Plik restrukturyzacja poznawcza Jest to technika stosowana przez psychologów klinicznych, których głównym celem jest modyfikacja sposobu interpretacji rzeczy, typu myślenia i subiektywnych ocen, jakich dokonujemy na temat środowiska. Jest to obecnie jedna z najczęściej stosowanych technik w terapiach poznawczo-behawioralnych.
Jedną z charakterystycznych cech człowieka jest posiadana przez niego zdolność do reprezentowania świata w jego mózgu za pomocą obrazów i reprezentacji mentalnych. Oznacza to, że reagujemy i kształtujemy nasze życie, nie w odniesieniu do rzeczywistych wydarzeń, ale raczej w odniesieniu do mentalnych wyobrażeń o rzeczach, które nas otaczają, które tworzymy..
Innymi słowy, nasze życie nie jest definiowane przez to, co nas otacza, ale przez to, jak to interpretujemy. Nasze życie nie jest obiektywne, ale podlega naszej subiektywnej ocenie.
Jeśli wyobrazimy sobie dwoje ludzi mieszkających w tym samym środowisku, wchodzących w interakcje z tymi samymi ludźmi, wykonujących tę samą pracę i mających dokładnie te same hobby, nie moglibyśmy potwierdzić, że te dwie osoby mają to samo życie, ponieważ każdy z nich żyłby własnym życiem poprzez twoje subiektywna ocena.
Moglibyśmy więc powiedzieć, że każdy z nas tworzy swoje życie, dobre samopoczucie i sposób odnoszenia się do świata poprzez myśli, które mamy w mózgu, emocje, które te myśli w nas wywołują i wynikające z nich zachowanie..
Cóż, właśnie na tym pierwszym etapie myślenia działa restrukturyzacja poznawcza:
Abyś mógł prawidłowo przeprowadzić restrukturyzację poznawczą, pierwszym krokiem jest nauczenie pacjenta rozpoznawania swoich funkcji poznawczych.
Zadanie to można wykonać za pomocą autorejestracji Ellisa, która zawiera 3 kolumny: sytuacja, poznanie i konsekwencje poznania (zarówno emocjonalne, jak i behawioralne).
Pacjent musi wykryć myśl i natychmiast zapisać ją w autorejestracji, wypełniając 3 kolumny. Jednak to pierwsze zadanie nie jest tak proste, jak się wydaje, i wymaga pewnego treningu, ponieważ wiele myśli jest automatycznych i mimowolnych..
A więc: należy nauczyć pacjenta zwracania uwagi na wszystkie jego myśli! W ten sposób możesz być świadomy myśli, które pojawiają się automatycznie.
Podobnie musisz się upewnić, że myśli, które identyfikuje pacjent, są tymi, które powodują dyskomfort lub problem, który chcesz rozwiązać.
Skutecznym sposobem rozwiązania tego problemu jest poproszenie pacjenta po zidentyfikowaniu myśli, aby zastanowił się, czy inna osoba, która miała tę myśl, czułaby to samo, co on..
Podobnie ważne jest, aby pacjent zapisał myśl w sposób konkretny i nie mylił myśli z emocjami. Na przykład:
Jeśli osoba znajdująca się w sytuacji społecznej myśli: „jeśli powiem, będą się ze mnie śmiać ”, Podczas samorejestracji nie należy zapisywać „zrobię z siebie głupka” (co byłoby myślą niezbyt konkretną) lub „Będę się czuł żałosny” (co oznaczałoby stan emocjonalny). Plik myśl będzie: " jeśli powiem, będą się ze mnie śmiać ”.
Zatem normalnie ta pierwsza faza może być długa i kosztowna, ponieważ konieczne jest bardzo dokładne upewnienie się, że pacjent zrozumiał, jak przeprowadzić samodzielną rejestrację, i uniknięcie błędów, które właśnie skomentowaliśmy..
Konkretne myśli, które ludzie mają, są zwykle przedmiotem bardziej ogólnych przekonań. Raczej przekonania lub przypuszczenia, które mamy na temat nas samych, innych lub świata, zwykle prowadzą do konkretnych myśli.
