Rabindranath Tagore (1861-1941) był znanym poetą i filozofem, należącym do ruchu społeczno-religijnego Brahmo Samaj. Celował także w dramacie, muzyce i opowiadaniu historii. W 1913 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla, będąc pierwszą osobą spoza Europy, która otrzymała tę nagrodę..
Tagore był narodowości bengalskiej, więc jego twórczość pozwoliła na wprowadzenie jego kultury do świata zachodniego. Poeta ten poszerzył sztukę swojego ludu poprzez różne dzieła literackie z różnych gatunków, demonstrując w ten sposób jej wielopłaszczyznowy charakter..
Na przykład Rabindranath poświęcił się rozwijaniu gatunku epistolarnego, a także gatunku esejów, nie zaniedbując innych dziedzin artystycznych, takich jak poezja, malarstwo i opowiadania..
Jedną z jego głównych cech jako artysty było zainteresowanie łamaniem rygorystycznych kanonów sztuki bengalskiej, ponieważ był reformatorem, który opowiadał się za modernizacją jej kultury. W ten sam sposób skupił się na oderwaniu się od klasycystycznych form, które przypisywano jego twórczości..
Mimo szerokich kontaktów ze światem zachodnim Rabindranath chciał chronić kulturowe i religijne dziedzictwo Indii, nie zgadzał się więc na europeizację kontynentu..
Rabindranath Tagore jest znany z tego, że zrewolucjonizował literaturę swojego kraju takimi dziełami jak Gyitanjali, który składa się z kolekcji wierszy obejmujących uniwersalne tematy, takie jak miłość, życie, śmierć i pobożność religijna. To arcydzieło zostało opublikowane w 1910 roku i jest tekstem, za pomocą którego Tagore zdobył nagrodę Nobla.
Ponadto dwie jego kompozycje muzyczne stały się hymnami narodowymi Indii i Bangladeszu; te piosenki są znane jako Jana-Gana-Mana Y Kochający Shonar Bangla. Druga piosenka została napisana przez autora na potrzeby protestów Swadeshi, które powstały w celu uzyskania niezależności ekonomicznej Indii od Imperium Brytyjskiego.
Indeks artykułów
Rabindranath Tagore urodził się w Kalkucie, stolicy Bengalu Zachodniego, jednym z dwudziestu dziewięciu stanów, które tworzą Republikę Indii. Jego data urodzenia to 7 maja 1861.
Był synem Sarady Ravata i Debendranatha Tagore, indyjskiego filozofa i reformatora religijnego, znanego z tego, że był jednym z założycieli religii Brahmo Samaj, religii, którą przyjął Rabindranath..
Ponadto Tagore był najmłodszym w rodzinie 14 dzieci. Na jego wzrost i rozwój wpłynęło niezwykłe środowisko artystyczne, ponieważ regularnie uczęszczał do teatru i różnych przedstawień muzycznych..
Ta artystyczna atmosfera w dzieciństwie Rabindranatha, a także jego kultura religijna były istotnymi elementami jego artystycznej przyszłości. Wiadomo nawet, że rodzina Tagore należała do znaczącej i uznanej grupy społecznej, w której wyróżniali się miłośnicy sztuki..
Ponadto niektórzy jego bracia wyróżnili się także w świecie artystycznym, a także część jego szwagierki. Na przykład Jyotirindranath Tagore był znanym muzykiem i kompozytorem, a Swarna Kumari Devi, jego siostra, była znana jako pisarka..
W 1878 roku Tagore postanowił udać się do Anglii, a konkretnie do miasta Brighton, aby kontynuować naukę w szkole publicznej. Następnie poecie udało się studiować na Uniwersytecie Londyńskim; nie był jednak w stanie ukończyć studiów. W konsekwencji zdecydował się na powrót do Indii..
Mimo to Tagore w sposób szczególny zaabsorbował pewne pojęcia związane z kulturą angielską i jej językiem, co później wywarło na niego znaczny wpływ przy tworzeniu jego kompozycji muzycznych. Artysta nigdy jednak nie był w stanie w pełni zapoznać się z angielskimi zwyczajami i rygorystyczną interpretacją religii hinduskiej..
W 1883 roku Tagore poślubił Mrinalini Devi, z którą miał sześcioro dzieci; niektórzy z nich zmarli w pierwszych latach życia. W tym czasie Tagare zaistniał już w świecie literatury dzięki kilku utworom, w tym jednemu z jego najsłynniejszych wierszy pt. Vidyapati.
