Plik szorstka siateczka śródplazmatyczna Jest organellą występującą w komórkach organizmów eukariotycznych. Składa się z połączonej ze sobą sieci płaskich worków lub zamkniętych rurek w kształcie małych płaskich, wypukłych worków. Błony te są ciągłe i przyczepione do zewnętrznej powierzchni jądra komórkowego..
Retikulum endoplazmatyczne można znaleźć we wszystkich komórkach eukariotycznych, z wyjątkiem czerwonych krwinek i plemników. Należy zauważyć, że komórki eukariotyczne to te, które mają cytoplazmę zawartą w błonie i mają określone jądro. Komórki te tworzą tkanki wszystkich zwierząt i wielu różnych roślin..
Istnieją dwa rodzaje retikulum endoplazmatycznego, szorstkie i gładkie. Siateczkę szorstką otaczają inne organelle zwane rybosomami, które są odpowiedzialne za syntezę białek.
Ten typ siateczki jest szczególnie widoczny w niektórych typach komórek, takich jak hepatocyty, w których aktywnie zachodzi synteza białek. (BSCB, 2015)
Szorstka retikulum endoplazmatyczne pełni w komórce wiele funkcji. Funkcje te obejmują transformację i transport białek. W szczególności odpowiada za przenoszenie tych białek do aparatu Golgiego. Istnieje kilka innych białek, takich jak glikoproteiny, które przemieszczają się przez błonę siateczkową..
Ta szorstka siateczka jest również odpowiedzialna za znakowanie białek, które przenosi, gwarantowanym sekwencyjnym sygnałem do światła. Inne białka kierowane są poza siateczkę, dzięki czemu mogą być pakowane w pęcherzyki i wydalane z komórki przez cytoszkielet..
W syntezie szorstką siateczkę endoplazmatyczną można postrzegać jako system transportu używany przez komórki eukariotyczne do mobilizacji zawartych w nich białek, gdy wymagają one przemieszczenia. Pomoc w jego syntezie, składaniu i kontroli jakości.
Komórkę można zdefiniować jako zestaw błon. W ten sposób retikulum endoplazmatyczne dostarcza 50% błon znajdujących się w komórkach zwierzęcych. Jednak występuje również w komórkach roślinnych i jest niezbędna do produkcji lipidów (tłuszczów) i białek..
Indeks artykułów
Istnieją dwa główne typy retikulum endoplazmatycznego: gładka i szorstka. Obie są membranami spełniającymi bardzo podobne funkcje, jednak siatka szorstka ma inny kształt dzięki temu, że jej powierzchnia jest prążkowana i jest bliżej jądra komórki i aparatu Golgiego..
W ten sposób szorstka siateczka ma wygląd małych wybrzuszonych krążków, a gładka wygląda jak cylindryczna membrana bez smug. To, co nadaje szorstkiej siateczce ten wygląd, to rybosomy, które są przymocowane wzdłuż jej błony (Studios, 2017).
Retikulum endoplazmatyczne szorstkie jest organellą obecną we wszystkich komórkach eukariotycznych, której głównym zadaniem jest przetwarzanie białek i przemieszczanie ich z jądra do rybosomów wzdłuż ich powierzchni.
Podczas gdy rybosomy muszą budować łańcuchy aminokwasów, siateczka jest odpowiedzialna za przemieszczanie tego łańcucha do przestrzeni cisternal i aparatu Golgiego, gdzie można zaterminować bardziej złożone białka..
Zarówno komórki zwierzęce, jak i roślinne mają oba typy retikulum endoplazmatycznego. Jednak te dwa typy pozostają oddzielne w zależności od narządu, w którym znajduje się komórka..
Ponieważ komórki, których główną funkcją jest synteza i produkcja białek, będą miały większą siateczkę szorstką, podczas gdy te, które są odpowiedzialne za produkcję tłuszczów i hormonów, będą miały większe stężenie gładkiej siateczki.
Uważa się, że gdy białka zostaną przetworzone przez siateczkę, przechodzą do aparatu Golgiego w małych pęcherzykach w kształcie pęcherzyków..
Jednak niektórzy naukowcy argumentują, że czepiec, błona jądra komórkowego i aparat Golgiego są tak blisko zlokalizowane, że te pęcherzyki nawet nie istnieją, a substancje są po prostu filtrowane z jednego miejsca do drugiego w obrębie tego kompleksu..
Gdy białka przejdą przez aparat Golgiego, są transportowane przez siateczkę do cytoplazmy, która ma być wykorzystana wewnątrz komórki.
Retikulum endoplazmatyczne szorstkie jest organellą prostownika złożoną z płaskich, wybrzuszonych i hermetycznych woreczków zlokalizowanych w sąsiedztwie błony jądrowej..
Ten typ retikulum nazywany jest „szorstkim”, ponieważ ma prążkowaną teksturę na zewnętrznej powierzchni, która styka się z cytozolem i rybosomami..
