Plik Rewolucja tytoniowa Była to zbrojna rewolta, która miała miejsce w mieście Quito w 1765 roku, jeszcze w epoce kolonialnej. Hiszpania stosowała szereg nowych praw, aby uzyskać większe korzyści gospodarcze ze swoich kolonii, w tym nowe podatki.
Dokładnie, główną przyczyną powstania było wprowadzenie nowego podatku. Hiszpanie zdecydowali się kontrolować handel napojami alkoholowymi poprzez bezpośrednie zarządzanie tym produktem i podatek od sprzedaży..
Powstanie tego sklepu tytoniowego, pod którego nazwą znana jest kontrola każdego produktu w specjalnych warunkach handlowych, sprowokowało odrzucenie średniej klasy Kreoli z Quito. To właśnie oni, główni prywatni handlarze alkoholi, zapoczątkowali bunt, do którego dołączyli członkowie klas ludowych..
Rewolucja zakończyła się sukcesem dla powstańców. Po kilku dniach przemocy Wicekrólestwo zostało zmuszone do zlikwidowania sklepów tytoniowych i udzielenia rebeliantom amnestii. Ponadto z miasta wydalono pojedynczych Hiszpanów.
Indeks artykułów
Gospodarka Królewskiego Dworu w Quito znajdowała się w bardzo delikatnym momencie. Kryzys rozpoczął się w 1750 r. I pogłębił po wojnie między Hiszpanią a Anglią w 1763 r. Konflikt ten znacząco wpłynął na sektor tekstylny Quito, jeden z najważniejszych w jego gospodarce..
Oprócz kryzysu Quito ucierpiało także w wyniku trzęsienia ziemi w 1755 r. I dwóch poważnych epidemii w 1759 i 1765 r. Począwszy od 1750 r. Gospodarka Królewskiego Dworu Quito przeżywała poważny kryzys..
Sytuacja gospodarcza Hiszpanii również nie była zbyt dobra. Burbonowie, nowa dynastia rządząca metropolią, opracowali szereg praw, aby zwiększyć zyski osiągane w Ameryce, a także wzmocnić kontrolę nad gospodarką kolonialną..
W 1764 roku wicekról Nowej Granady próbował wprowadzić w życie jedno z tych przepisów. W szczególności chodziło o wyeliminowanie prywatnego handlu spirytusem i upublicznienie go. Ponadto zamierzał ustalić podatek od sprzedaży alkoholu.
Sklepy tytoniowe, które nadają rewolucji nazwę, są sposobem na nazwanie monopoli na produkcję lub sprzedaż określonego produktu. Monopol ten może przejąć bezpośrednio państwo lub osoby fizyczne, które otrzymają koncesję w zamian za zapłatę..
W przypadku Quito i alkoholu handel trunkami znajdował się w rękach mieszkańców miasta. Był to sektor, w którym uczestniczyły różne warstwy społeczne, od bogatych kreoli po muletów. Kiedy wicekrólestwo próbowało zmonopolizować sprzedaż produktu, poszkodowani zareagowali gwałtownie.
Główną przyczyną rewolucji Estancos była gospodarka. Już w 1592 roku Audiencia z Quito doświadczyła podobnego buntu iz tego samego powodu: tak zwanego buntu alcabalas, który został brutalnie stłumiony.
Dekret królewski wydany przez króla Felipe V 10 sierpnia 1714 r. Zakazał produkcji likieru trzcinowego ze względu na jego szkodliwy wpływ na zdrowie. Przepis ten nakładał wysokie grzywny na tych, którzy jej nie przestrzegali. Jednak w bardzo krótkim czasie władze wolały uregulować sprzedaż, tworząc Estanco.
To wicekról Nueva Granada, Pedro Messía de la Cerda, próbował narzucić monopol na handel alkoholem, oprócz opodatkowania transakcji handlowych. Bardzo szybko zaczęto stosować podatek, dotykając nawet duchownych i rdzennych mieszkańców, którzy sprowadzali swoje produkty na rynek miejski..
