Plik Rzeka Turia Jest to kanał europejski położony na północny wschód od Półwyspu Iberyjskiego, w szczególności na terytorium Hiszpanii. Ma długość 230 km od źródła w Górach Universal do ujścia do Morza Śródziemnego, obejmując obszar około 6394 km.dwa.
Dorzecze Turii ma ogromne znaczenie dla regionu i kraju, ponieważ jego wody były fundamentalnym filarem rozwoju rolniczego doliny autochtonicznych społeczności Aragonii i Walencji..
Ze względu na dużą różnorodność flory i fauny zamieszkującej dorzecze górnej Turii, jego terytorium zostało uznane przez UNESCO za rezerwat biosfery. Ponadto w dolnym dorzeczu, przepływając przez miasto Walencję, woda z Turii zasila ważny korytarz roślinny, który stanowi zielone płuco rozwijającej się metropolii..
Indeks artykułów
Przed ekspansją Cesarstwa Rzymskiego na Półwysep Iberyjski cywilizacje celtyckie zajmowały podnóża gór w dorzeczu górnej Turii, pozostawiając w tych miejscach pozostałości archeologiczne, które świadczą o ich obecności..
Około 138 a. C. miasto Walencja zostało założone przez Rzymian na tarasowym terenie nad brzegiem rzeki Turia. Ta strategiczna lokalizacja zapewniała im trzy podstawowe zalety:
Po pierwsze, dostęp do świeżej wody niezbędnej do rozwoju rolnictwa i utrzymania miasta. Po drugie, bliskość morza ułatwiała przepływ towarów, ludności cywilnej i żołnierzy do iz innych miejsc znajdujących się pod jego domeną. Po trzecie, obszar znajdował się na wzniesieniu w stosunku do otoczenia, co dawało przewagę obronną miasta..
W 1938 r., Podczas hiszpańskiej wojny domowej, na terytorium dorzecza górnej Turii walczyli republikanie i nacjonaliści o Aragonię. Obecnie istnieją okopy, tunele i budynki obronne, w których republikanie schronili się, próbując bronić terytorium..
Ważną część historii tego kanału zapisał niekontrolowany charakter jego powodzi. Najstarsze wzmianki o tych wydarzeniach pochodzą z I i II wieku pne. C. w czasie okupacji rzymskiej.
Od czasów starożytnych regenci Walencji podejmowali prace inżynieryjne w celu kontrolowania powodzi, budując ściany, bramy i kanały regulujące przepływ rzeki.
Jednak działania te okazały się niewystarczające iw 1957 r. Nastąpiła ostatnia wielka powódź Turii, która pochłonęła życie 81 osób i spowodowała straty szacowane na 10 000 mln peset tamtych czasów (ok. 60 mln euro)..
Powódź lub powódź w 1957 r. Zmusiła rząd Francisco Franco do zaplanowania i wdrożenia nowych środków kontroli powodzi. Studium niezbędnych prac w celu zapobiegania nowym powodziom na obszarach miejskich zaowocowało tzw.Planem Południowym z 1961 roku.
Zgodnie z tym planem zaproponowano i wykonano przekierowanie rzeki przez kanał o szerokości 175 metrów do miejsca 3 kilometry na południe od jej naturalnego koryta. Prace wykonywano w latach 1964-1973.
Turia jest sklasyfikowana jako rzeka śródziemnomorska o cechach lewantyńskich. Urodzona w systemie iberyjskim, na wysokości 1680 m n.p.m., schodząc w kierunku ujścia do Morza Śródziemnego, przekracza góry i góry, które przyspieszają jej wody.
Dno Turii wykazuje duże wahania sezonowe ze względu na karmienie deszczem i śniegiem. Występuje w okresach wezbrań między zimą a wiosną, osiągając maksymalne poziomy około marca. Latem kanał znajduje się w najniższym punkcie, prawie zanikając w sierpniu, osiągając do 0,31 m n.p.m.3/ s.
Dostępny przepływ różni się znacznie w różnych odcinkach kanału, jest to spowodowane ilością opadów występujących w każdym sektorze. Tak więc w basenie górnym opady deszczu wynoszą średnio 1000 mm, podczas gdy w basenie dolnym ledwie przekraczają one 500 mm..
Powodzie, które dotykają dorzecza Turii, pojawiają się nagle iw ciągu kilku godzin przekraczają 35-krotność średniej. Powodzie dotykają głównie dolnego dorzecza rzeki, którego koryto staje się naturalnym kanałem zbierającym spływ z gór i otaczającej doliny w drodze w dół..
