Plik krytyczny racjonalizm Jest to filozoficzny system metodologiczny, który w oparciu o krytykę i doskonalenie próbuje sformułować zasady racjonalnego wyjaśniania wiedzy, ludzkich działań, jej idei i instytucji społecznych.
Został stworzony przez brytyjskiego filozofa i profesora Sir Karla Poppera (1902-1994), który właśnie nadał mu nazwę „krytycznego racjonalizmu”, przeciwstawiając go bezkrytycznemu i integralnemu racjonalizmowi.
Akceptuje tylko wszystko, co można udowodnić rozumem i / lub doświadczeniem. Właśnie temu sprzeciwia się Popper, że integralny racjonalizm prowadzi do niespójności. A to dlatego, że nie może wyjaśnić, w jaki sposób możliwy jest dowód rozsądku lub doświadczenia.
Innymi słowy, Popper wychodzi od krytyki pozytywistycznego modelu epistemologicznego, który nazywa „modelem objawienia”. Stamtąd przedstawia oryginalną, globalną i alternatywną propozycję epistemologiczną.
Obecnie krytyczny racjonalizm próbuje rozszerzyć podejście Poppera na wszystkie obszary działań i myśli. Twoim zadaniem jest więc zastąpienie krytyków metodami rzekomo usprawiedliwiającymi.
Indeks artykułów
Aby zrozumieć podstawy, na których opiera się krytyczny racjonalizm, należy podkreślić filozoficzne stanowisko jego autora. Karl Popper w swoim „Logic Scientific Discovery” definiuje to jasno:
„Problem zrozumienia świata, w tym nas samych i naszej wiedzy jako części świata”. Właśnie tego będzie szukał w swoich badaniach epistemologicznych, pojęciu rzeczywistości i historyzmie..
Wkład Poppera w epistemologię i metodologię nauki był fundamentalny. Dzieje się tak, ponieważ proponuje aktualizację powiązań między logiką a nauką. A przede wszystkim w racjonalnej krytyce rozwoju naukowego.
Właśnie temu racjonalnemu rozwojowi, zwanemu także „weryfikacjonistą”, przeciwstawia się nurt „falsyfikacjonizmu” zainicjowany przez brytyjskiego filozofa..
Dlatego też, aby ustalić granice między nauką, pseudonauką i metafizyką, należy zastosować kryterium falsyfikowalności lub obalalności twierdzeń naukowych. Z tą zasadą sprzeciwia się indukcyjnym kryteriom weryfikacji, a zwłaszcza neopozytywiście co do znaczenia wypowiedzi..
Zatem dla tego filozofa zdanie będzie naukowe wtedy i tylko wtedy, gdy będzie można je skorygować (zafałszować) na podstawie sprzecznych z nim faktów rzeczywistości, a co za tym idzie, zmusić je do rewizji..
W związku z tym każde stwierdzenie, którego zasadniczo nie można obalić, nie powinno być uznawane za naukowe. Dlatego odrzuca metodę indukcyjną jako sposób testowania hipotezy.
Jednak metodologia Poppera nie odrzuca empiryzmu, wręcz przeciwnie, ceni go, przyjmując go jako podstawę, z której wyłania się obalenie. Ale z drugiej strony uznaje, że wszystkie obserwacje są dokonywane na podstawie przewidywań lub domysłów.
Zgodnie z każdym założeniem epistemologicznym istnieje ukryte pojęcie rzeczywistości. Pojęcie to jest intuicyjnie utożsamiane z doświadczalnym. Oto, co jest prezentowane zmysłom.
Dla Poppera rzeczywistość jest podzielona na trzy światy:
Pierwsza to wszechświat bytów fizycznych. Znajdują się w nim ciała materialne, takie jak wodór, kryształy, żywe organizmy itp..
W nim prawa fizyczne obowiązują dla istot żywych, ponieważ są one materiałem.
Drugi to ten, który odpowiada stanom psychicznym i subiektywnym doświadczeniom, takim jak między innymi stany świadomości, usposobienie psychiczne, świadomość siebie..
Te stany są uważane za rzeczywiste, gdy wchodzą w interakcję ze światem 1, na przykład ból. Jest to spowodowane przez agenta należącego do świata 1, jednak powoduje, że człowiek reaguje w określony sposób.