Dlatego podczas restrukturyzacji poznawczej wygodnie jest nie pracować tylko nad określonymi myślami i próbować modyfikować te bardziej ogólne przekonania, które są związane z myśleniem..
Jednak identyfikacja przekonań i założeń jest zwykle droższym zadaniem, dlatego polecam to zrobić, gdy pacjent będzie w stanie skutecznie zidentyfikować swoje najbardziej szczegółowe myśli.
Aby to zrobić, możesz użyć techniki strzałki w dół. A jak to działa?
Otóż polega na tym, że przed konkretną myślą pytasz pacjenta: „A gdyby ta myśl wydarzyła się naprawdę, co by się stało?? Gdy pacjent odpowie, pytanie o tę odpowiedź zostanie powtórzone, a proces ten powtarza się do momentu, gdy pacjent nie będzie w stanie udzielić nowej odpowiedzi..
Przyjrzyjmy się temu dalej w poprzednim przykładzie:
Jeśli przemówię publicznie, powiem coś nieciekawego -> ludzie zauważą -> będą się ze mnie śmiać -> nie będą mnie traktować poważnie -> pomyślą, że jestem głupi -> ja też pomyślę, że jestem głupi. Plik wiara by: „Jeśli powiem coś nieciekawego, inni pomyślą, że jestem głupi, co oznacza, że jestem”).
Ważne jest, aby zidentyfikowane myśli i przekonania zostały poprawnie zdefiniowane i zidentyfikowane. W tym celu przydatne jest, aby wśród wszystkich zarejestrowanych myśli znalazła się ta, która jest bardziej katastrofalna lub radykalna:
Na przykład: „Nikt już się do mnie nie odezwie, bo kiedy mówię nieciekawe rzeczy, jestem głupi”.
Po zidentyfikowaniu myśli i przekonań pacjenta następnym krokiem, który należy wykonać przed rozpoczęciem samej restrukturyzacji, jest wyjaśnienie, jak działa terapia, którą będziesz wykonywać..
To wyjaśnienie ma zasadnicze znaczenie, ponieważ przed zbadaniem myśli pacjenta (które są dla niego rzeczywiste i ważne), musi on zrozumieć związek między poznaniami, emocjami i zachowaniem.
Podobnie pacjent musi zrozumieć, że myśli są konstrukcjami jego umysłu, a zatem są hipotezami, a nie faktami nieruchomymi, ponieważ inna osoba mogłaby myśleć inaczej niż te same fakty..
Dlatego musisz upewnić się, że pacjent jest w stanie wykonać to ćwiczenie i zrozumieć, że w obliczu tego samego zdarzenia można myśleć na różne sposoby.
Aby to zrobić, wygodnie jest wykorzystać sytuację niezwiązaną z problemem pacjenta i zapytać go, jak by się czuł, gdyby pomyślał o dwóch zupełnie różnych rzeczach.
Na przykład:
Dzięki temu ćwiczeniu należy zadbać o to, aby z jednej strony pacjent zdał sobie sprawę, że w tej samej sytuacji mogą mieć dwie różne myśli, az drugiej strony w zależności od myśli, która ma konsekwencje emocjonalne i behawioralne, mogą się one bardzo różnić.
Po wyjaśnieniu podstaw restrukturyzacji poznawczej możesz teraz przystąpić do modyfikowania dysfunkcyjnych myśli i przekonań, kwestionując je..
Aby rozpocząć przesłuchanie, zaleca się przeprowadzenie pytania werbalnego, ponieważ jest ono mniej złożone niż pytania behawioralne, a na początku interwencji może być bardziej korzystne.
Aby to zrobić, najczęściej używaną techniką jest dialog sokratejski. Dzięki tej technice terapeuta systematycznie kwestionuje niewłaściwe myśli pacjenta. A jak się masz?
Cóż, aby przeprowadzić tę technikę restrukturyzacji poznawczej, niezbędne jest pewne doświadczenie i umiejętności terapeuty, ponieważ przesłuchanie odbywa się poprzez sformułowanie serii pytań o dysfunkcjonalne poznanie pacjenta, tak aby musiał je ponownie rozważyć..
Należy pamiętać, że idee lub myśli, które mają zostać zmodyfikowane za pomocą tej techniki, charakteryzują się irracjonalnością.
