Plik chylomikrony, Zwykle znane jako lipoproteiny o ultra niskiej gęstości, są to małe cząsteczki lipoprotein, które są związane ze szlakiem wchłaniania lipidów, tłuszczów i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach u ssaków, a także składają się z trójglicerydów, fosfolipidów i cholesterolu..
Chylomikrony są uważane za lipoproteiny złożone z określonego białka: apolipoproteiny B 48, z którą wiążą się kwasy tłuszczowe zestryfikowane do cząsteczki glicerolu (triacyloglicerole lub trójglicerydy) i innych lipidów lub substancji podobnych do lipidów.
Są bardzo ważne, ponieważ są potrzebne do prawidłowego wchłaniania niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak omega 6 i omega 3, które, ponieważ nie są syntetyzowane przez organizm, muszą być spożywane w diecie.
Istnieją pewne choroby związane z chylomikronami, szczególnie z ich gromadzeniem się w organizmie, znane jako chylomikronemie, charakteryzujące się defektami genetycznymi enzymów odpowiedzialnych za „trawienie” tłuszczów transportowanych w tych cząstkach..
W 2008 r. Badanie prewalencji wykazało, że 1,79 na 10000 osób, czyli nieco ponad 0,02%, cierpi na skutki wysokiego stężenia trójglicerydów we krwi (hipertriglicerydemia), która jest główną przyczyną chylomikronemie u dorosłych ludzi.
Indeks artykułów
Chylomikrony to małe cząsteczki lipoprotein składające się z lipoprotein, fosfolipidów tworzących monowarstwę przypominającą „membranę”, innych lipidów w postaci nasyconych triacylogliceroli i cholesterolu, które na powierzchni wiążą się z innymi lipoproteinami pełniącymi różne funkcje..
Głównymi składnikami białkowymi chylomikronów są białka z rodziny apolipoprotein B, zwłaszcza apolipoproteina B48 (apoB48)..
Powiązane lipidy w postaci trójglicerydów składają się na ogół z długołańcuchowych kwasów tłuszczowych, typowych dla tych, które znajdują się w najpowszechniejszych lipidowych źródłach żywności.
Procentowo stwierdzono, że chylomikrony składają się głównie z trójglicerydów, ale zawierają około 9% fosfolipidów, 3% cholesterolu i 1% apoB48..
Te kompleksy lipoproteinowe mają rozmiar w zakresie od 0,08 do 0,6 mikrona, a cząsteczki białka są wyrzucane do otaczającego je wodnego płynu, stabilizując w ten sposób cząstki i zapobiegając ich przyleganiu do ścian naczyń limfatycznych, przez które początkowo krążą..
Aby zrozumieć powstawanie lub biogenezę chylomikronów, konieczne jest zrozumienie kontekstu, w jakim zachodzi ten proces, jakim jest jelitowe wchłanianie kwasów tłuszczowych.
Podczas spożycia tłuszczu, gdy enzymy żołądkowe „trawią” spożywany przez nas pokarm, enterocyty (komórki jelita) otrzymują wiele rodzajów cząsteczek, a wśród nich są małe cząsteczki zemulgowanych kwasów tłuszczowych.
Te kwasy tłuszczowe, kiedy docierają do cytozolu, są „sekwestrowane” przez różne białka wiążące kwasy tłuszczowe (FABP). Białka wiążące kwasy tłuszczowe), które zapobiegają toksycznemu wpływowi wolnych kwasów tłuszczowych na integralność komórek.
Związane w ten sposób kwasy tłuszczowe są transportowane i „dostarczane” normalnie do retikulum endoplazmatycznego, gdzie są estryfikowane do cząsteczki glicerolu z wytworzeniem triacylogliceroli, które następnie są włączane do chylomikronów..
Podczas tworzenia chylomikronów pierwszą częścią, która się tworzy, jest prechylomikron lub pierwotny chylomikron, który składa się z fosfolipidów, cholesterolu, niewielkich ilości triglicerydów i specjalnej lipoproteiny znanej jako apolipoproteina B48 (apoB48)..
Ta lipoproteina jest fragmentem produktu białkowego transkrypcji i translacji genów APOB, które są odpowiedzialne za produkcję apolipoprotein apo B100 i apo B48, które biorą udział w transporcie gazy we krwi.
ApoB48 ulega translokacji do translokatora obecnego w błonie retikulum endoplazmatycznego i po zakończeniu tego procesu pierwotny chylomikron jest odłączany od błony siateczki; i gdy znajdzie się w świetle, łączy się z ubogą w białko, bogatą w lipidy cząsteczką składającą się głównie z trójglicerydów i cholesterolu, ale nie z apoB48.
Utworzone prechylomikrony, jak wyjaśniono powyżej, są transportowane ze światła retikulum endoplazmatycznego na ścieżkę wydzielniczą kompleksu Golgiego poprzez złożoną sekwencję zdarzeń, prawdopodobnie obejmującą specyficzne receptory i pęcherzyki znane jako pęcherzyki transportowe pre-chylomikronów..
Takie pęcherzyki łączą się z błoną twarzy cis kompleksu Golgiego, gdzie są transportowane dzięki obecności na ich powierzchni ligandów, które są rozpoznawane przez białka receptorowe w błonie organelli.
