Plik odruch rzepki lub rzepki Polega na mimowolnym skurczu mięśnia czworogłowego uda, a zatem na wyprostowaniu nogi, w odpowiedzi na bodziec polegający na rozciągnięciu tego mięśnia za pomocą uderzenia w ścięgno poniżej rzepki..
Ścięgno jest stosunkowo sztywną tkanką i uderzenie go nie rozciąga, ale ulega deformacji polegającej na zagłębieniu lub zapadnięciu się, które przenosi przyczepność na bardziej elastyczne tkanki mięśniowe, które ulegają nagłemu i krótkiemu rozciągnięciu.
Wśród rozciągniętych elementów znajdują się receptory czuciowe, które reagują na ten bodziec fizyczny i wysyłają sygnał nerwowy do rdzenia kręgowego, w którym nawiązuje się bezpośrednie połączenie z neuronami ruchowymi unerwiającymi mięsień czworogłowy, które po aktywacji powodują skurcz mięśnia czworogłowego..
W tym filmie możesz zobaczyć to odbicie:
A oto jak impuls nerwowy dociera do rdzenia kręgowego:
Indeks artykułów
Organizacja elementów biorących udział w tej asocjacji bodziec-odpowiedź jest zgodna z koncepcją łuku odruchowego, który jest anatomiczno-funkcjonalną jednostką układu nerwowego. Składa się z receptorów, które wykrywają bodźce lub zmiany energetyczne, aferentną ścieżkę czuciową, integrujący ośrodek nerwowy, ścieżkę eferentną i efektor, który emituje ostateczną odpowiedź..
Nazwy aferentne lub eferentne dla ścieżek nerwowych są związane z kierunkiem przepływu wzbudzenia, które przenoszą. Jeśli jest to skierowane do ośrodkowego układu nerwowego, wówczas mówi się, że ścieżka nerwowa jest doprowadzająca. Jeśli pobudzenie jest skierowane na obrzeża, z dala od ośrodkowego układu nerwowego, wówczas ścieżka jest odprowadzająca.
W zależności od liczby synaps, które powstają jedna po drugiej w rdzeniowym ośrodku integrującym od wejścia włókna doprowadzającego do wyjścia informacji drogą eferentną, odruchy mogą być monosynaptyczne, bisynaptyczne i polisynaptyczne.
W trakcie badania przedmiotowego lekarz bada kilka podstawowych odruchów, w tym odruch rzepki. Stosując odpowiedni bodziec, badający obserwuje, czy istnieje reakcja na bodziec i stopień jej. Jeśli pojawi się odpowiednia odpowiedź, lekarz jest przekonany, że wszystkie elementy łuku odruchowego są nienaruszone i zdrowe..
Kiedy ma zostać ujawniony odruch rzepki lub rzepki, osoba badana siedzi na stole z nogami zwisającymi i zgiętymi nad krawędzią stołu. Stopy nie mogą dotykać podłogi, to znaczy nie mogą być podparte, ale swobodne, tak aby kończyna dolna była rozluźniona i umożliwiała swobodny ruch wahadłowy.
Egzaminator bierze młotek odruchowy, obmacuje ścięgno mięśnia czworogłowego uda i tuż pod rzepką zadaje ostry cios, odwracając uwagę pacjenta rozmową. W wyniku tego bodźca ścięgno zostaje rozciągnięte przez deformację zadaną ciosem i to rozciągnięcie jest również przenoszone na mięsień..
W mięśniu znajdują się receptory rozciągania zwane wrzecionami nerwowo-mięśniowymi, które są połączone z aferentnym włóknem. Ponieważ wrzeciona są stymulowane przez rozciąganie wytwarzane przez uderzenie w ścięgno, aferentne włókno jest stymulowane i przenosi informacje do rdzenia kręgowego.
Rdzeń kręgowy jest ośrodkiem integrującym i tam włókno doprowadzające tworzy bezpośrednie synapsy z neuronem odprowadzającym, który jest szybkim transferem alfa neuronu ruchowego, który unerwia mięsień czworogłowy i stymuluje mięsień, który w konsekwencji się kurczy..