W 1890 r. Przeniósł się do Shelaidaha, ponieważ musiał zajmować się rodzinnymi posiadłościami. W tym okresie stworzył kilka wierszy, takich jak Katha lub Kahini, Chitra Y Sonar Tari, co wzbogaciło jego karierę literacką. Ponadto w tym czasie Tagore eksplorował również gatunek esejów i opowiadań.
Później, w 1901 roku, Rabindranath Tagore przeniósł się do małego miasteczka Santiniketan, gdzie zdecydował się otworzyć szkołę eksperymentalną, ponieważ posiadał nieruchomości na tym obszarze..
Ten niewielki kampus okazał się odnoszącym sukcesy ośrodkiem edukacyjnym, który przyciągnął pokaźną grupę artystów, muzyków, studentów i językoznawców. Obecnie szkoła ta pozostaje pod nazwą Viśva Bharati University i nadal jest prestiżowym ośrodkiem i miejscem spotkań inteligencji..
W tym czasie zmarła jego żona wraz z jednym z synów i jedną z jego córek, co pozostawiło artystę w głębokiej pustce. Pomimo tego mrocznego czasu dla Tagore, poeta był w stanie stworzyć dwa ze swoich najbardziej znanych dzieł: Naivedya Y Kheya.
Tagore odbył wiele wyjazdów za granicę, co pozwoliło mu pielęgnować swoje doświadczenia artystyczne i literackie. Podczas jednej ze swoich wędrówek zetknął się ze znanym poetą W. B. Yeatsem, obywatelem anglo-irlandzkim, którego autentycznie poruszyły wiersze Tagore'a. W rzeczywistości Yeats był tym, który stworzył prolog swojej pracy Gyitanjali.
Po spotkaniu z Yeatsem Rabindranath Tagore odbył podróż do Japonii i Stanów Zjednoczonych w towarzystwie Charlesa F. Andrewsa; miało to na celu wygłoszenie znacznej liczby wykładów.
Podczas tej wyprawy poeta zdał sobie sprawę z nacjonalistycznego szowinizmu tych krajów, dlatego postanowił zaatakować i potępić tę cechę..
W 1924 roku zdecydował się wyjechać do Peru. Nie mógł dotrzeć do tego kraju, więc wylądował w Argentynie, gdzie słynna pisarka Victoria Ocampo zaoferowała mu pomoc i zakwaterowanie. Rok później poeta koncertował w wielu krajach europejskich, takich jak Włochy, Szwajcaria, Węgry, Jugosławia, Austria, Grecja i Bułgaria..
W końcu przeszedł przez Egipt, Rosję i Kanadę, zanim wrócił do Anglii. Na tym jego podróże się nie skończyły, gdyż w 1927 roku odwiedził niektóre kraje należące do Azji Południowo-Wschodniej, takie jak Singapur, Bali, Jawę, Syjam i Malakkę..
Zgodnie z oczekiwaniami Tagore napisał wiele kronik podróży, które można znaleźć w jego tekście Jatri.
Rabindranath Tagore zmarł 7 sierpnia 1941 roku w Kalkucie, mieście, w którym się urodził. W chwili wyjazdu Tagore miał 80 lat.
Zgodnie ze świadectwami tych, którzy go znali, można powiedzieć, że jego życie było pełne wzbogacających i dynamicznych doświadczeń, bo choć i on też musiał przechodzić przez trudy, potrafił podróżować po świecie i stykać się z najlepszymi intelektualistami. i artystów swoich czasów.
Ta religia opiera się na idei wielbienia Brahmana, który jest uważany za najwyższego ducha kosmosu. Z kolei słowo Samaj oznacza „społeczność zjednoczonych ludzi”.
Ten ruch społeczno-religijny powstał w XIX wieku, co oznacza, że jest to dość młoda religia. Jego doktryna opowiada się za pobożnością monoteistyczną, w której wyznaje się, że Bóg jest stwórcą i dawcą życia, nieskończonej mądrości, energii, świętości i miłości. Te cechy są elementarne dla zrozumienia poetyckiej twórczości Rabindranatha.
Rabindranath Tagore był człowiekiem głęboko religijnym i humanistycznym, więc postanowił służyć społeczeństwu na wiele sposobów; Było to poprzez jego różnorodną twórczość artystyczną i edukację.