Gdy dotrą do światła kompleksu Golgiego, zachodzą dwa zdarzenia, które przekształcają pre-chylomikron w chylomikron:
- Skojarzenie apolipoproteiny AI (apo AI) z pre-chylomikronem wchodzącym do aparatu Golgi.
- Zmiana wzoru glikozylacji apoB48, która obejmuje zmianę niektórych reszt mannozy na inne cukry.
„Pełne” lub „dojrzałe” chylomikrony są uwalniane przez błonę podstawno-boczną enterocytu (przeciwną do błony szczytowej, która jest zwrócona do przestrzeni jelitowej) poprzez połączenie ich pęcherzyków transportera z tą błoną..
Gdy to nastąpi, chylomikrony są uwalniane do prawidłowa blaszka w procesie znanym jako „odwrócona egzocytoza” i stamtąd są wydzielane do strumienia limfatycznego kosmków jelitowych, które są odpowiedzialne za ich transport do krwi.
Znajdujące się we krwi trójglicerydy zawarte w chylomikronach są rozkładane przez enzym zwany lipazą lipoproteinową, który uwalnia zarówno kwasy tłuszczowe, jak i cząsteczki glicerolu do recyklingu w komórkach..
Cholesterol, który nie ulega degradacji, jest częścią tak zwanych „pozostałości” chylomikronów lub „wtórnych” chylomikronów, które są transportowane do wątroby w celu przetworzenia..
Organizm ludzki, podobnie jak większość ssaków, wykorzystuje złożoną strukturę chylomikronów do transportu lipidów i tłuszczów, które muszą zostać wchłonięte, gdy są spożywane z innymi pokarmami..
Główną funkcją chylomikronów jest „solubilizacja” lub „nierozpuszczalność” lipidów poprzez ich asocjację z określonymi białkami, w celu kontrolowania interakcji tych wysoce hydrofobowych cząsteczek ze środowiskiem wewnątrzkomórkowym, które jest głównie wodne..
Stosunkowo niedawne badania sugerują, że tworzenie chylomikronów między układami błon retikulum endoplazmatycznego a kompleksem Golgiego sprzyja w pewien sposób równoczesnemu wchłanianiu lipopolisacharydów (lipidów związanych z węglowodanami) i ich transportowi do chłonki i tkanki krwi..
Występują rzadkie zaburzenia genetyczne wywołane nadmiernym spożyciem tłuszczu (hiperlipidemia), które są głównie związane z niedoborami lipazy białkowej lipoproteinowej, odpowiedzialnej za degradację lub hydrolizę trójglicerydów transportowanych przez chylomikrony.
Defekty tego enzymu przekładają się na zespół stanów zwanych „hiperkilomikronemią”, które mają związek z nadmiernym stężeniem chylomikronów w surowicy krwi, spowodowanym ich opóźnioną eliminacją..
Najbardziej zalecanym sposobem uniknięcia lub odwrócenia stanu wysokiego stężenia trójglicerydów jest zmiana regularnych nawyków żywieniowych, czyli zmniejszenie spożycia tłuszczu i zwiększenie aktywności fizycznej.
Ćwiczenia fizyczne mogą pomóc zmniejszyć poziom tłuszczu odkładanego w organizmie, a tym samym obniżyć poziom całkowitych trójglicerydów.
Jednak przemysł farmaceutyczny opracował kilka zatwierdzonych leków w celu obniżenia zawartości trójglicerydów we krwi, ale lekarze prowadzący leczenie muszą wykluczyć wszelkie przeciwwskazania związane z każdym indywidualnym pacjentem i jego historią medyczną..
Stężenie chylomikronów w osoczu krwi jest klinicznie istotne dla zrozumienia i „zapobiegania” otyłości u ludzi, a także dla określenia obecności lub braku patologii, takich jak chylomikronemie..
„Normalne” wartości chylomikronów są bezpośrednio związane ze stężeniem trójglicerydów w surowicy, które powinno być utrzymywane na poziomie poniżej 500 mg / dl, przy czym 150 mg / dl lub mniej jest idealnym warunkiem uniknięcia stanów patologicznych..
Pacjent jest w stanie patologicznym chylomikronemii, gdy poziom trójglicerydów przekracza 1000 mg / dl.
Najbardziej bezpośrednią obserwacją, jaką można poczynić w celu ustalenia, czy pacjent cierpi na jakiś rodzaj patologii związanej z metabolizmem lipidów, a zatem związanej z chylomikronami i trójglicerydami, jest mętne i żółtawe osocze krwi, znane jako „osocze lipidemiczne”.
Wśród głównych przyczyn wysokiego stężenia trójglicerydów można wymienić wspomnianą powyżej w odniesieniu do lipazy lipoproteinowej czy wzrost produkcji trójglicerydów.
Istnieją jednak przyczyny wtórne, które mogą prowadzić do chylomikronemii, wśród których są niedoczynność tarczycy, nadmierne spożycie alkoholu, lipodystrofie, zakażenie wirusem HIV, choroby nerek, zespół Cushinga, szpiczaki, leki itp..
Jeszcze bez komentarzy