Tego skurczu nie można zahamować dobrowolnie; jest to skurcz automatyczny i mimowolny. Odruch jest monosynaptyczny, jest to odruch miotatyczny i nazywany jest odruchem osteotensynowym lub proprioceptywnym, jest to odruch rozciągający.
Każdy ze składników łuku odruchowego rzepki zostanie najpierw opisany, a następnie wyjaśniona zostanie jego funkcja fizjologiczna..
Wrzeciono nerwowo-mięśniowe jest receptorem rozciągania mięśni szkieletowych. Składa się średnio z około 10 wyspecjalizowanych włókien mięśniowych (komórek) upakowanych w torebce tkanki łącznej. Znajdują się równolegle do kurczliwych włókien mięśnia.
Włókna wrzeciona nazywane są włóknami intrafuzalnymi, aby odróżnić je od włókien kurczliwych na zewnątrz i wokół wrzeciona, które nazywane są włóknami ekstrafuzalnymi. Włókna wewnątrzustne wrzecion nerwowo-mięśniowych ssaków są dwojakiego rodzaju: włókna worka jądrowego i włókna łańcucha jądrowego.
Włókna worka jądrowego mają rozszerzony, podobny do worka obszar wypełniony jądrem. Włókna łańcucha jądrowego są cieńsze, nie mają kieszeni, a ich rdzenie są ułożone w rzędzie we włóknie..
W łańcuchu jądrowym znajduje się około czterech włókien i około dwóch w worku jądrowym na każde wrzeciono. Włókna łańcucha jądrowego są przymocowane na każdym końcu do włókien torebki jądrowej. Centralne części obu typów włókien nie kurczą się, podczas gdy ich dystalne części są..
Wrzeciona mają wrażliwe zakończenie zwane pierwotnym lub anulospiralnym i wtórne wrzecionowe. Pierwotne zakończenia to szybko przewodzące włókna nerwowe „Ia”, które po wejściu do wrzeciona dzielą się na dwie gałęzie. Jedna gałąź owija się spiralą wokół woreczka lub worka jądrowego, a druga wokół łańcucha jądrowego.
Zakończenia wtórne są wolniej przewodzącymi włóknami sensorycznymi typu „II”. Skurczowe części wrzeciona mają swoje własne unerwienie motoryczne poprzez odprowadzające włókna motoryczne γ lub „małe włókna motoryczne”, które unerwiają oba typy włókien wewnątrzguzowych..
Czuciowe włókna doprowadzające to aksony należące do neuronów dwubiegunowych, których jądra znajdują się w zwojach grzbietowego korzenia rdzenia kręgowego. Te aksony wchodzą do rdzenia przez tylne korzenie.
Eksperymentalnie można udowodnić, że ten odruch jest monosynaptyczny. W ten sposób włókna czuciowe łączą się bezpośrednio z neuronami ruchowymi w przednich korzeniach rdzenia kręgowego, których aksony dostarczają włókna pozafuzowe..
Odbywa się to poprzez pomiar czasu reakcji odruchu i odejmowanie czasów przewodzenia aferentnego i odprowadzającego, które są obliczane na podstawie znanej prędkości transmisji zaangażowanych włókien i odległości przebytej między rdzeniem kręgowym a mięśniem..
Różnica między tymi dwoma czasami odpowiada opóźnieniu synaptycznemu, czyli czasowi, w jakim aktywność elektryczna przechodzi przez szpik. Ponieważ minimalny czas opóźnienia synapsy jest już znany, jeśli te czasy się pokrywają, oznacza to, że był tylko jeden kontakt synaptyczny..
Jeśli te czasy są dłuższe, oznacza to, że było więcej niż jedna synapsa, a zatem można obliczyć liczbę kontaktów synaptycznych dla każdego odruchu..
Rdzeń kręgowy jest bardzo uporządkowaną strukturą, w jego tylnych rogach znajdują się aksony neuronów czuciowych, dlatego mówi się, że tylne rogi są wrażliwe. Rogi przednie zawierają ciała neuronów ruchowych, które unerwiają większość mięśni szkieletowych..
Te neurony nazywane są neuronami motorycznymi alfa, a ich aksony wychodzą przez przednie rogi rdzenia kręgowego. Łączą się lub łączą, tworząc różne nerwy, które dostarczają włókna pozafuzowe odpowiednich mięśni.