Trzeci, który jest światem treści myśli i wytworów ludzkiego umysłu. W tym świecie znajdziesz historie, mity wyjaśniające, teorie naukowe, problemy naukowe, narzędzia, instytucje społeczne, język i dzieła sztuki..
Oczywiście istnieją obiekty, które mogą jednocześnie dzielić światy. Przykładem może być rzeźba (świat 3), którą można naśladować, prowadząc ukształtowany kamień należący do świata 1, aby przejść przez doświadczenia świata 2 i dotrzeć do nowego elementu, podobnego do tego ze świata 1.
Z tych światów krytyczny racjonalizm uważa, że wiedza ma dwa zmysły:
Cel jakim są problemy, teorie i argumenty. Wszystkie są niezależne od przekonań, roszczeń ludzi do wiedzy i ich działań. Jest to wiedza obiektywna bez wiedzy przedmiotu.
Subiektywne, które jest stanem psychicznym, skłonnością do reagowania lub zachowania.
To propozycja Poppera przeciwko historyzmowi. Definiuje to jako punkt widzenia nauk społecznych, który opiera się na prognozach historycznych, jako główny cel tych nauk. I to również zakłada, że cel ten osiąga się poprzez odkrywanie „praw”, „modeli” czy trendów. Istnieją pod wpływem ewolucji historii.
Dlatego w „Nędzy historyzmu” uważa, że za niezadowalający stan teoretycznych nauk społecznych odpowiedzialne są historycystyczne doktryny metodologiczne. Sprawia również, że jest odpowiedzialny za holistyczny, totalizujący charakter..
W obliczu tego pytania sir Karl Popper przedstawia propozycję, która faworyzuje wybiórczą, fragmentaryczną i szczegółową rzeczywistość. W ten sposób Fragmentary Social Engineering ma na celu opisanie praktycznych zastosowań wyników fragmentarycznej technologii..
W ten sposób obejmuje działania społeczne, zarówno publiczne, jak i prywatne, które wykorzystują całą dostępną wiedzę technologiczną, aby osiągnąć cel. Również ta inżynieria uznaje, że tylko kilka instytucji społecznych jest świadomie projektowanych. Podczas gdy większość z nich narodziła się jako niezamierzony skutek ludzkiego działania.
Z tego powodu uważa, że holistyczne przejawy historyzmu zawsze nabierają w sferze politycznej charakteru totalitarnego..
W obliczu tego wszystkiego rodzi się rodzaj historycznego ewolucjonizmu. To jest przejście od zamkniętego lub plemiennego społeczeństwa poddanego siłom magicznym do otwartego społeczeństwa. W tym przejawia się swobodnie krytyczne zdolności człowieka.
To otwarte społeczeństwo opiera się na tolerancji wobec wszystkich, z wyjątkiem tych, którzy praktykują nietolerancję. Dlatego żaden rząd ani osoba nie powinna próbować znaleźć globalnych rozwiązań wszystkich problemów..
Dlatego potrzebna jest technologia społeczna na poziomie politycznym i ekonomicznym, której wyniki można przetestować za pomocą stopniowej inżynierii społecznej..
Krytyczny racjonalizm nie kończy się tylko na Popperze, ale jest rzutowany na innych filozofów. Wśród nich są:
Twierdzi, że badanie historii całej nauki jest niezbędne dla zrozumienia rozwoju teorii naukowych. A także, aby zrozumieć, dlaczego w pewnym momencie teoria jest akceptowana, a zatem potwierdzona i uzasadniona.
Jego teza o falsyfikacjonizmie głosi, że teorii nigdy nie można sfałszować żadnym eksperymentem lub obserwacją, ale inną teorią..
Utrzymuje ponadto, że żaden raport eksperymentalny, stwierdzenie obserwacyjne, eksperyment lub hipoteza fałszująca niskiego poziomu, która jest dobrze potwierdzona, nie może sama w sobie stanowić podstawy zafałszowania..
Interesuje się metodologicznymi zasadami, które są wykorzystywane w badaniach naukowych. Stwierdza, że zasady te są łamane przez naukowców, którzy ich używają..
Z drugiej strony zapewnia, że nie ma niczego, co można by określić jako metodę naukową. Dlatego postuluje i broni swobodnego dostępu jednostki do wszelkich możliwości zdobycia wiedzy.
Jeszcze bez komentarzy