Rybosomy sąsiadujące z szorstką siateczką endoplazmatyczną są znane jako rybosomy związane z błoną i są mocno przymocowane do cytozolowej strony siateczki. Około 13 milionów rybosomów jest obecnych w szorstkiej siateczce endoplazmatycznej dowolnej komórki wątroby.
Ogólnie rzecz biorąc, ten typ retikulum jest równomiernie rozmieszczony w każdej komórce, jednak można go zobaczyć w wyższym stężeniu w pobliżu jądra i aparatu Golgiego dowolnej komórki eukariotycznej. (SoftSchools.com, 2017)
Rybosomy znajdujące się w szorstkiej siateczce endoplazmatycznej pełnią funkcję wytwarzania wielu białek. Proces ten nazywany jest translacją i zachodzi głównie w komórkach trzustki i przewodu pokarmowego, czyli miejscach, w których musi być wytworzona duża ilość białek i enzymów.
Szorstka retikulum endoplazmatyczne działa w połączeniu z rybosomami związanymi z błoną, pobierając polipeptydy i aminokwasy z cytozolu i kontynuując proces tworzenia białek. W ramach tego procesu siateczka jest odpowiedzialna za nadanie „etykiety” każdemu białku na wczesnym etapie jego powstawania..
Białka są wytwarzane przez błonę plazmatyczną, aparat Golgiego, pęcherzyki wydzielnicze, lizosomy, endosomy i samą siateczkę endoplazmatyczną. Niektóre białka odkładają się w świetle lub pustej przestrzeni wewnątrz siateczki, podczas gdy inne są w niej przetwarzane..
W świetle białka mieszają się z grupami cukrów, tworząc glikoproteiny. Niektóre mogą być również mieszane z grupami metali podczas ich przechodzenia przez retikulum endoplazmatyczne, tworząc łańcuchy polipeptydowe, które łączą się, dając początek hemoglobinie.
W świetle szorstkiej retikulum endoplazmatycznego białka są pofałdowane, tworząc jednostki biochemiczne o złożonej architekturze, które są kodowane w celu utworzenia bardziej złożonych struktur..
W świetle zachodzi również kompleksowy proces kontroli jakości białka. Każdy z nich jest sprawdzany pod kątem ewentualnych błędów.
W przypadku znalezienia źle sfałdowanego białka, światło je odrzuci i nie pozwoli na kontynuowanie procesu tworzenia bardziej złożonych struktur.
Odrzucone białka są przechowywane w świetle lub są poddawane recyklingowi i ostatecznie ponownie rozkładane na aminokwasy. Na przykład rozedma płuc typu A powstaje, gdy kontrola jakości, która ma miejsce w świetle szorstkiej retikulum endoplazmatycznego, w sposób ciągły odrzuca białka, które nie zostały prawidłowo sfałdowane..
W rezultacie źle sfałdowane białko otrzyma zmienioną wiadomość genetyczną, której nie będzie można odczytać w świetle..
To białko nigdy nie opuści światła siateczki. Dzisiaj przeprowadzono badania, które wiążą ten proces z możliwymi awariami spowodowanymi w organizmie w obecności wirusa HIV.
Istnieje rodzaj mukowiscydozy, który występuje, gdy brakuje aminokwasu (fenyloaminy) w określonym miejscu w procesie produkcji białka.
Białka te mogą dobrze działać bez aminokwasu, jednak światło wykrywa błąd w tym białku i odrzuca je, uniemożliwiając postęp w procesie formowania..
W tym przypadku pacjent z mukowiscydozą całkowicie traci zdolność budowania bardziej wyszukanych białek, ponieważ światło nie przepuszcza białek niskiej jakości (Benedetti, Bánhegyi i Burchell, 2005).
W większości przypadków białka są przenoszone do aparatu Golgiego w celu „wykończenia”. W tym miejscu są transportowane do pęcherzyków lub ewentualnie znajdują się między powierzchnią retikulum endoplazmatycznego a aparatem Golgiego. Po zakończeniu są wysyłane do określonych miejsc w ciele (Rogers, 2014).
Strukturalnie szorstka retikulum endoplazmatyczne to sieć błon, które można znaleźć w dowolnym miejscu komórki i połączyć się bezpośrednio z jądrem..
Błony różnią się nieco w zależności od komórki, ponieważ funkcja komórki określa rozmiar i strukturę potrzebnej siateczki..
Na przykład niektóre komórki, takie jak prokariotyczne, plemniki lub czerwone krwinki, nie mają żadnego rodzaju retikulum endoplazmatycznego..
Komórki, które syntetyzują i uwalniają większe stężenie białek, ale z drugiej strony potrzebują większej retikulum endoplazmatycznego.
Jest to wyraźnie widoczne w komórkach trzustki i wątroby, gdzie komórki mają dużą szorstką siateczkę endoplazmatyczną, aby móc syntetyzować białka (Inc., 2002).
Jeszcze bez komentarzy