Plik był azoiczny był to najstarszy i najdłużej trwający etap rozwoju planety Ziemia. Słowo azoic jest pochodzenia greckiego i oznacza „bez życia” lub „bez życia”.
Nazwę tę nadano etapowi, który upłynął od powstania Ziemi, aż do początku ery geologicznej, w której powstały pierwsze skały i pojawiły się pierwsze oznaki życia..
Wiele spekulowano na temat pochodzenia Ziemi; naukowo udowodniono, że powstała około 4,6 miliarda lat temu.
Szacuje się, że epoka azoicka trwała od 3000 do 3300 milionów lat..
Tworzenie się Ziemi rozpoczęło się wraz z pojawieniem się ogromnej, żarzącej się, wrzącej masy. Temperatura tej masy była bardzo wysoka, więc pojawienie się jakiegokolwiek przejawu życia było niemożliwe.
Ze względu na nieistnienie atmosfery, jaką znamy dzisiaj, promienie słoneczne padały bezpośrednio na żarzącą się masę, zwiększając w ten sposób jej temperaturę i zapobiegając ochłodzeniu powierzchni..
Aktywność lawy wulkanicznej była ciągła i bardzo aktywna; z tego wydzielały się wielkie chmury trujących gazów.
Nie było wody. Z biegiem czasu sytuacja uległa zmianie z powodu obecności pary wodnej, która powstała po erupcjach lawy wulkanicznej..
Ta para wodna ostygła i osiadła na powierzchni w stanie ciekłym. W ten sposób zaczyna się tworzenie pierwszych mórz i oceanów. Kondensacja pary wodnej powoduje deszcz.
Obecność wodoru i tlenu w wodzie w połączeniu z gazowym metanem i różnymi gazami wydobywającymi się z lawy wulkanicznej przekształciła prymitywną atmosferę Ziemi..
Nowa atmosfera była bardziej podobna do tej, która istnieje dzisiaj, ale wciąż jest trująca i bez szans na życie..
Tlen, wodór i dwutlenek węgla zapoczątkowały długi i ciągły proces chłodzenia rozżarzonej masy, który trwał około 1 miliarda lat..
Od tego procesu rozpoczyna się tworzenie stałej powierzchni ze skałami, osadami wodnymi i ciepłą temperaturą wytwarzaną przez promieniowanie słoneczne, co jest charakterystyką powierzchni ziemi..
W tej epoce tworzy się najgłębsza warstwa skorupy ziemskiej. W tym są skały magmowe, które nie mają skamieniałości, takie jak marmur, granit, kwarcyt i inne skały metamorficzne..
W erze azoicznej największe zmiany w rzeźbie Ziemi zachodzą z przyczyn wewnętrznych, takich jak wybuchy wulkanów i fałdowanie się warstw ziemi, oraz z przyczyn zewnętrznych, takich jak sedymentacja i erozja powierzchni ziemi..
Pojawiają się duże formacje górskie i oceany. Pojawienie się wody, a tym samym tlenu, daje początek pierwszym przejawom życia kończącym erę azoiczną.
Jeszcze bez komentarzy