W ten sam sposób wiadomo, że Tagore przypisywał dużą wartość różnym etapom składającym się na dzieciństwo; Dlatego autorka argumentowała, że konieczne jest zapewnienie dziecku odpowiedniego rozwojowo miejsca. Jego filozofia edukacyjna była tak głęboka, że udało mu się przekroczyć same Indie..
Jak już wspomniano, w 1901 roku Tagore założył szkołę. To centrum edukacyjne zostało nazwane przez poetę Shantiniketan, co oznacza „siedzibę pokoju”. Rabindranath nie tylko założył tę placówkę, ale także stworzył wiejski instytut rzemieślników i artystów w 1922 roku, który nazywał się Shriniketan.
Z tego powodu Bolpur (mała miejscowość, w której założył obie instytucje) nadal jest obszarem sprzyjającym spotkaniom wybitnych intelektualistów i artystów ze wszystkich stron świata..
Z kolei te ośrodki edukacyjne miały na celu unowocześnienie i odnowienie środowiska edukacyjnego w Indiach, zwłaszcza w mieście Kalkuta..
Tagore położył szczególny nacisk na tę stolicę, ponieważ to właśnie w tym mieście zaczęły objawiać się pierwsze zmiany związane ze wzrostem narzucania się angielskiego w środowisku administracyjnym. W ten sposób poeta promował ochronę kultury i własnego dziedzictwa pomimo silnych wpływów brytyjskich.
Chociaż Rabindranath opowiadał się za ochroną kultury Indii, autor próbował nawiązać dialog między Zachodem a Azją, aby znaleźć punkty zbieżności między oboma społeczeństwami i pielęgnować system edukacyjny. Aby to osiągnąć, nauczano przedmiotów, które uczyły zarówno elementów jednej kultury, jak i drugiej..
Sam Tagore przyznał, że potrzebuje zachodniego geniuszu, aby nadać swemu ideałowi wychowawczemu siłę rzeczywistości, a tym samym osiągnąć praktyczny i zdecydowany cel. Innymi słowy, poeta chciał wykorzystać praktyczność Zachodu do uzupełnienia swojego systemu edukacyjnego..
W tego typu wypowiedziach (które można znaleźć w tekstach takich jak Szkoła poety) wyraźnie dostrzec można humanistyczny i uniwersalny charakter autora, dla którego niezwykle potrzebna była realizacja prawa do szczęśliwego i pełnego miłości dzieciństwa. W ten sam sposób Tagore opowiadał się za nadaniem ważnej pozycji kobietom.
Jak wspomniano w poprzednich akapitach, poeta ten był autorem bardzo płodnym i różnorodnym, wyróżniającym się znacząco w kilku dyscyplinach artystycznych. Oto niektóre z jego najwybitniejszych dzieł:
Ta praca była bardzo ważna dla historyków, ponieważ tego rodzaju autobiografia była bardzo przydatna do poznania intymnych aspektów życia Tagore.
Ten zbiór wierszy został nazwany przez krytyków sztuki książką magiczną, ponieważ jego wiersze są wezwaniem do miłości i natury, utrzymując silny związek z duchowością i pobożnością religijną..
Ten tekst poprzedza jego sławę Gyitanjali i tam można dostrzec początek estetyki autora, na którą składa się głównie opis piękna, przyrody, życia, miłości i duszy.
Ta książka jest zbiorem wierszy, wśród których znajdują się jedne z najbardziej podziwianych i znanych, napisane przez Tagore..
Zdaniem krytyków literackich praca ta jest najbardziej jednorodna ze względu na sposób, w jaki autor podszedł do tematu, oraz elementy stylistyczne.
Biorąc pod uwagę jego biografię, można to ustalić Listy od podróżnika odzwierciedla doświadczenia autora, gdy zdecydował się wyjechać na studia do Wielkiej Brytanii.
Tekst ten został opublikowany w gazecie literackiej znanej jako Bharati, który został założony przez jego braci w 1876 roku.
To dzieło muzyczne składa się z bengalskiej opery opartej na starożytnej legendzie znanej jako Ratnakara the Bully.
Ciekawostką związaną z tą kompozycją jest to, że w momencie jej premiery sam Tagore był tym, który grał rolę geniusza Valmiki podczas reprezentacji..
Jeszcze bez komentarzy