Plik Magallanes i chilijski region antarktyczny Znajduje się w południowej części kraju. Jest to jeden z 15 regionów, w których Chile jest administracyjnie podzielone. Geograficznie leży w Patagonii i graniczy z regionem Aysén, Argentyną, biegunem południowym i Pacyfikiem..
Stolicą tego regionu, znanego również jako Magallanes, jest miasto Punta Arenas. Jest to najludniejsza miejscowość w regionie, licząca 164 661 mieszkańców. Jego 132 297 km² jest podzielone na cztery prowincje: Chilijska Antarktyda, Magallanes, Ziemia Ognista i Ultima Esperanza..
Biorąc pod uwagę położenie geograficzne, region ten ma pięć głównych klimatów, chociaż wszystkie charakteryzują się niskimi temperaturami. W ten sposób zimny klimat umiarkowany z wysoką wilgotnością, zimny step, wieczny lód, tundra i biegun polarny znajdują się w tym.
Tradycyjnie najważniejszą działalnością gospodarczą był hodowla. Pod osłoną tego miejsca zaczęły się osiedlać firmy tekstylne i przemysł spożywczy. Ma również duże bogactwo górnicze i wydobywcze, w tym ropę, gaz i węgiel..
Indeks artykułów
Ogromne rozszerzenie tego regionu, wraz z jego położeniem geograficznym, powoduje pojawienie się kilku różnych typów klimatów. Inne czynniki wpływające na tę różnorodność to rzeźba terenu, wiatry i morze..
Ten typ klimatu występuje na zachodnim wybrzeżu regionu. Średnie temperatury są niskie, a wilgotność bardzo wysoka. Podobnie charakterystyczna jest obecność silnych zachodnich wiatrów i duże zachmurzenie..
Jeśli chodzi o deszcz, poziom opadów jest bardzo wysoki i na niektórych obszarach osiąga 4794 mm rocznie..
Obszar, w którym przeważa ten klimat, to równiny Patagonii. Temperatury są niskie, zwłaszcza podczas ostrej zimy. Deszcze są mniej obfite niż w umiarkowanym zimnie, chociaż są stałe przez cały rok.
Typowy dla południowego pola lodowego i lodowców pasma górskiego Darwin, ciągły klimat lodowy, którego głównym bohaterem jest śnieg. Zwykle dzieje się to przez cały rok.
Temperatury, generalnie niskie, wykazują dużą różnicę między temperaturami dziennymi i nocnymi..
Klimat tundry występuje w południowo-zachodniej części regionu, począwszy od wyspy Duke of York. Opady deszczu są bardzo częste i obfite, występujące przez cały rok.
Do tego trzeba doliczyć średnią z dość niskich temperatur, nieprzekraczających 10 ºC w ciągu 12 miesięcy w roku. Klimat ten występuje również na Wyspach Evangelista; Tam średnia roczna temperatura wynosi 6,4 ºC.
Ten klimat, typowy dla chilijskiego Terytorium Antarktycznego, charakteryzuje się bardzo niskimi temperaturami, a także obfitymi opadami w postaci śniegu.
Region Magallanes jest jednym z najmniej zaludnionych w całym kraju. Wynika to z warunków geograficznych i klimatycznych oraz z faktu, że był to ostatni kolonizowany.
Najlepszy przykład tej późnej okupacji znajduje się w spisie powszechnym z 1854 r. W tym spisie było tylko 158 osadników w Punta Arenas i 1 2200 tubylców na różnych obszarach regionu. Dopiero powstanie rancz dla bydła spowodowało wzrost populacji.
Według spisu ludności z 2015 r. Ludność regionu liczy 164 661 mieszkańców. To sprawia, że jest to drugi z najmniejszą liczbą ludności spośród 15 regionów tworzących Chile..
Z drugiej strony duże niezaludnione obszary sprawiają, że jest to również jeden z tych o niższej gęstości zaludnienia, z 1,14 mieszkańcami / km² (nie licząc chilijskiego Terytorium Antarktycznego)..
Najbardziej zaludnionym miastem jest stolica Punta Arenas, licząca 119 496 mieszkańców. Dwa inne ważne miasta to Porvenir i Puerto Natales. Między tymi trzema stanowią 90% całej populacji regionu.
Jeśli chodzi o rozmieszczenie ludności między wsią a miastem, dane wskazują na dużą nierównowagę. Nie mniej niż 92% żyje na obszarach miejskich, podczas gdy pozostałe 8% jest podzielone między obszary przeznaczone na rybołówstwo lub hodowlę.
Pomimo znaczenia tego ostatniego sektora w regionie gospodarstwa hodowlane nigdy nie wymagały dużego nakładu pracy. Ponadto pracownicy przeważnie nie przeprowadzali się z rodzinami, więc nie osiedlali się na stałe w okolicy. To, co miało miejsce również w górnictwie, wyjaśnia małą populację wiejską.
Flora regionu, najbardziej wysuniętego na południe całego kontynentu, jest naznaczona klimatem. Ta twardość pozwala tylko na obecność gatunków przystosowanych do zimna.