Dlatego terapeuta musi w zwinny i zręczny sposób zadawać pytania, które ujawniają irracjonalność myślenia pacjenta, i stopniowo kierować te same odpowiedzi w stronę racjonalnej myśli, która może zasilić nieprzystosowawcze myślenie pacjenta..
Przyjrzyjmy się głębiej, jak działa dialog sokratejski.
1-Zbadaj testy nieprawidłowego myślenia:
Zakres, w jakim myślenie nieadaptacyjne jest prawdziwe, jest badany za pomocą pytań. Odbywa się to za pomocą pytań, takich jak następujące:
Jakie masz dane przemawiające za tą myślą?
Jakie jest prawdopodobieństwo, że poprawnie interpretuje sytuację? Czy istnieją inne alternatywne interpretacje? Czy jest inny sposób podejścia do tego?
2-Zbadaj użyteczność myślenia nieadaptacyjnego:
Bada, w jakim stopniu irracjonalne myślenie jest skuteczne w osiąganiu celów pacjenta lub jakie negatywne skutki wpływa na jego samopoczucie lub funkcjonalność. Pytania takie jak:
Czy ta myśl pomoże Ci osiągnąć cele i rozwiązać problem? Czy ten sposób myślenia pomaga ci czuć się tak, jak chcesz??
Jakie są krótkoterminowe i długoterminowe wady i zalety tego, jak sądzisz?
3-Sprawdź, co by się naprawdę stało i co by się stało, gdyby to, co myślisz, było prawdą:
Zwykle ten ostatni krok nie jest zwykle konieczny, ale jeśli irracjonalne poznanie utrzymuje się (czasami prawdopodobieństwo, że irracjonalne myślenie jest prawdziwe, może być małe, ale rzeczywiste), można poprosić pacjenta o zastanowienie się, co by się stało, gdyby myśl była prawdziwa, i następnie poszukaj rozwiązań.
4-Wyciągnij wnioski dotyczące nieprawidłowego myślenia:
Po uporządkowaniu myśli pacjent musi wyciągnąć wniosek, który zwykle wiąże się z bardziej adaptacyjnym podejściem do sytuacji.
Po zadaniu werbalnego zadawania pytań irracjonalne myślenie jest już zwykle w mniejszym lub większym stopniu eliminowane i zastępowane myśleniem bardziej adaptacyjnym, jednak to nie wystarczy.
Aby osiągnąć bardziej trwałe i trwałe zmiany, musisz przeprowadzić przesłuchanie behawioralne. Dzięki tej technice terapeuta i generuje określone prognozy na podstawie irracjonalnego myślenia, a sytuacje są generowane w celu sprawdzenia, czy takie przewidywania są spełnione, czy nie.
Podsumowując, kontynuując poprzedni przykład:
Sytuacje, w których wykonywana jest ta technika, muszą być ściśle kontrolowane przez terapeutę i służy pacjentowi do osobistego doświadczenia sytuacji, która demonstruje „niepewność” jego irracjonalnego myślenia..
Po osiągnięciu pewnego postępu w kwestionowaniu myśli można kontynuować interwencję, kwestionując bardziej ogólne przekonania pacjenta..
Przekonania można kwestionować w ten sam sposób, w jaki kwestionuje się myśli (kwestionowanie werbalne i behawioralne), jednak modyfikacja głęboko zakorzenionego przekonania wymaga głębszej i bardziej kosztownej zmiany, dlatego zaleca się to robić, gdy pacjent jest już w stanie prawidłowo zadawać pytania twoje automatyczne myśli.
Modyfikacja zarówno myśli, jak i przede wszystkim przekonania na inną jest zwykle ważną zmianą w życiu pacjenta.
Jest bardzo prawdopodobne, że chociaż zmiana była adekwatna, nie jest całkowita ani bezwzględna, dlatego zaleca się ocenę stopnia wiary pacjenta w nową myśl, aby uniknąć nawrotów irracjonalnego myślenia..
A ty, jaką znasz inną technikę restrukturyzacji poznawczej? Udostępnij go, aby poznać inne techniki! Dzięki!
Jeszcze bez komentarzy