Plik pierwotne narządy limfatyczne lub centralne są narządy odpowiedzialne za tworzenie wyspecjalizowanego mikrośrodowiska do produkcji komórek układu odpornościowego i krwi (hematopoeza) oraz za dojrzewanie limfocytów, gdzie nabywają specyficzne receptory umożliwiające im reagowanie na antygen.
Podstawowymi narządami limfatycznymi są szpik kostny i grasica. Po wytworzeniu komórek w szpiku kostnym i zakończeniu procesu dojrzewania w samym szpiku lub w grasicy, są one gotowe do skierowania do wtórnych narządów limfatycznych..
W ten sposób organizmy kręgowców rozwinęły wszechobecny i wyspecjalizowany system tkankowy i komórkowy, strategicznie rozmieszczony w całym organizmie, zwany układem odpornościowym..
Klasyfikacja narządów wchodzących w skład tego systemu została ustalona zgodnie z ich funkcjami.
Indeks artykułów
Szpik kostny jest uważany za największy narząd w ciele, ponieważ jest rozprowadzany po całym ciele i znajduje się w kanale szpikowym kości długich i kości płaskich, zwłaszcza czaszki..
Przybliżona waga szpiku kostnego wynosi od 30 do 50 ml / kg masy ciała.
We wczesnym okresie życia płodowego funkcje szpiku kostnego przejmuje najpierw worek zarodkowy, a następnie, aż do porodu, wątroba i śledziona..
Jednak śledziona i wątroba mogą pełnić tę rolę po urodzeniu w stanach nagłych. Oznacza to, że występuje bardzo rozległe uszkodzenie szpiku kostnego lub sytuacje, które wymagają znacznego zwiększenia produkcji komórek.
W szpiku kostnym wyróżnia się wyraźnie dwa przedziały: naczyniowy i krwiotwórczy..
Ten przedział obejmuje tętnice i żyły, które zasilają rdzeń: tętnicę odżywczą, podłużną tętnicę centralną, tętnicę włośniczkową, zatoki żylne, podłużną żyłę centralną i żyłę odżywczą..
Zatoki żylne są najważniejszymi elementami układu naczyniowego, ponieważ ich funkcja jest niezbędna dla funkcji rdzenia..
Jego ściany są bardzo złożone konstrukcyjnie. Przez zatoki żylne komórki przechodzą z przedziału krwiotwórczego do przedziału naczyniowego.
Znajduje się między zatokami naczyniowymi i jest przez nie ograniczona, jest źródłem erytrocytów, płytek krwi, granulocytów, monocytów i limfocytów.
Jego zrąb składa się z adipocytów, fibroblastów i komórek prekursorowych..
Narząd ten ma ogromne znaczenie, ponieważ jest odpowiedzialny za wytwarzanie powstałych elementów krwi (erytropoeza, trombopoeza, granulopoeza, monocytopoeza, limfopoeza).
Wszystkie komórki powstają z pluripotencjalnej komórki zwanej komórką macierzystą. Stamtąd powstają dwa typy komórek zwanych wspólnym prekursorem szpiku i wspólnym prekursorem limfoidalnym.
Powszechny prekursor szpiku daje początek serii megakariocytów (płytki krwi), serii erytroidów (erytrocyty lub czerwone krwinki) i serii szpiku (monocyty / makrofagi, segmentowane neutrofile, segmentowane eozynofile, segmentowane bazofile i dendrytyczne komórki szpikowe).
Podczas gdy z powszechnego prekursora limfoidalnego powstają limfocyty T, limfocyty B / komórki plazmatyczne, limfocyty NK (komórki NK) i dendrytyczne komórki limfoidalne..
W procesach produkcji i różnicowania komórek prekursorowych, które dadzą początek każdej serii komórek, zaangażowanych jest wiele substancji, które umożliwiają te działania..
Substancje te to: interleukiny (IL): 1, 3, 6, 7,11 oraz czynniki stymulujące tworzenie kolonii granulocytarnych i monocytarnych..
Z drugiej strony udowodniono, że szpik kostny spełnia podwójną funkcję w układzie limfatycznym. Pierwszym jest wytworzenie niedojrzałych limfocytów zwanych tymocytami..
Te, przyciągane przez chemokiny, kierowane są w stronę grasicy, gdzie kończą dojrzewanie i tym samym odpowiadają za pierwotną odpowiedź immunologiczną na poziomie obwodowych tkanek limfoidalnych..
Drugim jest otrzymanie recyrkulujących limfocytów, co czyni je ważnym środowiskiem dla wtórnej odpowiedzi immunologicznej..
