cecha ewoluowała, a następnie z czasem powraca do stanu początkowego lub rodowego. Na przykład delfiny i inne walenie wyewoluowały optymalne ciało do pływania, które przypomina potencjalnego wodnego przodka, z którego wyewoluowały miliony lat temu..
Odwrócenia na poziomie morfologii są często rzadkie i trudne do zidentyfikowania. Jednak ewolucyjne odwrócenia molekularne - to znaczy na poziomie genów - są bardzo częste..
Rekonstruując historie ewolucyjne różnych linii, należy koniecznie wiedzieć, które cechy są homologiczne, a które są prostymi homoplazjami..
Jeśli ocenimy relacje między grupami, pozwalając się kierować homoplazjami, dojdziemy do błędnych wyników.
Na przykład, jeśli ocenimy jakiegokolwiek ssaka, wieloryby i ryby pod kątem zmodyfikowanych kończyn w kształcie płetw, dojdziemy do wniosku, że ryby i wieloryby są ze sobą bardziej spokrewnione niż obie grupy ze ssakiem..
Jak poznajemy historię tych grup apriorycznie - znamy te wieloryby Oni są ssaki - można łatwo stwierdzić, że taka hipotetyczna filogeneza (bliski związek ryb z wielorybami) jest błędem.
Jednak kiedy oceniamy grupy, których relacje nie są jasne, homoplazje powodują niedogodności, których nie jest tak łatwo wyjaśnić..
Jak dotąd zrozumieliśmy, że w naturze „pozory mogą mylić”. Nie wszystkie organizmy, które są do siebie podobne, są spokrewnione - w ten sam sposób, w jaki dwoje ludzi może być bardzo podobnych fizycznie, ale nie są spokrewnione. Co zaskakujące, zjawisko to ma bardzo powszechny charakter..
Ale dlaczego jest prezentowany? W większości przypadków homoplazja pojawia się jako adaptacja do podobnego środowiska. Innymi słowy, obie linie podlegają podobnej presji selekcyjnej, co prowadzi do rozwiązania „problemu” w ten sam sposób..
Wróćmy do przykładu wielorybów i ryb. Chociaż te linie są wyraźnie oddzielne, obie żyją w wodzie. Zatem dobór naturalny faworyzuje ciała wrzecionowate z płetwami, które poruszają się efektywnie w zbiornikach wodnych..
Każdy postęp w rozwoju biologii przekłada się na nową wiedzę dla ewolucji - a biologia molekularna nie jest wyjątkiem.
Dzięki nowym technikom sekwencjonowania zidentyfikowano ogromną liczbę genów i powiązanych z nimi produktów. Ponadto ewolucyjna biologia rozwoju również przyczyniła się do unowocześnienia tych koncepcji..
W 1977 roku Sean Carroll i współpracownicy opracowali koncepcję głębokiej homologii, zdefiniowanej jako stan, w którym wzrost i rozwój struktury w różnych liniach ma ten sam mechanizm genetyczny, który odziedziczyli po wspólnym przodku..
Weź przykład oczu u bezkręgowców i kręgowców. Oczy są złożonymi fotoreceptorami, które znajdujemy w różnych grupach zwierząt. Jest jednak jasne, że wspólny przodek tych zwierząt nie miał złożonego oka. Pomyślmy o naszych oczach i oczach głowonoga: są radykalnie różne.
Pomimo różnic oczy mają głębokie pochodzenie, ponieważ opsyny wyewoluowały z przodków opsyny, a rozwój wszystkich oczu jest kontrolowany przez ten sam gen: Pax 6.
Czy więc oczy są homologiczne czy zbieżne? Odpowiedź brzmi: jedno i drugie, zależy to od poziomu, na jakim oceniasz sytuację.
W przyrodzie jest wiele przykładów homoplazji. Jedną z najbardziej interesujących jest zbieżność między amerykańskimi ssakami łożyskowymi a australijskimi torbaczami - dwiema liniami, które rozeszły się ponad 130 milionów lat temu..
W obu środowiskach spotykamy bardzo podobne kształty. Każdy ssak wydaje się mieć swój „odpowiednik” pod względem morfologii i ekologii w Australii. Czyli niszę, którą zajmuje ssak w Ameryce, w Australii zajmuje podobny torbacz.
Kret w Ameryce odpowiada australijskiemu kretowi torbaczowi, mrówkojadowi do numbata (Myrmecobius fasciatus), myszy do myszy torbaczy (rodzina Dasyuridae), lemura do cucus (Phalanger maculatus), między innymi wilka po wilka tasmańskiego.
Jeszcze bez komentarzy