Górna część Turii ma rzeźbę krasową, która sprzyja podziemnemu złożowi wody. Ponadto zainstalowano zbiorniki Benagéber i Loriguilla o pojemności 221 i 73 Hm3 odpowiednio, które pomagają kontrolować te zdarzenia.
Rzeka Turia rodzi się w Muela de San Juan, górze o płaskim szczycie, która jest częścią Gór Universal. Głowa rzeki znajduje się w gminie Guadalaviar, na wysokości około 1680 metrów nad poziomem morza. Do ujścia do Morza Śródziemnego pokonuje około 300 km.
W górnym dorzeczu Turia nosi nazwę gminy, w której się narodziła: Guadalaviar. Na tym odcinku biegnie przez wapienne kaniony wydobyte przez wodę między miękkimi skałami, pochodzące z okresu jurajskiego i kredowego..
Kontynuując wzdłuż swojej górnej części, płynie z zachodu na wschód do miasta Teruel, położonego w autonomicznej wspólnocie Aragonii. Z tego miejsca kieruj się na południe. Biegnie od źródła w Muela de San Juan do zbiornika Loriguilla w gminie o tej samej nazwie w prowincji Walencja.
Od spotkania z rzeką Alfambra Turia właściwie otrzymuje swoją nazwę. Dolny dorzecze rozciąga się między Loriguilla a ujściem do Morza Śródziemnego, poprzez kanał, który został przekierowany przez Plan Południowy z 1961 r. W Walencji.
Rzeka Turia przepływa przez gminy Guadalaviar, Villar del Cobo, Albarracín, Villel we wspólnocie autonomicznej Aragonii i Torre Baja, Ademuz, Tuejar, Chelva, Loriguilla, Chulilla, Gestalgar, Bugarra, Pedralba, Ribarroja de Turia i Walencja. prowincja Walencji.
Zanieczyszczenia, które wpływają na dorzecze Turii, są wynikiem działalności rolniczej i przemysłowej oraz wzrostu zaludnionych ośrodków. Szacuje się, że połowa obszaru dorzecza przeznaczona jest na produkcję rolną, skoncentrowaną głównie w dolnej części. Intensywność eksploatacji tego obiektu prowadzi do powstania ścieków rzecznych zawierających fungicydy, herbicydy i insektycydy.
Walencja jest trzecim co do wielkości ośrodkiem miejskim w Hiszpanii, ustępując jedynie Madrytowi i Barcelonie. Dla Turii oznacza to wzrost zużycia wód konsumpcyjnych, utratę terytorium w wyniku rozwoju urbanistyki oraz wzrost stężenia ozonu..
Ozon występujący na poziomie gruntu jest klasyfikowany jako zanieczyszczenie, tygiel w dolinie Walencji umożliwia tworzenie się tego szkodliwego gazu z połączeniem tlenku azotu i węglowodorów.
Podczas przeprawy przez zaludnione ośrodki Turia jest dotknięta małą wrażliwością środowiskową mieszkańców, którzy wyrzucają stałe odpady do jej wód i brzegów. Jednak zanieczyszczenie to następuje w odpowiednim czasie i jest w zadowalający sposób kontrolowane przez odpowiedzialne działania władz miejskich..
Rolnictwo to główna działalność gospodarcza prowadzona wokół wód Turii. Dwie trzecie hiszpańskiej pomarańczy jest produkowane w dolnym dorzeczu, co sprawia, że region ten jest głównym producentem cytrusów w Europie.
Do 2016 roku 152 000 hektarów przeznaczono na produkcję cytrusów, 43 000 na uprawę ryżu, 67 000 na sadzenie winnic i 94 000 na uprawę drzew oliwnych..
W dorzeczu Turii uprawia się dwa rodzaje upraw: nawadniane i nawadniane. Pierwszy rodzaj uprawy jest zależny wyłącznie od wody deszczowej jako źródła utrzymania, technika ta jest stosowana głównie w uprawie drzew oliwnych, ponieważ suszone owoce mają lepszą wydajność w produkcji oleju. Uprawy na tym obszarze zależą głównie od wody pochodzącej z kanałów rzeki Turia..
Od źródła w Muela de San Juan do ujścia do Morza Śródziemnego Turia przepływa przez terytorium dwóch hiszpańskich wspólnot autonomicznych: Aragonii i Wspólnoty Walencji..