W obliczu tego nowego obciążenia wśród ludności zaczęły narastać plotki. Niektórzy nawet twierdzili, że chcieli opodatkować kamienie rzeki i płody w łonach swoich matek.
Szlachetni Kreole byli jednym z najbardziej dotkniętych sektorów społecznych, ponieważ kontrolowali część handlu brandy. Tym samym to oni promowali powstanie w różnych dzielnicach miasta. Celem były władze chapetonas, jak nazywali Hiszpanów.
Chociaż protesty rozpoczęły się od jakiegoś szczególnego wydarzenia, sklepów tytoniowych i podatków, duży wpływ miała również sytuacja społeczna kolonii. Powoli bunt stał się sposobem na odrzucenie rządu Audiencia. W ten sposób stał się konfliktem między tarczami i Kreolami.
Ówczesny brytyjski dyplomata w swoich pismach odzwierciedlał motywację buntowników: „Nie chcemy ułaskawienia, bo nie popełniliśmy zbrodni, ludzie z Quito mawiali: będziemy płacić składki tak długo, jak nasi rodacy rządzić nami ”.
Rewolucja Estancos rozpoczęła się 22 maja 1765 roku, kiedy dzielnice Quito przygotowywały się do obchodów Bożego Ciała. Tej nocy dzwony San Roque zabrzmiały jako sygnał do zebrania mieszkańców. Zebrał się duży tłum i rozpoczął marsz w kierunku Urzędu Celnego i Estanco de Aguardiente.
Krzycząc niech żyje król! Zgiń tarcze! I precz ze złym rządem! Zgromadzeni zaczęli atakować symbole popularnego rządu..
Jezuici, głęboko zakorzenieni w mieście, próbowali złagodzić napięcie, obiecując zniesienie tytoniu i obyczajów. Jednak rebelianci nie zwrócili uwagi i w nocy 24 września zaatakowali Palacio de la Real Audiencia de Quito, pokonując ponad 200 żołnierzy, którzy go bronili..
Sytuacja spowodowała, że w praktyce w Trybunale działały dwa równoległe rządy. To wicekrólestwa, którego członkowie ukrywali się w klasztorach lub posiadłościach, i że utworzone przez szlachtę kreolską.
W tamtych dniach pojawiły się wezwania do niepodległości i propozycja nazwania hrabiego Selvy Florida królem Quito, który nie przyjął oferty..
Władze wicekrólestwa nie miały innego wyboru, jak tylko negocjować z buntownikami. Osiągnęli to, czego chcieli: ułaskawienie uczestników, zawieszenie sklepu tytoniowego i zniesienie alcabali.
Mimo porozumienia najpopularniejsze dzielnice miasta nie przestawały protestować. Biorąc to pod uwagę, niektórzy z najbogatszych obywateli, wielu z nich Kreolowie, zwrócili się do Trybunału o wydanie porządku.
Część uczestników powstania została zatrzymana i torturowana, co zamiast załagodzić sytuację doprowadziło do drugiego powstania powszechnego. To, co miało miejsce 24 czerwca, było wymierzone w sędziego Quito, który został oskarżony o popełnienie nadużyć wobec ludności.
Wybuch nastąpił, gdy sam sędzia stanął na czele kilku mężczyzn i strzelili do tłumu. Reakcją było powstanie antyhiszpańskie, które zakończyło się splądrowaniem domów hiszpańskich kupców i atakiem na Casa de la Audiencia..
Ostatecznie 28 czerwca władze skapitulowały. W ramach umowy o kapitulacji wszyscy samotni Hiszpanie zostali wydaleni z miasta. To samo stało się z Manuelem Rubio, dziekanem Oidores odpowiedzialnym za prezydencję w Quito.
17 września namiestnik Santa Fe ułaskawił wszystkich uczestników buntu. Władze wysłały gubernatora Guayaquil jako rozjemcę, zadanie, które doskonale wypełnił.
Od tego momentu skuteczny rząd Quito przeszedł w ręce jego mieszkańców. Niektórzy znani kreole zostali mianowani kapitanami dzielnicy. Choć od czasu do czasu w mieście wybuchał bunt, sytuacja stopniowo się uspokajała.
Jeszcze bez komentarzy