ZA okres literacki odnosi się do różnych czasów lub okresów, w których literatura kwitła. Etapy te występowały w całej ludzkości, dlatego można je rozpoznać i podzielić na kilka okresów.
Każdy okres ma swój własny zestaw szczególnych cech; czasami konkretnie w regionie. Należy zauważyć, że okresom tym towarzyszył zwykle znacznie szerszy kontekst kulturowy lub historyczny. Niektóre okresy literackie mogą zbiegać się z okresami historycznymi ludzkości.
Generalnie czasy można podzielić na starożytne lub klasyczne, średnie i renesansowe. Wiele epok literackich można również studiować w dziełach sztuki, filozofii, historii i polityce. Dzieje się tak, ponieważ literatura, podobnie jak inne dyscypliny, jest odbiciem swojej historycznej epoki..
Należy również zauważyć, że okresy literackie można klasyfikować na różne sposoby; począwszy od bardzo szczegółowych i szczegółowych klasyfikacji po nieco szersze klasyfikacje.
Mniej więcej w tym czasie od XIX wieku pne. C. do VIII wieku a. C. Prace z tamtego czasu na ogół odnoszą się do człowieka próbującego wyjaśnić koncepcję wszechświata i człowieka z nadprzyrodzonymi szczegółami.
Tematyka tego czasu opierała się na wyjaśnieniu zjawisk przyrody, norm ludzkich zachowań oraz tradycji i zwyczajów jednostek. Można powiedzieć, że powstały tu mity i legendy.
Ta epoka miała miejsce w Chinach, Indiach, Egipcie i Judei.
Obejmował od VIII wieku pne. C. do III wieku d. C. Występowało na ogół w okresie rozwoju kultury greckiej i kultury łacińskiej. W czasach klasycznych chcieli spróbować wyjaśnić człowieka, jego świat i ogólnie wszechświat za pomocą racjonalnych myśli.
W tym okresie literatura bardzo się rozwinęła, głównie w Grecji.. Iliada Y Odyseja, epickie dzieła, które łączą legendy z prawdziwymi wydarzeniami, powstały w tych latach.
Dzięki okresowi klasycznemu można wyróżnić kilka gatunków literackich, takich jak epicka / narracyjna, dramatyczna / teatralna i liryczna / poetycka.
Miało to miejsce pod koniec III wieku do XIV wieku; w szczególności obejmujący okres około tysiąca lat po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Literatura tego czasu składała się z dzieł religijnych i świeckich.
Te dzieła literackie są często pogrupowane według miejsca pochodzenia, języka i płci. Łacina jest wspólnym językiem występującym w tych pracach; jednak można znaleźć prace staroangielskie, takie jak Beowulf; w średnio-wysoko-niemieckim Pieśń Nibelungów; lub po starofrancusku, Pieśń Roldána.
Wiele z tych dzieł opiera się na ustnych tradycjach ludzi. Można znaleźć tradycje celtyckie, a nawet starożytną literaturę nordycką.
Zdecydowana większość literatury średniowiecznej jest anonimowa ze względu na brak dokumentów z tego okresu oraz interpretację roli, jaką w tym okresie odegrał autor..
Wynalazek biografii można przypisać tej epoce literackiej. W tamtym czasie prace religijne i świeckie były obfite. W tej literaturze używa się wielu środków literackich, zwłaszcza alegorii.
Obejmował od XIV do XV wieku. Był pod wpływem intelektualnego ruchu kulturalnego renesansu; pochodzi z Włoch, ale rozprzestrzenił się w pozostałej części Europy. Istnieją dzieła literatury angielskiej, hiszpańskiej, francuskiej, portugalskiej itp. Literatura renesansowa..
Dzieła tego czasu skorzystały na upowszechnieniu się prasy drukarskiej. Dla pisarzy tamtych czasów inspirację przejawiali zarówno tematyka ich twórczości, jak i stosowane przez nich formy literackie..
Charakteryzuje się przyjęciem filozofii humanistycznej i przywróceniem klasycznej starożytności. Pojawiły się nowe gatunki literackie, takie jak esej; pogoń za zmysłowymi przyjemnościami oraz racjonalny i krytyczny duch dopełniał ideologię renesansu.
Macchiavello i Ariosto są godnymi uwagi przykładami włoskiego renesansu. Boska Komedia Dantego i Dekameron Bocaccio to także ważne przykłady z tego okresu.
Działo się to w XVI i XVII wieku. Dzieła z tego okresu często wykorzystują postacie literackie, język jest dość ozdobny i wykorzystują pokręcone formy..
Rozwinął się całkiem sporo w Hiszpanii, wraz z hiszpańskim złotym wiekiem: The Quijote de Cervantes, Lope de Vega i Calderón de la Barca są wspaniałymi przykładami tego okresu. Szekspir, John Milton, Molirère i Perrault również byli wielkimi przedstawicielami.
Zajmował koniec XVII wieku i część XVIII wieku. W tym czasie naśladowano klasyczne modele; ale ten okres był zdominowany przez rozum. Chcieli uczyć poprzez literaturę; powstały eseje i bajki.
Powieść przygodowa, francuski teatr klasyczny narodził się, a idee oświecenia, oświecenia i encyklopedii rozprzestrzeniły się..
Obejmował koniec XVII i XIX wieku. Powtarzające się tematy znajdowały się w ewokacji lub krytyce przeszłości, kulcie wrażliwości, izolacji artysty i szacunku dla natury..
Niektórzy autorzy, tacy jak Poe i Hawthorne, oparli swoje prace na okultystycznej i ludzkiej psychologii. Goethe, bracia Grimm, Lord Byron, Keats i Mary Shelley należeli do tego okresu.
Działo się to od końca XIX wieku do początku XX wieku. Charakteryzuje się zerwaniem z tradycyjnymi formami pisania, zarówno w poezji, jak i literaturze. Moderniści eksperymentowali z formami i ekspresją literacką.
Ten ruch literacki był napędzany świadomym pragnieniem zmiany tradycyjnych form reprezentacji i wyrażenia nowej wrażliwości tamtych czasów..
James Joyce, Virginia Woolf, Whitman i Baudelaire byli autorami modernistycznymi.
Zajmuje od drugiej dekady XX wieku do chwili obecnej. Charakteryzuje się poleganiem na technikach narracyjnych, takich jak fragmentacja, paradoks i niewiarygodny narrator.
Postmodernizm ma tendencję do odrzucania definicji lub klasyfikacji jako ruchu. Postmodernistyczni pisarze są postrzegani jako przeciwstawiający się przykazaniom modernizmu, parodiując formy i style związane z modernizmem.
Dzieła te wykorzystują metafikcję i kwestionują różnice między kulturą wysoką i niską za pomocą pastiszu.
Jeszcze bez komentarzy