W drodze do morza jego wody dotykają małych miast, które do 2018 roku miały nie więcej niż 1000 mieszkańców. Wśród najważniejszych miast, którymi podróżuje, są Teruel i Walencja.
Teruel jest stolicą prowincji o tej samej nazwie i wyróżnia się najmniejszą liczbą mieszkańców w Hiszpanii. Położone u zbiegu rzek Guadalaviar i Alfambra, jest najważniejszym miastem, które styka się z rzeką Turia na terytorium autonomicznej wspólnoty Aragonii..
Miasto to w 2017 roku liczyło 35 484 mieszkańców. W 1986 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO ze względu na wartość historyczną i artystyczną architektury mudejar..
Walencja to jedno z najważniejszych miast w Hiszpanii. Służy jako podwójna stolica, z jednej strony jest stolicą prowincji o tej samej nazwie, z drugiej jest stolicą Autonomicznej Wspólnoty Walencji. Do 2018 roku liczyło 1559908 mieszkańców rozproszonych między miastem a jego obszarem metropolitalnym.
Od momentu powstania uważane jest za stolicę Turii, ponieważ miasto rozwinęło się wokół koryta rzeki. Założona przez Rzymian około 138 rpne. C. w 711 r. Był okupowany przez muzułmanów, aż do odzyskania go w 1238 r. Pod mandatem Jaime I z Aragonii. Bogactwo historii, kultury i architektury przyniosło mu uznanie UNESCO jako niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości..
Ze względu na swoje położenie w dorzeczu dolnej Turii, Walencja od dawna cierpiała z powodu powodzi. Istnieją archeologiczne dowody wskazujące na to, że Rzymianie i muzułmanie ucierpieli na skutek wylewających się wód rzeki.
Na całej swojej trasie Turia otrzymuje wpłaty z następujących rzek: Griegos, Noguera, Alfambra, Riodeva, Ebron, Bohílgues, Arcos i Sot de Chera; oraz następujące strumienie: Rollo, Barranco Sancha, Los Recuencos, Bronchales, Garbe, La Cañada, Juncal, Cambretas, Asturias i La Granolera.
Dodatkowo podczas burz i odwilży otrzymuje udział spływów z niezliczonych wąwozów i bulwarów..
W dorzeczu Turii występuje duża różnorodność gatunków pochodzących z Europy i Afryki Północnej. Zróżnicowanie wysokości i temperatury ogranicza występowanie niektórych gatunków do określonych obszarów, czynniki te determinują głównie te, które rozmnażają się na początku rzeki i jej górnej części.
Są to typowe gatunki dorzecza topola czarna, trzcina pospolita, wrzos, albaida jedwabista, topola biała, głóg, sosna Aleppo, dąb kermes, garrigue jasny, zarramilla, mastyk, rozmaryn, oleander, hełm, jeżyna, róża skalna, serduszko palmowe, chleb świętojański drzewo, szuwar, topola, sitowie, pinia, bananowiec, zarośla śródziemnomorska, aladierno, tymianek, janowiec, wierzba biała, pitera, dziki owies, oset, esparto, skrzyp i rzodkiew.
W dorzeczu Turii występuje duża różnorodność gatunków, wśród których występuje 18 gatunków ssaków, 107 ptaków, 13 gadów, 5 płazów i 10 ryb. Niektóre z nich są klasyfikowane jako gatunki zagrożone lub zagrożone.
Wśród dzikich zwierząt występujących na tym obszarze są jaskółka zwyczajna, mandryl, węgorz, borsuk, karp rudy, jaszczurka iberyjska, gniewosz plamisty, ryjówka pospolita, puchacz, popielica, ropucha biegacz, dziki kot, jeż mauretański, płaskonos, zając, sowa, wąż żmija, jastrząb, kieł, wrzosiec, drań i łasica.
Również babka, rudzik, dzik, jaszczurka kopciuszek, kos, pstrąg tęczowy, jastrząb, jaszczurka ocellated, dzięcioł, szczur wodny, turkawka, ropucha plamista, błonnik, karp, położna ropucha, zimorodek, wiewiórka ruda, orzeł krótkopyski, kukułka, gekon, kuropatwa, gen, czapla purpurowa, mysz polna, słowik, żaba trawna, krzyżówka, lis rudy, żbik i brzana śródziemnomorska.
Jeszcze bez komentarzy