Co to są gatunki tańca?

Plik gatunki taneczne są to wszystkie przejawy lub formy, które wynikają z tańca, z których każda ma swoje specyficzne cechy, i które nadały tej sztuce cały szereg wariacji, które stawiają ją jako jedną z najpopularniejszych form artystycznej ekspresji na świecie..

Podobnie jak inne sztuki, taniec ewoluował wraz z historią, a człowiek uczynił go ważną częścią życia społecznego, kulturowego i nie tylko. Szacuje się, że taniec narodził się ponad 9000 lat temu jako rytualna manifestacja w społeczeństwach pierwotnych.

Taniec, jako zestaw ruchów ciała o symbolicznym i estetycznym zamiarze, można sklasyfikować według różnych elementów, które go tworzą: rytmu, choreografii, muzykalizacji, miejsca pochodzenia, historycznego momentu, w którym został opracowany itp..

W dzisiejszych czasach taniec nie jest praktyką hermetyczną, ale został naśladowany w sposób komplementarny z innymi sztukami, umożliwiając nowe formaty i gatunki ekspresyjne, w których dwie artystyczne manifestacje są ze sobą powiązane na tym samym poziomie..

Przykładem może być związek między tańcem a muzyką lub bardziej współczesnym między tańcem a teatrem..

Możesz być zainteresowany 70 najlepszych zwrotów dotyczących tańca i tańca.

Główne gatunki taneczne

Taniec ma trzy główne gatunki, z których dzieli się duża liczba podgatunków z własnymi elementami; niektóre z innych epok, które dążyły do ​​modernizacji, a inne pojawiły się w środku współczesnej ery. Te trzy wielkie gatunki taneczne to: taniec klasyczny, ludowy i nowoczesny.

Taniec klasyczny

Taniec klasyczny charakteryzuje się zbiorem rytmicznych i rytmicznych ruchów o wysokim poziomie harmonicznym i estetycznym..

Ten rodzaj tańca poprzez choreografie i montaże stara się wyrazić stany umysłu (w zależności od narracyjnego charakteru utworu) lub wyeksponować najdelikatniejsze ruchy ciała..

Trudno było znaleźć konkretne pochodzenie niektórych form tańca; Poza jego własną manifestacją istnieje niewiele zapisów, które dokumentują wszystkie atrybuty każdego gatunku tańca..

Od najwcześniejszych wskazówek na malowidłach jaskiniowych do czasu, gdy zakorzenił się w kulturze człowieka, trudno jest wymyślić konkretną oś czasu.

Jednym z najpopularniejszych podgatunków tańca klasycznego jest balet, obecnie praktykowany na całym świecie, o wiecznej aktualności..

Balet jest zarazem formą i techniką, a swój początek miał głównie w Europie. Balet klasyczny koncentruje się na absolutnej kontroli wszystkich pozycji i ruchów ciała, aby stworzyć harmonijny i efektowny efekt..

Zarówno klasyczny, jak i współczesny balet został włączony do innych form wyrazu artystycznego, takich jak teatr, a nawet kino. Jednak jego pierwsze przejawy miały charakter elitarny, a nawet jego praktyka nie była dostępna dla wszystkich..

Dziś balet na najwyższym światowym poziomie może stawiać pewne wymagania, ale jego początkowa praktyka jest w zasięgu każdego..

Inne formy tańca klasycznego, które pojawiły się na przestrzeni kilku stuleci, to te uważane za starożytne, obecne w okresie średniowiecza, baroku i renesansu..

Tańce, które pojawiły się w tamtych czasach, były ściśle związane z ich regionami iz czasem ustępowały innym, znacznie bardziej lokalnym i charakterystycznym formom..

Szacuje się, że w tych okresach pojawiły się tańce, takie jak panika i saltarelo (średniowieczne); taniec niski, gallarda i zarabanda (renesans); bourré, menuet i paspié (barok). W innych regionach pojawiły się tańce, takie jak polka i walc.

Taniec ludowy

Taniec ludowy lub popularny to gatunek, z którego wywodzi się wiele rodzajów tańca, ograniczonych lub zakorzenionych w określonym regionie i kulturze oraz z jego bardziej tradycyjnych i rdzennych zwyczajów i ceremonii..

Ciągłość tańców ludowych w społeczeństwie wynika z ceremonialnego charakteru, jaki mogły mieć dawno temu.

Jako ekspresyjna forma należąca do narodu, będąca częścią jego popkultury, tańce ludowe wytworzyły podgatunki różniące się formą, choć być może nie w istocie, od siebie nawzajem..

Niektóre formy tańca ludowego są tak popularne, że rozprzestrzeniły się na całym świecie, na przykład tango..

Wśród atrybutów tańców ludowych są:

• Cenne połączenie z tradycyjną muzyką regionu
• Nie są przeprowadzane wyłącznie w celach komercyjnych, ale w ramach popularnych działań kulturalnych
• Szkolenia i uczenie się w niektórych regionach są dość nieformalne i są skierowane do osób, które dorastają w pobliżu praktyki.

Pomimo swojego pierwotnego charakteru, tańce ludowe przeszły ewolucję i innowacje w wielu formach tańca na całym świecie..

Niektóre z popularnych tańców, które są dziś uważane za globalne, to tango, taniec arabski lub taniec brzucha, flamenco, taniec szkocki, salsa, cumbia, taniec na rurze, taniec na wstążce itp..

Taniec współczesny

Taniec nowoczesny można uznać za gatunek powstańczy, ponieważ zrywa ze wszystkimi schematami narzuconymi przez taniec klasyczny i jego odmiany..

Przystosowuje się do nowych stylów muzycznych, których nie można uznać za „taneczne”, a jednak stanowią one podstawę dla nowych form ekspresji ciała..

Ten nowoczesny wariant utrwalił się w społeczeństwie światowym w XX wieku i charakteryzuje się tym, że daje tancerzowi lub wykonawcy większą swobodę ruchów i własnej interpretacji muzyki, która im towarzyszy..

Ciało nie musi dostosowywać się do określonych pozycji, ale rozwija się zgodnie z nastrojami i wyrazistymi intencjami.

Taniec nowoczesny na całym świecie jest prezentowany razem z gatunkami muzycznymi, takimi jak hip hop, jazz, merengue, bachata, dancehall, funk, salsa, pop, dance, techno, house, dance rock itp..

Gatunki te pozwoliły na swobodę ruchu i zinformatyzowały sztywność narzuconą przez taniec klasyczny..

Jednak taniec współczesny uprawiany jest również w sposób naukowy i metodologiczny, dzięki czemu można go dodać do globalnej struktury tańca jako wyraz artystyczny..

Może Cię zainteresować 20 znanych tancerzy historii i współczesności (kobiety i mężczyźni).

Bibliografia

1. Adshead-Lansdale, J. i Layson, J. (2006). Historia tańca: wprowadzenie. Routledge.
2. Foster, S. (2004). Cielesności: tańcząca wiedza, kultura i władza. Routledge.
3. Hoerburger, F. (1968). Jeszcze raz: o koncepcji „tańca ludowego”. Dziennik Międzynarodowej Rady Muzyki Ludowej, 30-32.
4. Horst, L. (1987). Formy tańca przedklasycznego. Princeton: Princeton Book Company.
5. Scholl, T. (27 czerwca 1999). TANIEC; Przenoszenie klasyki z powrotem do jej bogatych początków. The New York Times.