W zachodniej części występuje roślinność typowa dla archipelagów i fiordów, choć zimno powoduje jej rozstawienie, a okazy są mniejsze niż na innych obszarach. W strefie południowej roślinność zaczyna być uboga, aż prawie zanika.
Na południe od południowego pola lodowego, a także na wschód od archipelagów, znajdują się lasy liściaste, liściaste, z istotną obecnością leng. Najbardziej licznymi gatunkami na najbardziej wysuniętym na południe obszarze są coihue de Magallanes i cynamon, przy czym sporadycznie pojawiają się chaura, tchelia i maillico.
Z kolei we wschodniej części tego lasu liściastego dominują trawy i krzewy. Już na początku Antarktydy na niektórych obszarach występują tylko porosty.
Region posiada kilka obszarów chronionych pod postacią parków, rezerwatów i pomników narodowych. Należą do nich parki narodowe Torres del Paine, Cabo de Hornos (najbardziej wysunięty na południe na świecie) i Pali Aike, a także rezerwaty narodowe Laguna Parrillar i Magallanes..
Klimat regionu, podobnie jak flora, ma duży wpływ na zróżnicowany w zależności od obszaru klimat. Wśród ssaków lądowych wyróżnia się guanako, aw dolinach można spotkać pumy i huemul, podobne do jelenia europejskiego..
Obszar stepowy ma własnego dominującego drapieżnika: ryś rudy. Lis rudy, lis szary, chingue i pancernik Magellana współistnieją z tym kotem.
Populacja ptaków jest dość liczna. Nandu jest najbardziej reprezentatywnym regionem, obok kondora alpejskiego. Teren zamieszkują również dropie, łabędzie czy dzikie gęsi. Dalej na południe, od października do marca, znajduje się kilka kolonii pingwinów magellana, które stały się główną atrakcją turystyczną.
Fauna lądowa praktycznie znika po wejściu na kontynent antarktyczny. Tylko w morzu można znaleźć życie, w tym wieloryby, albatrosy, lwy morskie i słonie.
Chociaż zaludnienie regionu jest dość rzadkie, a jego gęstość bardzo niska, aktywność gospodarcza jest dość dynamiczna. Ponadto w ostatnich latach sektory ulegają dywersyfikacji, co sprzyja wzrostowi danych ekonomicznych.
Według raportu Narodowego Instytutu Statystyki z 2000 roku, produkt krajowy brutto regionu wyniósł w tym dniu 135 miliardów pesos..
Hodowla, najważniejsza działalność na tym obszarze, w istotny sposób przyczynia się do tego PKB. W rzeczywistości region ten jest domem dla 50% głów owiec w kraju, osiągając 3 miliony kopii..
Kolejne sektory o największej obecności to górnictwo i wydobycie węglowodorów. Zasoby ropy i gazu ziemnego są ważnym źródłem bogactwa tego obszaru, chociaż niektóre pola wykazują oznaki wyczerpania.
Przemysł rybny jest kolejnym, który rozwija się w pełni, zmieniając region w wielkiego eksportera skorupiaków i ryb.
Ostatnie dziesięciolecia to ogromny wzrost aktywności turystycznej w regionie. Według danych branża ta staje się jedną z najbardziej korzystnych dla gospodarki regionu, choć istnieje obawa, że wpłynie to na atrakcje przyrodnicze.
Najważniejsze miejsca to Park Narodowy Torres del Paine, południowe pola lodowe oraz zajęcia mające na celu obserwowanie wielorybów i innych zwierząt typowych dla południowych regionów..
To właśnie zlodowacenia zadecydowały o aktualnej rzeźbie terenu strefy kontynentalnej regionu. Najbardziej widoczny system górski odpowiada Patagońskim Andom, które biegną przez sam kordon Andów, obszar archipelagu i pampy..
To andyjskie pasmo górskie łączy się z chilijską Antarktydą przez Łuk Południowego Antyli, przez Ziemię O'Higgins na Półwyspie Antarktycznym. Najwyższym szczytem jest Torres del Paine o wysokości 2670 metrów.
Inne punkty orientacyjne w orografii regionu to pasma górskie Sarmiento de Gamboa i Darwin. Na południowych polach lodowych znajdują się góry takie jak Cerro Chaltén (3406 m), Huemul (2877 m), Murallón (3600 m) i Bertrand (3270 m).
Na płaskowyżach na wschód od tych gór znajdują się liczne doliny polodowcowe z kilkoma jeziorami, takimi jak Elizalde czy La Paloma.
Linia brzegowa Magellana jest bardzo poszarpana, z bardzo poszarpanymi liniami brzegowymi. W tych jest kilka fiordów, zatok, kanałów, ujść rzek i wysp.
Cieśnina Magellana wyróżnia się zarówno pod względem geograficznym, jak i historycznym. Mając około 350 km długości, jest to jedyne naturalne przejście między Atlantykiem a Pacyfikiem. Na zachód od cieśniny znajduje się kilka wysp, takich jak Desolación lub Santa Inés, z dużym polem lodowym.
Jeszcze bez komentarzy