W rogach przednich znajdują się również neurony γ-motoryczne, które wysyłają swoje aksony w celu unerwienia kurczliwych części wrzecion..
Kiedy ścięgno mięśnia czworogłowego uda jest zdeformowane, mięsień czworogłowy uda, do którego należy mięsień czworogłowy uda, zostaje rozciągnięty. Ponieważ wrzeciona są ułożone równolegle do włókien wytłaczanych, w miarę rozciągania się tych włókien wrzeciona również rozszerzają się.
Rozdęcie wrzeciona nerwowo-mięśniowego deformuje pierścieniowe lub pierwotne zakończenia wrzeciona, które generują potencjał receptorowy, który kończy się wyładowaniem potencjałów czynnościowych w aferentnym włóknie.
Częstotliwość potencjałów czynnościowych generowanych we włóknie doprowadzającym jest proporcjonalna do stopnia rozciągnięcia pierwotnego końca wrzeciona. Te potencjały czynnościowe ostatecznie sprzyjają uwalnianiu neuroprzekaźnika na zaciskach synaptycznych ciała z neuronu ruchowego alfa..
Ten neuroprzekaźnik jest stymulatorem. Dlatego neuron ruchowy alfa jest pobudzony i wyładowuje potencjały czynnościowe przez swój akson, co kończy się aktywacją włókien zewnątrzustnych i powoduje skurcz mięśnia, który przeszedł rozciąganie..
Skurcz rozciągniętego mięśnia powoduje skrócenie włókien zewnątrzkomórkowych, a także zmniejszenie rozciągnięcia włókien wewnątrzguzowych, co powoduje ustanie ich rozciągania i znika bodziec wyzwalający odruch.
Podczas dobrowolnego skurczu mięśnia wrzeciona nerwowo-mięśniowe pozwalają ośrodkowemu układowi nerwowemu na bieżąco informować o długości mięśnia w trakcie skurczu. Aby to zrobić, końce włókien wewnątrzjuszowych kurczą się, stymulowane przez neurony ruchowe γ.
Dzięki temu wrzeciono jest rozciągnięte, mimo że włókna ekstruzyjne są skurczone i mają krótszą długość. W ten sposób zachowana zostaje czułość wrzeciona i wzmocniona zostaje aktywność skurczowa..
Aktywność neuronów ruchowych γ jest z kolei kontrolowana przez zstępujące ścieżki, które pochodzą z różnych obszarów mózgu. Pozwala to na regulację wrażliwości wrzecion nerwowo-mięśniowych oraz progu odruchów rozciągających..
Inną funkcją systemu neuronów motorycznych gamma w poprzek wrzecion nerwowo-mięśniowych jest utrzymywanie tonu. Napięcie mięśni to gładki i trwały lub trwały skurcz, który można zdefiniować jako opór przed rozciąganiem..
Jeśli nerw ruchowy mięśnia jest przecięty, staje się wiotki bez tonu, ponieważ obwód odruchowy nie może zostać zakończony.
Brak odruchu rzepki oznacza uszkodzenie niektórych anatomicznych elementów łuku odruchowego rzepki. Zmiany mogą być zlokalizowane w czuciowych aferentach, w rdzeniu kręgowym lub w odprowadzających drogach motorycznych..
Uszkodzenia nerwów rdzeniowych lub ciał rdzeniowych neuronów ruchowych lub dolnych neuronów ruchowych między odcinkami lędźwiowymi L II i L IV (jak na przykład w polio) powodują zniesienie odruchu rzepki i wiotkie porażenie.
Cechą charakterystyczną jest zniesienie odruchów rozciągających, utrata napięcia mięśniowego i atrofia zajętych mięśni, w tym przypadku między innymi mięśnia czworogłowego uda..
Natomiast uszkodzenie górnych neuronów ruchowych lub zstępujących dróg motorycznych powoduje porażenie spastyczne, charakteryzujące się zwiększonym napięciem mięśniowym, zaostrzeniem odruchów rozciągających i innymi objawami nadaktywności dolnych neuronów ruchowych..
Jeszcze bez komentarzy