Kolejną funkcją szpiku kostnego jest wypełnianie procesu dojrzewania limfocytów B, dzięki uwalnianiu czynników wzrostu i cytokin przez komórki obecne w zrębie..
Samoreaktywne limfocyty B są eliminowane przez apoptozę. Te, które przeżyją, są przenoszone przez krążenie do wtórnych narządów limfoidalnych, gdzie są aktywowane i wchodzą w kontakt z jakimś obcym antygenem..
Grasica jest narządem dwupłatkowym zlokalizowanym w środkowej linii ciała, szczególnie w przednim śródpiersiu, nad sercem.
Mówiąc embriologicznie, pochodzi z trzeciego i czwartego worka gardłowego zarodka. W chwili narodzin narząd jest w pełni rozwinięty i przez całe życie podlega stopniowej inwolucji..
Jednak pomimo tego w bardzo zaawansowanych wiekach nadal wykrywa się pozostałości tkanki grasicy z funkcjonalnym nabłonkiem.
Oba płaty grasicy otoczone są torebką tkanki łącznej, która przeplata się w obrębie miąższu w taki sposób, że tworzy przegrody (beleczki), które dzielą płaty na mniejsze segmenty zwane zrazikami..
Łatwo można rozpoznać dwa obszary: korową i rdzeniową.
Przedstawia naciekanie limfocytów i wysoce wyspecjalizowanych komórek nabłonka zwanych komórkami pielęgniarskimi.
Te ostatnie pełnią funkcję promującą odnowę i dojrzewanie limfoblastów lub tymocytów i innych komórek grasicy..
Dalej w korze znajdują się nabłonkowe komórki dendrytyczne, które komunikują się ze sobą poprzez mostki międzykomórkowe, tworząc dużą luźną sieć, w której znajduje się duża liczba limfocytów..
Zarówno limfocyty, jak i komórki dendrytyczne eksprymują zakodowane w genach determinanty głównego układu zgodności tkankowej na swoich powierzchniach, co umożliwia bliski kontakt między nimi..
W tym procesie komórki T zdolne do reagowania z własną tkanką są wykrywane w procesie zwanym selekcją negatywną. Limfocyty oznaczone jako niepożądane są eliminowane, podczas gdy inne przeżywają (tolerancja).
Makrofagi prawdopodobnie odpowiedzialne za fagocytozę i niszczenie niechcianych limfocytów znajdują się w obszarze graniczącym z obszarem rdzenia..
Jest to rzadki obszar w substancjach międzykomórkowych, ale bogaty w komórki nabłonkowe połączone ze sobą desmosomami. Komórki te są odpowiedzialne za wydzielanie grupy aktywnych immunologicznie mediatorów chemicznych, zwanych hormonami grasicy..
Hormony grasicy to czynnik grasicy w surowicy, tymopoetyna i tymozyna. Na tym obszarze znajdują się również ciałka Hassalla, struktury zbudowane z grupy hialinizowanych i przerośniętych komórek nabłonka..
Uważa się, że w tych miejscach następuje zniszczenie limfocytów grasicy zidentyfikowanych w korze. Cały narząd jest wzbogacony naczyniami krwionośnymi otoczonymi komórkami nabłonka.
Przestrzeń między komórkami nabłonka a naczyniami krwionośnymi nazywana jest przestrzenią okołonaczyniową. Komórki nabłonkowe otaczające naczynia służą jako bariera wybiórcza.
Zapobiegają one przedostawaniu się makrocząsteczek z krwi do gruczołu, ale pozwalają różnym typom limfocytów T (CD4 i CD8) wejść do krążenia..
Grasica jest ważnym narządem od pierwszych lat życia dla rozwoju skutecznej funkcji odpornościowej. Organ ten utrzymuje homeostazę, kontrolując funkcje obronne i stałą czujność.
Jest w stanie zdalnie kontrolować funkcjonowanie wtórnych lub obwodowych tkanek narządu limfatycznego poprzez hormony grasicy. Działają poprzez kontrolowanie mitozy i niektórych funkcji komórek limfocytów w tych miejscach..
Grasica jest również odpowiedzialna za dojrzewanie tymocytów do dojrzałych limfocytów T. Kontroluje również wysoki wskaźnik mitozy, który występuje w tym miejscu na poziomie korowym..
Z drugiej strony grasica jest odpowiedzialna za wykrywanie limfocytów zdolnych do reagowania na własne antygeny w celu ich zniszczenia, zanim dostaną się do krążenia..
Krótko mówiąc, można powiedzieć, że grasica jest narządem immunoregulacyjnym.
Jeszcze bez komentarzy